ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΕΣ

Η ΑΡΧΗ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ Β.Ο.Α.Κ.

Γράφει ο Κυριάκος Βασιλομανωλάκης 

Στο θέμα του Β.Ο.Α.Κ. οφείλουμε να είμαστε ρεαλιστές.

Σήμερα ο Β.Ο.Α.Κ. έχει μια αρχή που μετακινείται συνεχώς και ένα τέρμα που είναι οριστικό.
Δεν ήταν πρόθεση μου να γράψω άλλο ένα επεισόδιο στο σήριαλ του Β.Ο.ΑΚ. Είναι σαν να αντιγράφεις όλους όσους έγραψαν κάτι για το δρόμο της Κρήτης τα τελευταία 45 χρόνια.
Το επιχειρώ όμως, επειδή η Κυριακάτικη επιστροφή μου από το Ηράκλειο ανέσυρε μνήμες. Μνήμες ανεξίτηλες από τραγωδίες, που σημαδεύουν κάθε στροφή, κάθε στένεμα και κάθε αφύλακτο κίνδυνο. Γνωρίζουμε ότι η επεισοδική μνήμη του κάθε ατόμου είναι ισχυρή κι είναι αυτή που μας εγκαταλείπει τελευταία. Έτσι αν είσαι γηγενής και παρακολουθείς τα ‘μοιραία’ στο Β.Ο.Α. του Νομού Χανίων για 10ετίες μπορείς και να μνημονεύεις τα θύματα σε κάθε διαδρομή σου.

Η αρχή και το τέρμα του Β.Ο.Α.Κ.
Κάθε οδηγός που ταξιδεύει στην Κρήτη γνωρίζει ότι ο Β.Ο.Α.Κ. τερματίζει κοντά στα Ανατολικά όρια του Νομού Ηρακλείου.
Μέχρι τώρα νομίζαμε ότι η αρχή του ήταν στα Λινοπεράματα, στο κόμβο στο Γάζι. Λάθος. Εδώ και ένα χρόνο η έναρξη του μετακινείται συνεχώς Δυτικότερα. Στόχος είναι να πιάσει τα όρια του Νομού Ηρακλείου με το Νομό Ρεθύμνου. Ήδη ορισμένα τμήματα του είναι έτοιμα.

Ο αναγνώστης που βλέπει μακριά- πολύ μακριά- θα επιβραβεύσει τους πρωτοπόρους κατασκευαστές. Γιατί όταν καιρού επιτρέποντος ξεκινήσει η κατασκευή του Β.Ο.Α.Κ. των υπολοίπων Νομών της Κρήτης θα έχουμε εμείς προτεραιότητα. Οι ριγμένοι και οι αδικοσκοτωμένοι.

Ο Β.Ο.Α. του Νομού Χανίων
Κάθε οδηγός που έρχεται εξ Ανατολών συνειδητοποιεί ότι εισέρχεται σε επικίνδυνη ζώνη 2-3 χιλιόμετρα μετά την Επισκοπή. Στα όρια του Νομού μας –στα Δράμια- ο δρόμος στενεύει πραγματικά και το οδόστρωμα είναι χάλια. Λίγο πιο κάτω στον Καβρό διαπιστώνει ότι τουρίστες ατομικά και σε ομάδες προσπαθούν ανεπιτυχώς να διασχίσουν το οδόστρωμα ενός αυτοκινητοδρόμου! Τα επεισόδια καθημερινής τρέλας συνεχίζονται με τα λεωφορεία να κάνουν στάση στη Γεωργιούπολη και με τα ακλάδευτα δένδρα να μειώνουν το πλάτος του δρόμου.
Φθάνοντας στον Άγιο Ραφαήλ διαπιστώνει ότι 3-4 αυτοκίνητα έχουν σταθμεύσει κάθετα ακριβώς απέναντι του (!) και κάποιοι ετοιμάζονται να διασχίσουν το οδόστρωμα. Καθαρή απόπειρα αυτοκτονίας.
Λίγο πιο κάτω, στη μεγάλη ευθεία πριν το Κοιλιάρη ποταμό παρακολουθώ με τρόμο ένα Ι.Χ. να κινείται στην αντίθετη λωρίδα για τουλάχιστον 150 μέτρα κάνοντας ρεκόρ ΓΚΙΝΕΣ αντικανονικών προσπεράσεων. Τακτικός διερχόμενος μου επεσήμανε ότι το φαινόμενο είναι συχνό.
Φθάνοντας στο Καλάμι η μια πλευρά είναι γεμάτη με σταθμευμένα αυτοκίνητα- ξέρετε εκεί που θα γινόταν τουαλέτες κι έγινε καφέ.
Στη λωρίδα της εξόδου, όλοι τρέχουν, σαν να τους χτύπησε η ζέστη.
Λίγο πριν το γνωστό στένεμα στα Μεγάλα Χωράφια διαπιστώνεις ότι οι πινακίδες που μπήκαν τότε (πότε ήταν θυμόσαστε;) για να προειδοποιούν
καλύπτονται σήμερα από φυλλώματα. Φυσιολογικό θα πείτε, τα δεντρά μεγαλώνουν.
Τους κόμβους εισόδου στην πόλη μας τους αποφεύγω. Προτιμώ να περάσω μπροστά από το Ναυτικό Νοσοκομείο. Ο λόγος; Υπάρχει φρέσκος ασφαλτοτάπητας για 1 ολόκληρο χιλιόμετρο. Βέβαια πέφτεις πάνω στο εργοτάξιο στην πλατεία της Σούδας και το μετανιώνεις.
Και με την ευκαιρία μια παρένθεση με σχόλιο. Ήμουν παρών στα αποκαλυπτήρια του αγάλματος του πρίγκιπα στην πλατεία της Σούδας και είχα εντυπωσιαστεί παιδί πράμα.
Προτείνω να το ξαναστήσουμε. Κι ας μην το εγκρίνει, από ψηλά, ο μακαρίτης Δήμαρχος –πρωτοξάδελφος- που το καθαίρεσε. Ο λόγος;
Θα προσθέσει μια μαρτυρία σε μια πλατεία που ενώ είναι μάρτυρας και θέατρο τόσων γεγονότων δεν το δείχνει!

Συμπερασματικά
Συμπληρώνονται σε λίγο 50 χρόνια από τις πρώτες παρεμβάσεις στο Βόρειο Οδικό Άξονα του Νομού Χανίων.
Αν για κάθε θανατηφόρο τροχαίο στο οδόστρωμα του στήναμε στο σημείο του μια μαύρη σημαία κι όχι εικονοστάσια:
• θα σηκώναμε από τις καρέκλες τους κάθε αρμόδιο.
• Θα ήταν συνεχής υπενθύμιση σε κάθε ραλίστα οδηγό.
• Οι επισκέπτες μας θα γνώριζαν τους κινδύνους.
• Κανένας δεν θα είχε την δικαιολογία ‘Δεν ενημερώθηκα, είμαι νέος.’
• Θα είμαστε συνεπείς με τη ρήση του Αριστοτέλη σχετικά με την καλλιέργεια της μνήμης μας. ‘Οφείλουμε να ανακαλούμε στη μνήμη μας γεγονότα και πληροφορίες όταν δεν τα χρειαζόμαστε, έτσι θα τα θυμόμαστε εφ’ όρου ζωής.»

Χανιώτικα νέα (Τετάρτη, 5 Αυγούστου 2020)