ΞΕΣΤΕΡΙΑ (Εκδηλώσεις)

 ΗΜΕΡΑ ΠΑΙΔΙΚΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ

ΚΑΙ Η "ΞΕΣΤΕΡΙΑ"  ΣΤΟ 11ο ΔΗΜ. ΣΧ. ΧΑΝΙΩΝ

(Ζωγραφιά της Λ. Μποβιάτσου για τη βιβλιοθήκη του σχολείου)

Σαλπάρουμε όλοι μαζί,την Παρασκευή 1Απριλίου στις 9.00π.μ, για το ταξίδι προς τον πλανήτη του βιβλίου με άξιους καραβοκύρηδες (λογοτέχνες, συγγραφείς, εικονογράφους και εκδότες),που θα μεταλαμπαδεύσουν την αγάπη για το βιβλίο στους μαθητές και στο προσωπικό του 11ου Δημοτικού Σχολείου και 27ου Νηπιαγωγείου Χανίων

Κακατσάκης Βαγγέλης Ανδρεαδάκη Δώρα

Μουντάκη Αργυρώ Νεμπαυλάκη ΄Αννα

Ροσμαράκη Αγγελική Τζομπανάκη Χριστίνα

Τσαντής Χρήστος Παπουτσάκη Δήμητρα

Μαραγκουδάκη Δήμητρα Μάλμου Αγγέλα

Σαρρή Μαρία ,Δασκαλάκη Μαρία, Χαϊδεμενοπούλου Γεωργία

Στρατουδάκης Κυριάκος Τσούκαλη Μαρία Ειρήνη

θα γίνει μια πρώτη προσέγγιση- παρουσίαση στο νέο βιβλίο του κ. Κακατσάκη με τίτλο "Πότες θα κάμει ξεστεριά…" έκδοση Χανιώτικων Νέων από τους μαθητές της Στ τάξης. 

Συγχρόνως θα λειτουργήσει έκθεση βιβλίων( 31 Μαρτίου και 1 Απριλίου) ,με την εθελοντική παρουσία βιβλιοπωλείων της πόλης μας .Ευχαριστούμε από καρδιάς όλους τους συμμετέχοντες, που χωρίς δεύτερη σκέψη αποδέχτηκαν την πρόσκλησή μας , για χάριν των μαθητών μας, αφού και η αγάπη για το βιβλίο είναι μεταδοτική

ΑΠΟ ΤΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΛΛΟΓΟ ΔΙΔΑΣΚΟΝΤΩΝ ΤΟΥ 11ου ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ και 27ου ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟΥ ΧΑΝΙΩΝ

ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΦΕΥΓΟΥΝ

ΕΙΡΗΝΗ ΚΟΥΡΓΙΑΝΤΑΚΗ (Δασκάλα) *

Δυο λόγια καρδιάς και από μένα για την πρώτη μου εξαδέλφη την Ρένα, την κόρη του Βασίλη Κουργιαντάκη και της Κατίνας Λαγουδάκη – από το χωριό Νίππος Αποκορώνου και οι δυό τους- που έφυγε για το άλλο ημισφαίριο της ζωής, σκορπίζοντας άφατη θλίψη, πρωτίστως στην οικογένειά της, αλλά και σε όλους όσοι είχαμε την ευλογία να την γνωρίσουμε στα 74 χρόνια της επίγειας παρουσίας της. Τους συγγενείς, τους χωριανούς και τους φίλους της, και βέβαια τους συναδέλφους της στη Δασκαλοσύνη και του μαθητές της. Ύστερα από τα τόσο αγαπητικά λόγια με τα οποία την αποχαιρέτισε ο καλός καγαθός χωριανός της δάσκαλος Γιώργος Μανιαδάκης, που την ανάστησε ενώπιόν μας στην παιδική της ηλικία. Ωραία ως Ελληνίδα Δασκάλα και Πανωραία σαν Μινωίτισσα Αρχόντισσα.

Αυγερινός θε να γενώ, να ‘ρθω στην κάμερά σου

να δω την τάβλα που δειπνάς, την κλίνη απού κοιμάσαι…

Να τραγουδεί, ανάμεσα στ’ άλλα κι αυτό το ριζίτικο τραγούδι σε χαρές, με την θεσπέσια φωνή της, με την οποία έκανε ακόμα και τ’ αηδόνια να σιωπούν για να την ακούνε, την φέρνω στο κεκλιμένο επίπεδο της μνήμης τούτη την ώρα. Ένα πουλί, καλό πουλί, βλέπω, ωστόσο με την φαντασία μου να κάθεται και στου 9ου Δημ. Σχ. Χανίων την ξώπορτα, στο οποίο συνυπηρετήσαμε για 5 χρόνια, να “μιλά” για την δασκάλα που δίδασκε με τον δικό της ξεχωριστό τρόπο, πάνω απ’ όλα και πρώτα απ’ όλα, το μάθημα της Ανθρωπιάς.

Όπως κάθονται και “μιλούν” γι αυτήν κι άλλα πουλιά, καλά πουλιά, αηδόνια, σ’ όλα τα σπίτια, σταθμούς της ζωής της κι σ΄ όλα τα άλλα σχολεία που πέρασε, Στο Κουστογέρακο του Σελίνου, στο Βαφειοχώρι του Κιλκίς, στον Στύλο του Αποκόρωνα… Και βέβαια στις καρδιές των εκατοντάδων μαθητών της και των πάμπολλων συναδέλφων της.

Ιδού Εκείνη, όπως την ανακαλώ τούτη την ώρα του αποχαιρετισμού, στην αγαπημένη της εκκλησία της γενέθλιας γης των Περιβολίων. Με την απαστράπτουσα ευγένειά της και την λάμπουσα καλοσύνη της. Και ως κόρη, και ως σύζυγο του αγαπημένου της Μύρωνα, και ως αδελφή της Ελευθερίας και της Τάνιας, και ως μητέρα της Έλενας και της Βάσως και ως γιαγιά, και ως συγγενή, και ως φίλη και συνάδελφο και γενικότερα ως Άνθρωπο που απεδείκνυε διαρκώς, λόγω και έργω την σπανιότητα του ανθρώπινου είδους στην φύση και στην ιστορία…

Αιωνία Αυτής η Μνήμη!

*Επικήδειος λόγος , Ι. Ν. Αγίας Παρασκευής Περιβολίων, 26. 3.2022

ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ

Χανιώτικα νέα (Τρίτη, 29.3.2022) 

ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ...

ΔΥΟ ΑΠΡΙΛΗΔΕΣ Μ' ΑΡΠΑΞΑΝ ΑΠ' ΤΟ ΠΕΤΟ

Γράφει ο Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης

…Σφιχτοπλεγμένα δάκτυλα, ίδιος βηματισμός… αυτή η Άνοιξή τους!

Ακούρευτες οι προσδοκίες τους

Tα όνειρά τους ποιος το μπορεί ν’ αμφισβητήσει!

Ποιος είναι εκείνος που θ’ αμφισβητήσει την καθαρότητα που λάμπει μες στα μάτια τους σαν αλληλοκοιτάζονται, σαν ατενίζουν από ψηλά όλη τη θέα της ζωής που απλώνεται μπροστά τους;

…Όλο γελούν και “παίζουν” οι δυο ολόλαμπροι Απρίληδες, κι είναι ακόμη πρωί!

Λίγο πιο ’κει “έξω από το δικό τους κάδρο”, παράλληλος ένας άλλος κόσμος, αγουροξυπνημένος που ως το ’χει συνηθίσει, οδηγείται μονάχα από ένστικτο ο καθ’ εις στον πάγκο του! Παίρνω βιαστικά το βλέμμα μου από τούτο τον κόσμο!

Σήμερα τούτοι οι Απρίληδες μ’ “αρπάξαν απ’ το πέτο, μού κρυψαν(;) την… πεπατημένη!

Ή μήπως μου χαρίζουν -σαν παλιό σινεμά- όψεις μιας ζωής, φυσιολογικής ζωής που εξακολουθούμε να τη ζούμε αιώνες τώρα;

Συνεπαρμένος αφήνομαι… μια μικρή ανταρσία, αποτραβώ τον εαυτό μου από την… πραγματικότητα των ημερών!

Όχι σήμερα, δεν θα κοιτάξω μέσα μου το μαύρο που καταπλακώνει την ψυχή!

Υπάρχει κι η Άνοιξη, επιζητώ ανεπαίσθητα να κοιτώ τους Απρίληδες που “αιωρούνται” απέναντί μου, παρασυρμένοι πάνω στο σύννεφό τους, “αποκλεισμένοι” στον όμορφο κόσμο τους!

Ιδιότυπος αποκλεισμός ο αποκλεισμός τους, πέρα από την οποιαδήποτε επικαιρότητα απάνω σε τούτον τον πλανήτη!

Επιζητώ ανεπαίσθητα(;) να εστιάζω εκεί στον δικό τους κόσμο όπου δυο ψυχές βρίσκουν καταφύγιο, αφουγκραζόμενες τα ίδια κελεύσματα προερχόμενα από αυτό το πρώτο καρδιοκτύπι· ένας ο θεός έρωτας που κινεί με τ’ αόρατα νήματά του, καθοδηγεί όπου το φως, όπου η ωραιότητα!!!

Ας είναι… κι έτσι!

Τούτες οι λίγες στιγμές οξυγόνο και δύναμη πως κάπου εκεί έξω υπάρχει ο Θεός!

https://www.haniotika-nea.gr/dyo-aprilides-m-arpaxan-ap-to-peto/

Χανιώτικα νέα (Τετάρτη, 30.3.2022) 

ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ, ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

Ο ΚΡΗΤΗΣ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΗΣ ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ

«Κάναμε βόλτες με την αδελφή μου στο αμπέλι και μαζεύαμε τις στερνές ρώγες που κρέμουνταν ακόμα στα κλήματα. Άξαφνα βουή ακούστηκε στο δρόμο, φωνές και γκαρίσματα, τσούρμο περνούσε με τα γαϊδουράκια φορτωμένα, σκάφες, τεντζερέδες και χανούμισσες. Άνδρες έτρεχαν πίσω, άλλοι ξυπόλυτοι, άλλοι με ξεπατωμένα στιβάνια, με σαρίκια στο κεφάλι, δε μιλούσαν, μούγκριζαν κι έτρεχαν κατά το Κάστρο. Τσαλαβουτούσαν στις λάσπες, η κάψα είχε κορώσει, χοχλάκιζε ο αγέρας. “Οι Τούρκοι, τα σκυλιά” γόγγυξε η μητέρα, μας άρπαξε παραμάσκαλα και μας έμπασε στο σπίτι. Αγκάλιασα τα γόνατάτης. “Γιατί τρέχουν, μητέρα;” ρώτησα “τι θένε; Γιατί τρέμεις;” Χάδεψε τα μαλλιά μου. “Θε μου, και τι μέλεται να δουν τα μάτια σου, παιδί μου! Βαρύ πράμα να γεννηθείς Κρητικός”». Από το κεφάλαιο “Σφαγή” του βιβλίου του Νίκου Καζαντζάκη “Αναφορά στον Γκρέκο” (εκδ. Ελένη Καζαντζάκη, Αθήνα 1961) που δημοσιεύεται μαζί με άλλα κείμενα στο τελευταίο, το με Νο. 48 (Δεκ. 2021) τεύχος της ετήσιας επιθεώρησης που εκδίδει η Διεθνής Εταιρεία Φίλων Νίκου Καζαντζάκη – Δ.Ε.Φ.Ν.Κ. Εν είδει προλόγου στη σημερινή στάση.

Η Δ.Ε.Φ.Ν.Κ. είναι ένα διεθνές ανεξάρτητο πολιτιστικό σωματείο, μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα που ιδρύθηκε το 1988 στη Γενεύη με τη συμμετοχή της Ελένης Καζαντζάκη και του Γιώργου Ανεμογιάννη, ιδρυτή του Μουσείου Νίκου Καζαντζάκη στην Κρήτη. Ο κύριος σκοπός της είναι η προώθηση του έργου και της σκέψης του μεγάλου συγγραφέα και ποιητή Νίκου Καζαντζάκη (1883-1957) με διαλέξεις, συνέδρια, ημερίδες μελέτης, λογοτεχνικά καφενεία, κινηματογράφο, θέατρο, ποίηση, εκθέσεις, ταξίδια, μουσική, οπτικοακουστικό υλικό, διαγωνισμούς (λογοτεχνικούς και εικαστικών τεχνών). Έδρα της η Γενεύη. Είναι οργανωμένη σε Τμήματα και διοικείται από μία συντονιστική επιτροπή, πρόεδρος της οποίας είναι ο και ιδρυτής της συγγραφέας Γιώργος Στασινάκης, που έχει ως έργο ζωής τη διάδοση του έργου και της σκέψης του Καζαντζάκη σε όλο τον κόσμο. Και μέσω των εκδόσεών της, όπως η προαναφερθείσα που γράφεται στα γαλλικά, στα ελληνικά, στα αγγλικά και στα ιταλικά. “Η κρητική ματιά” ο τίτλος της, για να τον γράψω μόνο στα ελληνικά. Να ’ναι καλά ο γνωστός τοις πάσι και ως πνευματικός δημιουργός πρώην βουλευτής, πρόεδρος του Ελληνικού Τμήματος και μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής της Δ.Ε.Φ.Ν.Κ. Σήφης Μιχελογιάννης, όπως και η επίσης τοις πάσι γνωστή φιλόλογος – συγγραφέας, πρόεδρος της τοπικής επιτροπής Ρούλα Βουράκη για το ακριβό δώρο τους. Μακράν ο μεγαλύτερος για μένα Έλληνας πάσης Οικουμένης συγγραφέας, Νίκος Καζαντζάκης της Κρητικής Ματιάς. Ευλογία η πρώτη γνωριμία μαζί του, μέσω του “Χριστός ξανασταυρώνεται”, όταν πήγαινα Γ’ Γυμνασίου…

«Πέθαινες κάθε μέρα, γεννιόσουν κάθε μέρα,/ αρνιόσουν ό,τι είχες κάθε μέρα./ Δεν ζύγιζες, δεν μετρούσες, δεν βολευόσουν,/ ακολουθούσες το δικό σου χτυποκάρδι./ Κοίταζες τον φόβο κατάματα/ κι αυτός φοβόταν κι έφευγε./ Παρατηρούσες τον κόσμο με κρητική ματιά/ και παράγγελνες ν’ αγαπά ο άνθρωπος την ευθύνη./ Χρέος τού καθενός να σώσει τη γης,/ δικό του το φταίξιμο, αν δεν την σώσει, έλεγες.// Παραπέρα,/ παρακαλούσες τον Χριστό να κάμει/ τις κάμπιες της καρδιάς πεταλούδες,/ ενώ έλεγες ότι Θεός δεν υπάρχει,/ αφού υπάρχουν παιδιά που πεινούν/ και ζητούσες από την αμυγδαλιά/ να σου μιλά για τον Θεό/ για να την βλέπεις ν’ ανθίζει./ Ένθεος άθεος και άθεος ένθεος/ ο Αετός της αβύσσου». Το ποίημά μου “Αναφορά στον Νίκο Καζαντζάκη” (“Τα χελιδόνια του μοναχού”, Χανιά 2020)

ΚΑΙ... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΑΝΟΙΞΙΑΤΙΚΕΣ ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ  - ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΔΗΜΟΥ ΜΑΛΕΒΥΖΙΟΥ 

Ανοιξιάτικες και οι τρεις σημερινές μαντινάδες της Νεκταρίας Θεοδωρογλάκη. «Η φύση κάθε άνοιξη σαν κόρη στολισμένη/ σε περιβόλια και αγρούς όλους μας περιμένει», μας λέει στην πρώτη. «Με χρώματα κι αρώματα την άνοιξη η φύση/ εμπνέει τον καθένα μας για να την ζωγραφίσει», μας λέει στη δεύτερη. Για να κλείσει με τον μεθαυριανό ερχομό του Απρίλη στην τρίτη «Εφόρεσε η άνοιξη πολύχρωμο μαντήλι/ μεθαύριο υποδέχεται τον γελαστό Απρίλη». Καλώς να τον δεχτούμε και να ευχηθούμε, για να θυμηθούμε τον Διονύσιο Σολωμό, να τον βλέπουμε “να χορεύει και να γελά” με τον έρωτα, έχοντας, ωστόσο, διώξει τον πόλεμο…

Ένας συλλεκτικός τόμος – λεύκωμα 240 σελίδων με τίτλο “Των αντρειωμένων τ’ άρματα” και υπότιτλο “Όπλα και εφόδια των Κρητικών στην Επανάσταση του 1821” με συγγραφέα τον Ευτύχη Τζιρτζιλάκη κι ένα καλαίσθητο βιβλίο 260 σελίδων με τίτλο “Το Μαλεβίζι στην Επανάσταση του 1821”, και τα δυο εκδόσεις του Δήμου Μαλεβιζίου με την υποστήριξη της Περιφέρειας Κρήτης, έφτασαν τις προάλλες στα χέρια μου. «Η ιστορία είναι το μέγιστο συλλογικό μάθημα ενός λαού. Δεν είναι μόνο καταγραφή γεγονότων και κριτική προσώπων και πράξεων. Είναι κυρίως μάθημα ζωής και συνείδηση εθνικής αυτογνωσίας. Είναι, όπως είπαν, του παρελθόντος κριτής, του παρόντος οδηγός και του μέλλοντος ασφαλής διδάσκαλος». Τα που γράφει, προλογίζοντας το δεύτερο, που περιέχει οκτώ επιμέρους έρευνες (πρώτη του Νίκου Ψιλάκη με τίτλο “Κάθε που περιδιαβαίνω το Μαλεβίζι”) ο καθηγητής – ιστορικός Θεοχάρης Δετοράκης. Κι αν έχει να γράψει κάποιος γι’ αυτά τα δυο βιβλία!

Χανιώτικα νέα (Τρίτη, 29,3.2022) 

https://www.haniotika-nea.gr/977514-2/

ΠΟΙΗΣΗ

ΑΡΩΜΑ ΑΡΟΣΜΑΡΗ

 

 

Μυρίζουν οι βασιλικοί, μυρίζουν κι οι βαρσάμοι,

μα τ’ άρωμα τ’ αροσμαρή είναι που ξεχωρίζει, 

μυρίζει αιωνιότητα.

Το τραγούδι του κορυδαλλού

π’ ολοχρονίς του χρόνου 

τ’ αρέσει στον αροσμαρή να έχει τη φωλιά του-

εκεί κι αν νιώθει άρχοντας. 

Της Σταυροπροσκύνησης 

και άρωμα αροσμαρή.

Προσδοκία Ανάστασης 

στων νέων κορυδαλλών τα πετάγματα.

ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ

 (" Τα  χελιδόνια του μοναχού" . Εκδ. Πυξίδα της Πόλης" και Κοινωφελές Ίδρυμα "Αγία Σοφία", Β' Έκδοση, Χανιά 2020) 

Σημείωση : Κυριακή της Σταυροπροσκύνησης σήμερα (27.3.2022) στο χωριό μου (Νίππος Αποκορώνου), Σώσον, Κύριε, τον λαόν Σου...

 https://www.facebook.com/kakatsakes/posts/10220988922248951?comment_id=10220994137459328

 

ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

Ε2 ΤΑΞΗ 11ου ΔΗΜ. ΣΧ. ΧΑΝΙΩΝ

ΜΑΤΙΕΣ ΣΤΟ ΑΘΑΝΑΤΟ 1821

 

 

Καλοί μου φίλοι, καλό Παρασκευοσαββατοκύριακο!

Ματιές στο αθάνατο ελληνικό 1821 με έμφαση σ’ αυτό της Κρήτης στον σημερινό Παιδότοπο. Να ’ναι καλά ο και καλός μου συνεργάτης για 8 χρόνια στο αγαπημένο μου 5ο Δημ. Σχ. Χανίων, του οποίου ήμουν διευθυντής, που κάνει εφέτος μάθημα σ’ ένα απ’ τα δύο τμήματα των Πεμπτακιών του 11ου Δημ. Σχ. της πόλης μας, που ανέλαβε αυτήν την ευθύνη. Από καρδιάς οι ευχαριστίες μου και σ’ αυτόν και βέβαια στη διευθύντρια του Σχολείου Μαρία Κληματσάκη. Να το γράψω και σήμερα. Δεν αποπαίδισε ο κλάδος των Ελλήνων Δασκάλων.

Να σε χαίρονται οι μαθητές σου, χάριν των οποίων υπάρχεις Γιώργο, και να τους χαίρεσαι! Συγχαρητήρια για την υπέροχη προσέγγιση με τα κείμενα και τις ζωγραφιές σας, καλά μου Πεμπτάκια!

Σας χαιρετώ με αγάπη όλους,

Βαγγέλης Κακατσάκης 

Δάσκαλος

 

Η επανάσταση του Δασκαλογιάννη

Η υποταγμένη στους Τούρκους από το 1669 Κρήτη υπέφερε από τους βασανισμούς, την καταπίεση και τις προσπάθειες εξισλαμισμού των κατοίκων. Το 1770 ο Σφακιανός Ιωάννης Βλάχος (Δασκαλογιάννης )προετοίμασε τους Σφακιανούς για επανάσταση η οποία απέτυχε λόγω του μικρού αριθμού Σφακιανών πολεμιστών και της αντίδρασης των Τούρκων. Οι Τούρκοι κατέστρεψαν χωριά στα Σφακιά, φυλάκισαν τους πρωτεργάτες και έγδαραν ζωντανό τον Δασκαλογιάννη. Ζωή Σαρτζετάκη

Ο Θούρειος του Ρήγα

Ο Ρήγας, Φεραίος, πιστεύοντας ότι είχε φτάσει η ώρα για τον γενικό ξεσηκωμό του έθνους, με συνεργάτες πολλούς πλούσιους εμπόρους προετοίμασε τη σύνταξη της Χάρτας της Ελλάδας και άλλων εντύπων επαναστατικού χαρακτήρα. Το πιο γνωστό ήταν ο Θούριος. “Ως πότε παλικάρια να ζούμεν στα στενά,\ Μονάχοι σα λιοντάρια, σταις ράχαις στα βουνά;\ Κάλλιο 'ναι μίας ώρας ελεύθερη ζωή,\ “παρά σαράντα χρόνοι σκλαβιά και φυλακή.” Αντώνης Κανδηράκης - Σωτηρία Φουντουλάκη

Το Κρητικό 1821

Οι επαναστατικές κινητοποιήσεις άρχισαν στα Σφακιά στις αρχές του 1821.Στις 7 Απριλίου έγινε συνέλευση στα Γλυκά Νερά για να εξεταστεί η γενική κατάσταση της Κρήτης και η δυνατότητα να συμπράξουν πολλές επαρχίες σε μία ενδεχόμενη επανάσταση. Η συνέλευση επαναλήφθηκε στις 15 Απριλίου στην Παναγία τη Θυμιανή. Εκεί αποφασίστηκε η επανάσταση αλλά οι εχθροπραξίες άρχισαν αργότερα στις αρχές Ιουνίου. Επίσημη ημέρα έναρξης του Κρητικού αγώνα θεωρείται η 14^η Ιουνίου 1821 κατά την οποία σημειώθηκε και η πρώτη νικηφόρα μάχη στο Λούλο Χανίων. Η πρώτη μεγάλη νίκη έγινε στα Καμπιά, κοντά στους Λάκους Χανίων, στις 5 Ιουλίου 1821. Χαρίδημος Βακάκης

Ο Ελληνικός Διαφωτισμός

Ένας παράγοντας για την επιτυχία της Ελληνικής επανάστασης ήταν ο Ελληνικός Διαφωτισμός . Υιοθέτησε τα συνθήματα του ευρωπαϊκού Διαφωτισμού για Ελευθερία, Ισότητα, Ανεξαρτησία! Ο Κοσμάς ο Αιτωλός , άνοιξε το δρόμο για τον διαφωτισμό ,διδάσκοντας τους σκλαβωμένους και προτρέποντάς τους να ανοίξουν σχολεία. Έλεγε ,πως “τα γράμματα είναι στολίδι του ανθρώπου”. Μία άλλη σημαντική προσωπικότητα του ελληνικού διαφωτισμού ήταν ο Αδαμάντιος Κοραής .Αφιέρωσε τη ζωή του στην διδασκαλία των σκλαβωμένων Ελλήνων. Τον μεγάλο αγώνα ,προετοίμασαν πολλές ακόμα σπουδαίες προσωπικότητες. Ο αυθεντικός πατριώτης στρατηγός Μακρυγιάννης, μέσα από την δράση του, καθώς και το έργο του εθνικού μας ποιητή Διονυσίου Σολωμού, οδηγούν περισσότερο κοντά στην απελευθέρωση. Ο Ρήγας Βελεστινλής , μέσα από το έργο του “Τα Δίκαια του Ανθρώπου”, αναφέρει ότι πρέπει να είμαστε ίσοι και ελεύθεροι. Λυδία Σφακιανάκη

 

Φιλικοί και άλλοι Κρητικοί αγωνιστές

To 1814 ο Νικόλαος Σκουφάς, ο Αθανάσιος Τσακάλωφ και ο Εμμανουήλ Ξάνθος ίδρυσαν τη Φιλική Εταιρεία η οποία μέσα σε λίγα χρόνια προεοίμασε τον αγώνα. Αποτελούνταν από διακεκριμένους άντρες όπως τον Πατριάρχη Γρηγόριο, τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο, κ.α. Κρητικοί οπλαρχηγοί μυήθηκαν στην μυστική οργάνωση, όπως ο Εμμανουήλ Βερνάδος, ο Βαρνάβας και άλλοι. Κατήχησαν άλλους αγωνιστές και πρόσφεραν σημαντική βοήθεια σε χρήματα και άλλα επαναστατικά υλικά! […] Μάνος Ριτζάκης , Γιώργος Σταυριανουδάκης, Σταύρος Καπαράκης.

Τα “κρυφά σχολειά”

[…] Ο Σουλτάνος διέταξε να κλείσουν όλα τα ελληνικά σχολεία και απαγόρεψε να μαθαίνουν γράμματα, την ιστορία τους και τον πολιτισμό τους. Γι’αυτόν ακριβώς το λόγο παπάδες, καλόγεροι και ψαλτάδες χρησιμοποιήθηκαν ως πρώτοι δάσκαλοι στα «κρυφά σχολειά», δηλαδή στα μοναστήρια, στις εκκλησίες και στα σπίτια των παπάδων. Κι εκεί μέσα, κάτω από «το φοβισμένο φως του καντηλιού», τα Ελληνόπουλα μάθαιναν γράμματα και συνήθιζαν στην ιδέα ότι κάποτε θα έπρεπε να ελευθερωθούν από την σκλαβιά πολεμώντας τους Τούρκους. Μαρίλια Πατσουράκη

Οι κλέφτες, οι γυναίκες και οι φιλέλληνες

[…] Οι Κλέφτες έμειναν σε ορεινά άγονα μέρη και ήταν έτοιμοι να αλλάξουν λημέρι όταν κινδύνευαν. Ήταν πάντοτε ένοπλοι και εξασκούνταν στη σκοποβολή, τα άλματα και το τρέξιμο, σε όλες τις καιρικές συνθήκες. Είχαν φοβερή αντοχή στην πείνα, τη δίψα και την αγρυπνία. Ωστόσο πάντα έβρισκαν τις δυνάμεις για να πολεμήσουν τον εχθρό.Δε θα έπρεπε να παραλείψουμε τις γυναίκες από τον αγώνα. Την Μπουμπουλίνα, τη Μαντώ Μαυρογένους και όλες εκείνες που μέχρι και σήμερα, δυστυχώς, μένουν άγνωστες! Πολλοί Φιλέλληνες, ιδιαίτερα ο Λόρδος Βύρωνας, αφιέρωσαν όλη τη ζωή τους στην Ελλάδα. Υπερασπίζονταν πάντα τα δικαιώματα των ανθρώπων! Μαριλένα Μπουρδαντωνάκη

Χανιώτικα νέα (Παρασκευή, 24. 3.2022) 

ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ, ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

" Η ΠΡΩΤΗ ΜΑΝΑΡΕ ΣΤΟΝ ΠΡΙΝΟ"

 

«Πρωί πρωί την άλλη μέρα η Μαρία ήταν καθισμένη στον αργαλειό και περίμενε. Είχε έτοιμα φάδια και στημόνια, χτένια και μιτόχτενα. Έφτασε ο Δάσκαλος, έβγαλε από την τσέπη του ένα χαρτί με παράξενα σχέδια απάνω. Αυτό, παιδί μου, είναι το φλάμπουρό μας. Γύρω σε τούτο θα καλέσω τους ραγιάδες να πολεμήσουν τον τύραννο! “Τρέμουσι τα χέρια μου, πατέρα. Εγώ θα το φάνω;”. “Ναι, εσύ Μαρία. Εσύ θα φάνεις και θα κεντήσεις την πρώτη σημαία του πρώτου σηκωμού!”. “Του πρώτου; Λογιάζεις να γίνει και δεύτερος;”. “Μπορεί. Με μια τσεκουριά δεν πέφτει ο πρίνος!”».

«Σε λίγες μέρες, στις 25 του Μάρτη το 1770, μια μέρα που έμελλε αργότερα να γίνει σύμβολο του νεκραναστημένου έθνους, σήκωσαν τη σημαία που ύφανε η Μαρία Δασκαλογιάννη “με τον σταυρό και την εικόνα” στην Ανώπολη. Και τη χαιρέτησαν τα σφακιανά τουφέκια. Όρισαν στρατάρχη τον Δασκαλογιάννη και άρχισαν τις πρώτες ανοικτές επιδρομές στις γειτονικές επαρχίες, για ν᾽ακούσουν οι ραγιάδες του κάμπου το τουφέκι, να σηκωθούν κι εκείνοι. Ο Δάσκαλος πήρε εξακόσιους άντρες και κατέβηκε στις ρίζες του Αποκόρωνα. Ο Μανούσακας με τον Γιωργάκη και τον Μώρο κατέβηκαν από τον Καλλικράτη στη Γωνιά, Επισκοπή, Ρεθεμνιώτικα και διαγούμιζαν τα τουρκόσπιτα. Ο Βουρδουμπάς, ο Σκορδίλης κι ο Χούρδος, πέρασαν απ᾽το μοναστήρι του Πρέβελη κι έπεσαν απανώ στους Τούρκους του Άη-Βασίλη. Ο Μπουνατογιάννης ανέβηκε στον Ομαλό. Φωτιές βγήκαν στους κάμπους, γέμισαν τα Σφακιά βόδια και πρόβατα και καρπούς. Κάπνιζαν οι φούρνοι. Θρήνος μεγάλος κίνησε κάτω στα κάστρα […] Το βαρυκίνητο κράτος του Σουλτάνου ετοιμαζόταν αργά ν’ αντιμετωπίσει την ανταρσία των Σφακιών».

«Ένας Τούρκος, ο Χασάν Μαράζης, διηγήθηκε σε βαθιά γεράματα, την εντύπωση που του ‘κανε ο ηρωικός θάνατος του Δασκάλου. Ήταν τότε νέος και φανατικός. Έβλεπε τον Καπετάνιο να παλεύει συγκρατημένος, με τα βασανιστήρια και τρόμαξε: “Αυτός δεν ήταν άνθρωπος, μα την πίστη μου!”. Το βράδυ, λέει, όταν γύριζε στο σπίτι του, νόμιζε πώς τον ακολουθούσε παντού η σκιά του ήρωα, εκδικητική. Και όχι μόνο αυτός. Όλοι οι Τούρκοι, όταν τέλειωσε το κακούργημα και γύριζαν στα σπίτια των, ένιωθαν σαν ηττημένοι…».

Τρία αποσπάσματα από το βιβλίο του αξέχαστου Νίκου Αγγελή “Δασκαλογιάννης” (Επανέκδοσις: Παύλου Βαρδινογιάννη, Αθήναι, 1971). Σαν σήμερα και η κήρυξη της Επανάστασης του Πρωτομάρτυρα και Μεγαλομάρτυρα της των Κρητών Ελευθερίας Ιωάννη Βλάχου Δασκαλογιάννη, που τον έγδαραν ζωντανό οι Τούρκοι στο Μεγάλο Κάστρο, στην πλατεία που έχει σήμερα το όνομά του… Σαν σήμερα και η πρώτη “μαναρέ στον πρίνο” της τουρκικής σκλαβιάς στην Κρήτη…

 

ΚΑΙ... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ 

ΔΙΠΛΗ ΓΙΟΡΤΗ ΣΗΜΕΡΑ... - Ο ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ - ΚΙ ΟΜΩΣ ΗΡΘΕ Η ΑΝΟΙΞΗ - ΤΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ "ΝΑΙ" ΤΟΥ Ε. Γ. ΣΠΥΡΟΥ

Διπλή γιορτή, θρησκευτική και εθνική, σήμερα 25 Μαρτίου. Ο Ευαγγελισμός της Παναγίας και ο εορτασμός της έναρξης της Επανάστασης του 1821 – το 1838 από τον βασιλιά Όθωνα η καθιέρωσή του για να συνδεθεί με το θρησκευτικό γεγονός. Χρόνια πολλά στις εορτάζουσες και στους εορτάζοντες (να μου επιτραπεί να γράψω ονομαστικά στην εγγονή μου Ευαγγελία και στον εγγονό μου τον Βαγγέλη) αλλά και σε όλους τους Έλληνες. Χρόνια πολλά, Ελλάδα! Πάντα ελεύθερη και ωραία στους αιώνες των αιώνων.

 

 

Αποκλειστικά στη θρησκευτική γιορτή, στέκεται ωστόσο η Νεκταρία Θεοδωρογλάκη: «Ο Γαβριήλ στη Μαριάμ τον κρίνο θα προσφέρει/ μια είδηση χαρμόσυνη για όλους μας θα φέρει.// Πως θα γεννήσει τον Χριστό είναι ευλογημένη/ κι αυτός Μεσσίας θα γενεί σ’ όλη την οικουμένη». Τα που μας λέει στις δύο πρώτες μαντινάδες. Για να ευχηθεί στον Ευάγγελο και στη Βαγγελιώ αμέσως μετά: «Ευάγγελε και Βαγγελιώ, ευχές για τη γιορτή σας/ η Παναγία βοηθός να είναι στη ζωή σας». Εκ μέρους όλων των Ευ-αγγέλων και όλων των Ευαγγελιών ευχαριστώ σε, Νεκταρία!

 

Ο κορωνοϊός δεν λέει να φύγει… Ο πόλεμος στην Ουκρανία συνεχίζεται… Η διπλωματία αργεί να πάρει το πάνω χέρι, αν το πάρει… Ωστόσο ήρθε και φέτος στο Βόρειο Ημισφαίριο της γης η άνοιξη και στο Νότιο το Φθινόπωρο…

 

«Ας επιλέξουμε τι θέλουμε στη ζωή μας και το μέλλον των παιδιών της Ελλάδας. Η Ελληνική Ιστορία μας βοηθά στο τι καλό και τι κακό άντεξε στον χρόνο. Ας είμαστε αγητοί, θαυμαστοί!». Ο επίλογος στο προλογικό σημείωμα τού και καλού μου φίλου, γνωστού εκδότη και δημοσιογράφου Ευάγγελου Γ. Σπύρου που, στο με αριθμό 194 (Ιανουάριος – Φεβρουάριος 2022) τεύχος του περιοδικού “ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΝΑΙ”. Όχι δεν υπήρξαμε πάντα, απ’ την εποχή του Ομήρου αγητοί, υπήρξαμε και τιποτένιοι. Το “Αιδώς Αργείοι” εξακολουθεί να ισχύει σε πολλές περιπτώσεις, τόσο για τον δημόσιο όσο και για τον ιδιωτικό βίο μας…

 https://www.haniotika-nea.gr/i-proti-manare-ston-prino/

Χανιώτικα νέα (25.3.2022)

ΞΕΣΤΕΡΙΑ

Η "ΞΕΣΤΕΡΙΑ" ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑ Δ. ΠΑΠΑΔΑΚΗ

 

 

( Και στο ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ μου φιλοξενείται σήμερα η υπέροχη παρουσίαση της ΞΕΣΤΕΡΙΑΣ μου που ανήρτησε πριν από μέρες στη σελίδα του στο ΒΙΒΛΙΟ ΤΩΝ ΠΡΟΣΩΠΩΝ ο και καλός μου φίλος ξεχωριστός συγγραφέας και ποιητής Λουκάς Δ. Παπαδάκης. Υπόχρεος στην αγάπη σου ΦΙΛΕ! Χαιρετώ σε κι αγαπώ σε!)

Γράφει ο Λουκάς Δ. Παπαδάκης*

Παίρνω στα χέρια μου το νέο βιβλίο με διηγήματα του ποιητή Βαγγέλη Θ. Κακατσάκη με τίτλο «Πότες θα κάμει ξεστεριά» και ο νους μου γυρίζει πίσω πενήντα χρόνια, στο 1971, στην πρώτη μου επίσκεψη στα Χανιά. Εκείνο το πρωί τού Ιούλη ανεβαίναμε για τον Ομαλό και μέσα στο Ford Taunus, ο αδερφός μου δυόμισι χρονών, εγώ άκλειστα οκτώ, ξελαρυγγιζόμασταν τραγουδώντας με τους γονείς μας το «Πότε θα κάμει ξαστεριά». Ο πατέρας μάς το εξήγησε και μας παράγγειλε να μην το πούμε αλλού, γιατί απαγορεύεται και θα μας κλείσουν όλους φυλακή. Στον καθρέφτη τού παρμπρίζ μπορούσα να δω το χαμόγελό του.

Εφτά δηγήματα – εφτά ιστορίες από τους αγώνες για την ελευθερία τής Κρήτης από τους Τούρκους, για την ελευθερία τού ανθρώπου από τον άνθρωπο, γράφει και μας παρουσιάζει ο καλός δάσκαλος και τις αφιερώνει στον αδερφό τού παππού του οπλαρχηγό Θεοκλή Νικ. Κακάτση, που «…σαν αετός πετά ψηλά που ’χει χρυσές φτερούγες, / την Κρήτη θέλει λεύτερη», κατά πώς τον τραγουδάει ένα νεοριζίτικο.

Και τι ιστορίες… Το θαύμα της καμπάνας, η χήρα η Μαριγώ, o Χουσεΐν-αγάς που αναστήθηκε καπετάν-Μιχάλης Κουρμούλης, ο καλόγερος με το σκολειό του, που σε προετοιμάζει για την ανώτατη φοίτηση, για την Αγιά Σοφιά, το μέγα σχολείο, τη σοφία του Θεού τη «χτισμένη μέσα μας».

Θέματα που σήμερα υποβαθμίζονται ή και παρασιωπούνται, για να επιβληθεί μια ανάγνωση ιστορίας, όπου μας υποβάλλεται ότι το Οθωμανικό ήταν ένα κράτος δικαίου, κατά τον νόμο τού Αλλάχ, και ότι αποδειχθήκαμε «αγνώμονες γκιαούρηδες», και τέτοιοι θα εννοούμαστε για όσο δεν θα ασπαζόμαστε το Ισλάμ. Θέματα όπως το παιδομάζωμα, ο γενιτσαρισμός, ο κρυφοχριστιανισμός, διαβάζονται στις σελίδες αυτού του βιβλίου καθώς τ’ ακούγαμε από τους παππουδολαλάδες μας. Είναι από εκείνα τα παραμύθια που ξυπνούνε τον σκλαβωμένο να πει στους προσκυνημένους: «Δεν είναι θέλημα Θεού να ’χουμε τον Τούρκο από πάνω μας!».

Η Ιστορία που μεταδίδεται από στόμα σε στόμα κι από γενιά σε γενιά δεν είναι για να δικαιώσει τη ζωή μας, αλλά για να δείξει πώς η ύπαρξή μας μπορεί να καθαγιαστεί. Δια της πραγματικότητας υπηρετούμε την αλήθεια, αυτή είναι η υπέρτατη του ανθρώπου ανάγκη. Το έγραψα στην εισήγησή μου στο συνέδριο της Εκκλησίας τής Κρήτης για τα 200 χρόνια από την Επανάσταση του Εικοσιένα για τη δημοτική ποίηση, αλλά ποίηση πολλή έχουν και οι λαϊκές ιστορίες: «Η δημοτική ποίηση, η οποία και αρθρώνεται συγχρόνως με τα γεγονότα στα οποία αναφέρεται, και παρά τις όποιες υπερβολές τις οποίες δικαιολογεί η Τέχνη, αποδίδει με εντιμότητα την πραγματικότητα. Άλλωστε μόνο έτσι μπορεί να γίνει τραγούδι στο στόμα του λαού, ο οποίος, έχοντας μόλις βιώσει αυτά που περιγράφονται, ουδέποτε θα αποδεχόταν όχι μόνο το ψέμα, αλλά ούτε και ανακρίβειες».

Ο Κακατσάκης, χρησιμοποιώντας τον σπανιότερο τύπο «ξεστεριά», αποδίδει καλύτερα τον κοσμοχαλασμό μιας επανάστασης, αφού παραπέμπει νοερά στο ξεστερ(γ)ιώνω, γκρεμίζω δηλαδή εκ θεμελίων κάτι και, εν προκειμένω, τον τρόπο και την αντίληψη ζωής, που θέλει να επιβάλει ο δυνάστης. Βεβαίως αυτός που εξισλαμίζεται και μετ’ ου πολύ τουρκεύει κουβαλά μέσα του τον φόβο και την ντροπή τού ανθρώπου εκείνου, που δεν άντεξε και υποτάχθηκε. Και πάνω κει, στον φόβο και τη ντροπή, ορίζει τον βίο του· αυτή και είναι η φρικτότερη δουλεία, να γίνεις εσύ ο ίδιος δυνάστης, το άχθος αρούρης: «Αυτός ο Εμίν-αγάς Βέργερης, που καταγόταν από Φραγκάρχοντες εξωμότες, ήταν ο φόβος και ο τρόμος στην περιοχή των Πίσω Χωριών του Σελίνου. Είχε γλυτώσει ο σκύλος απ’ το μαχαίρι του Χατζή Οσμάν πασά του Πνιγάρη και τώρα έκανε ό,τι μπορούσε για να δείξει την απανθρωπιά του. Οι Χριστιανοί δεν όριζαν ούτε περιουσία, ούτε τιμή, ούτε ζωή. Δεν το ’χε σε τίποτα να βάνει στο σημάδι τους Χριστιανούς που περνούσαν κοντά απ’ τον πύργο του. Μα η μεγάλη του αδυναμία ήταν να καλεί σε γλέντια τις γυναίκες και να τις βάνει να χορεύουν ολόγδυμνες».

Ένας λαός υπόδουλος ήταν οι Έλληνες, ένας λαός δούλος είναι οι σημερινοί Τούρκοι. Συνολικά; Βεβαίως και όχι. Έχουμε κι εμείς ανελεύθερους, έχουν και οι Τούρκοι ψυχές αδούλωτες. Που γνωρίζουν και αναγνωρίζουν τα εγκλήματα του εκτουρκισμού και της γενοκτονίας τών Αρμενίων, των Ασσυρίων, των Ελλήνων, των χριστιανών της Ανατολίας. Ο φόβος και η ντροπή εξοντώνουν ή εκπατρίζουν ό,τι το διαφορετικό. Αυτά που πέρασαν και περνούν οι δυστυχείς αυτοί άνθρωποι κάπως αποτυπώνονται στην τουρκική σειρά «Το κλαμπ», που προβάλλεται στο Netflix. Για σκεφτείτε, στον αιώνα μας, μια τραγουδίστρια, η Σεζέν Ακσού, το «Μικρό Σπουργίτη» της Τουρκίας, απειλείται, επειδή το τραγούδι της «Είναι υπέροχο να ζεις» έχει τους εξής στίχους: «Δεν ξέρουμε τι μας περιμένει. Καβαλήσαμε το άγνωστο και πάμε προς την καταστροφή. Δώστε τους χαιρετισμούς μου σε αυτούς τους αδαείς την Εύα και τον Αδάμ». Και μάλιστα στις απειλές συμμετέχει ο Πρόεδρος της Τουρκίας: «Καμία γλώσσα δεν μπορεί να δυσφημίζει τον προφήτη μας Αδάμ και να λέει αυτές τις λέξεις για την μητέρα μας Εύα. Είναι καθήκον μας να κόψουμε αυτές τις γλώσσες!».

Είχα την τύχη να γνωρίσω Τουρκοκρητικούς πριν από λίγα χρόνια. Θαυμάσιοι άνθρωποι, αδέρφια μου. Με τον πόνο και αυτοί της προσφυγιάς. Η Ελλάδα είναι πατρίδα τους. Όμως… Κάποιοι από αυτούς, το αντελήφθην εκ των υστέρων, υπηρετούν δυστυχώς εθνικιστικές σκοπιμότητες. Γι’ αυτούς τους εξισλαμισμένους Κρητικούς, οι οποίοι εξακολουθούν να είναι δέσμιοι του βάρβαρου αυτοκρατορικού παρελθόντος, γράφει με σπάνια ευθύτητα ο Πάτρικ Λη Φέρμορ: «Όταν έπεσε το Ηράκλειο [1669], παραπάνω από τους μισούς κατοίκους του νησιού γύρεψαν ασφάλεια και ευκαιρίες προσχωρώντας στο ισλάμ: τούρκεψαν, και από τότε εξωθούσαν τους πασάδες και τους γενίτσαρους στον κατατρεγμό των σκληροτράχηλων και ανυπότακτων ομοφύλων τους. (…) Όσο για τους απογόνους των αρνησίθρησκων του νησιού, χάθηκαν όλοι: έφυγαν κατά την ανταλλαγή των πληθυσμών –που τόσο καλά περιγράφει ο Παντελής Πρεβελάκης– με βαριά καρδιά: γιατί, αν και μουσουλμάνοι, είχαν γνήσια κρητική καταγωγή. Μια καθυστερημένη νέμεση τους σκόρπισε στα παράλια και στην ενδοχώρα της Μικράς Ασίας. Βρίσκεις κάτι πολύ γέρους που φοράνε ακόμα βράκες να κάθονται στα καφενεία της Αττάλειας και του Κουσάντασι ή να περιπλανούνται στα ερείπια της Περγάμου: σαστισμένους γκριζογένηδες που τους λένε Ρουστέμ ή Μαχμούτ ή Σαλίμ, χωρίς να έχουν τούρκικο αίμα, και που ξέρουν μόνο λίγες λέξεις από τη γλώσσα, και ίσως την αραβική επίκληση από τον μιναρέ και τον πρώτο στίχο από το Κοράνι. Κατά τ’ άλλα, σε θαυμάσια ολοκάθαρη κρητική διάλεκτο, που ο χρόνος, η ιστορία και η απόσταση δεν την άφησαν να χαλάσει, μιλάνε για τα χαμένα χωράφια τους, τα περιβόλια και τ’ αμπέλια –γιατί έπιναν ακριβώς σαν τους χριστιανούς –σαν να ’χουν εξοριστεί από τον παράδεισο. Μερικοί είχαν γυρίσει στο νησί για μια βδομάδα «μόνο για ν’ ανασάνουν τον αέρα του». Υποσυνείδητα, θα ’χουν μετανιώσει για την αδυναμία των προγόνων τους…». [Patrick Leigh Fermor, Ρούμελη, Οδοιπορικό στη Βόρεια Ελλάδα, Εκδόσεις Κέδρος, 2009, και «Το Βήμα», 2010, σελ. 185, 186]

Το βιβλίο τούτο ήρθε στη σωστή ώρα και δεν εννοώ επετειακά. Αφουγκράζομαι και ακουμπώ στα λόγια τού αγαπητού μου Βαγγέλη, «στις ιστορίες που άκουγε από τη γιαγιά του, στα μικράτα του», τούτες τις ώρες που μια φοβισμένη τουρκική κυβέρνηση επενδύει στον φόβο. Χρειαζόμαστε κάτι τέτοια, για να μην λησμονούμε στιγμή ότι είμαστε απόγονοι ανθρώπων που αγάπησαν την ελευθερία. Διότι, βεβαίως, κατά τους Έλληνες τίποτα δεν είναι σπουδαιότερο για τον άνθρωπο από την ελευθερία. [Ουθέν μείζον ανθρώποις Έλλησιν ελευθερίης]

*οδοντίατρος, συγγραφέας- ποιητής 

https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=3169005770087158&id=100009332989222&comment_id=3169287560058979&reply_comment_id=3169288716725530&notif_id=1645197419546975&notif_t=feed_comment_reply&ref=notif

 

ΧΕΛΙΔΟΝΙΑ Β

Ο Β. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ ΣΤΟ ΟΓΔΟΟ ΔΗΜ. ΣΧ. ΧΑΝΙΩΝ

 

Με αφορμή την 21η Μαρτίου που έχει οριστεί ως Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης πραγματοποιήθηκε εκδήλωση στην Ε΄2 τάξη του 8ου Δημοτικού Σχολείου με προσκεκλημένο τον συμπολίτη μας ποιητή, λογοτέχνη, συγγραφέα και δάσκαλο κ. Βαγγέλη Κακατσάκη.

 

Οι μαθητές και μαθήτριες συζήτησαν με τον κ. Κακατσάκη πάνω στην ποιητική του Συλλογή «Τα χελιδόνια του Μοναχού» , απήγγειλαν ποιήματα του από τη Συλλογή αλλά και δικά τους ποιήματα, τραγούδησαν και εικονογράφησαν με το δικό τους ξεχωριστό τρόπο ποιητικές δημιουργίες.

 

 ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Aπό καρδιάς οι ευχαριστίες μου στον υπέροχο δάσκαλο της τάξης Βαγγέλη Παγωνίδη και τα υπέροχα Πεμπτάκια του για την αγάπη τους και τον μοναδικό τρόπο προσέγγισης των " Χελιδονιών " μου...

 

 

 

 

 

https://www.zarpanews.gr/to-8o-dimotiko-scholeio-chanion-episkefthike-o-vaggelis-kakatsakis-photos/

ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ

ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΑΛΑΜΙΝΑ ΣΤΑ ΨΑΡΑ ΚΙ ΕΩΣ ΤΗΝ ΜΑΡΙΟΥΠΟΛΗ

 

  Γράφει ο Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης 

Oλόμαυρες “ράχες”, δίχως καμία Δόξα, δίχως φωνές παιδιών… Σειρήνες μόνο που ηχούν και ο αχός από τα νέου τύπου γιαταγάνια που γεμάτα έπαρση φωνασκούν υπέρ μιας Νίκης!

Ορδές προσφύγων, κι ο νέος Ξέρξης, παρακολουθεί από τις γιγαντοοθόνες του παλατιού τα τεκταινόμενα αποφασίζοντας και διατάζοντας τις εντολές του στους πιστούς υπασπιστές του· πειθήνια όργανα στον ανηλεή πόλεμο που παίζεται με όλα τα μέσα!

Προσπαθώ να… ακουμπήσω κατά το δυνατόν, τη… θεματολογία, την παραφιλολογία, την πολεμολογία.

Δεν ευχόμουν να γνώριζα πως ο κόσμος μας θα μπορέσει να γίνει καλύτερος κάποια στιγμή στο μέλλον!

Μα δεν μπορώ να μαντέψω αν το όνειρο των παιδιών για Ειρήνη θα πραγματοποιηθεί!

Δυστυχώς(;) τα παιδιά μεγαλώνουν και πολλά από αυτά μαθαίνουν να επιβάλλουν τις απόψεις τους με τη βία, πολλά από αυτά μαθαίνουν να πατούν επί πτωμάτων για να ανέλθουν! Πολλά εκείνα τα πάλαι ποτέ παιδιά που “τάζουν” τον εαυτό τους εις βάρος των πιο αδυνάμων! Μαθαίνουν και κτυπούν, επιτίθενται, σκοτώνουν και γίνονται όλα εκείνα που οι παιδικές τους ψυχές κάποτε μισούσαν! Αδίστακτα γίνονται όλα εκείνα που φέρνουν το κακό σε τούτον τον κόσμο!

Σε τούτα τα κάποτε παιδιά που σήμερα τάσσονται υπέρ του ανόσιου πολέμου δεν απευθύνομαι! Εχουν μάθει να μην ακούν, να μη νιώθουν, να μη συνδιαλέγονται! Δεν υπάρχει λογική εξήγηση που να δικαιολογεί κανένα πόλεμο κατά ενός αθώου λαού!

Αντί επιλόγου ας παίξουμε παιχνίδι με τις λέξεις:

Φιλοαμερικανός, φιλορώσος, φιλοπόλεμος, φιλειρηνιστής! Τέσσερις μόνο λέξεις από τις πολλές που θα μπορούσαν να γραφούν! Κι απ’ εκεί καθείς μπορεί να διαλέξει! Ή μήπως όχι; Μήπως τελικά υπάρχουν και άλλες λέξεις που δεν δόθηκαν εσκεμμένα για να μην μπορέσουν να… ανοίξουν τ’ αδιέξοδα!

Φιλοπούτιν, φιλομπάιντεν, φιλοευρωπαϊστής, ορίστε και κάποιες ακόμη, και αυτές εσκεμμένα ριγμένες προσεκτικά κι ατάκτως για να ταχθείς ή να αντιταχθείς σε αυτές!

Κι υπάρχουν κι άλλες, κι άλλες πολλές μες στις οποίες ολόκληροι κόσμοι κατοικούν και σε όποιον θέλεις μπαίνεις!

  Χανιώτικα νέα (Τετάρτη, 23.3.2022)

https://www.haniotika-nea.gr/apo-ti-salamina-sta-psara-kai-eos-ti-marioypoli/

ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ, ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ"

 "Η ΕΥΛΟΓΙΑ ΝΑ ΧΑΡΙΖΟΥΜΕ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΑ"

 

Με αφορμή τον εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας Ποίησης (21 Μαρτίου) η συνάντησή μου την περασμένη Τετάρτη 16 Μαρτίου, σ’ έναν απ’ τους φιλόξενους χώρους της Ενορίας του Αγίου Παντελεήμονα Αμπεριάς Χανίων, με τα μέλη της Λέσχης Ανάγνωσης «Ταξιδευτές στο Φως». Με τη Ρούλα (που ως συντονίστρια σήκωσε το μεγαλύτερο βάρος), την Ευελίνα, τον Σπύρο, τη Χρύσα, τον Νίκο, τον Γιώργο, τον Αλέκο, την Τούλα, τη Ρέα… Να μιλήσουμε για την ποιητική μου συλλογή «Τα χελιδόνια του μοναχού» αλλά και γενικότερα για το ποιητικό μου έργο και την ποίηση η πρόσκληση. Υπόχρεος στην αγάπη τους γι’ αυτήν. Και γιατί με είχαν ξανακαλέσει πριν τρία χρόνια (13 Μαρτίου 2019) να μιλήσουμε για την ποιητική μου συλλογή «Όπως το ψωμί», στο 13ο Δημ. Σχολείο, που ήταν τότε η έδρα τους, και γιατί ήταν η πρώτη μετά κορωνοϊόν δημόσια εκδήλωσή τους. Μαζί μας ο δάσκαλος – μουσικός Γιάννης Τσαραμανίδης που έχει μελοποιήσει τέσσερα απ’ τα ποιήματα των «Χελιδονιών», με τη δασκάλα σύζυγό του Γιώτα Μπούρα, που την ξέρω καλά από εργασίες μαθητών της στον Παιδότοπο και ο ξάδελφός μου ο Μανούσος, που ανατραφήκαμε στην ίδια αυλή, με τη σύντροφο της ζωής του, τη Νίκη.

Ακριβό φυλαχτάρι στο σεντούκι της μνήμης ετούτη η βραδιά, όπως την ανακαλώ και την αναθυμάμαι στις λεπτομέρειές της. Ακούγοντας τους στίχους μου ντυμένους με τη μουσική και τη φωνή του Γιάννη του Τσαραμανίδη. Στις αγαπητικές προσεγγίσεις, στις καίριες ερωτήσεις, στην ευγένεια των λεγομένων, στα φανταστικά φτεροκοπήματα των χελιδονιών που ετοιμάζονται για την επιστροφή τους, των περιστεριών που συνυπάρχουν στην ίδια αυλή με τους μοναχούς, των σπουργιτιών του μοναστηριού, που τις χειμωνιάτικες μέρες κάνουν στην άκρη για να πάρουν πρώτα συσσίτιο τα ξενάκια. Και προπάντων των γειτόνων γλάρων που προσεύχονται υπέρ της ειρήνης του σύμπαντος κόσμου… Στις, πριν και μετά την περί ποίησής μου συζήτηση, κουβέντες μου, όπως αυτήν που είχα με την Ευελίνα, για παράδειγμα. Ευτυχία το όνομα της μιας γιαγιάς, Ελένη της άλλης, μου είπε, όταν τη ρώτησα από πού προέκυψε το όνομά της. Έδωσε λοιπόν το «Ευ» η Ευτυχία, το «ελ» η Ελένη, το «ι» η ευτυχία, το «ν» η Ελένη και το «α» η Ευτυχία και να το Ευελίνα! Απίστευτο!.

«Να φυτεύει τριανταφυλλιές/ το διακόνημα του ενός απ’ τους μοναχούς./ Να χαρίζει τριαντάφυλλα/ στους επισκέπτες του μοναστηριού/ το διακόνημα ενός άλλου-/ τις μονές χρονιές,/ τις ζυγές άλλαζαν τα διακονήματα.// Έτσι κυλούσε η ζωή των, χωρίς ποτέ/ να βάλει την ουρά του ο πειρασμός./ Κι όλο μεγάλωνε, κι όλο μεγάλωνε,/ κι όλο μεγάλωνε ο τριανταφυλλώνας των.// Η χαρά να φυτεύουμε τριαντάφυλλα,/ η ευλογία να τα χαρίζουμε». Το αφιερωμένο στον ξάδελφό μου Μανούσο Δ. Κακατσάκη ποίημα των «Χελιδονιών» με τίτλο «Ο ευλογημένος τριανταφυλλώνας». Εν είδει δείγματος… Με όσα αυτό σημαίνει! Και βέβαια… βασιλικούς, συμπληρώνω.

ΚΑΙ... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ 

 Ο ΠΟΛΕΜΟΣ... ΚΑΛ(Κ)Α ΚΡΑΤΕΙ - ΕΡΩΣ ΑΝΙΚΑΤΕΝ ΜΑΧΑΝ - "ΟΙ ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΕΣ" ΤΟΥ ΑΥΓΕΡΙΝΟΥ ΑΝΔΡΕΟΥ

 

 

 

Ο πόλεμος στην Ουκρανία καλά (τρόπος του λέγειν) κρατεί. Με ό,τι κακό και όσα κακά η λέξη σημαίνει, εννοεί και υπονοεί. Με όλα τα σημαίνοντα και τα σημαινόμενά της. Γι’ αυτούς που τον ζουν ή τον έζησαν, αλλά και για όσους τον παρακολουθούν (παρακολουθούμε) εκ του μακρόθεν, από απόσταση νομίζουν (νομίζουμε), ασφαλείας. Αργεί το κακό να γίνει φάντασμα; Μια καθολική προγονική πτυχή της ανθρώπινης φύσης θεωρούν κάποιοι μελετητές τον πόλεμο, διαβάζω στη Βικιπαίδεια. Κάποιοι άλλοι υποστηρίζουν ότι είναι αποτέλεσμα συγκεκριμένων κοινωνικοπολιτιστικών ή οικολογικών συνθηκών, λέει. Σε όλους τους τύπους του, σε όλες τις μορφές και εκφάνσεις του…

 

 

«Είναι ανυπεράσπιστη, στου πολέμου τη δίνη/ τα όπλα κι οι βομβαρδισμοί πληγώνουν την ειρήνη.// Να κάνουνε ανακωχή οι Ουκρανοί κι οι Ρώσοι κι ο εφιάλτης που περνούν γρήγορα να τελειώσει». Στην ειρήνη που δεν έρχεται, μας μιλά στις δυο πρώτες μαντινάδες της και σήμερα η Νεκταρία Θεοδωρογλάκη. Καθαρά ερωτικές οι δύο που ακολουθούν. «Ο έρωτας σου ποιητή, μάτια μου, μ’ έχει κάνει/ στους φεγγαριού τη γειτονιά πηγαίνουμε σεργιάνι./ Όσα κι αν πω ποιήματα και πάλι θα ‘ναι λίγα/ στου παραδείσου το νησί, μ’ ένα φιλί σου πήγα». Τα που μας λέει, «Έρως ανίκητε μάχαν».

 

 

Δυο ώρες, δυο γεμάτες ώρες, παρέα με το τελευταίο, το με αριθμό 34 τεύχος του ωραίου λογοτεχνικού περιοδικού «αντιστροφές» που επιμένει να βγάζει, ξεπερνώντας τις κάθε λογής δυσκολίες ο και πρώην πρόεδρος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών, δικηγόρος- λογοτέχνης, Αυγερινός Ανδρέου. Τιμή για μένα η φιλοξενία του διηγήματός μου «Ανάσταση» που συμπεριλαμβάνεται στο βιβλίο μου «Πότες θα κάμει ξεστεριά», σ’ αυτό. Ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα η συνέντευξη του εκδότη με τον άγνωστό μου προσωπικά συγγραφέα- ποιητή Γιώργο Καραντώνη. Δικό του το τετράστιχο ποίημα «Αυτοχαρακτηρισμός» που φιλοξενείται στη στήλη «Η ποίηση σήμερα». «Ως μαρξιστής πεσιμιστής δεν έχω τον Θεό μου/ μοναχικός ταξιδευτής μέχρι τον θάνατό μου/ κυνικός ειρωνικός, λίγο τρυφερός συνάμα/ όλα μαζί ταυτόχρονα, παράξενο το κράμα».

Χανιώτικα νέα (Τρίτη, 22.3.2021) 

https://www.haniotika-nea.gr/i-eylogia-na-charizoyme-triantafylla/

 

 

 

 

 

 

ΠΟΙΗΣΗ

ΙΔΟΥ ΕΓΩ

Ιδού εγώ!

Ο πρώτος που χαστούκισε το χάος.

Ο πρώτος που λούστηκε γυμνός στο ηλιοφώς.

Ο πρώτος που μάδησε μαργαρίτες.

Ιδού εγώ!

Ο πρώτος ζωντανός∙

γυμνός, ανυπόδητος και πένης,

σε χώρα τυφλών, σακάτηδων γερόντων,

μόνος να πορεύομαι.

Ιδού εγώ!

Ο έσχατος βιαστής της πραγματικότητας.

Ο έσχατος ηδονοβλεψίας της ιδέας.

Ο έσχατος ναρκομανής της αλήθειας.

Ιδού εγώ!

Ο έσχατος νεκρός∙

ντυμένος, φορώντας κόκκινα υποδήματα, πλούσιος,

σε χώρα ανυπόμονων, γελαστών παρθένων.

μόνος να καθεύδω.

Ιδού εγώ!

Ως πρώτος και έσχατος άνθρωπος… 

ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ 

(ΚΑΖΟΒΑΡ, Γ' Έκδοση, Πυξίδα της Πόλης, Χανιά 2014)

 

ΧΕΛΙΔΟΝΙΑ Β

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΠΟΙΗΣΗΣ 

Ο ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ ΣΤΟ 8ο ΔΗΜ. ΣΧ. ΧΑΝΙΩΝ

 

Στο πλαίσιο του εορτασμού της Παγκόσμιας ημέρας Ποίησης (21 Μαρτίου)  τα Πεμπτάκια του Ε΄2 του 8ου Δημοτικού Σχολείου  θα συναντηθούν με  τον δάσκαλο, ποιητή και δημοσιογράφο Βαγγέλη Κακατσάκη,  την Τρίτη 22 Μαρτίου 2022.

Οι μαθητές και μαθήτριες θα συζητήσουν μαζί με τον κ. Κακατσάκη πάνω στην ποιητική του Συλλογή « Τα Χελιδόνια του Μοναχού» με την οποία ασχολήθηκαν τις τελευταίες ημέρες. «Τα χελιδόνια του Μοναχού», είναι η 5η ποιητική συλλογή του δασκάλου- λογοτέχνη Βαγγέλη Θ. Κακατσάκη, Η Συλλογή που έτυχε ενθουσιώδους υποδοχής από το κοινό κυκλοφορεί ήδη απ τον Απρίλιο του 2020 και στο διαδίκτυο και είναι έκδοση του Ιδρύματος «Αγία Σοφία»  και των εκδόσεων «Πυξίδα της Πόλης».  

 https://www.cretalive.gr/kriti/o-baggelis-kakatsakis-sto-8o-dimotiko-sholeio-hanion