ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ, ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

ΚΑΙ ΚΟΥΦΗ ΚΑΙ ΤΥΦΛΗ Η ΕΥΡΩΠΗ; 

«Παιδιά παίζουν κρυφτό πίσω από τα κάτασπρα μνημούρια κι οι μανάδες τους τα προσέχουν μην και ταράξουν τον ύπνο αυτού του άθλιου κόσμου μην και ταράξουν τον ύπνο μας εμάς των πεθαμένων». Αυτά έγραψε τις προάλλες στη σελίδα της στο Βιβλίο των Προσώπων η, και καλή μου φίλη, δασκάλα – ποιήτρια Πόπη Λαμπρινέα – Γαβριλάκη, με αφορμή τη “διανυκτέρευση” πολλών προσφύγων και μεταναστών στο Νεκροταφείο της Μόριας, όταν κάηκε ο καταυλισμός που τους φιλοξενούσε. Για να παραθέσει αμέσως μετά ένα απόσπασμα από το ποίημα του Διονυσίου Σολωμού, “Η τρελή μάνα”. Στις “Μεσολογγίτισσες” του ίδιου ποιητή, από την “Γυναίκα της Ζάκυθος”, ωστόσο ο νους μου: «Στην αρχή εντρεπότανε να βγούνε και επροσμένανε το σκοτάδι για ν’ απλώσουν το χέρι επειδή δεν ήτανε μαθημένες. Και είχανε δούλους και είχανε σε πολλές πεδιάδες και γίδια και πρόβατα και βόιδια πολλά […] Αλλά όταν επερισσέψανε οι χρείες εχάσανε την ντροπή, ετρέχανε ολημερνίς!!»

Από τον Διονύσιο Σολωμό συνειρμικά στον Γιώργο Σεφέρη. Σ’ ένα πεζό κείμενό του, γραμμένο στη 1 Ιουνίου του 1926, που βρίσκεται στο βιβλίο “Έξι νύχτες στην Ακρόπολη”, στο μοναδικό μυθιστόρημά του: «Σήμερα άκουσα από έναν πρόσφυγα τούτο: Έφευγαν από τη Σμύρνη όταν βγήκαν στη Χίο, μαγαζιά, σπίτια, πόρτες, παράθυρα, τα πάντα έκλειναν μονομιάς. Αυτός με τη γυναίκα του μέσα στο κοπάδι, το μωρό, έξι μέρες να τραφεί, έκλαιγε, χαλούσε τον κόσμο. Η μάνα ζητά νερό, από ένα σπίτι, τέλος πάντων, απομακρύνονται: “Ένα φράγκο το ποτήρι”. Και ο πατέρας διηγείται: “Έφτυσα τότε μέσα στο στόμα του παιδιού για να το ξεδιψάσω”».

Από τις “Μεσολογγίτισσες” που κατέφυγαν στη Ζάκυνθο, στον πατέρα, στον πρόσφυγα πατέρα της δεκαετίας του 1920, που φτύνει στο στόμα του παιδιού του για να το ξεδιψάσει. Κι από εκεί στα προσφυγάκια που παίζουν, εν έτει 2020, «κρυφτό πίσω από τα κάτασπρα μνημούρια». «Ευρώπη ακούς;» ο τίτλο ενός ποιήματος που έγραψα πριν από τρία χρόνια με αφορμή τον πόλεμο στη Συρία και τον πνιγμό προσφύγων στη Μεσόγειο. Ρητορικό το ερώτημά μου; Και κουφή και τυφλή η γηραιά ήπειρος; Παρωνυχίδα γι’ αυτήν τα συμβαίνοντα στην όποια Μόρια;

Η ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΚΡΗΤΗ

«Δόξα τω Θεώ, γιατί μπορούμε να προβαίνουμε σε τέτοιες εκδόσεις, μέσα σ’ αυτήν την περιρρέουσα ατμόσφαιρα και που αυτό το γεγονός από μόνο του είναι ελπιδοφόρο και φανερώνει πως παρά τους ανέμους και τις θύελλες, παρά τις έξωθεν μάχες και τους έσωθεν φόβους έχομε τη διάθεση και τη δυνατότητα, χάρις στη γενναία συνδρομή του Επισήμου Δελτίου της Εκκλησίας Κρήτης “Απόστολος Τίτος”, να συνεχίζομε και αυτήν την πνευματική προσφορά της Τοπικής μας Εκκλησίας». Απόσπασμα απ’ το προλόγισμα που κάνει στο τελευταίο με αριθμό 38 τεύχος της ετήσιας επιστημονικής περιοδικής έκδοσης της Ιεράς Μητροπόλεως Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου, “Νέα Χριστιανική Κρήτη”, που κυκλοφόρησε το φετινό Πάσχα, ο οικείο μητροπολίτης κ. Ευγένιος.

“Βίος και πολιτεία του Όσιου Ιωάννου του Ξένου (970- 1035;) Ιεραποστολικό έργο και καθιδρύματα αυτού”, “Ο ναός του Αγίου Ιωάννου Θεολόγου στον Κρούστα Μεραμβέλου Λασιθίου Κρήτης”, “Προσεγγίζοντας το αγιογραφικό έργο του Εννιαχωριανού ζωγράφου Γεωργίου Πολάκη (Μέρος Β’)”, “Προμηνύματα, ιδιομορφίες και προβλήματα της Μεγάλης Κρητικής Επανάστασης του 1866 (Από τη δίνη της ευρωπαϊκής πολιτικής και των οθωμανικών μεταρρυθμίσεων στα εσωτερικά προβλήματα)”, “Το οθωμανικό Ριβελίνο του Ρεθύμνου”, «Διδάσκοντας για την Παναγία και την Ορθόδοξη Χριστιανική Θρησκεία στο νηπιαγωγείο” και “Βιβλιογραφικά Σημειώματα”, οι τίτλοι των επιμέρους εργασιών του τόμου που καλύπτει 528 σελίδες, και τις οποίες υπογράφουν με το επιστημονικό τους κύρος αντίστοιχα οι Κωστής Ηλ. Παπαδάκης, ο Ιωάννης Ηλ. Βολανάκης, ο Κωνσταντίνος Ψαράκης, ο π. Μιχαήλ Βλαβογιλάκης, ο Στυλιανός Μ. Στεφανάκης, οι Κυριάκος Σταυριανός, Βασίλειος Οικονομίδης και ο Μιχάλης Τρούλης που είναι και διευθυντής της έκδοσης. Ένα ιδιαίτερα διαβαστερό βιβλίο για τον μέσο αναγνώστη, η κάθε μια απ’ τις εργασίες, μετά λόγου γνώσεως το γράφω…

Να ‘ναι καλά ο φίλος μου ο Μιχάλης ο Τρούλης, ο ξεχωριστός αυτός πνευματικός άνθρωπος του νησιού μας, που για τρίτη χρονιά μου στέλνει τη “Νέα Χριστιανική Κρήτη”. Να ‘ναι καλά και να συνεχίσει να είναι ο στυλοβάτης αυτής της από πολλές απόψεις πανωραίας, “άγιας” προσπάθειας που προβάλλει το “Θεοβλόγητο” νησί μας, όπως το ονομάζει ο τοπικός μητροπολίτης στο προλόγισμά του. Και βέβαια όλοι οι συνεργάτες του…

Χανιώτικα νέα (Τρίτη, 29,9,2020)