" ΣΑΜΑΡΙΑ, ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ"
Μαδάρα είν’ ο τόπος του λέσκες τα χειμαδιά του/ και στον μεγάλο Φάραγγα είναι η κατοικιά του. Στον Αντώνη Πλυμάκη με αγάπη η μαντινάδα. Με αφορμή τη 2η έκδοση του βιβλίου του “Μνήμες Σαμαριάς – Το φαράγγι και οι άνθρωποι του στο πέρασμα των αιώνων”, ενός συλλεκτικού τόμου 424 μεγάλου σχήματος σελίδων, με 450 φωτογραφίες που μου έδωσε τις προάλλες. «Γεννήθηκε στον Τοπανά, περισσότερο όμως, από τα χρώματά του, αγάπησε τη χλωρίδα και την πανίδα της ύπαιθρης χώρας. Από ‘κει και πέρα δέθηκε με τα βουνά, τα φαράγγια και τα σπήλαια κι έγινε σχεδόν ένα μαζί τους. Ζει μ’ αυτά και σ’ αυτά, γράφει γι’ αυτά, τα υποστηρίζει και τα υπερασπίζεται, ενίοτε μάλιστα με υπερβάλλον πάθος»… Τα που έγραψα, μεταξύ άλλων για τον Αντώνη Πλυμάκη, προλογίζοντας μια μεγάλη (ολοσέλιδη) συνέντευξη που μου έδωσε πριν από 22 χρόνια για τη στήλη μου “Η συνέντευξη της εβδομάδας” (Χανιώτικα νέα, 25 Απριλίου 1999). «Άπληστος συλλέκτης, λαμπρός ρεπόρτερ, μανιώδης τριγυριστής, επίμονος ακροατής, ερανιστής και παντοτινός εραστής της κρητικής Μαδάρας». Οι χαρακτηρισμοί που έδωσε ο αξέχαστος Νίκος Αγγελής στην παρουσίαση του βιβλίου “Στα ίχνη του κρητικού αγριμιού” του Αντώνη Πλυμάκη.
«Στους σκληροτράχηλους και βασανισμένους, μα λεβέντες ανθρώπους που έζησαν σ’ αυτά τα φοβερά μα πανέμορφα γκρεμνά και αγωνίστηκαν με κάθε τρόπο, για να επιβιώσουν ενάντια στα στοιχεία της φύσης και την απομόνωση, αλλά και στους χαΐνηδες, που είχαν ως ορμητήριο το φαράγγι και τα γυναικόπαιδα, που κυνηγημένα από τους Τούρκους, εξουθενωμένα, έβρισκαν εδώ καταφύγιο σωτηρίας» αφιερώνει αυτό το μνημειώδες βιβλίο του, που είναι το 5ο της σειράς για τα Λευκά Όρη, ο πάντα Ωραίος ως Λευκορείτης, ξεχωριστός συνεργάτης της εφημερίδας μας. «Στην πορεία της συγγραφής ξανάζησα με χαρά μέσα στο φαράγγι και ξανάσμιξα με τους παλιούς κατοίκους του που είχα την τύχη να προλάβω να γνωρίσω. Αγνάντεψα στα τσουνιά των γρεμνών του, τ’ αγρίμια που πλέον εξόντωσε η βαρβαρότητα και η ιδιοτέλεια κάποιων ανθρώπων. Ήπια νερό από τις αστείρευτες πηγές του και άκουσα τη μουσική από τους μικρούς καταρράχτες και το θρόισμα των φύλλων των δέντρων. Προσκύνησα ξανά ευλαβικά στον Άη Νικόλα, στην Οσία της Ερήμου, στον Χριστό της αιωνιότητας. Αγνάντεψα τη γαλάζια απεραντοσύνη του Λιβυκού». Τα που γράφει στην αρχή του επιλόγου του ο Αντώνης Πλυμάκης. Για να κλείσει στο τέλος: «Άρχισα αυτό το βιβλίο με τον τίτλο του γραφτού του αλησμόνητου Νίκου Αγγελή “Σαμαριά, Μάνα μου”». Το τελειώνω με τη δική μου προσφώνηση «Σαμαριά, Αγάπη μου!»
«“Το Μνήμες Σαμαριάς” είμαι μια κατάθεση ψυχής του συγγραφέα και ένα οδοιπορικό γνώσης, μέσα από τα κείμενα και τις εκπληκτικές φωτογραφίες, που ζωντανεύουν τον λόγο στο παρελθόν του Φάραγγα, όπως με περηφάνια ονομάζουν οι Σφακιανοί το φαράγγι της Σαμαριάς», γράφει κλείνοντας το εισαγωγικό του σημείωμα ο αντιπεριφερειάρχης Χανίων Νίκος Καλογερής. «Ο Αντώνης Πλυμάκης δεν υπέκυψε στη βαρύτητα του λαογραφικού ενδιαφέροντος σε βάρος άλλων τομέων, του οικονομικού, του αρχιτεκτονικού, του ιστορικού, του τοπωνυμικού κ.λπ. Γι’ αυτό και το βιβλίο, όπως και το προηγούμενο (“Κούμοι – μιτάτα και βοσκοί στα Λευκά Όρη και στον Ψηλορείτη”) είναι σίγουρο ότι θα αποδειχτεί εξαιρετικά χρήσιμο στις επιστήμες, όχι μόνο της λαογραφίας αλλά και της εθνολογίας, της κοινωνικής ανθρωπολογίας, της κοινωνιολογίας, της γλώσσας, της οικονομίας και του περιβάλλοντος». Τα που γράφει μεταξύ των άλλων ο και πρώην σχολικός σύμβουλος στην περιφερειακή ενότητα Χανίων, ακούραστος ερευνητής, συγγραφέας, σπηλαιολόγος, διδάκτωρ της Παιδαγωγικής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, Χάρης Στρατιδάκης, που είχε την ευθύνη της ορθογραφικής και συντακτικής διόρθωσης του κειμένου.
Να διαβαστεί από όσο γίνεται περισσότερους αυτό το βιβλίο και προπάντων από τους μαθητές, τόσο της Πρωτοβάθμιας όσο και της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης του νησιού μας, με δεδομένο ότι εκδόθηκε με δαπάνη της Περιφέρειας Κρήτης, η ευχή μου.
Χανιώτικα νέα (Παρασκευή, 23.7.2021)
https://www.haniotika-nea.gr/samaria-agapi-moy/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου