ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

ΣΤ2 ΤΑΞΗ ΔΗΜ. ΣΧ. ΝΑΥΣΤΑΘΜΟΥ ΚΡΗΤΗΣ 

200 + 1 ΧΡΟΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

 

 

Καλοί μου φίλοι, καλό Σαββατοκύριακο!

Ο μονόλογος ενός Eλληνόπουλου 12 χρονών, ενός παιδιού της Στ’ Δημοτικού στον 

σημερινό ξεχωριστό Παιδότοπο.

Για έναν μονόλογο που τον υπογράφουν τα παιδιά της Στ2 τάξης του Δημοτικού 

Σχολείου Ναυστάθμου Κρήτης. Για ένα απόσπασμα από μια εργασία - περιδιάβαση

 στην ελληνική ιστορία των τελευταίων 200 + 1 χρόνων, απ’ το 1821 μέχρι σήμερα.

 «Τα παιδιά δούλεψαν με ερέθισμα ένα φιλμικό προϊόν μικρού μήκους, το οποίο

 παρουσιάζει με όμορφο τρόπο, συνοπτικά κάποια γεγονότα από τα τελευταία 200 χρόνια

 της Μητέρας Ελλάδας. Δούλεψαν με μεράκι. Δούλεψαν με χαρά.

 Έχουμε μια μυστική συμφωνία με τα παιδιά μου. Εκείνα να προσπαθούν και εγώ 

να αναζητώ πληροφορίες για την ιστορία που θα τους φαίνονται

ενδιαφέρουσες και χρήσιμες. Και το τηρούν. Και η σχολική χρονιά στα ιστορικά 

μαθήματα 

κυλά υπέροχα με τη δύναμη του Θεού». Τα που μου γράφει, μεταξύ των άλλων, 

στο συνοδευτικό της σημείωμα η, και γνωστή στους αναγνώστες της στήλης, δασκάλα της

 τάξης Άννα Νικολακάκη. Δεν θα το κρύψω ότι συγκινήθηκα πολύ και μ’ αυτήν την εργασία! 

Όσο υπάρχουν δάσκαλοι όπως 

την Άννα και μαθητές όπως τα εκτάκια του Δημ. Σχ. Ναυστάθμου Κρήτης, 

τίποτα δεν με φοβίζει για το μέλλον της πατρίδας μας!

Σας χαιρετώ με αγάπη όλους!

Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης 

δάσκαλος

 

 

Α. 1821… Ξύπνησα με ένα λάβαρο στο χέρι, ανήμερα της γιορτής της Παναγίας!

Το καζάνι έβραζε καιρό.. Ο πόθος για την Ελευθερία ξεχύλισε. Τα σωθικά των

Ελλήνων δε βάσταξαν άλλο. Ξέσπασε η Επανάσταση. Οι άνθρωποι μας έλεγαν

τρελούς…Ο Έλληνας έχει ανυπότακτο χαρακτήρα και δεν ακούει εύκολα.

Ιερός Λόχος. Φοιτητές που άφησαν την οικογένεια και τις σπουδές τους και

πήγαν να πολεμήσουν.. Τι γενναίοι! Υψηλάντης. Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, η αρχή…

“Ό,τι έχω ανήκει στην Ελλάδα” Γεώργιος Καραϊσκάκης, κλέφτης από τα 15..

Λασκαρίνα Πινότση με το πλοίο “Αγαμέμνονας”.. Μαντώ… Τιμήθηκε από τον Καποδίστρια με τον βαθμό του αντιστράτηγου.. Πέθανε φτωχή και μόνη παρόλα αυτά.. Μάρκος Μπότσαρης, ο αετός του Σουλίου “έφυγε” από ένα βόλι ψηλά στο δεξί μάτι στη Μάχη του Πέτα… Παπαφλέσσας, ο μπουρλοτιέρης των ψυχών.. Κανάρης και Μιαούλης Οδυσσέας Ανδρούτσος. Μάχη στο χάνι της Γραβιάς… Αθανάσιος Διάκος. Μάχη της Αλαμάνας. Νικηταράς Κωνσταντίνος Παπανικολής…

Β. Μακρυγιάννης Ιωάννης… Να μείνουμε στο ΕΜΕΙΣ και να αφήκουμε πίσω το

ΕΓΩ μας… Ρήγας Φεραίος και Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός.

