ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ, ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΣΥΝ ΜΙΑ ΚΡΗΤΙΚΕΣ ΠΟΙΗΤΙΚΕΣ ΦΩΝΕΣ

«Στα ουράνια της κατασκότεινης νύχτας/ είναι ο δρόμος των γυναικών/που πορεύονται με το όνειρο στο στήθος/ και ένα αγριοπούλι στην υπερήφανη ματιά/ χωρίς ανάπαψη./ Σκέπτομαι τι να λέει η κάθε μια/ κουβαλώντας το ματωμένο/ σύννεφο της ανατολής και την αγάπη/ ως την κουρασμένη δύση./ Γιατί, όπως λέει και ο ποιητής/ οι γυναίκες με τα μάτια δροσίζουν το σκοτάδι./ Παντάνασσες που γίνονται, όμως/ χειμώνα καλοκαίρι ορθρινό ταξίδι/δίχως φωνή να τραγουδούν/ την πυρκαγιά που καίει/ χρόνια αιώνες και καιρούς/ στη φυλακή του στέρνου τους». Το ποίημα «Η μέρα της γυναίκας» του εκ των κορυφαίων πνευματικών δημιουργών του Νησιού μας Αντώνη Σανουδάκη, απ’ την ποιητική του συλλογή «Κλειστό ποδηλατάδικο» που το αφιέρωσε, αναρτώντας το στη σελίδα του στο Βιβλίο των Προσώπων (φέισμπουκ) τις προάλλες με αφορμή την Ημέρα της Γυναίκας, ξεχωριστά στη γυναίκα της Ουκρανίας.

Εν είδει προλόγου στη σημερινή στάση που εστιάζεται στη φετινή εκδήλωση – «συνομιλία με την ποίηση τεσσάρων Κρητικών Ποιητών», που επιμένει να διοργανώνει, υπηρετώντας, εκτός των άλλων και τον συγκρητισμό, το Κέντρο Κρητικής Λογοτεχνίας, ψυχή του οποίου είναι ο γνωστός τοις πάσι για τις πολυποίκιλες και πολυσήμαντες πολιτιστικές δράσεις του Κώστας Μουτζούρης.

Με την ποίηση του Νίκου Βλαχάκη απ’ το Λασίθι, του Αντώνη Σανουδάκη απ’ το Ηράκλειο, του Σπύρου Λίτινα απ’ το Ρέθυμνο και του Γιάννη Θεοδωράκη απ’ τα Χανιά η φετινή «συνομιλία» που θα πραγματοποιηθεί τη Δευτέρα 21 Μαρτίου (Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης) στο Πνευματικό Κέντρο Χανίων. Σε συνδιοργάνωση με την Περιφέρεια Κρήτης – Περιφερειακή Ενότητα Χανίων και εισηγητές τη δασκάλα, δρα Ν.Ε. Φιλολογίας, συγγραφέα Αταλάντη Μιχελογιαννάκη, τον επίκουρο καθηγητή Βυζαντινής Φιλολογίας, συγγραφέα Μανόλη Πατεδάκη, τον φιλόλογο, συγγραφέα Γιώργο Φρυγανάκη και τον φιλόλογο Κώστα Μουτζούρη, αντίστοιχα. Επίλογος σ’ αυτήν (συντονιστής της ο αναπληρωτής καθηγητής Κλασικής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης Στέλιος Παναγιωτάκης) η παρουσίαση των Πρακτικών της Ημερίδας για την αξέχαστη “παγκόσμια” Χανιώτισσα ποιήτρια Βικτωρία Θεοδώρου (είχε γίνει στην Ορθόδοξο Ακαδημία Κρήτης, στο Κολυμπάρι, στις 27 Ιουλίου 2019) από τη νομικό, ποιήτρια και επιμελήτρια εκδόσεων Βούλα Επιτροπάκη. Όσοι πιστοί, όλων όσα η ποίηση υπηρετεί και υπερασπίζει, ας προσέλθομεν. Βεβαίως τηρούντες όλα τα απαραίτητα υγειονομικά μέτρα, καθώς ο κορωνοϊός επιμένει να μας απειλεί.

«Ας έχουμε επίγνωση της ανεπάρκειάς μας/ Ας μην ταυτίζουμε το γήρας μας μ’ αυτό/ του Κόσμου./ Μην όλα τα μετράμε με τα μέτρα μας// Γεγονός πως φεύγουμε αδικαίωτοι/ Όμως οι δρόμοι καθόλου δεν τελειώνουν/ Τα οράματα θα συνεχίσουν την τροχιά τους/ κι οι εξεγέρσεις αλλεπάλληλες/ σαν τις εκρήξεις του άστρου της ημέρας/ αέναα θα ξεσπούν// Όλα θα οικοδομούνται και χωρίς εμάς/ Όλα θα βαίνουν στην αρχή τους/ και στο τέλος τους/ Χωρίς εμάς». Το ποίημα «Και χωρίς εμάς» της Βικτωρίας Θεοδώρου.

ΚΑΙ... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Η ΝΕΚΤΑΡΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΑΡΤΗ - Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ - ΦΕΡΕΤΖΕ... ΣΥΝΕΧΕΙΑ - ΣΥΛΛΟΓΙΣΜΟΙ ΠΙΘΗΚΟΥ

 

«Του Μάρτη του πεντάγνωμου μοιάζεις και τυραννάς με/ τη μία μέρα μ’ αγαπάς την άλλη λησμονάς με», του (μας) λέει στην πρώτη σημερινή της μαντινάδα η Νεκταρία Θεοδωρογλάκη. Για να συνεχίσει να του τα ψάλλει στις άλλες δυο. «Όπως τον Μάρτη άστατη είναι και η καρδιά σου/ τη μια με θέλεις δίπλα σου, την άλλη μακριά σου» και «Στην επιπολαιότητα θαρρώ του Μάρτη μοιάζεις/ τη μια στιγμή χαμογελάς, την άλλη συννεφιάζεις». Την ιστορία για τις δυο γυναίκες του Μάρτη, τη μια όμορφη και την άλλη άσχημη την έχεις ακουστά Νεκταρία…

 

Στο κενό οι συνεχείς εκκλήσεις του προέδρου της Ουκρανίας Βολοντιμίρ Ζελέφσκι για βοήθεια από το ΝΑΤΟ τις πρώτες μέρες της ρωσικής εισβολής. Φοβάται ο Γιάννης το θεριό και το θεριό τον Γιάννη, δεδομένο αυτό, προσώρας τουλάχιστον. Ωστόσο ο πόλεμος συνεχίζεται. Η Ρωσία κλιμακώνει τις επιθέσεις της στις ουκρανικές πόλεις κι όπως πάντα «όταν μαλώνουν τα βουβάλια στον βάλτο, για να θυμηθώ πάλι τον Μπρεχτ, την πληρώνουν τα βατράχια».

 

Απ’ το «Δόξα σοι ο Θεός», πάλι στο «Βοήθα Παναγιά μου»… Πάνω που λέγαμε ότι ξεμπλέκουμε οσονούπω απ’ τον κορωνοϊό, αν δεν ξεμπλέξαμε κιόλας, οι πιθανότητες ενός νέου κύματος απ’ τον «λεγάμενο» αυξάνονται. Όλα τα ‘χει η Μαριορή, να συνεχίσει να φορά τον φερετζέ της λείπει!

 

Του Αγίου Αλεξίου του ανθρώπου του Θεού χθες (17 Μαρτίου) και ο εκ Κω ορμώμενος, πολιτογραφημένος, ωστόσο, Χανιώτης ποιητής Αλέξης Ζερβάνος, που έφυγε στις 16 Ιουλίου 2018 για τον Επουράνιο Παρνασσό, στο νου μου. Στον πίθηκο που συλλογιέται («Ένας πίθηκος συλλογιέται», ο τίτλος της πιο γνωστής ποιητικής του συλλογής) γράφει: «Αν θέλω μπορώ να σωπάσω,/ μπορώ να θρηνήσω βουβά,/ μπορώ και να βρω τη φυγή./ Ωστόσο θα μείνω εδώ/ σα βορά για τους λύκους,/ τώρα που οι άνθρωποι, ανθρώπους κυνηγούνε/ κι εκρύφτηκε ο χλωμός αποσπερίτης/ στης ποταμιάς τους φύκους». Κι αν είναι επίκαιρος σήμερα…

 Χανιώτικα νέα (Παρασκευή, 18.3.2022)

 https://www.haniotika-nea.gr/tesseris-syn-mia-kritikes-poiitikes-fones/