ΧΡΥΣΑ

 ΟΤΑΝ ΤΟ "ΜΙΛΑ" ΓΙΝΕΤΑΙ ΠΡΑΞΗ

 

 

Γράφει η Χρύσα Κακατσάκη

Στην ταινία «Τρέξε Λόλα τρέξε», η ηρωίδα πρέπει μέσα σε 20 λεπτά να βρει ένα μεγάλο ποσό για να σώσει τον αγαπημένο της. Ανάλογα με τις τρεις διαφορετικές εκδοχές μικρογεγονότων, η έκβαση αλλάζει. Αυτό είναι το τυχαίο. Όπως συμβαίνει και στη ζωή: μια κίνηση στο δρόμο μπορεί να μας κάνει να χάσουμε το αεροπλάνο που θα πέσει και να γλιτώσουμε, ένα στρίψιμο στο τιμόνι που για δευτερόλεπτα δεν έγινε να μας στείλει στα θυμαράκια.

Στη φύση ισχύουν άλλοι κανόνες. Μια ξαφνική καταιγίδα αγνοεί τις καταστροφές που μπορεί να προκαλέσει και τα πουλιά που κουτσουλάνε πάνω στο αυτοκίνητο ή στο μπαλκόνι δεν ξέρουν αν τα είχαμε πλύνει πριν. Οι άνθρωποι όμως ξεχωρίζουν από τα ζώα γιατί διαθέτουν συνείδηση, ΑΤΟΜΙΚΗ και όχι εξ αδιαιρέτου, και με την ηθική έννοια της διάκρισης του καλού και του κακού και ως επίγνωση των συνεπειών που έχουν οι πράξεις τους. Ο στιγματισμός των θυμάτων, ειδικά τα παλιότερα χρόνια και η ατιμωρησία με νομικά τερτίπια, συχνά διευκόλυνε και δυστυχώς συνεχίζει να διευκολύνει όσους θέλουν να ασκήσουν την εξουσία τους με τη βία.

Ο βιαστής και ο κακοποιητής λοιπόν κυκλοφορούν στα πάρκα και στα σαλόνια, στις φαβέλες της Βραζιλίας και στα πλατό του Χόλιγουντ, στα τρένα της Ινδίας και τα λιβάδια της Προβηγκίας. Δεν έχει ταυτότητα γεωγραφική, ταξική ή ιδεολογική, παρά μόνο ένα ακρωτηριασμένο εγώ από διάφορες συνθήκες και έναν πρησμένο λαιμό από τότε που κατάπινε με τη σέσουλα τα πρότυπα και στερεότυπα του ανδρισμού που μετριέται με τη συλλογή από γκόμενες. Τα σώματα που σαρώνονται από ανεπιθύμητες ορέξεις, οι ψυχές που σχίζονται σαν λεπτό ύφασμα, οι ζωές που σαν κλεψύδρα αδειάζουν λεπτό το λεπτό, συμπαρασύρουν και τα στόματα που κλείνουν από ντροπή. Κάθε φορά όμως που το «μίλα» γίνεται πράξη, όταν βρίσκει το κουράγιο να σταθεί στα πόδια της η σακατεμένη αυτοεκτίμηση, ανοίγει και η μέχρι τοτε σφαλιστή πόρτα για ένα νέο ταξίδι στην ελευθερία αλλά κυρίως στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια.

 

Ανάρτηση της Χρύσας στο Φέισμπουκ...  Ο τίτλος δικός μου