ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ, ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

 "Σ' ΑΥΤΟ ΤΟ ΦΕΡΕΤΡΟ ΑΚΟΥΜΠΑ Η ΕΛΛΑΔΑ"

 

Φλεβάρης 1943, τελευταία μέρα του μήνα, Αθήνα… Όλα τα σκιάζει η φοβέρα και τα πλακώνει η σκλαβιά, ωστόσο τίποτα δεν είναι ικανό να εμποδίσει τους κατοίκους της Πρωτεύουσας, άνδρες, γυναίκες και παιδιά να ‘ρθουν στο Α΄ Νεκροταφείο για ν’ αποχαιρετήσουν τον Ποιητή που έφυγε για τον Επουράνιο Παρνασσό, πλήρης ημερών, αλλά και για να εκφράσουν τα αντικατοχικά τους αισθήματα. Τον Ποιητή των “Πατρίδων”, του “Δωδεκάλογου του Γύφτου”, της “Φλογέρας του Βασιλιά” και, βέβαια, του “Ολυμπιακού Ύμνου”. Τον Ποιητή που δυο χρόνια και τέσσερις μήνες πριν, όταν ο Μουσολίνι κήρυξε τον πόλεμο εναντίον της Ελλάδας παράγγειλε στους Έλληνες να μεθύσουν «με το αθάνατο κρασί του Εικοσιένα». Τον Κωστή Παλαμά που η κηδεία του γίνεται με την παρουσία και του διορισμένου απ’ τους Γερμανούς κατακτητές πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Λογοθετόπουλου.

Βροντερό το παρών που δίνει στη νεκρώσιμη ακολουθία ο πνευματικός κόσμος της χώρας, με προεξάρχοντες τους ποιητές Άγγελο Σικελιανό και Σωτήρη Σκίπη. «Ηχήστε οι σάλπιγγες… Καμπάνες βροντερές,/ δονήστε σύγκορμη τη χώρα πέρα ως πέρα…/ Βογκήστε τύμπανα πολέμου… Οι φοβερές/ σημαίες, ξεδιπλωθείτε στον αέρα!// Σ’ αυτό το φέρετρο ακουμπά η Ελλάδα! Ένα βουνό/ με δάφνες αν υψώσουμε ως το Πήλιο κι ως την Όσσα,/ κι αν το πυργώσουμε ως τον έβδομο ουρανό,/ ποιον κλει, τι κι αν το πει η δικιά μου γλώσσα;». Οι δυο πρώτες στροφές απ’ το ποίημα του πρώτου. «Μέσ’ από τα κάγκελα τ’ αόρατα/ της απέραντής μας φυλακής,/ μέσα στο κελί το σκοτεινό μας,/ δεν εβάσταξες στον πόνο της Φυλής/ κι έπεσες σα δρυς/ από τα χτυπήματα κάποιων μαύρων ξυλοκόπων/ στο σκοτάδι της νυχτιάς της τραγικής,/ δίχως να προσμείνεις την αχτίδα/ της καινούργιας Χαραυγής […] Φεύγεις, πας για το ταξίδι σου/ το Αχερούσιο, το στερνό,/ ω πρωτότοκε αδερφέ μας,/ όμως κοίτα πως ξοπίσω σου/ οι Έλληνες σε χαιρετάνε./ Ο καθένας ένα στίχο σου/ ψέλνοντας μελωδικό,/ σε ξεπροβοδάνε/ με τα μύρια σου τραγούδια,/ που βουίζουν σα μελίσσια/ πάνω απ’ Απριλιού λουλούδια,/ σαν να προμηνάνε την Ανάσταση,/ ω μεγάλε ραψωδέ μας!» Το πρώτο και το τελευταίο μέρος απ’ το ποίημα που απήγγειλε ο δεύτερος. Μέχρι δακρύων η συγκίνησις! Προπάντων κατά τη διάρκεια της ταφής, όταν ο θεόρατος Γιώργος Κατσίμπαλης, με το που πλησιάζει ο αντιπρόσωπος του κατακτητή για να καταθέσει στεφάνι, αρχίζει, στεντόρεια τη φωνή να τραγουδά τον Εθνικό Ύμνο, για να τον ακολουθήσει όλος ο κόσμος…

