ΣΕ ΨΗΛΟ ΒΟΥΝΟ ΣΕ ΡΙΖΙΜΙΟ ΧΑΡΑΚΙ...
Τον Κώστα Μπετινάκη, που έφυγε το περασμένο Σάββατο 25 Νοεμβρίου στα 72 του χρόνια χτυπημένος από την καταραμένη αρρώστια, για το άλλο ημισφαίριο της ζωής, τον γνώρισα, όπως έχω γράψει στη στήλη, στις 8 Φεβρουαρίου τ.ε., παρουσιάζοντας το βιβλίο του “Ανελεύθερος Τύπος”, στο τελευταίο δημοσιογραφικό συνέδριο της ΕΣΗΕΑ (20-22 Ιουνίου 2008), στη Σαμοθράκη. Εντός της αίθουσας του Συνεδρίου που ήταν η “ψυχή” του (γενικός γραμματέας της ΕΣΗΕΑ αυτός, πρόεδρος ο Πάνος Σόμπολος) αλλά προπάντων εκτός.
Αξέχαστο το βράδυ εκείνο στη Χώρα, όπου τραγουδούσαμε, μέχρι πρωίας, ριζίτικα… Δέσαμε, καθώς κατέβαινε συχνά στα Χανιά, μαζί με τον “διόσκουρό” του, τον επίσης διακεκριμένο δημοσιογράφο Δημήτρη Τσαλαπάτη. “Ηθικός αυτουργός” ο Γιάννης ο Γαρεδάκης. Και για τη γνωριμία και για το “δέσιμο”. Αδιανόητη θεωρούσε την απουσία του απ’ τις εκδηλώσεις των “Χανιώτικων νέων”, του Μουσείου Τυπογραφίας και του Ινστιτούτου Τύπου, μέχρι που ήρθαν και τον βρήκαν κάποια
“θεματάκια” (“θεματάρες”, τελικά) υγείας, ο εξ Αγίου Μύρωνα Ηρακλείου από πατέρα και εκ Χανίων από μητέρα Κώστας Μπετινάκης. Ευκαιρία έψαχνε κι ευκαιρία έβρισκε να “κατεβαίνει” στην Κρήτη και να παίρνει δυνάμεις, σαν άλλος Ανταίος.
Ένας γίγαντας (Κρητικό Κουρήτη θύμιζε η θωριά του) με καρδιά μικρού παιδιού στην καθημερινότητά του, ο Κώστας Μπετινάκης που άσκησε το δημοσιογραφικό λειτούργημα στις μεγαλύτερες εφημερίδες της πατρίδας μας, (Ακρόπολις, Σημερινά, Εγνατία, Ελευθεροτυπία, Μεσημβρινή, Έθνος, Τα Νέα), υπηρέτησε τους συναδέλφους του ως συνδικαλιστής με άκρα ανιδιοτέλεια, ίδρυσε την πρώτη ηλεκτρονική εφημερίδα το Styx.gr (στην οποία ήμουν μέχρι πρόσφατα τακτικός συνεργάτης της) δημιουργώντας σχολή και επέμενε μέχρι τέλους να αρθρογραφεί στην ιστοσελίδα zougla.gr, βγάζοντας τα πάντα “όλα” στο φως. «Ο δημοσιογράφος πρέπει να είναι υπόλογος μόνο στη συνείδησή του, το δημοσιογραφικό του πιστεύω, μια ζωή. Να εντοπίζει την είδηση πίσω και ανάμεσα στις γραμμές, μαζί μ’ αυτούς που θέλουν να την κρύψουν, το χρέος του», όπως έγραψε αναφερόμενος σ’ αυτόν, ο καρδιακός του φίλος Δημήτρης Τσαλαπάτης, προλογίζοντας τον “Ανελεύθερο Τύπο”.
«Σε ψηλό βουνό σε ριζιμιό χαράκι/ κάθετ’ ένας αετός…» Μαζί με τ’ άλλα τραγουδήσαμε, στεντορεία τη φωνή, εκείνο το βράδυ, στη χώρα της Σαμοθράκης και τούτο το ριζίτικο, το ριζίτικο που αγαπούσε ξεχωριστά ο Ελευθέριος Βενιζέλος, φίλε! Μ’ αυτό σου στέλνω τους χαιρετισμούς μου, φίλε. “Σε ψηλό βουνό, σε ριζιμιό χαράκι”, σε βλέπω να κάθεσαι! Πάντα
ΚΟΡΩΝΟΙΚΑ... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
"Πάντα και παντού/ Μείνε συνδεδεμένος…» Οι δυο πρώτοι στίχοι απ’ το ποίημα “Παραινέσεις σε περίοδο αντιποιητική” της και φίλης μου γιατρού (Κέντρο Αιμορροφιλίας Παιδιών/ Μονάδα Αιμόστασης – Θρόμβωσης – Διευθύντρια στην εταιρεία Νοσοκομείο Παίδων “Η Αγία Σοφία”) – ποιήτριας Ελένης Περγαντού. Το βρήκα μαζί με άλλα, στη σελίδα της στο Βιβλίο των Προσώπων (Φέισμπουκ) και το παραθέτω, με την άδειά της, εν είδει επιλόγου στο τέλος της στήλης. Να μείνουμε συνδεδεμένοι η προτροπή της ποιήτριας. Προπάντων όσο επιμένει να μας κουμαντάρει η μικρότης του κορωνοϊού. Χαρά μου και τιμή μου η φιλοξενία της ποίησής σου στη στήλη μου, καλή μου φίλη!
Οριακή η βελτίωση της “κορωνοϊκής κατάστασης στη χώρα, λένε οι ειδικοί επιστήμονες που πολεμούν τον καταραμένο ιό με νύχια και με δόντια. Αυτό δεν σημαίνει ωστόσο, ότι τον νικήσαμε και ο αγώνας τελείωσε, επισημαίνουν οι ίδιοι. Ο αγώνας, για να το πω “ποδοσφαιρικά”, βεβαίως συμφωνώντας (αυτό δα έλειπε να μη συμφωνώ) μαζί τους, τελειώνει στο 90’ συν τις καθυστερήσεις. Μπρος γκρεμνός και πίσω ρέμα, λοιπόν για την κυβέρνηση. Και μη ρωτήσετε ποιος ο γκρεμνός και ποιό το ρέμα….
Με μια πολύ λιτή εκδήλωση εφέτος ο εορτασμός της Επετείου της Ένωσης της Κρήτης με την Ελλάδα. Παρουσία ελάχιστων που φορούσαν όλοι μάσκες η έπαρση της σημαίας στον Φιρκά. Ωσεί παρούσες, ωστόσο οι ψυχές εκείνων που πολέμησαν κάτω απ’ τον ίσκιο της σημαίας που έγραφε “Ένωσις ή θάνατος”.
«Πάντα και παντού/ Μείνε συνδεδεμένος/ Με τους ανθρώπους/ Με τα ζώα/ Με τα δένδρα/ Με τα λουλούδια/ Με το φως, με τη φύση/ Με το γέλιο, με το τραγούδι/ Με την αναπνοή, με τη σιωπή/ Με ό,τι αγαπάς/ Με ό,τι πονάς/ Και για ό,τι δειλιάζεις/ Να τ’ αλλάξεις!/ Τι είναι βαρύ… μα σαθρό/ το φορτίο». Το ποίημα “Παραινέσεις σε περίοδο αντιποιητική” της Ελένης Περγάντου.
Χανιώτικα νέα (Παρασκευή, 4.12.2020)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου