ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ, ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

ΤΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ ΣΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΧΑΝΙΩΤΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ

(Σοφία Δουλαβέρη: Φύλλα χορεύουν\ η φύση στολίζεται\ χρώμα σκουριάς.)

«Αυτά τα βράδια του φθινοπώρου/ η όραση αδυνατεί/ να μελετήσει το πρόσωπο του φεγγαριού/ όμως/ υπάρχει επίγνωση της έκφρασης του./ Ένα λαμπρό αστέρι, μοναδικό,/ μοιάζει να συντροφεύει τη μεγαλειώδη Σελήνη./ “Αποσπερίτης;” Ποιος ξέρει.../ Συχνά το όνομα φέρει το αποτύπωμα/ μιας ματαιόδοξης αυθαιρεσίας./ Αρκεί το κάδρο με το σκοτεινό βελούδο,/ ο κύκλος του φεγγαριού και το ένα αστέρι/ αρκούν.// Υφάσματα από μετάξι ή κασμίρι, νοητά,/ ξεδιπλώνονται να σκεπάσουν/ ευάλωτους ώμους./ Ανοίγουν, απλώνονται,/ σαν αλλεπάλληλες αυλαίες». Το ποίημα «Βραδιά φθινοπώρου» (ανέκδοτο) της Πηνελόπης Ντουντουλάκη.

«Φύλλο σηκώνεται πετά ψηλά, το καλοκαίρι/ σκύβεις στη σκοτεινή μέσα σου θαλπωρή·/ τραβά τ’ αλόγου τα χαλινάρια η μέρα·/ πέρα στα διάσελα κυνηγιούνται τα νέφη./ Πάντα θα σκάβεις κάθιδρος νοτισμένες αναμνήσεις.// Ποια περιμένεις μοίρα να γνέψει ανέμους κι ανατολή,/ ποιο τραγούδι επαναστατικό να πεταχτείς/ να κινήσουν τα ποτάμια για τις μεγάλες θάλασσες./ Κι εσύ νιώθεις ανυποψίαστα δυνατός, να υποκύψουν/ περιμένεις αδούλωτα νερά, πέτρες και φωτιές.// Όλα κρατούν σιωπηρή εφεδρεία της δύναμης τους/ αχάλαστα στον ανθρώπινο χρόνο και καρτερικά/ σ’ άλλο γύρισμα ζωής προσμένουνε τη νίκη τους./ Ένα πουλί στην ομίχλη μετρά τη σιωπή». Το ποίημα «Φθινόπωρο» (ανέκδοτο) του Γρηγόρη Γεωργουδάκη.

«Θα διαβείς και πάλι/ τον παλιό δρόμο, το φθινοπωρινό,/ εκείνον π’ εγκατέλειψες/ για τις λαμπερές λεωφόρους.// Αν αναπνέουν να δεις ακόμα,/ αυτά τα παράθυρα, που πάντα καλά τα είχαν με τον ήλιο./ Τα στενά της πέτρας και του γιασεμιού,/ πατημασιές χωμάτινες,/ αποσπερίδες της χαράς/ και στο ξέφωτο βάθος,/ η ανέμελη βελανιδιά με τα ραβασάκια.// Πόσο μακρινά γίναν κι άγνωρα,/ παράθυρα και ραβασάκια/ και της βελανιδιάς ο ρωμαλέος κορμός, τραπέζι για πεταμένα φυλλάδια./ Τ’ ανοιχτά παραθυρόφυλλα,/ είπαν αντίο και κλείσανε,/ αγκαλιές γίναν που μαράθηκαν/ στη νοσταλγία γλυκών πορτρέτων./ Τα παράθυρα των σπιτιών εκείνων,/ της επιμονής, που δεν ακολούθησαν.// Κι έτσι, της επούλωσης/ κρυφά σημάδια, καθώς έψαχνες,/ ένα θάμπος πρωινό,/ το άλγος της επιστροφής σου θύμισε!..» Το ποίημα “Φθινοπωρινή επιστρροφή” (ανέκδοτο) του Μανόλη Λεφάκη.

«Ο Ήλιος “χαμηλωμένος” τέτοιαν εποχή.../ Ο Λαμπρός Άναξ του Ουρανού/ μειώνει το “άπλετο κύρος” του,/ σεμνά…/ Υποκλίνεται στον πρώτον Όμβρο!/ Εκείνος είναι που θα λύσει τους αρμούς του χρόνου,/ με το Ύδωρ του.../ Οκτώβρη του Σποριά…/ Ωστόσο, θλιμμένος,/ βουρκώνει ο Σεπτέμβρης...// - Μα γιατί;/ τον ρωτά γλυκά/ η ωραία και γιορτινή βροχή.../ - Γιατί ήθελα με δικό μου νερό στη γης,/ να σκύψει με το γεμάτο χέρι του/ το σιταρόσπορο…/ - Μα έδωσες κι εσύ το νεράκι σου…/ - Εμένα, μη λυπάσαι, σου ‘χω καλά νέα..// Έτσι όπως υπερίπτατο ο Αηδημητριά της,/ δίχως διάκριση, τίναξε τον καρπό του/ και βρήκε μερικά κεφαλάκια/ προσφυγόπουλων στον καταυλισμό καθώς έπαιζαν στα λασπόνερα.../ Κι εκείνα,/ αν και χωρίς θεό,/ πατρίδα και γονείς,/ φώναξαν ενθουσιασμένα, κοιτάζοντας ψηλά.../ Ωωωω!../ Οι σπόροι του ΨΩΜΙΟΥ,/ πέσανε στο χώμα». Το ποίημα «Φθινοπώριασε» (ανέκδοτο) της Φωτεινής Σεγρεδάκη.

Το φθινόπωρο στη σημερινή χανιώτικη ποίηση. Τέσσερα ποιήματα, δυο Χανιωτισσών ποιητριών και δυο Χανιωτών ποιητών, στις σημερινές Στάσεις. Ευχαριστώ από καρδιάς, Γρηγόρη, Πόπη, Μανόλη και Φωτεινή για την ανταπόκριση!

ΚΑΙ... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΕΡΩΣΑΝΙΚΑΤΕΝ ΑΚΡΙΒΕΙΑΝ - Η ΦΩΤΙΑ ΤΟΥ Π. ΚΟΥΤΣΑΚΗ ΚΑΙ ΟΙ ΔΙΚΟΙ ΜΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΗΣ Μ. ΝΤΕΚΑΣΤΡΟ

Έρως ανίκατε ακρίβειαν… Κατά το “έρως ανίκατε μάχαν” του Σοφοκλή! «Το “τέρας” της ακρίβειας, θαρρώ φοβούνται όλοι,/ φταίει που καταλήξαμε με άδειο πορτοφόλι.// Στο σούπερ μάρκετ, όταν μπω και τις τιμές κοιτάζω/ στα ύψη έχουν ανεβεί γι’ αυτό αναστενάζω». Τα που μας λέει η Νεκταρία Θεοδωρογλάκη στις δύο πρώτες σημερινές της μαντινάδες. Για να... στρίψει δια του έρωτος, κατά τη συνήθεια της στην τρίτη. «Του κόσμου τ’ ακριβότερα χρυσάφια σε καράτια,/ εγώ τα ανακάλυψα μέσα στα δυο σου μάτια», μας λέει!

Η «φωτιά» και «οι δικοί μου άνθρωποι»... Για τους τίτλους των βιβλίων του πολυβραβευμένου Χανιώτη συγγραφέα Πολυχρόνη Κουτσάκη και της καταξιωμένης συγγραφέως Μαρίζας Ντεκάστρο, πρόκειται. Αύριο Σάββατο 15 Οκτωβρίου και ώρα 7 μ.μ. στο Πνευματικό Κέντρο Χανίων η παρουσίαση των. Αυτό έλειπε... να λείψω! Πάμε!

Χανιώτικα νέα (Παρασκευή, 14.10.2022) 

https://www.haniotika-nea.gr/to-fthinoporo-sti-simerini-chaniotiki-poiisi/

https://www.facebook.com/kakatsakes/posts/pfbid02Jp3poAr8K3MjNaHfHJ6eyhAXpiodHgXeF3YG4efX5xu2bU9mDyF59EBf23E3rKm3l?comment_id=803903594277006&notif_id=1665753296944910&notif_t=feed_comment&ref=notif