ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ, ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

 ΙΧΝΗΛΑΤΩΝΤΑΣ ΕΝ ΜΕΣΩ ΠΑΝΔΗΜΙΑΣ

 

 «Και αρρώστησ’ όλος ο λαός κι οι άρχοντες εκείνοι/ σχεδόν ότι εκινδύνευσε κανείς μην απομείνη./ Τόσον πολλοί απεθάνασι, που καν δεν τους εχώναν,/ πράγμα που δεν εγίνηκε ποτέ εις τον αιώνα./ Ωσάν το λεν δεν έφθανεν ένας από τον άλλον/ τον θάνατον ετρόμαξαν εκείνον τον μεγάλον./ Παπάς και δεν τους έφθανε καν να τους κοινωνήση/ και όποιος αρρώστ’ αδύνατον ήτον διά να γλύση./ Κοντολογιά εγίνηκε μεγάλη καταδίκη,/ ο Χάρος εβουλήθηκε τινά να μην αφήκη./ Ότι δεν απεθάνασι σαράντα την ημέραν,/ αμή καθ’ ώραν έβγαιναν τριάντα με την τσιβιέραν…» Κρητικό στιχούργημα του 1571 για την επιδημία πανώλους που εκδηλώθηκε στο νησί και είχε αναρίθμητους νεκρούς. Μια απ’ τις 22 μεγάλες επιδημίες κατά την περίοδο της Βενετοκρατίας. «Ολόκληρα χωριά ερημώθηκαν και δεν αναβίωσαν ποτέ, ενώ ο φόβος του θανάτου κρατούσε τον πληθυσμό σε διαρκή αγωνία», γράφει σχετικά ο Θεοχάρης Δετοράκης στο μνημειώδες έργο του “Ιστορία της Κρήτης”.

«Σε πολύ στενό οικογενειακό κύκλο, λίαν πρωί,/ η κηδεία του άστεγου συμπολίτη μας./ Η ψυχή του -εν είδει γλάρου-/ και η σορός του- σωρός υποψήφιου χώματος-/ κάτω απ’ το αγαπημένο του αρμυρίκι./ Εκεί που τον βρήκε ο θάνατος.// Το αιωνία αυτού η μνήμη, από ένα περαστικό χελιδόνι,/ που ανέλαβε χρέη ιερέα,/ λίγο πριν τον πάρουν τα κύματα ουδείς τα άκουσε». Το ποίημα μου “Ένας θάνατος” που γράφτηκε την πρώτη περίοδο της πανδημίας που επιμένει να μας ταλανίζει και συμπεριλήφθηκε στην ποιητική μου συλλογή “Ιχνηλατώντας” (κυκλοφορεί ελεύθερα στο Διαδίκτυο http://petaxta.blogspot.com/2021/02/blog-post-40.html), η οποία πήρε το δεύτερο βραβείο (πρώτο δεν δόθηκε) στον Παγκόσμιο Διαγωνισμό Ποίησης “Κ.Π. Καβάφης” 2020, που διοργάνωσε η INTERNATIONAL ART SOCIETY.

Ιχνηλατώντας εν μέσω πανδημίας που την προκαλεί ένας ιός, ο οποίος συνεχώς μεταλλάσσεται. Ιχνηλατώντας εν μέσω πανδημίας παραμονές Χριστουγέννων του σωτήριου έτους 2021, για δεύτερη χρονιά. Να ‘ναι η χρονιά που θ’ αρχίσει σε 10 μέρες η τελευταία τού κορωνοϊού, κι απ’ τους πρώτους της μήνες η ευχή μας. Για όλο τον κόσμο. Φτάνει πια! Δεν μπορεί παρά να νικήσει η επιστήμη στο τέλος! Ωστόσο να προσέχουμε. Πολύ να προσέχουμε. Όλοι να προσέχουμε!