Αξέχαστοι Φιλέλληνες. Ο ρομαντικός Λόρδος Βύρωνας, Βίκτωρας Ουγκώ..

Έξοδος του Μεσολογγίου. “Άκρα του τάφου σιωπήηηηη…, στην Ιερά Πόλη..”.

Ιωάννης Καποδίστριας. Ταπεινός. Ο πρώτος κυβερνήτης της Ελλάδας. Σπουδαίο

έργο. Βαθιά πίστη. Ίδρυσε τη γεωργική σχολή. Ορφανοτροφείο. Σχολείο. Όσο

υπήρχε έστω κι ένας φτωχός…. στην Ελλάδα… δε δεχόταν να λάβει μισθό…

Κι ύστερα ήρθε ο Όθωνας. Μάλλον… τον έφεραν. Βαυαρός. Βασιλεία ελέω Θεού

και Αντιβασιλεία. Βασίλευσε σχεδόν τριάντα χρόνια…Αγάπησε την Ελλάδα.. αλλά όχι του Έλληνες. Γεώργιος ο Ά. Δανός. “Φερτός” παρομοίως! Βασιλεύς των Ελλήνων.. με δώρο

παράδοσης παραλαβής… Τα Επτάνησα. Τρικούπης και Δηλιγιάννης. Πρωθυπουργοί. Αντίπαλοι. Εκσυγχρονιστής ο ένας… Τον λαϊκών στρωμάτων ο άλλος. Ο ένας πέθανε στα ξένα και …. η μοίρα

ήθελε να δυσκολευτεί να επιστρέψει στην πατρίδα κι ο άλλος… ευχαρίστησε τον

δολοφόνο του… λίγο πριν το μοιραίο. Θύμα της απόφασής του να κλείσει τις

χαρτοπαικτικές λέσχες…Λάθη και σωστά. Και για τους δύο.

Γ. Μακεδονικά Κινήματα. Αφανείς ήρωες. Αρκάδι και Κωστής Γιαμπουδάκης. Ο κρεοπώλης, μετρίου αναστήματος, που οι Τούρκοι έτρεμαν και οι Χριστιανοί σέβονταν… Η Μεγάλη Ιδέα ψάχνει υποστηρικές και φίλους. Που θα την πιστεύουν. Διάνοιξη της διώρυγας της Κορίνθου.

Ήμουν εκεί. Δούλευα. Χάσαμε έναν συνάδελφο. Έπεσε από ψηλά. Τα καράβια

κόρναραν δυνατά. Εμείς κλαίγαμε. Με μαύρο δάκρυ.Έπειτα φωνάξαμε ΤΕΛΟΣ.

Όλοι μαζί. Από τότε κάθε φορά που τα καράβια περνούν… συγκινούμαι…

Αποξήρανση της λίμνης Κωπαϊδας… Ο κάμπος ζωντάνεψε. Διευρύνονται τα σύνορα…

Πρώτοι Ολυμπιακοί Αγώνες. Αναβίωση του αρχαίου ελληνικού πνεύματος. Σπύρος Λούης..

Νερουλάς κι ασήμαντος…καθώς έλεγαν..Γυρνούσε όλη την Αθήνα με ένα μικρό

καροτσάκι. Πουλούσε νερό και γάλα. Σκληρή δουλειά, Γυμνάστηκε. Νίκησε.

Έμεινε στην Ιστορία. Και μεις μαζί. Σαν όνειρο. Ο ¨ατυχής” ελληνοτουρκικός πόλεμος του 1897 κι όλα όσα με ανάγκασαν να δεχτώ…

Προσπάθησα να βρω μια αγκαλιά στα ποιήματα του Καβάφη. Του Παλαμά.

Στα διηγήματα του Παπαδιαμάντη και του Βιζυηνού. Στους πίνακες του Λύτρα. Του Γύζη. Του Βολανάκη και τη θάλασσα του Ιακωβίδη. Βαλκανικοί Πόλεμοι. Κερδίσαμε εδάφη…

Ελευθέριος Βενιζέλος. Ο γερο Λευτέρης από το Θέρισο….Με την επιβλητική

πένα και τα στρογγυλά γυαλάκια… Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος. Μικρασιατική Καταστροφή. Ξεριζωμός. Πρόσφυγες στον τόπο μας. Ξένοι στην πατρίδα… Β Παγκόσμιος πόλεμοςΟΧΙ. Και της Ελλάδος τα παιδία με μια εικόνα της Παναγίας στον κόρφο, φυλαχτό, ξεκινούν…Ο πόλεμος είναι ένας φρικτός εφιάλτης. Θέλω να δω τα παιδιά και τη γυναίκα μου. Μια τελευταία φορά. Σφαίρες. Βόμβες. Βροχή… Τα πόδια μου πονούν από το κρύο. Δεν έχω χρόνο. Είναι δύσκολο να πεινάς. Τα μόνο μου υπάρχοντα μια σχισμένη κουβέρτα και λίγα κουρελιασμένα ρούχα… Στην Κρήτη έπεφταν αλεξιπτωτιστές και έπειτα κάποιος είπε ότι οι Ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες..

Δ. Εγώ. Φίλοι. Περιπέτεια. Πείνα και παιχνίδι. Φαντασία; Φόβος. Τρέξιμο. Φύγαμε πριν πεις… πόλεμος! Χούντα. Πολυτεχνείο,,, Κύπρος – Εισβολή. Ήμουν εκεί. Η Ελλάδα πού ήταν; Σκληρές εικόνες. Θέλω να ξαναδώ το πατρικό μου..Αγνοούμενοι. Τα ρήμαξαν όλα.

Σύγχρονη Ελλάδα. Τα γεγονότα επαναλαμβάνονται. Όπως και οι πόλεμοι..

Η καταστροφή επαναλαμβάνεται. Όπως και η Ειρήνη… Ο πόλεμος είναι δύσκολος. Ο εμφύλιος ακόμη παραπάνω. Υπάρχουν όμως άνθρωποι που τα δίνουν όλα για τους άλλους.. Υπάρχουν

άνθρωποι με φιλότιμο και φως στην καρδιά. Κάποτε νικάς. Κάποτε χάνεις.

Και τα δύο εφικτά. Αλλά πάντα οι απώλειες αφορούν και στους δύο…

Θα ξυπνήσει άραγε η μητέρα Ελλάδα τα παιδιά της να αγωνιστούν για το καθήκον;

Ή θα τα αφήσει να κοιμούνται; Είμαι ένα παιδί στα 12. Όλα ξεκίνησαν από μία ταινία που είδαμε στην τάξη. Μια μονάχα μικρή ταινία. Ήρωες, πόλεμοι, γεγονότα.. Σκέφτηκα πώς θα ήταν… αν γινόταν πόλεμος τώρα; Θα πηγαίναμε σχολείο; Θα βλέπαμε τους φίλους μας; Θα μπορούσαμε να λέμε καλημέρα και να το εννοούμε πραγματικά; Έχω πολλές απορίες..Πιστεύω θα φοβόμουν. Σίγουρα θα φοβόμουν…Κρατηθήκαμε ζωντανοί γιατί δε χάσαμε Γλώσσα, Χριστό και Παράδοση. Τότε. Ας μείνουμε και σήμερα προσεκτικοί… Είμαστε Έλληνες!

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ: Ειρήνη, Μελίνα, Μαρίσα, Μαρία Ζωή, Χαρούλα, Σίσσυ, Χριστίνα, Ηλίας, Μάνος, Νικόλας, Κωνσταντίνος, Αλέξανδρος, Βασίλης

H ΔΑΣΚΑΛΑ: Άννα Νικολακάκη 

Χανιώτικα νέα (Σάββατο, 7.5.2022)