Στα δίδυμα εγγόνια του, στην Εβίτα και τον Χριστόφορο, του Θεόφιλου και της Γιάννας και στη Φοίβη και τον Λουκά του Γιάννη και της Χρύσας, η αφιέρωση του ιδιαίτερα επιμελημένου 278 σελίδων μεγάλου σχήματος βιβλίου “Ιστορίες Διαπραγμάτευσης” του φίλου μου απ’ τα παλιά “ένδοξα” χρόνια της νεότητάς μας Χριστόφορου Κορυφίδη. Τη “συναντώ” αφού έχω διαβάσει τα που γράφονται στο οπισθόφυλλο: “Οι Ιστορίες ξεκινούν το 1997 από μια ιδέα. Την ιδέα του συγγραφέα να επεξεργαστεί ως μέλος της Μεικτής Συμβουλευτικής Επιτροπής (ΝΣΕ) ΕΕΟ/ Τουρκίας, μια έκθεση, σε σχέση με τις επιπτώσεις της -φρέσκιας τότε- τελωνειακής ένωσης, στο κοινωνικό επίπεδο της Τουρκίας. Από κει και πέρα καταγράφεται η βήμα προς βήμα υλοποίηση της ιδέας του, περνώντας μέσα από τους διαδαλώδεις διαδικαστικούς δρόμους της Ενωσης, αλλά και τους επίσης δαιδαλώδεις διαδρόμους των οργανωμένων δομών της Τουρκικής πλευράς. Η διαδρομή αυτή, προσφέρει απαντήσεις σε μια σειρά ερωτημάτων που σχετίζονται με τη διαπραγμάτευση. Την απλή διαπραγμάτευση μεταξύ δύο ανθρώπων, που επιθυμούν να επιλύσουν μια οικονομική τους διαφορά. Τη διαπραγμάτευση ακόμη, μεταξύ εργαζομένων και εργοδοτών, για τις συνθήκες εργασίας και τους μισθούς. Την πολιτική επίσης διαπραγμάτευση, για την επίλυση πολιτικών διαφορών, ενδοκομματικών και διακομματικών. Τη διπλωματική, τέλος, διαπραγμάτευση, για την επίλυση διεθνικών διαφορών ή ακόμη και διαφορών που προκύπτουν σε συσπειρώσεις, όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι διεθνείς οργανισμοί». Επιστρέφω σ’ αυτήν, αφού έχω διαβάσει (και σαν να είναι μυθιστόρημα διαβάζεται). Για τα εγγόνια του , μα και για όλα τα σημερινά Ελληνάκια, προπάντων, έγινε συγγραφέας ο φίλος μου…
«Παιδί, το περιβόλι μου που θα κληρονομήσεις/ όπως το βρεις κι όπως το δεις να μην το παρατήσεις./ Σκάψε το ακόμα πιο βαθιά και φράξε το πιο στέρεα/ και πλούτισε τη χλώρη του και πλάτυνε τη γη του,/ κι ακλάδευτο όπου μπλέκεται να το βεργολογήσεις,/ και να του φέρεις το νερό το αγνό της βρυσομάνας./ Κι αν αγαπάς τ’ ανθρώπινα κι όσα άρρωστα δεν είναι,/ ρίξε αγιασμό και ξόρκισε τα ξωτικά, να φύγουν,/ και τη ζωντάνια σπείρε του μ’ όσα γερά, δροσάτα/ Γίνε οργοτόμος, φυτευτής, διαφεντευτής». Και οι στίχοι αυτοί του Κωστή Παλαμά από το ποίημα “Οι πατέρες” στον νου μου, με το που επιστρέφω στην αφιέρωση. Σε β’ πληθυντικό πρόσωπο ωστόσο. “Παιδιά, το περιβόλι μας που θα κληρονομήστε/ όπως το βρείτε και όπως το δείτε, να μην το παρατήστε”…
Θαυμασμός για τα βιβλία – “αθλους” του φίλου μου. Να διαβαστούν από όσο γίνεται περισσότερους Ελληνες και όλους τους πολιτικούς ανεξαιρέτως η ευχή μου… Τα που έγραψα στο περίπου, στον Χριστόφορο Κορυφίδη σε μήνυμα μου στο περίπου, ευχαριστώντας τον για τις “Ιστορίες Διαπραγμάτευσης” και ένα ακόμα βιβλίο του το “Ελληνοτουρκικές σχέσεις στον 2ο αιώνα” που μου έστειλε. Καλλιεργητής γης, και όπως σ’ όλες τις διαδρομές της ζωής του “καλλιεργητής συνειδήσεων” δηλώνει σήμερα ο φίλος μου, φίλος ζωής (τέλη της 10ετίας του 1970 η πρώτη μας γνωριμία σε μια Συνέλευση της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας) που επέστρεψε, ύστερα από μια μεγάλη, αφιερωμένη στα κοινά διαδρομή, στην πατρώα γη της Δράμας…
ΚΟΡΩΝΟΪΚΑ... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
«Φορέσαμε τα χρώματα της άνοιξης/ και περπατήσαμε σ’ αγκάθινους αγρούς./ Κανένας ήλιος δε θα σώσει τη σοδειά μας/ Αυτή που σπείραμε αίμα/ Απ’ τις όχθες τ’ ουρανού// Ελα μαζί μας στο τραγούδι της Γης/ φαντάσματα να κρύψουν τη σκιά τους./ Πίκρες που βάρυναν πολύ τη ζυγαριά τους/ Αστες μακριά να φύγουνε να κατοικήσουν/ Δυο μπουμπούκια άνθισαν δεν βλέπεις/ Είναι πολύ κοντά η άνοιξη που θέλεις». Το ποίημα “Ελα μαζί μας” της Δέσποινας Κουτούφαρη (περ. Ατέχνως). Αισιοδοξίας το ανάγνωσμα. Ωστόσο…
Ωστόσο σε άλλο μήκος κύματος οι μαντινάδες του φίλου ιερωμένου που τα βάζει με τους αρνητές του κορωνοϊού. «Οι αρνητές του Κοβητά που μάσκες δεν φορούνε/ μοιάζουν τυφλοί και δεν μπορούν τα φέρετρα να δούνε», μας λέει στην πρώτη μαντινάδα που μου υπαγόρευσε. «Μοιάζουν κουφοί και δεν ακούν εκείνους π’ αρρωστήσαν / και φοβισμένοι λένε μας τι εφιάλτη ζήσαν» μας λέει στη δεύτερη.
Για να δούμε τι θα δούμε, καθώς μετά “φόβου Θεού” επιστρέφουμε για την κανονικότητα. Μακρύς ωστόσο, ο δρόμος και δύσβατος, δεν ξεμπερδεύομε εύκολα με τον μπελά που μας βρήκε. Πάντως εγώ χθες εμβολιάστηκα κι όσο να ’ναι … μια στάλα ασφάλειας την ένιωσα. Κάτι είναι κι αυτό…
Χανιώτικα νέα (Τρίτη, 6 Απριλίου 2021)
https://www.haniotika-nea.gr/kalliergontas-syneidiseis/
Μεγάλη τιμή για μένα, η προβολή της δουλειάς μου από εσένα, Φίλε μου. Η προβολή της δουλειάς μου, τόσο από τον Ιστότοπό σου, όσο και από τα Χανιώτικα Νέα. Σ' ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.
ΑπάντησηΔιαγραφή