ΠΡΙΝ ΑΠΟ 9 ΧΡΟΝΙΑ ΣΑΝ ΧΘΕΣ

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ: 13 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2014

 

(Πριν από 9 χρόνια με τον φίλο των παιδικών μας χρόνων Μέμνο (Αγαμέμνονα) Κουρομιχελάκη, που ξεκίνησε. πρώτος αυτός, όντας στην Νέα Υόρκη, το έθιμο με τις γλάστρες των βασιλικών στην ΜΕΓΑΛΗ ΓΙΟΡΤΗ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ στο χωριό μου.)

 

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΠΑΡΑΜΟΝΗ του Σταυρού σήμερα κι από νωρίς, Θεού θέλοντος, στο Νίππος. Γραμμή στο Κοιμητήρι του Αγιού - Αθανάση, με το που θα φτάσω, όπου ο τάφος των γονέων μου. Ηταν και η γιορτή του πατέρα αύριο. Τη 14η του αυτού μηνός, εκτός απ’ την Ύψωση του Τιμίου Σταυρού και ο Άγιος Μάρτυς Θεοκλής ξίφει τελειούται. Και του χρόνου! Και βέβαια χρόνια πολλά στους Σταύρους, στις Σταυρούλες και στους Θεοκλήδες!

 

...

 

 

Ο,ΤΙ είναι τα μεσοδόκια για τα παλιά σπίτια είναι και οι μεγάλες γιορτές για τη ζωή μας, άκουσα κάποτε τον μακαριστό μητροπολίτη Ειρηναίο Γαλανάκη να λέει σε μια ομιλία του. Το κεντρικό μεσοδόκι της ζωής των παιδικών μου (μας) χρόνων ήταν η ημέρα του Τιμίου Σταυρού, σκέφτομαι, καθώς με απέραντη νοσταλγία επισκέπτομαι το σπίτι των αναμνήσεων. Προπάντων αυτή ήταν η μέρα που έκοβε τον χρόνο στα δύο...

ΚΑΙ για να ακούσουμε τους θεσπέσιους ήχους της λύρας του Πλακιανού, περιμέναμε το πανηγύρι του Σταυρού. Τους συναντώ κι αυτούς κατασκηνωμένους στους έλικες του μυαλού μου κατά την επίσκεψή μου. Δίπλα - δίπλα στο υπέροχο “Σώσον, Κύριε, τον λαόν Σου”, που εξακολουθεί να λιτανεύει θριαμβευτικά την αναγγελία της εορτής στο χωριό.

ΜΙΑ γλάστρα με βασιλικό το τάμα μου στον Τίμιο Σταυρό. Μια γλάστρα με βασιλικό και του Μέμνου, του παιδικού μου φίλου, που ζει στη Νέα Υόρκη, αλλά κανονίζει πάντα, τα τελευταία χρόνια να βρίσκεται στο Νίππος την ημέρα της Χάρης του, αυτός ο... διδάξας με! Και του χρόνου Μέμνο.

ΤΟΝ Γιάννη Σωπασή (Βρουβογιάννη) με το συγκρότημά του, απ’ τα Λιβάδια του Μυλοποτάμου, έχουν καλέσει να παίξει και να τραγουδήσει απόψε, μετά τον Εσπερινό, στην Πλατέα του Νίππους, στη Χάρη του Σταυρού, το “Ιπποκορώνιον” και το καφενείο του Κοτσιφογιάννη. Οχι δεν πρόκειται για αναβίωση, αλλά για βίωση. Οσοι πιστοί της γνήσιας κρητικής μουσικής παράδοσης και του γνήσιου κρητικού πανηγυριού προσέλθετε!

ΕΙΣ τας Αθήνας και όχι μόνον... Και εις Παρισσίους και εις... τας Στοκχμόλας παίρνει κεφάλι η ακροδεξιά. Τρίτη δύναμη, λέει, και στη Σουηδία! Πανευρωπαϊκό το φαινόμενο, πανευρωπαϊκός και ο προβληματισμός...

«ΚΑΘΕ γυναίκα προσπαθεί μέρα με την ημέρα/ τ’ άντρα της τ’ ανυπόταχτου να πάρει τον αέρα./ Κι αν καταφέρει τελικά και του επικρατήσει,/ στα χείλη του του δύστυχου το ψάρι θα του ψήσει». Έπιασε τελικά... στασίδι ο Παβλής (Παύλος Πολυχρονάκης) ή μου φαίνεται; Δική του και η σημερινή ρίμα, πάντως.

Α.Ο. ΧΑΝΙΑ - ΑΕΚ, στις 12 Οκτωβρίου για το πρωτάθλημα της Β’ Εθνικής. Πάει έχασε τον ύπνο του για έναν μήνα ο φ(θ)ανατικός αεκτζής γείτονάς μου, ο Μήτσος!

«ΑΠΟΣΠΕΡΑΣ του Τιμίου Σταυρού οι καλοί άνθρωποι εθωρούσανε μια φέξη απού το Μπζηλορείτη κ’ επήγαινεν οθέ ντον Αφέντη το Χριστό γη την Ακουμιανή Γιαλιά. Ήτον ο Σταυρός και πολλοί ξωμένανε για να τον-ε ιδούνε [...] Ήταν και μια γριά που λίγο μετά το μεσονύχτι είδε τον ιπτάμενο Σταυρό να τρέχει σαν αστραπή από τον Ψηλορείτη ως τα Αστερούσια. Εκστασιάστηκε και κοιτάζοντας το θεϊκό σύμβολο αναφωνεί: “Πέψε μου, Σταυρέ, χίλια... χίλια... χίλια”. Χίλια φλουριά, χίλια ριάλια, ήθελε να πει, αλλά ώσπου να τελειώσει τη φράση της η ιπτάμενη φλόγα του Σταυρού είχε χαθεί πίσω από τις μαβιές κορφές ή είχε κουρνιάσει στην ψηλή κορφή, στο ξωκλήσι του Σταυρού... Κι όταν είδε τα χείλια της να μεγαλώνουν, να μεγαλώνουν και να κρεμάνε ως κάτω από το πηγούνι, τότε κατάλαβε... Ο Σταυρός της έπεψε ότι του ζήτησε: “χείλια”». Από το βιβλίο “Λαϊκές τελετουργίες στην Κρήτη” (εκδ. “Καρμάνωρ”) του Νίκου Ψιλάκη.

“Χαίρε Σταυρέ, νοητή ρομφαία·/ χαίρε, Αγίων άγιον βλέμμα./ Χαίρε Προφητών και Δικαίων προκήρυγμα·/ Χαίρε, του Χριστού λαμπροφόρων στρατήγημα./ Χαίρε κάλλος και διάδημα βασιλέων ευσεβών/ Χαίρε κράτος και οχύρωμα ιερέων ευλαβών./ Χαίρε, της αληθείας ευκλεέστατος κόσμος·/ Χαίρε, της σωτηρίας ευτυχέστατος όρμος./ Χαίρε, φαιδρόν απάντων αγλάισμα·/ Χαίρε υιών της Άγαρ φυγάδεμα./ Χαίρε, φωτός ακηράτου λυχνία·/ Χαίρε, ψυχή της εμής θυμηδία./ Χαίρε, Ξύλον μακάριον”.

Από τους Χαιρετισμούς του Τιμίου Σταυρού.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!

  https://petaxta.blogspot.com/2014/09/blog-