«Οι δάσκαλοι,/ δεν είμαστε μόνο συνδικαλιστές του μισθού·/ είμαστε δημιουργοί και φορείς πολιτισμού./ Δεν είμαστε αγαθοί καταναλωτές ιδεολογιών·/ είμαστε ερευνητές της αλήθειας και παραγωγοί ιδεών./ Δεν είμαστε επαγγελματίες διδακτικοί εγχειριδίων·/ είμαστε ποιητές τεχνών και βιβλίων./ Δεν είμαστε το μακρύ χέρι καμιάς εξουσίας·/ είμαστε οι αφουγκραστές της λαϊκής αγωνίας./ Δεν είμαστε ανατροπείς της ειρηνικής κοινωνίας·/ είμαστε οι θεμελιωτές της υπεύθυνης ελευθερίας./ Δεν είμαστε συμβασιούχοι της αρετής·/ είμαστε οι προμάχοι της αξιοπρέπειας και της τιμής./ Δεν είμαστε της εκπαίδευσης ρηχοί τεχνικοί·/ είμαστε των παιδιών του λαού οι δάσκαλοι». Και το ποίημα αυτό του δασκάλου – ποιητή Κώστα Καλαπανίδα που ύμνησε όσο κανένας άλλος τη Δασκαλοσύνη, χρησιμοποίησα εν είδει προλόγου, αποχαιρετώντας και εκ μέρους των “Χανιώτικων νέων” που ήταν τακτικός συνεργάτης, στις 29 Μαρτίου στην εκκλησία των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης της Νέας Χώρας, τον Ωραίο ως Έλληνα Δάσκαλο, ιστορικό ερευνητή, συγγραφέα και αγωνιστή Γιώργο Πιτσιτάκη που έφυγε στα 67 του χρόνια για τη χώρα των Μακάρων, σκορπίζοντας άφατη θλίψη στους δικούς του, αλλά και γενικότερα σ’ όλους που τον είχαν γνωρίσει, ανά το πανελλήνιο.
«Βουίζουν οι ιδέες γύρω απ’ το διάφανο μέτωπτου.// Ανασκάπτει τα θεμέλια των πραγμάτων/ κι υπομνηματίζει το μέλλον μ’ αρχαιότατο αλφάβητο./ Ξανακολλάει τις σπασμένες λέξεις σαν αγγεία παλιά και τις τοποθετεί πλάι στις καινούργιες./ Ενώνει τις γέφυρες που έκοψε η θύελλα/ κι η πίστη του βγάζει ξανά το ουράνιο τόξο./ Και το καλό και το κακό του ίδιου δέντρου είν’ οπώρες/ κι ως τα γυρίσματα των εποχών τα καρτερεί./ Είναι φτωχός και δεν επαναστατεί, γνωρίζει!/ Κι όμως στην καρδιά του κυοφορούνται οι δίκαιοι πόλεμοι./ Στο φτωχικό του σαν καλά κορίτσια, υπάκουα/ μπαινοβγαίνουν η Ειρήνη, η Δικαιοσύνη κι η Ελευθερία./ Ζει με τους ανθρώπους και μόνος του.// Ποιητής είναι, σοφός, αυστηρός προφήτης ή άγιος;/ Είναι το φως του κόσμου και το άλας της γης./ Οι ορισμοί δεν το χωρούν. Είναι Δάσκαλος». Ένα ακόμα ποίημα του Κώστα Καλαπανίδα με τίτλο “Ιδού αυτός” απ’ την πρώτη του ποιητική συλλογή “Κύριε Δάσκαλε”, που κυκλοφόρησε όταν έκανε ο Γιώργος Πιτσιτάκης τα πρώτα δασκαλικά του βήματα. Τον εκφράζει κι αυτό απόλυτα…
Όχι, δόξα τω θεώ, δεν αποπαίδισε και ούτε πρόκειται ποτέ να αποπαιδίσει ο κλάδος των Δασκάλων, όπως του άρεσε να επαναλαμβάνει διαρκώς στις γενικές μας συνελεύσεις, τη 10ετία του 1980 ο και κοινός μας φίλος, αξέχαστος πρόεδρος της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας Φάνης Τουλούπης. Χαίρομαι που το διαπιστώνω διαρκώς και ως επιμελητής του αγαπημένου μου “Παιδότοπου” της εβδομαδιαίας στήλης που έχω στην εφημερίδα, η οποία κλείνει αυτές τις μέρες 25 χρόνια, αλλά και κατά τις επισκέψεις μου στις σχολικές τάξεις…
ΚΑΙ... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
«Πολέμους και εγκλήματα βλέπουμε στην οθόνη/ η θλίψη που μας προκαλούν ντελόγο μεγαλώνει», μας λέει στην πρώτη σημερινή της μαντινάδα η Νεκταρία Θεοδωρογλάκη. Για να μας πει στις επόμενες: «Πριν πάθετε κατάθλιψη το χαζοκούτι κλείστε,/ παρέα με τους φίλους σας στη φύση περπατήστε.// Το άγχος ν’ αποφεύγουμε πρέπει για το καλό μας,/ αλίμονο αν χάσουμε και το χαμόγελό μας». Σωστή αλλά με… αστερίσκο κατά τη γνώμη μου. Να κλείνουμε το χαζοκούτι είναι μία λύση για να μην πάθουμε κατάθλιψη, δεν το συζητώ. Δεν είναι όμως η ΛΥΣΗ για το τέλος των εικόνων της φρίκης.
.jpg)
Ύστερα απ’ τις “Σκέψεις μιας εικοσάχρονης” που κυκλοφόρησε το 2019 ένα ακόμα “σύγγραμμα” παραμύθι αυτή τη φορά από την πολλά υποσχόμενη Χανιώτισσα δασκάλα, Ειρήνη Καρπαδάκη με τις σπουδαίες σπουδές που ζει και εργάζεται στο εξωτερικό, τον Νοέμβριο της περασμένης χρονιάς. “Το ουράνιο τόξο άλλαξε χρώμα”, ο τίτλος του βιβλίου (εκδόσεις i write) απ’ τη σειρά “Πολύχρωμα παραμύθια”. Και γιατί η Ειρήνη είναι η κόρη του φίλου μου και συναναγνώστη μου στη Λέσχη Ανάγνωσης “Ταξιδευτές στο φως” Σπύρου Καρπαδάκη, χάρηκα για το συγκεκριμένο βιβλίο. Προπάντων όμως γιατί η συγγραφέας του έχει τον τρόπο της να καθηλώνει τους αναγνώστες της από 6 μέχρι 106 χρονών, διδάσκοντας μαθήματα διαπολιτισμικότητας, συμπερίληψης, ισότητας, αλληλεγγύης, συντροφικότητας και πολυμορφίας. Αναζητήστε το!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου