ΠΟΙΗΣΗ

 Ο ΓΥΜΝΟΣ ΑΓΙΟΣ 

                                  (Στον Χρίστο Κωσταντουδάκη) 

Μόνος, γυμνός και ανυπόδητος,

με ποταμίσια, μέχρι των πελμάτων, γενειάδα... 

Μια πρόχειρη καλύβα

για να στεγάζει το σαρκίο του 

στις αιφνίδιες καταιγίδες.

Ένας καχεκτικός φοίνικας

για να προστατεύεται 

από τη λάβρα του καλοκαιριού.

Μια μικρή - πικρή πηγή

για να πίνει νερό 

μια φορά την εβδομάδα.

Οι απολαύσεις 

που επέτρεπε στον εαυτό του 

ο Όσιος Ονούφριος, ενόσω μόναζε, 

εξήντα τόσα χρόνια, 

ως πολίτης της αιγυπτιακής ερήμου, 

κουβεντιάζοντας με τον Θεό. 

Μόνος γυμνός και ανυπόδητος, 

με ποταμίσια, μέχρι πελμάτων, γενειάδα 

και στην εικόνα του.

Όντας, ωστόσο, στο εκκλησάκι του

κάτω από τη σκιά ενός θεόρατου πλάτανου, 

δίπλα σε μια αστείρευτη γάργαρη πηγή,

καταμεσής στην πλατεία του χωριού.

Ν’ αφήνει καθημερινά το τέμπλο 

και να προστρέχει σε βοήθεια των χωριανών 

η τωρινή του απόλαυση.

ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ 

("Τα χελιδόνια του μοναχού",ΠΥΞΙΔΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ, Β΄Έκδοση, Χανιά 2020)

ΣΗΜΕΙΩΣΗ:      Ο Άγιος Ονούφριος είναι ο προστάτης Άγιος του χωριού Αλώνες Ρεθύμνης. Αν και έζησε στην έρημο, το εκκλησάκι του είναι στην πλατεία του χωριού. Αυτό μου έκαμε μεγάλη εντύπωση, όταν βρέθηκα εκεί κάποια χρονιά στις 12 Ιουνίου που πανηγύριζε.

https://www.facebook.com/kakatsakes/posts/10219685249097937