(https://www.haniotika-nea.gr/oi-alismonites-stis-kardies-ton-panellinon-patrides/)
Όταν οι μνήμες συναντούν τις ρίζες… Όταν οι μνήμες σταυροδένονται με τις ρίζες… Oι δακρυσμένες, οι πονεμένες μνήμες με τις αιμάσσουσες ρίζες… Στην εκδήλωση μνήμης που έγινε το γλυκό σαν το λάδι βράδυ της περασμένης Δευτέρας, 20 Ιουνίου, στον κατάμεστο από κόσμο αύλειο χώρο του Δημ. Σχολείου Πασακακίου Χανίων, για τα 100 χρόνια από τη Μικρασιατική καταστροφή, “Στάση” σήμερα. Μια εκδήλωση που έγινε την επαύριο της Παγκόσμιας Ημέρας των όπου Γης προσφύγων. Στην καρδιά της προσφυγιάς των Ελλήνων Μικρασιατών στα μέρη μας…
«Ποτέ δεν πρέπει τα κλαδιά τις ρίζες να ξεχνούνε/ γιατί οι ρίζες αν χαθούν και ‘κεινα θα χαθούνε». Κι αν “υπηρέτησε” αυτήν την κρητική μαντινάδα η συγκεκριμένη εκδήλωση… η σκέψη που κάνω ενώ φτάνει προς το τέλος της. Έτσι, όπου και όπως έγινε. Με συνδιοργανωτές την Περιφέρεια Κρήτης – Π.Ε. Χανίων, τον Δήμο Χανίων, τη Δημοτική Κοινότητα Μουρνιών, τους Συλλόγους Διδασκόντων και Γονέων- Κηδεμόνων του Δημ. Σχολείου και των Νηπιαγωγείων Πασακακίου, και βέβαια την Αδελφότητα Μικρασιατών Νομού Χανίων “Ο Άγιος Πολύκαρπος”, πρόεδρος της οποίας είναι η γνωστή και για τα μικρασιατικά δημοσιεύματά της στα “Χανιώτικα νέα” Στέλλα Γκοτζάνη Χαριτάκη. Με την προϊσταμένη Πολιτισμού και Αθλητισμού Π.Ε. Χανίων Κατερίνα Ζομπανάκη στον ρόλο της συντονίστριας, με την πανταχού παρούσα στο πολιτισμικό γίγνεσθαι του τόπου μας, πρόεδρο της Ένωσης Πνευματικών Δημιουργών Χανίων και ειδική συνεργάτιδα των Γενικών Αρχείων του Κράτους Ζαχαρένια Σημανδηράκη (φωτ.) ως κεντρική ομιλήτρια με θέμα “Μικρασιάτες στα Χανιά” και με τη συμμετοχή της χορωδίας της Ενορίας του Αγίου Ελευθερίου Μουρνιών και του μουσικού χορευτικού Ομίλου Χανίων “Αροδαμός”. Σαν ανθός και σαν καρπός του τοπικού “εμείς” και σαν ένα είδος παρακαταθήκης. Κι ενώ στην πάνω αυλή του σχολείου, τα Ελληνάκια, οι απόγονοι των Μικρασιατών που έγιναν και… Κρητικάκια και οι απόγονοι των Κρητικών που έγιναν και Μικρασιατάκια μετρούσαν τα άστρα παίζοντας.
«Κι όπως τότε στις μέρες της συμφοράς και του πόνου, όταν με λάσπη ζυμωμένα με τα δάκρυά τους και με πέτρες τις ατσαλωμένες τους καρδιές, εκείνα τα Ελληνόπουλα έχτιζαν με τα χέρια τους τα καινούργια θεμέλια για τις νέες εστίες τους, έτσι και σήμερα, σε πείσμα των καιρών και των τρανών της γης, τα παιδιά της Ελλάδας πορεύονται τον δρόμο της ειρήνης και της δημιουργίας, κρατώντας ιερή παρακαταθήκη την ατίμητη κληρονομιά τους. Με τις ψυχές ακατάβλητες στις συμφορές και στις μπόρες των καιρών θα συνεχίσουμε να θυμόμαστε και να τιμούμε τους καρπισμένους αγρούς της Ρωμιοσύνης και τις Πατρίδες που δεν είναι χαμένες, αλλά μένουν στις καρδιές εμάς των Πανελλήνων Αλησμόνητες». Αισιοδοξίας για τη Ρωμιοσύνη ανάγνωσμα ο επίλογος της Ωραίας Ελληνίδας Ζαχαρένιας Σημανδηράκη, που η μια γιαγιά της ήταν Σμυρνιά, ο επίλογος της ομιλίας της. Και από εδώ τα συγχαρητήρια μου σε όλους που ζωντάνεψαν τις μνήμες, πηγαίνοντας μας στις ρίζες!
ΚΑΙ... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
Οι φωτιές του Άη- Γιάννη, τα “φουντανάκια”, όπως τα λέγαμε στα μικράτα μου και τα λένε ακόμη στο χωριό μου, χθες, παραμονή της Χάρης του, η μεγάλη του Κλήδονα γιορτή, σήμερα. Αυτό έλειπε να το ξεχάσει η μαντιναδολόγος μας, η Νεκταρία Θεοδωρογλάκη. Για τον Κλήδονα ή με αφορμή και βάση τον Κλήδονα, αν προτιμάτε οι σημερινές της μαντινάδες. Βεβαίως ερωτικές… «Τάζω στον Άγιο κερί και του ζητώ μια χάρη/ στον Κλήδονα να σμίξουμε να γίνουμε ζευγάρι», μας λέει στην πρώτη. Για να συνεχίσει… ακάθεκτη: «Αν πιεις αμίλητο νερό, όταν βρεθώ μπροστά σου/ το σ’ αγαπώ να μου το πεις/ μόνο με μια ματιά σου.// Στο ριζικάρι σου θα βρεις γραμμένο τ’ όνομα μου/ αφού για σένα, μάτια μου, χτυπάει η καρδιά μου».
Πάντα στην ώρα του, πριν την ώρα του, για να είμαι ακριβής. Για το “εν λόγω ελληνικώ”, περιοδικό “αντιστροφές” που επιμένει να “βγάζει” ο και δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω, συγγραφέας και ποιητής, πρώην πρόεδρος της Εταρίας Ελλήνων Λογοτεχνών, φίλος μου Αυγερινός Θ. Ανδρέου, ο λόγος. Με αφορμή την κυκλοφορία του με αρ. 34 τεύχους του που καλύπτει τους μήνες Ιούλιο, Αύγουστο και Σεπτέμβριο του 2022 και που έφτασε στα χέρια μου μέσω των ΕΛΤΑ στις πρώτες του μήνα που διανύουμε. “Παρά θιν’ αλός”, στο Καλάμι, όπου αρχίζω οσονούπω τα μπάνια μου, έχω προγραμματίσει την ανάγνωσή του, φίλε. Από εκεί τα χαιρετίσματα μου στα “περήφανα Τζουμέρκα” σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου