«Ο κόσμος μας έλεγε τρελούς. Ημείς αν δεν είμεθα τρελοί δεν εκάναμεν την επανάστασιν, διότι ηθέλαμεν συλλογισθή πρώτον διά πολεμοφόδια, καβαλαρία μας, πυροβολικό μας, πυριτοθήκαις μας, τα μαγαζιά μας, ηθέλαμεν λογαριάσει την δύναμιν την εδική μας την τουρκική δύναμη. Τώρα οπού ενικήσαμεν, οπού ετελειώσαμεν με καλά τον πόλεμό μας, μακαριζόμεθα, επαινώμεθα. Αν δεν ευτυχούσαμεν ηθέλαμεν τρώγει κατάραις και αναθέματα». Από τα “Απομνημονεύματα” του Κολοκοτρώνη (καταγραφή: Γ. Τερτσέτη)
«1. Και εσυνέβηκε αυτές τες ημέρες οπού οι Τούρκοι επολιορκούσαν το Μισολλόγι και συχνά ολημερνίς και κάποτε οληνυχτίς έτρεμε η Ζάκυνθο από το κανόνισμα το πολύ. 2. Και κάποιες γυναίκες Μισολογγίτισσες επερπατούσαν τριγύρω γυρεύοντας για τους άνδρες τους, για τα παιδιά τους, για τ’ αδέρφια τους που επολεμούσανε. 2. Στην αρχή εντρεπόντανε να βγούνε και επροσμένανε το σκοτάδι για ν’ απλώσουν το χέρι, επειδή δεν ήτανε μαθημένες». Από τη “Γυναίκα της Ζάκυνθος” του Διονυσίου Σολωμού.
«Διά την αγάπην της τιμής μας στοχασθήτε το με προσοχήν. Μη σας πλανήσουν τα ταξίματα των επιτρόπων και αποστολών των ξένων βασιλειών. Αυτοί είναι τόσο σκλάβοι και δια να μετριάσουν την εντροπήν των, προσπαθούν να αυξήσουν τον αριθμόν των. Αυτοί δεν προσκυνούσι, ειμή τον βασιλέα των και τον χρυσόν. Μην στοχάζεσθε, ω αδελφοί μου, ότι κανείς από αυτούς θέλει θυσιάσει και χρυσόν και στρατιώτας, διά να διωξη τον Οθωμανόν και να μας αφήση έπειτα ελευθέρους! Ω, κάλλιον ένας σεισμός ή ένας κατακλυσμός να μας αφανίση όλους τους Ελληνας, παρά να υποκύψωμεν πλέον εις ξένον σκήπτρον». Από την “Ελληνική Νομαρχία ήτοι Λόγο περί Ελευθερίας” Ανωνύμου του Ελληνος.
«Εκεί οπού φκειανα της θέσες εις τους Μύλους ήρθε ο Ντερνύς να με ιδή. Μου λέγει. “Τι κάνεις αυτού; Αυτές οι θέσες είναι αδύνατες· τι πόλεμον θα κάμετε με τον Μπραΐμη αυτού; – Του λέγω είναι αδύνατες οι θέσεις κι εμείς, όμως είναι δυνατός ο Θεός απού μας προστατεύει και θα δείξωμεν την τύχη μας σ’ αυτές της θέσες της αδύνατες. Κι αν είμαστε ολίγοι εις το πλήθος του Μπραΐμη, παρηγοριώμαστε μ’ έναν τρόπον, ότι η τύχη μας έχει τους Ελληνες πάντοτε ολίγους. Οτι αρχή και τέλος, παλαίοθεν και ως τώρα όλα τα θερία πολεμούν να μας φάνε και δεν μπορούνε, τρώνε από μας και μένει και μαγιά. Και οι ολίγοι αποφασίσουν να πεθάνουν· κι όταν κάνουν αυτείνη την απόφασιν, λίγες φορές χάνουν και πολλές κερδαίνουν. Η θέση οπού είμαστε σήμερα εδώ είναι τοιούτη· και θα ιδούμεν την τύχη μας οι αδύνατοι με τους δυνατούς. – “Τρεμπιέν” λέγει κι αναχώρησε ο ναύαρχος”. Από τα “Απομνημονεύματα” του Μακρυγιάννη.
Μικρό αφιέρωμα στη Μεγάλη των Ελλήνων Επανάσταση του 1821, στις Στάσεις σήμερα, προπαραμονή της 200ης Επετείου από την έναρξή της…
ΚΟΡΩΝΟΪΚΑ ... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
«Δίχως καταθέσεις στεφάνων./ Δίχως δοξολογίες και πανηγυρικούς. Δίχως παρελάσεις και χειροκροτήματα/ Αδειοι από κόσμο οι δρόμοι./ Περνάει ο κορωνοϊός,/ του Φόβου ο γιος// Θα σε ξαναβρώ στους μπαξέδες /3 του Σεπτέμβρη να περνάς,/ Μπάρμπα-Γιάννη Μακρυγιάννη;». Το πρώτο ποίημα, “Επέτειος 25ης Μαρτίου, ο τίτλος του, απ’ την ποιητική μου συλλογή “Ιχνηλατώντας” που κυκλοφορεί ελεύθερα στο διαδίκτυο (http://petaxta.blogspot.com/2021/02/blog-post40.html). Γράφτηκε πέρυσι, στις 25 Μαρτίου. Αν όχι ακριβώς στο ίδιο, σχεδόν στο ίδιο έργο, θεατές κι εφέτος. Ελπίζοντας ωστόσο ότι η μπόρα -πού θα πάει- στο τέλος θα περάσει.
Ωστόσο στο “κόκκινο” το ΕΣΥ όλη την περασμένη εβδομάδα, στο “κόκκινο” προβλέπεται να ‘ναι κι αυτή που διανύουμε, ενώ οι εμβολιασμοί συνεχίζονται κανονικά. Κάτι αχνοφαίνεται στον ορίζοντα ή ιδέα μας είναι; Ούτως ή άλλως είμαστε αναγκασμένοι να ζούμε ελπίζοντας και να ελπίζουμε ζώντας!
«Ο κορωνιός αμόρφωτος χωρίς αμφιβολία/ γι’ αυτό και εξαιτίας του έκλεισαν τα σχολεία/ μπροστά στον υπολογιστή κάθονται οι δασκάλοι/ κάνουνε τηλεκπαίδευση οι μαθητές και πάλι./ Το μάθημα στο κινητό το παρακολουθούνε/ ελπίζοντας πως γρήγορα στις τάξεις θα βρεθούνε». Βεβαίως από την Νεκταρία Θεοδωρογλάκη η ρίμα, καλά το καταλάβατε.
Χανιώτικα νέα (Τρίτη, 23.3.2021)
https://www.haniotika-nea.gr/mikro-afieroma-sti-megali-epanastasi/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου