ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

 ΑΛΩΝΙΖΟΝΤΑΣ (Σ)ΤΟ ΣΕΛΙΝΟ

Αλωνιστική μηχανή (Πηγή: afieromata. blogspot) 

«Τετάρτη 7 Ιουλίου: Τα χαράματα από τα Τσαλιανά στο Κοντοκυνήγι. Ένα χωριό μικρό σαν όλα τα χωριά του Σελίνου, άγριας ομορφιάς. Όλη μέρα στο Κοντοκυνήγι και το βραδάκι ανεβήκαμε στη Σαρακίνα. Καθίσαμε στα μαγαζιά, τα ήπιαμε κι ευχαριστηθήκαμε, ύστερα όμως ταλαιπωρηθήκαμε. Πέμπτη 8 Ιουλίου. Αυτή η φιλοξενία μετά τη δουλειά, το βράδυ στο Κεφάλι θα μου μείνει αξέχαστη. Μόλις τελείωσε ο αλωνισμός, νωρίς σήμερα 11.30 μ.μ., μας συνορίστηκαν για τα σπίτια τους. Εγώ πήγα στο σπίτι του Γεωργίου Σκαλίδη, όπου εφάγαμε σαν άρχοντες και κοιμηθήκαμε. Άλλο πράγμα η σελινιώτικη φιλοξενία. Παρασκευή 9 Ιουλίου: Από το Κεφάλι στα Γρηγοριανά, όπου αλωνεύαμε όλη μέρα. Το βραδάκι ήρθαμε στον Φτερόλακκο, μεταξύ των χωριών Αλυγοί και Στροβλές, μα δε δουλέψαμε, γιατί χάλασε το τρακτέρ και πάει για Χανιά». Αυτά πριν από 50 ακριβώς χρόνια, εν έτει 1971, όπως τα βρήκα καταγεγραμμένα απ’ το χέρι μου, στο ημερολόγιο που καθημερινά κρατούσα.

Αλωνίζοντας σ(τ)ην πάλαι ποτέ επαρχία Σελίνου κι ένα τμήμα της επαρχίας Κισσάμου, όντας 22 χρονών, για δύο μήνες, από τις 26 Ιουνίου μέχρι και τις 28 Αυγούστου, με την αλωνιστική μηχανή της Ένωσης Γεωργικών Συνεταιρισμών Σελίνου. Από τα Χανιά στην Παλαιόχωρα κι από εκεί κατά σειρά: Κουντούρα, Tρούλα, Μαρίδω, Άγιοι Θεόδωροι, Χασί Σκλαβοπούλα, Καλαμιού, Λαγκαδάς, Βουτάς, Τσαλιανά, Κοντοκυνήγι, Σαρακίνα, Κεφάλι, Γρηγοριανά, Φτερόλακκος, Αλυγοί, Ψαριανά, Δρυς, Κοπετοί, Παλληκαριανά, Σφακός, Πλεμενιανά, Κάντανος, Σελλιά, Φλώρια, Τραχινιάκος, Ξηρόκαμπος, Κουφαλωτός, Βαμβακάδω, Ανυσαράκι, Αγία Τριάδα, Κανισκάδω, Αζωγυρές, Αχλαδιάκες, Στράτοι, Τεμένια, Λαζοπουλέικα, Προδρόμι, Ασφεντυλιά, Παπαδιανά, Μάζα, Ροδοβάνι, Αηδονού, Αγριλές, Λιβαδάς, Λιβάδα, Μαράλια, Καμπανός, Σκάφη, Λούχι, Πλοκαμιανά, Χρυσοσκαλίτισσα, Λιβάδια, Βάθη… Όπου υπήρχαν θεμονιοστάσια! Αλώνισμα σε 24ωρη βάση, εκτός κι αν χαλούσε η μηχανή… Ζώντας κοινοβιακά… Με μηχανικούς τον συγχωρεμένο τον Δημήτρη Μπελιβανάκη και τον Προκόπη Παπατζανάκη και διαχειριστές τον κουμπάρο μου τον Παντελή Θεοδωράκη κι εμένα. Αυτή κι αν ήταν ζωή! Εξασφαλισμένο το φαγητό μας- ο θεός ν’ αγιάσει την ψυχή του Μανόλη του Τζανάκη απ’ τη Σαρακίνα που έκανε τον μάγειρα και φρόντιζε γι’ αυτό. Και βέβαια ο ύπνος μας, το ένα βράδυ για τους έξι απ’ τους δώδεκα, το άλλο για τους άλλους έξι, στα κατά τόπους… ξενοδοχεία που είχαν όλα το ίδιο όνομα: «Τ’ ΑΣΤΕΡΙΑ». Με στρώμα τ’ άχε(υ)ρα… Τι ιστορίες κι αυτές!

Να γράψω για τ’ αλώνισμα στο Νίππος, στα μικράτα μου, λογάριαζα. Ξεχωριστά για το πρώτο μου «αλώνισμα» στ’ αλώνι του παππού μου του Κουργιαντοκωστή. Για τις «δούλες» στον βολόσυρο και για το λίχνισμα. Και για μια νεροποντή που ‘ρθε μια χρονιά και πήρε όλον τον καρπό απ’ τ’ αλώνια. Ένα τηλεφώνημα, ωστόσο, κι ο νους μου ξεστράτισε κατά Σέλινο μεριά…

ΚΑΙ... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Τον Θοδωρή Ζαγοράκη να σηκώνει ψηλά το «τιμημένο» σκέφτομαι… Και βλέπω όλους τους απανταχού Έλληνες ανεβασμένους στους εφτά ουρανούς. Πριν από 17 χρόνια, Ιούλη μήνα…

«Στον τελικό της Κυριακής ποιος θα επικρατήσει/ ποια χώρα ευρωπαϊκή την κούπα θα κερδίσει;// Οι άντρες βλέπουν τελικό οι κοπελιές θα βγούνε, βόλτα με φιλενάδες τους, αξέχαστα περνούνε// Στο γήπεδο του έρωτα, μ’ ένα φιλί σκοράρεις/ και μια καρδιά που σ’ αγαπά για ταίρι σου θα πάρεις». Ποδοσφαιρικές οι σημερινές μαντινάδες της Νεκταρίας Θεοδωρογλάκη.

Γέμισε χρυσάφι ο κάμπος/ γέμισαν τα μάτια θάμπος/ φως τ’ αλώνι του Αλωνάρη,/ ήλιο ξέχειλο και στάρι./ Τρεμουλιάζει αχνός η μέρα/ μες στον διάφανο αιθέρα./ Και του τζίτζικα το πριόνι/ όσο πάει και δυναμώνει./ Το θερμόμετρο ανεβαίνει,/ σπίτι του κανείς δε μένει./ Μπλουμ! Στη θάλασσα πηδάει/ όλη η Ελλάδα κολυμπάει». Το ποίημα “Ιούλιος” της Ρένας Καρθαίου.

Χανιώτικα νέα (Παρασκευή, 9 Ιουλίου 2021) 

https://www.haniotika-nea.gr/alonizontas-s-to-selino/