ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΕΥΤΥΧἨΣ ΕΦΕΤΟΣ Ο ΑΓΙΟΣ ΕΥΤΥΧ΄ΗΣ
Ζώντας από την παιδική ηλικία και επί 70 χρόνια, τη γιορτή του Αγίου Ευτυχούς (Ευτυχίου), την πίστη, τον σεβασμό, την αγάπη και τη χαρά των εκατοντάδων προσκυνητών, που ολοχρονίς κατηφορίζουν μέχρι τον ναό του, για προσευχή και ευχαριστία, ζώντας την ευλογία που πηγάζει από τις θείες λειτουργίες, τους ύμνους, το θυμίαμα, τα θαύματα, τις παραδόσεις, τις βαπτίσεις και το αντάμωμα των ανθρώπων, μα και συνάμα την υποβόσκουσα αγωνία και ευθύνη να παραμείνει ο ναός του Αγίου Ευτυχούς (Ευτυχίου) φωτεινός φάρος και για τις επόμενες γενεές, γεννήθηκε η ιδέα της συγγραφής του ανά χείρας βιβλίου. Στις σελίδες του προσπαθήσαμε να σκιαγραφήσουμε την πολύπαθη ζωή του Αγίου μας, να καταγράψουμε ύμνους, θαύματα, παραδόσεις, βαπτίσεις, δημοσιεύσεις στον Τύπο και τέλος στο Παράρτημα, ένα σύντομο ιστορικό και φωτογραφικό υλικό, από την τελευταία προσπάθεια ανάπλασης του χώρου και ανάδειξης του ναού. Εάν και πόσο το πετύχαμε, ας το κρίνει ο αναγνώστης”. Τα που γράφει στο οπισθόφυλλο του βιβλίου του “Το προσκύνημα του Αγίου Ευτυχούς (Ευτυχίου) στα Τσισκιανά Σελίνου” ενός ιδιαίτερα επιμελημένου βιβλίου 144 σελίδων, που κυκλοφόρησε λίγες μέρες πριν απ’ τη φετινή γιορτή του Σελινιώτη Αγίου, που ήταν χθες 24 Αυγούστου, ο και σύντεκνός μου, διαχρονικός φίλος και συνάδελφός μου στη Δασκαλοσύνη Γιάννης Μ. Τζεμανάκης. Εν είδει προλόγου. Εμπλεος χαράς και αγαλλιάσεως ότι αξιώθηκε να κάμει το “τάξιμό” του στον χωριανό του Αγιο των απανταχού Σελινιωτών!
“Ν’ αγαπάς την ευθύνη. Να λες: εγώ μοναχός μου έχω χρέος να σώσω τη γης. Αν δε σωθεί εγώ θα φταίω”. Και η φράση αυτή του Νίκου Καζαντζάκη στον νου μου, ενώ διάβαζα, με το μολυβάκι στο χέρι, όπως πάντα, το περί ου ο λόγος βιβλίο που το προλογίζει ο μητροπολίτης Κισσάμου και Σελίνου κ. Αμφιλόχιος, για λογαριασμό του συγγραφέα του. Γνωρίζοντας τον πολύχρονο αγώνα και τη συνεχή αγωνία του για τη συντήρηση και ανάδειξη του ναού του Αγίου Ευτυχούς και το γράψιμο ενός σχετικού βιβλίου. Αυτός κινητοποίησε το “εμείς” των Σελινιωτών και ιδιαίτερα των ανά τον κόσμο Ευτύχηδων όπως τον εκ Πρινέ Σελίνου ορμώμενο Ευτύχη Μακρυμανωλάκη, που ζει στο Μόντρεαλ του Καναδά. Ιδιαίτερα ευτυχής στην εικόνα του εφέτος στη γιορτή του ο Αγιος Ευτυχής. Μεγάλη υπόθεση ένα βιβλίο αποκλειστικά γι’ αυτόν και για το προσκύνημά του, που αποτελεί στολή του Λάκκου Σγουράφου.
“Στους κτήτορες, τους λειτουργούς και προσκυνητές, που επί αιώνες φύλαξαν και κράτησαν ακοίμητο το καντήλι της πίστης μας και τον φάρο τούτο της ορθοδοξίας, είναι αφιερωμένο το βιβλίο για τον Αγιο που “αφεντεύει” στο Σέλινο, όπως έχει γράφει ο μακαριστός μητροπολίτης Κισάμου και Σελίνου Ειρηναίος Γαλανάκης, το οποίο διατίθεται για τη συντήρηση και ανάδειξη του ναού. Και βέβαια σ’ όλους που επιμένουν να τιμούν τον ιερομάρτυρα Ευτυχή, που ήταν μαθητής των Αποστόλων Ιωάννη και Παύλου, και να αισθάνονται “ευτυχείς”, όταν ανάβουν ένα κερί στην εικόνα του και όταν επικαλούνται τη βοήθειά του. “Δρόμος ασφαλής και δοκιμασμένος η διαφύλαξη και διαιώνιση της πίστης των πατέρων μας”, γράφει στον χαιρετισμό του ο τοπικός επίσκοπος. Δίχως ήρωες και αγίους μένουμε μόνοι, γυμνοί και ανυπεράσπιστοι, στο ανηλέητο κατηγορώ της ιστορίας, όπως γράφω σ’ ένα ποίημά μου…
“24 Αυγούστου: Του Αγίου Ευτυχούς. Ακούσματα και θωριές ανθρώπων, δάκρυα, προσευχές και χαμόγελα, χέρια που σφίγγουν στο αντάμωμα, κεριά, που το φως τους τρεμοπαίζει στο φύσημα του αέρα, θυμίαμα λιβανωτού και μοσχοβόλια της φύσης, ύμνοι και τραγούδια, μαντινάδες αντρειωμένων, λικνίσματα και πυρήχιοι, καλωσορίσματα, τραταρίσματα, ασκέρια φωτόστεφες σκιές προσμένουν καρτερικά να προσκυνήσουν. Και ένα φεγγάρι αυγουστιάτικο να κρέμεται στον έναστρο ουρανό, να καμαρώνει τη γη και να υμνεί τον θρόνο του Θεού. Ευχή μας αυτή η πανδαισία των χρωμάτων, των ήχων, των αρωμάτων, της προσευχής και το αντάμωμα των ανθρώπων να κρατήσει με την ευλογία του Αγίου Ευτυχίου εις τους αιώνες. Ο επίλογος στο πρώτο μέρος του βιβλίου “Ευτυχής όσο ποτέ εφέτος ο Αφέντης Αγιος, εδώ και 500 χρόνια του Σελίνου στο σπίτι του!
Χανιώτικα νέα (Τρίτη, 25.8.2020)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου