ΠΡΙΝ 9 ΧΡΟΝΙΑ ΣΑΝ ΠΡΟΧΘΕΣ

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ - 4 ΙΟΥΛΙΟΥ 2014

Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΨΑΧΝΟΝΤΑΣ τη χαμένη μας ταυτότητα… Στη σκληρή καθημερινότητα της σημερινής Ελλάδας του 2014 μ.Χ. Ανασκαλεύοντας τα γεγονότα! Τι κουβέντα ήταν κι αυτή που κάναμε τις προάλλες με τον φίλο μου τον γερω-δάσκαλο!

ΣΕ ΑΓΝΩΣΤΟ, τουλάχιστο μέχρι χθες, σημείο της Μεσογείου η υδρόλυση και η εξουδετέρωση (;) των επικίνδυνων χημικών της Συρίας από τους Αμερικάνους. Οπου θέλουν, όπως θέλουν κι όταν θέλουν, κάνουν τις δουλειές τους στη θάλασσά μας, που τη θεωρούν, ωστόσο, θάλασσά τους, σκουπιδότοπό τους, θέλω να πω. Εχουμε όλοι μας ευθύνες γι’ αυτό. “Ωρα ημάς ήδη εξ ύπνου εγερθήναι” για να χρησιμοποιήσω μια φράση του Αποστόλου Παύλου από την προς Ρωμαίους Επιστολή του.

“Ο ΑΠΑΙΣΙΟΣ δυνάστης μας/ έκοψε χρυσά νομίσματα με την προτομή του/ Ε λοιπόν,/ πρώτη φορά συνέβηκε στην ιστορία των μετάλλων/ να σκουριάσει ο χρυσός (μέσα σε λίγο χρόνο)”. Από το “Ψηφιδωτό” (Τρίτη ποιητική σειρά) του Ιάσονα Ευαγγέλου.

ΤΗΣ ΔΕΗ! Της “μικρής” λεγομένης, ΔΕΗ, συγκεκριμένα. Της Κορέας, κατά κάποιον τρόπο, και τηρουμένων κάποιων αναλογιών δηλαδή. Το ξεπούλημα συνεχίζεται. Για “εθνικό έγκλημα” κάνουν λόγο οι εργαζόμενοι.

ΜΠΟΡΕΙ ΟΙ άνεμοι να ήταν σύμμαχοι της φωτιάς που ξέσπασε προχθές στα Φαλάσαρνα, η άμεση επέμβαση, ωστόσο, της Πυροσβεστικής απέτρεψε τα χειρότερα. Το καλό και να λέγεται και να γράφεται.

ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΟΥΜΕ για να έχουμε! Μεγάλος ο κίνδυνος να πούμε το νερό νεράκι, αν δεν ληφθούν σοβαρά υπόψη απ’ όλους μας οι υποδείξεις της ΔΕΥΑΧ. Δεν είναι του “πεταμάτου” τα νερά…

ΣΤΟΝ ΑΠΟΗΧΟ της ανακοίνωσης των αποτελεσμάτων στις πανελλήνιες εξετάσεις η σημερινή μαντινάδα της Νεκταρίας Θεοδωρογλάκη. Για τις πρωτιές των Χανιωτακιών ο λόγος: “Πρωτιές στις Πανελλήνιες τα Χανιωτάκια παίρνουν/ Ελπίδες και Χαμόγελα στα σπιτικά τους φέρνουν!”.

ΣΤΗΝ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ενδεκάδα της φάσης των 16 του Μουντιάλ ο Σωκράτης Παπασταθόπουλος. Το χαρήκαμε απαξάπαντες. Οχι όμως, όσο ο φ(θ)ανατικός αεκτζής γείτονάς μου ο Μήτσος. Ποδοσφαιριστής της ομάδας μας υπήρξε ο Σωκράτης!

ΓΗΣΗ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ, ζωγράφο, σκιτσογράφο, συγγραφέα, Αθήνα: Θαυμασμός! Η μόνη λέξη που βρίσκω για να εκφράσω αυτό που ένιωσα, όταν έπιασα τα χέρια μου τον 6ο τόμο των “Ελληνικών Παραδοσιακών Φορεσιών” σου, που κυκλοφορήθηκε απ’ την Ακαδημία Αθηνών και την Ελληνοαμερικανική Ενωση. Δεν ξέρω τι θα κάνει η Ευδοκία, ωστόσο, δεν μπορώ παρά ν’ ασχοληθώ κι εγώ με τον 6ο “γήσειο” άθλο. Καλή συνέχεια! Το ξέρω ότι σε περιμένουν άλλοι έξι άθλοι, Γήση!

ΚΟΝΤΑ στην πόλη Κύναιθα της Αρκαδίας υπήρχε ιερό του Διονύσου. Οι άνδρες της περιοχής κάθε χειμώνα γιόρταζαν τον Θεό ως εξής: αφού αλείφονταν με λίπος, έπιαναν τον ταύρο που είχαν σκοπό να θυσιάσουν και τον μετέφεραν σηκωτό στο ιερό. Εκεί κοντά, κάτω από ένα πλατάνι, βρισκόταν και μια παράξενη πηγή με κρύο νερό. Σ’ αυτήν έτρεχε όποιος δαγκωνόταν από λυσσασμένο σκυλί ή πληγωνόταν με άλλο τρόπο και κινδύνευε να πεθάνει από μόλυνση, έπινε νερό και γινόταν καλά. Αντίθετα με το νερό της Στυγός, που έφερνε συμφορές στους ανθρώπους το νερό της Κύναιθας ήταν ευεργετικό. (Από το βιβλίο “Η άλλη όψη της Ιστορίας”, εκδ. “Σαββάλας”). 

Των δειλιασμένων ψυχών κράχτη σε είδα!/ Σήμαντρο δόξας, σκουριασμένο απ’ τον καιρό,/ Χτύπησες με το χέρι την ασπίδα/ Κι άναψες τη σβησμένη φλόγα στο ιερό./ Τινάχτηκε απ’ το κάλεσμά σου το φτερό/ Της Νίκης -Γυμνή πρόβαλε η λεπίδα/ Σπαθιών-. Κι ακούστηκε από νέων ηρώων χορό/ των Περσομάχων ο Υμνος Ω Πατρίδα!/ Μακριά από μια στεριά αποκοιμισμένη/ Προς κάποια ανατολή, που σε προσμένει,/ Τα κύματα άφοβα, πατώντας ξεκινάς/ Την ώρα εκείνη απ’ την κορφή του Κάστρου/ Κάτι έφεξε το δρόμο σου. Ηταν άστρου/ Φως ή το δόρυ ξάστραψε της Αθηνάς;”. Από την ποιητική συλλογή του Γ. Δροσίνη “Σκόρπια φύλλα της ζωής μου”. 

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ! (petaxta.blogspot.com)

https://petaxta.blogspot.com/2014/07/blog-post_4.html?fbclid=IwAR1ZfjBz3FGiA_ivBr7RDQL9rncaSiDIIcZGwM1CMGOaZrVZ_XZhPiwrTLk