Χανιώτικα νέα (Τρίτη, 21.12. 2021)  

https://www.haniotika-nea.gr/ichnilatontas-en-meso-pandimias/

 ΚΑΙ... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΧΕΙΜΩΝΑΣ, ΛΟΙΠΟΝ - ΤΟ ΦΕΥΓΙΟ ΤΟΥ ΠΑΠΑ-ΑΠΟΣΤΟΛΗ - Ο ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟΣ ΣΕΒΝΤΑΣ ΤΗΣ ΝΕΚΤΑΡΙΑΣ - ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΤΟΥ "ΣΙΣΥΦΟΥ" ΣΤΗΝ ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΣΙΔΗΡΑ

 

Χειμώνας, λοιπόν! Και επισήμως από σήμερα, καθώς ο ήλιος στις 5.58 μ.μ. θα βρεθεί στο χαμηλότερο, το κοντινότερο, στη γη σημείο του, στο χειμερινό ηλιοστάσιο, όπως λέγεται. Άντε και καλή άνοιξη σε τρεις μήνες, αφού βγάλουμε με το καλό τον χειμώνα, που όπως φαίνεται μόνο εύκολος δεν θα είναι. Βρήκε και (μας) παίζει και (μας) περιπαίζει ο κορωνοϊός ή ιδέα μου είναι;

 

 

Θλίψη στη χανιώτικη κοινωνία, και ειδικά σ’ αυτήν της Νέας Χώρας, για τον θάνατο του ιδιαίτερα αγαπητού και δραστήριου παπά – Αποστόλη Διαμαντούδη στα 74 του χρόνια, το Σάββατο 18 Δεκεμβρίου, στην εκκλησία της Αγίας Αικατερίνης, της οποίας ήταν ο πρώτος εφημέριος, ο αποχαιρετισμός του. Σε μια μεγάλη συγκέντρωση κατά των Βάσεων, στη μεγαλύτερη που έχει γίνει ποτέ στην πόλη μας, πριν από 31 χρόνια, η πρώτη μας συνάντηση… «Η λεβεντιά ‘ναι μια πληγή που πάντα αίμα τρέχει/ Θε μου και πώς τη νταγιαντά εκείνος που την έχει!» Η μαντινάδα που σκεφτόμουν, ενώ άκουγα μετά τη νεκρώσιμη ακολουθία τους 10 (!) επικήδειους λόγους… Και από εδώ τα συλλυπητήρια μου στην πρεσβυτέρα του και στην κόρη του και μαθήτριά μου στο 5ο Δημ. Σχ. Χανίων, την Ελένη.
 

 

 

Για τον “χριστουγεννιάτικο σεβντά” της κάνει λόγο η Νεκταρία Θεοδωρογλάκη στις σημερινές της μαντινάδες. Απολαύστε την. «Σεβντάς χριστουγεννιάτικος στολίζει κάθε σκέψη/ εχάρισά σου την καρδιά, το νου μου έχεις κλέψει.// Σαν τα μελομακάρονα, γλυκιά ‘ν’ η αγκαλιά σου, στον έβδομο τον ουρανό πετώ με τα φιλιά σου».

 

 

 

«Ποτέ δεν μ’ είχε κοροϊδέψει/ ο καθρέφτης μου./ Ωστόσο μου ’χε πει/ πως αν εν τέλει σε γεννούσα/ θα ήσουν ομορφότερη από ‘μενα./ Γι’ αυτό κι εγώ/ έκανα μόνο γιους./ Και οι επτά οι νάνοι άπραγοι/ δεν ξέραν τι να κάνουνε/ μέσα στο παραμύθι./ Άσε πια το βασιλόπουλο/ που δεν ήρθε ποτέ του». Ένα από τα αδημοσίευτα ποιήματα της Αγγελικής Σιδηρά (“Η Χιονάτη” ο τίτλος του) που βρήκε τη θέση του στο αφιέρωμα που έκανε γι’ αυτήν το περιοδικό “Ο Σίσυφος” (τεύχος 19, Δεκέμβρης 2021). Ένας εκ των 22 συμμετεχόντων σ’ αυτό κι εγώ…

 

Χανιώτικα νέα (Τρίτη, 21.12. 2021)  

 https://www.haniotika-nea.gr/ichnilatontas-en-meso-pandimias/