Τρίτη 13 Ιουλίου 2021

ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ, ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

 ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΠΡΑΣΙΑΝΑΚΗΔΩΝ -  ΜΝΗΜΕΣ ΗΡΩΩΝ


Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

«Η μνήμη καίει άκαυτη βάτος»… Η φράση αυτή του Οδυσσέα Ελύτη απ’ το “Άξιον εστί”, διαρκώς στον νου μου, με το που έπιασα στα χέρια μου, για να διαβάσω το βιβλίο, ένα ιδιαίτερα επιμελημένο βιβλίο που μόλις κυκλοφόρησε σε β’ έκδοση, που μου έστειλε ο και καλός μου φίλος, πρώην βουλευτής και διακεκριμένος δικηγόρος Γιώργος Πρασιανάκης. Απ’ το εξώφυλλο κιόλας, όπου κάτω απ’ τον γενικό τίτλο “1821, 1912 – 1916, 1920: Μνήμες αγώνων” υπάρχουν οι υπότιτλοι: “Αναμνήσεις Γεωργίου Νικ. Πρασιανάκη και Νικολάου Γεωργ. Πρασιανάκη – Από τους αγώνες στην Κρήτη και τη Μικρά Ασία τον 19ο και 20ο αιώνα” και “Παράρτημα: Χρυσαυγή (Μούλετε) Χανίων: πρόλογος – Εισαγωγές – παράρτημα Γ.Ν. Πρασιανάκη, δικηγόρου – βουλευτή”. Με φόντο τον χάρτη της Μεγάλης Ελλάδας των πέντε θαλασσών και των δύο ηπείρων, έχοντας από πάνω τη φωτογραφία του Εθνάρχη. Δηλωμένος Βενιζελικός ο φίλος μου…

Από τον αγρότη – δάσκαλο Γεώργιο Νικ. Πρασιανάκη, που πήρε μέρος στις τελευταίες κρητικές επαναστάσεις και κατέγραψε, κατά δήλωση του «όχι όσα ήκουσα παρ’ άλλων αλλ’ όσα είδον ιδίοις οφθαλμοίς», στον γιο του, τον επίσης αγρότη – δάσκαλο Νικόλαο Γεωργίου Πρασιανάκη, που θεώρησε χρέος του να γράψει τα “απομνημονεύματα” του για τη Μικρασιατική εκστρατεία, όπως την έζησε κατά την περίοδο της στράτευσης του (1919-1924) αλλά και να πει το δικό του ΟΧΙ το 1941, όταν οι Γερμανοί ήρθαν να πάρουν το νησί μας. Κι απ’ αυτόν, στον δικό του γιο, τον και πρώην πρόεδρο της Παγκρητίου Ενώσεως και νυν πρόεδρο του παραρτήματος Αττικής των Φίλων του Ιδρύματος “Βενιζέλος”, εκτός των άλλων, σύγχρονό μας Γεώργιο Νικολάου Πρασιανάκη, που θεώρησε δικό του χρέος να βγάλει σε βιβλίο τις “εθνικές αναμνήσεις” του παππού του και του πατέρα του, προσθέτοντας εκτός των απαραίτητων στοιχείων και την εξιστόρηση των προσωπικών του αναμνήσεων, που έχουν να κάνουν με το χωριό του, το Μούλετε (Χρυσαυγή) Κισσάμου, και τους χωριανούς του, διανθισμένες με πλούσιο φωτογραφικό υλικό. Πρώτα απ’ όλα και πάνω απ’ όλα, φ(θ)ανατικά Μουλετιανός ο Πρασιανός…

«Η αποτύπωση και η δημοσίευση της συμβολής του Γεωργίου Πρασιανάκη και του Νικολάου Πρασιανάκη στους αγώνες της Κρήτης και του Έθνους είναι ίσως ο καλύτερος φόρος τιμής για όλους εκείνους τους “αφανείς”, στους οποίους οφείλουμε την ελευθερία και υπερηφάνεια μας», έγραψε για την πρώτη έκδοση (1996) του βιβλίου (δεν υπήρχε σ’ αυτό, το παράρτημα για το Μούλετε) ο τότε πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων, Απόστολος Κακλαμάνης.

«Στο μεγάλο ψηφιδωτό των ατέρμονων αγώνων του κρητικού λαού για την ελευθερία, το βιβλίο προσθέτει μια ενδιαφέρουσα ψηφίδα, που όχι μόνο τιμά την οικογενειακή σου παράδοση αλλά και επιβεβαιώνει γιατί και συ προσωπικά συνεχίζεις την εθνική σου προσφορά», τα που του έγραψε, μεταξύ των άλλων, ο πρόεδρος της Εταιρείας Μελέτης Ελληνικής Ιστορίας και τέως υπουργός, Γεράσιμος Αποστολάτος. Για να μείνω μόνο σ’ αυτά…

Εγώ πάντως, κι ύστερα απ’ την ανάγνωση του, για δεύτερη φορά, τη συγγραφή ενός ιστορικού μυθιστορήματος με τίτλο «Από τον Γεώργιο στον Νικόλαο και από τον Νικόλαο στον Γεώργιο», φαντάζομαι. Ενός μυθιστορήματος που ξεκινά απ’ το Μούλετε το 1867 και τελειώνει πάλι στο Μούλετε (Χρυσαυγή) 150 περίπου χρόνια μετά…

Εσαεί, κατά τη γνώμη μου, επίκαιρο, το περί ου ο λόγος βιβλίο του Γιώργη Πρασιανάκη. Ιδιαίτερα, ωστόσο, τη χρονιά αυτή που γιορτάζουμε τα 200 χρόνια απ’ την “Τρελή” των Ελλήνων Επανάσταση, για να κερδίσουν την ελευθερία τους και τα 80 χρόνια από την πιο παράξενη μάχη των αιώνων που έδωσαν οι Κρητικοί, για να υπερασπιστούν τη μητρίδα γη από τους από τον αέρα εισβολείς. Άξιος κάθε “εύφημης μνείας” ο φίλος μου για τη συγγραφή του, που κλείνει τον πρόλογο του ως εξής: «Η δημοσίευση αυτή επιχειρείται με τη συναίσθηση ότι εκπληρώνεται ένα χρέος, όχι μόνο προς τους συγγραφείς των κειμένων προγόνους μου, παππού και πατέρα, αλλά και προς όλους εκείνους που υποστήκανε, όπως κι αυτοί, τα πάνδεινα, για να εξασφαλίσουν ελεύθερη και υπερήφανη ζωή στον τόπο μας. Δημοσιεύεται επίσης με την ελπίδα και ευχή οι “συμπεριφορές” αυτών των ανθρώπων να βρουν μιμητές».

Χανιώτικα νέα (Τρίτη, 13 Ιουλίου 2021) 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου