ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ

ΠΑΙΞΕ ΚΑΙ ΜΙΑ ΚΟΥΤΟΥΛΙΑ, ΜΑ ΣΥ ΤΟ 'ΧΕΙΣ ΤΟ ΔΙΚΙΟ

Γράφει ο Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης

«Κρήτη μου όμορφο νησί…» αλλά… χτυπήσαμε και πάλι κόκκινο στα νούμερα της AGB με τα καμώματά μας… και τα… καπετανιλίκια μας!

“Γονέας έριξε κουτουλιά σε καθηγητή” γιατί έτσι θεώρησε ότι έπρεπε να κάνει.
Αφορμή η μάσκα που έχει αποφασιστεί από την κυβέρνηση να φορούν οι μαθητές στα σχολεία!
Μεμονωμένο γεγονός θα πει κανείς, ωστόσο είναι ενδεικτικό της εν γένει κατάστασης που έχει δημιουργηθεί.
Δεν θα στηθεί εδώ άλλο ένα… δικαστηριάκι από αυτά που έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε να στήνονται για κάθετι που συμβαίνει!
Ωστόσο πληροφορούμενος το συγκεκριμένο γεγονός που έλαβε χώρα σε ένα σχολείο της περιοχής μας, θυμήθηκα τον Καζαντζάκη που στην Αναφορά στον Γκρέκο, έγραφε για την πρώτη ημέρα που ο πατέρας του, ο Καπετάν Μιχάλης τον οδήγησε στο σχολείο!
Γράφει: «Ο πατέρας μου έσκυψε, άγγιξε τα μαλλιά μου, με χάιδεψε. Τινάχτηκα. Ποτέ δε θυμόμουν να μ’ έχει χαϊδέψει. Σήκωσα τα μάτια και τον κοίταξα τρομαγμένος. Είδε πως τρόμαξα, τράβηξε πίσω το χέρι του:
-Εδώ θα μάθεις γράμματα, είπε, να γίνεις άνθρωπος. Κάμε το σταυρό σου.
Ο δάσκαλος πρόβαλε στο κατώφλι. Κρατούσε μια μακριά βίτσα και μου φάνηκε άγριος, με μεγάλα δόντια, και κάρφωσα τα μάτια μου στην κορφή του κεφαλιού του να δω αν έχει κέρατα, μα δεν είδα, γιατί φορούσε καπέλο.
-Ετούτος είναι ο γιος μου, του ‘πε ο πατέρας μου
-Ξέμπλεξε το χέρι μου από τη φούχτα του και με παράδωκε στο δάσκαλο.
-Το κρέας δικό σου του ‘πε, τα κόκαλα δικά μου. Μη τον λυπάσαι, δέρνε τον, κάνε τον άνθρωπο…».
Από τότε έχει κυλήσει πολύ νερό στ’ αυλάκι…
Οι βίτσες δεν υπάρχουν και παιδιά που φοίτησαν στα ελληνικά σχολεία γινήκανε επιστήμονες, κάποια φύγαν και από τούτον εδώ τον τόπο και διαπρέπουν στο εξωτερικό! Θυμούνται δε τους δασκάλους τους που τους ενέπνευσαν, που τους καθοδήγησαν!
Από την άλλη, κάποιοι εδώ, ζώντας στη σύγχρονη εποχή των “σόσιαλ μίντια”, φεϊσμπούκια κ.λπ. “πυροβολούν” κάτα πώς θα τους κατεβάσει η κούτρα τους μα όχι μόνο!
Ειδικά τα τελευταία χρόνια τούτη η πληκτρομανία αλλά και η θεώρηση ότι όλοι μας είμαστε εν δυνάμει δικαστές, γιατροί, εντομολόγοι, περιβαντολόγοι, αστροναύτες, δύτες και κατακτητές της κορυφής των απάτητων κορφών, μας έχει οδηγήσει στον παραλογισμό -που πλέον έχει γίνει επικίνδυνος- να θεωρούμε τους εαυτούς μας μικρούς πάπες που έχουν το αλάθητο!
Κι ο δάσκαλος; Το σχολείο; Ο σεβασμός; Εχουν πάει περίπατο, πάμπολλες οι περιπτώσεις που οι γονείς θεωρούμε ότι μπορούμε να παρεμβαίνουμε στο ήδη δύσκολο έργο εκείνων που οφείλουμε να εμπιστευθούμε τα παιδιά μας· επειδή γνωρίζουμε πολύ καλύτερα τα… “απόκρυφα ευαγγέλια”!
Οι παρεμβάσεις πολλές φορές βίαιες· και δεν διαφέρουν από τους νόμους της ζούγκλας! Κι ως βουβάλια -γιατί όχι- αμπώχνουμε και κιαμιά κουτουλιά του δασκάλου για να τονε… συνετίσομε!
Οσο για τον όποιο αντίκτυπο μπορούν να έχουν αυτές μας οι πράξεις στην άγουρη ηλικία ενός παιδιού, αυτό λίγη σημασία έχει! Εμείς ξέρουμε να γκουγκλάρουμε ούλες τσ’ απαντήσεις, κι αν δεν πάει στο σχολείο, δεν έγινε και τίποτα!

Να ’ναι καλά το ίντερνετ, το facebook και τα σάιτ που εμπιστευόμαστε και που παρέχουν ιντερνετική γνώση μέσα από λίγα μονάχα κλικ!

Χανιώτικα νέα (Τετάρτη, 16.9.2020)