Ήμουν κι εγώ εκεί… Ντυμένος “παπαδάκι”, δίπλα στον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών Δαμασκηνό, που χοροστατούσε στη νεκρώσιμη ακολουθία, ονειρεύτηκα ότι ήμουν, απ’ την αρχή μέχρι το τέλος, τις προάλλες. Ίσως γιατί είχα παρακολουθήσει στην τηλεόραση την τελετή λήξης των “24ων Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων του Πεκίνου 2022” κι είχα συγκινηθεί βλέποντας και ακούγοντας τα Κινεζάκια της παιδικής χορωδίας “Malanhua’er” να ανασύρουν τα ωραία ελληνικά φωνήεντα απ’ τον Ολυμπιακό Ύμνο που έγραψε ο ποιητής και μελοποίησε ο Σπύρος Σαμαράς…

ΚΑΙ ... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ 

Η ΠΕΘΕΡΑ ΣΤΟ ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ... - ΤΑ ΒΟΥΒΑΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΒΑΤΡΑΧΙΑ - Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1821 ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΗ

 

“Κι η πεθερά με ρώτησε είντα στολή να βάλει/ γιατί τηνε καλέσανε σε ένα καρναβάλι.// Στο άρμα με τις πεθερές έχει κι αυτή μια θέση,/ της διάλεξα μία στολή της φώκιας να φορέσει.// Στον βασιλιά καρνάβαλο την πεθερά θα δώσω/ έτσι από την γκρίνια της για πάντα θα γλυτώσω”. Με το καρναβάλι γενικότερα και τις πεθερές ειδικότερα ασχολείται η Νεκταρία στις σημερινές της μαντινάδες. Σε μια πρώτη ανάγνωση. Με τις πεθερες γενικότερα και με το καρναβάλι ειδικότερα σε μια δεύτερη… Να κάνει τα χειλάκια μας να γελάσουν προσπαθεί και βέβαια το πετυχαίνει, σε τελική ανάλυση… Πλάκα κάνει! Μανούλα και σ’ αυτό το είδος η μαντιναδολόγος μας. Ποιες πεθερές και ποιο καρναβάλι…

 

 

Με το που βγαίνουμε, κατά που μας λένε από τον ασφυκτικό κλοιό του κορωνοϊού, να ’σου ο πόλεμος. Ας όψονται οι όποιοι αίτιοι…
Όταν στον βάλτο τσακώνονται τα βουβάλια την πληρώνουν τα βατράχια. Και η φράση αυτή του Μπέρτολτ Μπρέχτ στο νου μου με το που έμαθα τα καθέκαστα κατά Ουκρανία μεριά, χθες.

 

 

«Μέσα στις τριακόσιες σελίδες του παρόντος τόμου, γίνεται από τους συγγραφείς μια νηφάλια προσέγγιση σε διάφορες όψεις της επανάστασης του 1821 στην Κρήτη, όχι μόνο ξετυλίγοντας ιστορικά γεγονότα και ανθρωποκεντρικές αφηγήσεις αλλά και φέροντας στο φως σημαντικότατα τεκμήρια της εποχής, συνοδευόμενα από τις καταρτισμένες επεξεργασίες και αναλύσεις του». Τα που γράφει μεταξύ των άλλων χαιρετίζοντας την έκδοση του τόμου “Κρήτη 1821-1830: Αναγνώσεις μιας ατελέσφορης επανάστασης” (εκδόσεις Μπαρτζουλιάνος, Αθήνα 2021) από την Περιφέρεια Κρήτης”. Μανόλης Α. Βουρλιώτης, Μανόλης Γ. Δρακάκης, Γιώργος Λιμαντζάκης, Γιάννα Πατρουδάκη, Γιάννης Σπυρόπουλος και Αντώνης Χουρδάκης, οι συγγραφείς του. Όλβιος εστιν όστις ιστορίης έσχεν μάθησιν…

 

 

 

 Χανιώτικα νέα (Παρασκευή, 25.2.2022)

https://www.haniotika-nea.gr/s-ayto-to-feretro-akoympa-i-ellada-2/