«Μόνο να γράφεις τ’ όνομά σου /κι εκείνο το ‘μαθες μισό/ να συλλαβίζεις τα όνειρά σου/ στο Άργος και στον Ιλισό.// Θα σε ξανάβρω στους μπαξέδες/ τρεις του Σεπτέμβρη να περνάς/ και τσικουδιά στους καφενέδες/ τα παλληκάρια να κερνάς.// Του κόσμου το στενό γεφύρι/ θα το περάσουμε μαζί/ θα ‘ναι η καρδιά σου παραθύρι/ τα λόγια σου γλυκό κρασί// Θα σε ξανάβρω στους μπαξέδες/ τρεις του Σεπτέμβρη να περνάς/ και τσικουδιά στους καφενέδες/ τα παλληκάρια να κερνάς». Το τραγούδι “Θα σε ξανάβρω στους μπαξέδες” από το άλμπουμ “Γράμματα στον Μακρυγιάννη” (Συνθέτης: Ηλίας Ανδριόπουλος, Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου, Πρώτη εκτέλεση: Άλκηστις Πρωτοψάλτη – Αντώνης Καλογιάννης).
«Ξέρετε πότε να λέει ο καθείς “εγώ;” Όταν αγωνιστεί μόνος του και φκιάσει ή χαλάσει να λέγει “εγώ”, όταν όμως αγωνίζονται πολλοί και φκιάνουν, τότε να λέμε “εμείς”. Είμαστε στο “εμείς” και όχι στο εγώ. Και στο εξής να μάθομε γνώση αν θέλομε να φκιάσομε χωριό, να ζήσομε όλοι μαζί. Έγραψα γυμνή την αλήθεια, να ιδούνε όλοι οι Έλληνες ν’ αγωνίζονται για την πατρίδα τους, για τη θρησκεία τους, να ιδούνε και τα παιδιά μου και να λένε: Έχουμε αγώνες πατρικούς, έχομε θυσίες -αν είναι αγώνες και θυσίες. Και να μπαίνουν σε φιλοτιμία και να εργάζονται στο καλό της πατρίδας τους, της θρησκείας τους και της κοινωνίας- ότι θα είναι καλά δικά τους. Όχι όμως να φαντάζονται για τα κατορθώματα τα πατρικά, όχι να πορνεύουν την αρετή και να καταπατούν τον νόμο, και να ‘χουν την επιρροή για ικανότη». Οι τελευταίες αράδες από τα “Απομνημονεύματα” του Στρατηγού Μακρυγιάννη.
«Ζωσμένος το γιαταγάνι του,/ με τα απομνημονεύματά του υπό μάλης/ του “τζακισμένου” χεριού του…/ Λίαν πρωί, 3 του Σεπτέμβρη στην 3ης Σεπτεμβρίου, την οδό του./ Επί τη επετείω επαίτης/ για ένα καλημέρα ο μπάρμπα Γιάννης./ Βράδυ της ίδιας μέρας,/ πάντα στην ιδιωτική του οδό,/ με μείον κι εφέτος το ταμείον./ Καλημέρες έδωσε, καλημέρα δεν πήρε./ Καληνύχτα…» Το ποίημα του γράφοντος “O Μακρυγιάννης στην οδό του” (“Τα χελιδόνια του μοναχού”, εκδ. “Πυξίδα της Πόλης” και Κοινωφελές Ίδρυμα “Αγία Σοφία”, Χανιά 2020).
Εξακολουθεί να είναι ζητούμενο το “εμείς” του Μακρυγιάννη που “τζάκισεν” το χέρι του «για να χορεύουν σέικ τα κωλόπαιδα», όπως έγραψε σ’ ένα ποίημά του ο Ντίνος Χριστιανόπουλος. Εξακολουθεί να είναι «επί τη επετείω επαίτης» για ένα καλημέρα στην 3ης Σεπτεμβρίου στην οδό που και εκείνος χάραξε και που αργότερα το 1974 ο Ανδρέας Παπανδρέου διακήρυξε ότι η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες. «Θα σε ξανάβρω στους μπαξέδες, τρεις του Σεπτέμβρη να περνάς επιμένει να του λέει σ’ ένα απ’ τα “Γράμματά” του ο Μάνος Ελευθερίου.
ΚΑΙ ... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
«Υπάρχουν κάποιοι αθλητές, τον θαυμασμό αξίζουν/ παρ’ όλα τα προβλήματα μετάλλια κερδίζουν», μας λέει στην πρώτη σημερινή της μαντινάδα η Νεκταρία Θεοδωρογλάκη. Για να συμπληρώσει στη δεύτερη: «Δεν τους πτοεί που έχουνε κάποια αναπηρία,/ παλεύουν, αγωνίζονται και γράφουν ιστορία». Όπως τον Χανιώτη Αντώνη Τσαπατάκη που μας συγκίνησε, γι’ άλλη μια φορά πριν από λίγες μέρες με το σθένος της ψυχής του, κατακτώντας το χάλκινο μετάλλιο στους Παραολυμπιακούς του Τόκιο… Μια ζωή νικητής ο Αντώνης!
Ο κύβος έχει κατά που φαίνεται ριφθεί. Όσοι είστε (είμαστε) πάνω από 60 χρονών να ετοιμάζετε (ετοιμάζουμε) τα μπράτσα σας (μας) για την τρίτη δόση του εμβολίου. Σιγά σιγά και με το μαλακό…
Πάνω από 270 τα λειτουργικά κενά στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση τα 170 απ’ τα οποία σχετίζονται με κενά παράλληλης στήριξης, στην περιφερειακή ενότητα Χανίων. Τι ‘χες, Γιάννη, τι ‘χα πάντα, η απάντηση φίλης διευθύντριας Σχολείου.
«Συμβιβάστηκε με την πικρία ο κόσμος,/ Διάττοντα ψεύδη αφήσανε τα χείλια/ Η νύχτα ελαφρωμένη/ Από το θόρυβο και τη φροντίδα/ Μέσα μας μετασχηματίζεται/ Κι η καινούρια σιωπή της λάμπει αποκάλυψη// Βρίσκομε το κεφάλι μας στα χέρια του Θεού». Οδυσσέας Ελύτης (“Προσανατολισμοί”).
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Δίχως “Στάσεις” στις 7, 10, 14, και 17 Σεπτεμβρίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου