«Πάντως με το να είναι η κεντρική θεότητα θηλυκιά, εκεί να δεις φούμαρα τα εγκόσμια τα θηλυκά της Κρήτης. Και μιλάμε για πολύ ύφος και τσαμπουκά, που τέτοια πουλάς, μόνο άμα έχεις το μέσον στα κεντρικά του ουρανού -εκτός αν έτσι τους είχε προκύψει από κατασκευής. Της Μινωίτισσας γυναίκας το ‘λεγε η ψυχάρα της. Πρώτο τραπέζι πίστα γούσταρε και καθότανε στα δημόσια θεάματα και άνευ μινωικού συζύγου από κοντά, κι άμα λάχαινε χτύπαγε από κυνήγι αγριόχοιρου μέχρι ταυροκαθάψια». Ένα μικρό απόσπασμα από το κεφ. “Μινωικά Θρησκευτικά” της ενότητας “Μινωικός πολιτισμός” από το 370 σελίδων ιδιαίτερα επιμελημένο βιβλίο του Γήση Παπαγεωργίου “Οικόπεδο πανταχόθεν ελεύθερο” που κυκλοφόρησε με το τέλος της περασμένης χρονιάς από τις εκδόσεις “Εικοστός Πρώτος” και “πραγματεύεται” την Ιστορία της Κρήτης, από τον Μίνωα, μέχρι την Ένωση με την Ελλάδα. Για μια πρώτη γεύση με το “γήσειον ύφος” που αντανακλά το “γήσειον ήθος”, όπως έγραψα προ καιρού (7.10.2020) στη στήλη παρουσιάζοντας τα δυο ιστορικού περιεχομένου βιβλία του το “Ελλάς χάρηκα” και “Ελλάς χάσαμε”.
Και ιστοριογράφος, “ειδικής κοπής”, βέβαια, ο ιδιαίτερα γνωστός ως σκιτσογράφος αλλά και ως μελετητής – ερευνητής – συγγραφέας των Ελληνικών Φάρων και της Ελληνικής Φορεσιάς, Γήσης Παπαγεωργίου. Χάριν της Κρήτης στη συγκεκριμένη περίπτωση. “Κρηταγενείς”, βλέπετε, η γυναίκα του η Κατερίνα και τα δυο τους παιδιά, ο Φίλιππος και ο Κωνσταντίνος, στους οποίους αφιερώνει το περί ου ο λόγος πόνημά του. Κρητολάτρης, ας μου επιτραπεί ο όρος, με κρη(ι)τική, βεβαίως, ματιά, ο ίδιος. “Οικόπεδο πανταχόθεν ελεύθερο” γι’ αυτόν, άμα τη εμφανίσει της, στους αιώνες των αιώνων η Νήσος μας. Αφήνει να εννοηθούν τα μύρια όσα μ’ αυτές τις τρεις λέξεις ο Γήσης…
Σαν μυθιστόρημα… Διορθώνω! Καλύτερα και από μυθιστόρημα διαβάζεται η Ιστορία της Κρήτης, έτσι όπως ο Γήσης, έχοντας υπόψη του τις προηγηθείσες σχετικές συγγραφές του Στέφανου Ξανθουδίδη, του Ιωάννου Δ. Μουρέλλου, του Θεοχάρη Δετοράκη, των Γιάννη Χρηστάκη – Γιώργου Πατεράκη και του Νίκου Ψιλάκη, αλλά και πολλές άλλες πηγές, όπως και την “πολύτιμη συνεργασία” του “κρηταγενούς” ανηψιού του Τάσου Σακελλαρόπουλου, με τον δικό του μοναδικό τρόπο σύνθεσε. «Λαγαρό σαν και το πνεύμα του ίδιου του Γήση, με λόγο ζωντανό, προφορικό, τούτο το ιστορικό ευθυμογράφημα σφύζει από αγάπη για τη μεγαλόνησο (ιδιαίτερη πατρίδα της αγαπημένης του συζύγου Κατερίνας και των παιδιών τους) από αγάπη για την Ελλάδα, από σεβασμό σε σύμβολα, πρόσωπα και ιστορικά γεγονότα, έχοντας ταυτόχρονα τις απολαυστικές εκείνες δόσεις (αυτο)κριτικής και (αυτο)σαρκασμού που χρειάζονται για να μη γίνεται ο πατριωτισμός σοβινισμός, ο σεβασμός προσωπολατρεία, η πίστη κι αφοσίωση μισαλλοδοξία». Τα που έγραψε, μεταξύ των άλλων, σχετικά με τούτο το ξεχωριστό δημιούργημα, η έχουσα την “κειμενική επιμέλεια και φροντίδα” Φωτεινή Πίπη («που κι αυτηνής κρατάει εν μέρει η σκούφια της από την Κρήτη») στο Βιβλίο των Προσώπων (φέις μπουκ). Συνυπογράφω συγχαίροντας. Και στην παρουσίαση, σύντομα, μόλις το επιτρέψουν οι συνθήκες της μοναδικής στο είδος της Ιστορίας του Νησιού μας στα αγαπημένα σου-μας Χανιά, Γήση, με το καλό!
ΚΟΡΩΝΟΪΚΑ ... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
«Θα το λέμε κάποτε σαν παλιό παραμύθι./ Μια φορά κι έναν καιρό/ στη γη μας έπεσε θανατικό./ Και φοβόταν ο άνθρωπος τον άνθρωπο/ Στους έρημους δρόμους περπατούσαμε/ με ασπίδες στα χείλη/ στον αόρατο δράκο πασχίζοντας/ να φράξουμε την πύλη./ Κλειδωνόμαστε στα σπίτια μας./ Και κάθε τόσο ανεβαίναμε στις ταράτσες/ να ξανοίγουμε το βλέμμα στον ορίζοντα./ Ο ουρανός είχε γεμίσει σύννεφα/ από χαμένες ανάσες. / Και τα σύννεφα όλο έστελναν βροχή/ στα μάτια μας.// Στο τέλος του παραμυθιού/ καρτερούσε το όνειρο./ Κι ήταν το μόνο που μας έσωνε.» Το ποίημα “Σαν παλιό παραμύθι” της Νάνσυς Δανέλη. Ειδικά γραμμένο για τα “Κορωνοϊκά”…
Ωστόσο ο κορωνοϊός δεν λέει να φύγει. Την έχει καταβρεί και αρέσκεται να μας βλέπει να τον φοβούμαστε και να μας αλλάζει συμπεριφορές αν μη τι άλλο. Και σε ατομικό και σε συλλογικό επίπεδο.
«Παραπονιέσαι κοπελιά, που γάμο σου ‘χω τάξει,/ τα σχέδιά μας δυστυχώς έχει ο ιός αλλάξει», μας λέει στην πρώτη σημερινή μαντινάδα της η Νεκταρία. Για να συνεχίσει στη δεύτερη: «Όσο υπάρχει κορωνιός, κερά μου δεν μπορούμε/ στην εκκλησιά της Παναγιάς που θες να παντρευτούμε». Μασάει όμως… η κοπελιά ταραμά; «Ο κοβητάς τη σχέση μας δε θα την καταστρέψει/ ο δήμαρχος, αν θες κι εσύ μπορεί να μας παντρέψει», η απάντησή της, διά της Νεκταρίας.
Χανιώτικα νέα (Τρίτη, 19.1.2021)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου