ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ, ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

 " ΆΜΜΕΣ ΔΕ Γ' ΕΣΟΜΕΘΑ ΠΟΛΛΩ ΚΑΡΡΟΝΕΣ " 

…Έξω του Μάρτη είν’ η νυχτιά, της καλωσύνης η ώρα,/ φεγγαροφωτοπλούμιστη, μαργαριταρωμένη/ γλυκονυχτιά ανοιξιάτικη, μιας μπόρας προμηνύτρα./ Κι έξαφν’ ακούσαμε – θαρθεί! Και σα νάνοιξε κάποιο/ παράθυρο και νάμπασε γοργοσάλευτο αγέρι,/ μας τάραξε το γρίκημα τ’ απάντεχου ερχομού σου;/ και ξάναψε τον πόθο μας της παντοχής σου η θέρμη./ Στο σπίτι εσέ προσμέναμε, των ταξιδιών πιλότε/ στάγρια τα νυχτοπέλαγα και στα βαθιά κανάλια,/ που το τιμόνι κράτησες οδηγητής να μπάσεις/ το νέο καράβι τάμαθο στη θάλασσα της δόξας…». (Από το ποίημα του Κωστή Παλαμά “Μια βραδιά σ’ ένα σπίτι” της συλλογής “Βωμοί”, 1915).

«Έσβυσε ο Μέγας. Μεγάλο ανάφτε, καθώς Εκείνος,/ μνήμα, να ειν’ άστρο, φως του η Αθήνα, δρόμος του η Κρήτη./ Του Ομήρου ο στίχος φωνή του πρέπει, δε φτάνει ο θρήνος,/ το πάτημα του πυρό, στο ανέβα του Ψηλορείτη./ Των ιερών χρόνων, αρχαίων και νέων, την λαμπυράδα,/ γραφτό του η μοίρα να ζωντανέψει και ν’ αναστήσει,/ οι όργητες άγριες, τα πάθη μπόρες, νύχτες τα μίση/ τρεμοσαλεύει ο αποσπερίτης, λάμπει η Ελλάδα…». Από το ποίημα του Κωστή Παλαμά “Στο θάνατο του Βενιζέλου”, Ελεύθερο Βήμα, 30.3.1936.

«Παιδί, το περιβόλι μου που θα κληρονομήσεις,/ όπως το βρεις κι όπως το δεις, να μην το παρατήσεις./ Σκάψε το ακόμα πιο βαθειά και φράξε το πιο στέρεα/ και πλούτισε τη χλώρη του και πλάτηνε τη γη του,// κι ακλάδευτο όπου μπλέκεται να το βεργολογήσεις,/ και να του φέρνεις το νερό το αγνό της βρυσομάνας./ Κι αν αγαπάς τ’ ανθρώπινα κι όσα άρρωστα δεν είναι,/ ρίξε αγιασμό και ξόρκισε τα ξωτικά να φύγουν,// και τη ζωντάνια σπείρε του μ’ όσα γερά δροσάτα./ Γίνε οργοτόμος, φυτευτής, διαφεντευτής…» Από το ποίημα του Κωστή Παλαμά “Πατέρες” της συλλογής “Βωμοί”, 1915.

Και οι παραπάνω στίχοι του ενός απ’ τους δυο μεγάλους εθνικούς μας ποιητές, του Κωστή Παλαμά, στον νου μου, ενώ ετοιμάζομαι να… κάνω “στάση” στις εκδηλώσεις μνήμης που διοργάνωσε το Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών και Μελετών “Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος” την περασμένη εβδομάδα για τη συμπλήρωση 86 ετών από τον θάνατο του Εθνάρχη. Ιδιαίτερα σ’ αυτήν της πρώτης μέρας στην οποία απενεμήθησαν τα βραβεία του φετινού Πανελλήνιου Μαθητικού Διαγωνισμού Δοκιμίου για την Γ΄ Λυκείου που είχε θέμα “Η επέμβαση της Ελλάδας στη Μικρά Ασία” και του περσινού που είχε θέμα “Οι αγροτικές μεταρρυθμίσεις του Ελευθερίου Βενιζέλου”. Έχοντας σαν βάση προ πάντων, τα που τόνισε στην ομιλία του ο και βασικός δημιουργός, με τις ευλογίες τού μακαριστού μητροπολιτή Ειρηναίου Γαλανάκη, ιθύνων νους του Ιδρυμάτος, γενικός διευθυντής του Νίκος Παπαδάκης για τον σεβασμό και την εκτίμηση που οφείλουμε στη νέα γενιά για να προσχωρήσει η συνέχεια του έθνους, αλλά και σ’ αυτά που είπαν στις αντιφωνήσεις τους τα έξι βραβευθέντα Ελληνόπουλα (Ελένη Χρυσοβαλάντου Αθανασιάδου, Σταμάτης Θεοφιλόπουλος, Αντιγόνη Μωραϊτίνη, Αικατερίνη Γεωργοσοπούλου, Σταυρούλα Παπαευγενίου και Δανάη-Γεωργία Μήτσιου). Κοινός τόπος των λεγόμενων τους, το “Άμμες δε γ’ εσόμεθα πολλώ καρρόνες”, που έψαλε ο χορός των νέων Σπαρτιατόπουλων, μετά τους χορούς, των γερόντων και των ανδρών, στις μεγάλες γιορτές. Βλέποντας τη φωτογραφία τους στο κεφαλόσκαλο του Ιδρύματος, έχοντας στη μέση τον Νίκο Παπαδάκη- Παπαδή. Αυτό “ακούω” να ξαναψέλνουν, Αισιοδοξίας ακρόαμα!

ΚΑΙ... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ 

ΠΡΩΤΑΠΡΙΛΙΑ ΣΗΜΕΡΑ - Η ΕΥΡΥΔΙΚΗ ΜΕ ΚΟΡΩΝΟΪΟ

«Απόψε ο πρωθυπουργός συνέντευξη θα δώσει/ και νέα καταπληκτικά θα μας ανακοινώσει.// Επίδομα στα καύσιμα απλόχερα μας δίνει,/ μισό ευρώ θα παίρνουμε μονάχα τη βενζίνη.// Και τον κατώτατο μισθό θα τον διπλασιάσει/ εκατομμύρια ευρώ θέλει να μας μοιράσει.// Αν μοιάζουνε απίστευτα αυτά καλοί μου φίλοι/ καλαμπουράκια κάνουμε την πρώτη του Απρίλη». Πρωταπριλιάτικες οι σημερινές μαντινάδες της Νεκταρίας Θεοδωρογλάκη, καλές μου φίλες και καλοί μου φίλοι. Καλό μήνα και καλή Λαμπρή να φτάσουμε!

«Μια φορά κι έναν καιρό: Στις μέρες μας υπάρχει ένας ιός. Ο covid 19 που είναι ένας από τους πιο κακούς ιούς. Την Κυριακή 6 Μαρτίου 2022 και εγώ κόλλησα covid. Στην αρχή όταν έβλεπα ότι η γραμμή είναι θετική, έκλαιγα. Πήγα για rapid test και εκεί μου βγήκε θετικό. Μετά γύρισα στο σπίτι και φορούσα μάσκα. Στο τέλος έγραψα αυτήν την ιστορία. Τέλος!» Τα που έγραψε η εγγονή μου η Ευρυδίκη (μαθήτρια Γ΄ Δημοτικού) στο Ημερολόγιο της, την ημέρα που τη “βρήκε” ο κορωνοϊός. Στο πόδι τον πέρασε… Σιγά το πράγμα! Η ουρά του γαϊδάρου στέκεται, η Ευρυδίκη δε στέκεται, λένε γι’ αυτήν οι γιαγιάδες της… 

Χανιώτικα νέα (Παρασκευή, 1 Απριλίου 2022) https://petaxta.blogspot.com/2022/04/blog-post.html