ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ, ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

" ΤΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ ΠΟΥ ΠΕΘΑΙΝΕΙ ΣΑΝ ΗΦΑΙΣΤΕΙΟ" 

«Υπακούω σ’ εντολή, που έρχεται από πάνω γράφοντας αυτές τις γραμμές. Σ’ εντολή που τη στέλνει η αγωνία. Από την Ελλάδα μου κάνουνε δεύτερη έκκληση. Πήρα ένα γράμμα απ’ το στρατόπεδο των επαναστατών χρονολογημένο απ’ τον Ομαλό της επαρχίας Κυδωνίας, βαμμένο με το αίμα των μαρτύρων, καταμεσής στα ερείπια γραμμένο, ανάμεσα στους νεκρούς ανάμεσα στην τιμή και στη λευτεριά. Φέρνει μέσα του την πύρη της ηρωικής προσταγής. Έχει αυτή την επιγραφή: Ο Kρητικός λαός στον Βίκτωρ Ουγκώ. Αυτό το γράμμα μου λέει: ξακολούθα ό,τι αρχίνησες. Ξακολουθάω, και, αφού το θέλει η Κρήτη, που ξεψυχάει, ξαναπαίρνει τον λόγο. Το γράμμα έχει την υπογραφή: Ζυμπρακάκις. […]

Το μοναστήρι έγινε κόσκινο από διακόσιες μπόμπες. Ένα τειχί τινάχτηκε κι οι Τούρκοι χύνονται μέσα. Οι Έλληνες ξακολουθάνε τη μάχη. Εκατόν πενήντα ντουφέκια έχουν ανάψε, μα παλεύουν ακόμα έξη ώρες από κελί σε κελί κι από σκαλί σε σκαλί. Δύο χιλιάδες κουφάρια είναι στοίβα στην αυλή. Η στερνή αντίσταση λυγάει. Μυρμήγκια οι Τούρκοι νικητές πλημμυράνε το μοναστήρι. Δεν απομένει παρά ένα δώμα φραγμένο, όπου βρίσκεται η μπαρουταποθήκη και σ’ αυτό το δώμα σ’ αυτήν την παλαίστρα, κοντά στην άγια τράπεζα, τριγυρισμένος απ’ τα γυναικόπαιδα, ένας παπάς, ο ηγούμενος Γαβριήλ προσεύχεται. Έξω πέφτουνε στη μάχη οι πατεράδες κι οι άντρες. Μα να μη σκοτωθούνε και να ζήσουνε, θα ‘ταν η πιο τρανή κακοτυχία για τις γυναίκες και τα παιδιά που θα συρθούνε σε δυο χαρέμια. Την πόρτα την πελεκάνε οι Τούρκοι με τσεκούρια. Τώρα θα τηνε σκίσουνε και θα πέσει. Ο γέροντας παίρνει από την Αγία Τράπεζα ένα κερί, απλώνει τη ματιά του πάνω στις γυναίκες αυτές και σ’ αυτά τα παιδιά γέρνει τη φλόγα του του κεριού πάνω στο μπαρούτι και τις σώζει. Μια τρομερή επέμβαση, η έκρηξη, στυλώνει τους νικημένους, η αγωνία γίνεται θρίαμβος, κι αυτό το ηρωικό ταπεινό μοναστήρι, που πολέμησε σαν κάστρο, πεθαίνει σαν ένα ηφαίστειο. […]

Βασιλιάδες. Μια λέξη θα ‘σωνε τον λαό αυτό. Και μια λέξη της η Ευρώπη τη λέει γρήγορα. Πέστε τη. Για τι πράγμα θα ‘σαστε καλοί, αν όχι γι’ αυτό; Μα όχι. Σωπαίνουνε και θέλουνε βουβά να ‘ναι όλα. Απαγορεύεται να μιλάς για την Κρήτη. Αυτό είναι το πρεπούμενο. Ενάντια σ’ έναν μικρό λαό συνωμοτούνε έξη ή εφτά μεγάλες δυνάμεις. Ποια είναι η συνωμοσία αυτή; Η συνωμοσία της σιωπής. Μα τ’ αστροπελέκι δεν είναι βουβό. Το αστροπελέκι έρχεται από ψηλά και στη γλώσσα της πολιτικής, τ’ αστροπελέκι το λένε επανάσταση».

Αποσπάσματα απ’ την επιστολή διαμαρτυρίας του μεγάλου Γάλλου συγγραφέα Βίκτωρα Ουγκώ, με ημερομηνία 17 του Φλεβάρη του 1867 “προς τους ισχυρούς της Γης” (πηγή: περιοδ. “Κρητική Πρωτοχρονιά” 1961). Σαν χθες, πριν από 155 χρόνια (8 Νοεμβρίου 1866) το ολοκαύτωμα του Αρκαδίου.

ΚΑΙ... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ ( ΣΥΣΣΙΤΙΑ ΣΠΛΑΝΤΖΙΑΣ - ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΕΝΟΣ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟΥ ΨΗΦΟΦΟΡΟΥ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ (ΚΙΝΑΛ) - ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ)

«Όποιος ζητήσει ένα πιάτο φαγητό θα το έχει… είναι πολύ σημαντικό ότι έχουμε διαθέσιμους πολλούς εθελοντές που θέλουν να βοηθήσουν την προσπάθειά μας». Απ’ τα που είπε τις προάλλες σε συνέντευξη του στον δημοσιογράφο της εφημερίδας μας Γιώργο Κώνστα ο νέος πρόεδρος των “Συσσιτίων της Σπλάντζιας”, Γιώργος Τραχαλάκης. Λειτουργεί και λειτουργείται η αλληλεγγύη στην πόλη μας, δόξα τω θεώ. «Ευτυχώς στα Χανιά υπάρχει και ευαισθησία και ανθρωπιά», κατέληξε.

Να παραιτούνται και οι έξι υποψήφιοι για την προεδρία του ΚΙΝΑΛ, με πρώτο τον Γιώργο Παπανδρέου, και να προτείνουν όλοι να κατέβει μόνος υποψήφιος, ο γραμματέας του Μανόλης Χριστοδουλάκης. Το όνειρο που βλέπει κάθε βράδυ στον ύπνο του, από τότε που έφυγε για το Επέκεινα η Φώφη Γεννηματά, ένας φίλος μου, διαχρονικός ψηφοφόρος του κινήματος…

Τον Άγιο Νεκτάριο θυμάται σήμερα η Νεκταρία Θεοδωρογλάκη. «Στη Σούδα και στα Παχιανά δυο εκκλησιές γιορτάζουν./ Και οι πιστοί στον άγιο μία λαμπάδα τάζουν.// Στου Άγιου Νεκτάριου το πανηγύρι πάμε,// ένα κερί ν’ ανάψουμε τη μάσκα θα φοράμε». Χρόνια πολλά, Νεκταρία! Χρόνια πολλά, Νεκτάριε!

Χανιώτικα νέα (Τρίτη, 9 Νοεμβρίου 2021)