ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

 ΤΟ "ἙΡΕΙΣΜΑ" ΚΑΙ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ

Τρία συν δυο βιβλία το τελευταίο τετράμηνο της περασμένης χρονιάς απ’ τις εκδόσεις “Έρεισμα”, υπεύθυνος των οποίων είναι ο και ιστορικός ερευνητής αλλά και ποιητής Χρήστος Μαχαιρίδης. Το “Νικηφόρος Συντζανάκης: Ο επίσηκοπος του χρέους και της προσφοράς στην εκκλησία και την πατρίδα” του Νικολάου Χ. Χριστοδουλάκη, το “Ησιόδου Έργα και Ημέραι”, σε έμμετρη μετάφραση του Γεωργίου Ψυχουντάκη, το “Θεατρικό ”Δύο γάμοι κι ένας φόνος” του Αντώνη Νικολιουδάκη τα τρία πρώτα. “Το Ιστορικό Αρχείο Κρήτης: Ένα πνευματικό Ίδρυμα – Εκατό χρόνια προσφοράς” του Κωνσταντίνου Π. Φουρναράκη και το “Η Ιερά Μονή Αγίου Ματθαίου Χανίων: Τα περί αυτήν εκκλησιατικά Ιδρύματα και η Πατριαρχική Σχολή Κρήτης” του Ευαγγέλου Γ. Δελάκη το τέταρτο και το πέμπτο, που έχουν μεν ως εκδότες τον Σύλλογο “Φίλοι Ιστορικού Αρχείου Κρήτης και την Πατριαρχική Σχολή Κρήτης αντίστοιχα, πλην όμως και αυτών, όπως και των άλλων, ο Χρήστος Μαχαιρίδης είχε την επιμέλεια της εκτύπωσης. Βιβλιοβροχή, εν μέσω πανδημίας, απ’ το “Έρεισμα”, που και βέβαια συνεχίζει την έκδοση του ομώνυμου περιοδικού Λόγου και Τέχνης…

Από “Έρείσματος” άρξασθαι… η σκέψη που έκανα με το που γύρισα στο σπίτι μου τις προάλλες, έχοντας γεμάτη την τσάντα μου με τα δώρα που μου έδωσε ο Χρήστος, όταν πέρασα από το βιβλιοπωλείο του για να του πω ένα “γεια”. Για το τελευταίο, το με αρ. 49-50 (10-11) τεύχος που καλύπτει την Ανοιξη και το Καλοκαίρι του 2020, ο λόγος. Ένα ιδιαίτερα επιμελημένο και διανθισμένο με πλούσιο φωτογραφικό υλικό, όπως και τα προηγούμενα, 218 σελίδων(!) τεύχος, που είναι αφιερωμένο στη γιατρό – ποιήτρια Νίκη Ζαχαριουδάκη (Αλόη Δρυός) που έφυγε νωρίς για τον Επουράνιο Παρνασσό. “Χανιά 1897” του Βίκτωρα Μπεράρ, “Χουσεΐνηδες, η δυναστεία κρητικής καταγωγής που κυβέρνησε την Τυνησία για δυόμιση αιώνες (1705 – 1957)” του Γιώργου Λιμαντζάκη, “Άγνωστες έρευνες στο Δικτυναίο ιερό στις αρχές του 20ου αιώνα” του Γιάννη Χαιρετάκη, “Ο Αρχιεπίσκοπος Βορείου και Νοτίου Αμερικής Ιάκωβος” του Χάρη Μπίσια, “Οι παράδες του Ιουλίου” (διήγημα) του Μάρκου Μαριδάκη, “Ανδρονίκη Ζαχαριουδάκη (Αλόη Δρυός): “Γύμνασμα Ψυχής”, “Αέρας γίνε”, “Κατάστικτη” (ποιητικές συλλογές), Εκδ. ‘Ερεισμα” της Ρούλας Βουράκη, “Αρχαίες καταβολές σε ένα παραμύθι του Πόντου” του Μιχάλη Μιλιδάκη. “Οι δύο κλέφτες” της Ρούλας Βουράκη και βέβαια η τακτική στήλη του Εκδότη “Σχολιάζοντας την επικαιρότητα”, τα περιεχόμενα του τεύχους…

Επιστρέφω σ’ ένα απ’ τα βιβλία και συγκεκριμένα στο “Ησιόδου Έργα και Ημέραι” σε έμμετρη μετάφραση του Γεωργίου Ψυχουντάκη. Και σαν μνημόσυνο στον γνωστό και διεθνώς Ασηγωνιώτη και ως μεταφραστή στην κρητική διάλεκτο των ομηρικών επών, συγγραφέα του “Κρητικού Μαντατοφόρου”. Προπάντων όμως γιατί το έργο του αυτό βγαίνει σε βιβλίο για πρώτη φορά. Κλείνω με έξι “ησιώδειους” στίχους, όπως ο Γιώργης Ψυχουντάκης, που έφυγε πριν από 15 χρόνια για τη Χώρα των Μακάρων τους απέδωσε: “Ο μέγας Δίας, π’ εύκολα δύναμη αυτός θα δώσει/ κι εύκολα εκείνος τον μικρό θα τόνε ταπεινώσει/ συντρίβει και τον δυνατόν κι άσημον μεγαλώνει/ και τον καμπούρη στένει ορθό, κι εύκολα μαραζώνει/ και τον καμαρωμένο αυτός, Δίας, π’ απ’ τα ψηλάθια/ βαριοβροντά, τα υπέρτατα που κατοικεί παλάτια”. Προς γνώσιν…

ΚΟΡΩΝΟΪΚΑ ... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ 

«Ετρώγανε και πίνανε, γλεντούσαν οι ριζίτες/ μα άλλος τους ετοίμαζε το μέλι με τις πίτες», μας λέει στην πρώτη σημερινή του μαντινάδα ο φίλος ιερωμένος. Για να συμπληρώσει στη δεύτερη: «Ο Κόβης αρχιμάγερας έγινε και τους βάζει/ μες στα καζάνια και μαζί μικρούς, μεγάλους βράζει». Να μη δίνουμε “δικαιώματα” στον… Κόβη, το μήνυμα του.

Εκεί που νομίζεις ότι είσαι στο απυρόβλητο, εκεί έρχεται και σε βρίσκει ο… κόβης. “Φύλαγε τα ρούχα σου, για να ‘χεις τα μισά”. Κι αν ισχύει αυτήν την εποχή, επί κορωνοϊού, η παροιμία.

«Όταν οι αισθήσεις δεν αρκούν/ κι ορφανεύουνε οι λέξεις,/ τότε η διαίσθηση οξύνεται/ και η υποψία./ Μεταμφιέζομαι σε ιχνηλάτη./ Μυρίζω τις σελίδες του βιβλίου που διαβάζω./ Στ’ ανάγλυφα του φεγγαριού τα μέρη/ πηγαινοέρχομαι,/ τα ορατά και τα αόρατα/ με τηλεσκόπιο τη θύμηση./ Ένα παράθυρο δεν έκλεισε καλά,/ ένας τριγμός της παλιάς πόρτας/ τη νύχτα φοβερίζει/ και τα στοιχειά ξορκίζει. Γαλάζιο απομεινάρι οι σκέψεις/ χορεύουν στον μονότονο ρύθμο της κουκουβάγιας,/ όπως η νύχτα ορίζει». Το ποίημα “Νύχτα” της Νίκης Ζαχαριουδάκη (Αλόης Δρυός” από την ποιητική συλλογή “Αέρας γίνε”.

Χανιώτικα νέα (Παρασκευή, 12.Μαρτίου 2021)