“ΖΕΙΣ Ή ΠΕΘΑΙΝΕΙΣ"
Γράφει ο Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης
Βουτούσε… µέσα στο µαύρο! Κι έξω ο ήλιος θάµπωνε τη δύναµη του, την εξασθένιζε, και έρεε εντός του µαυροζούµι, σαπηµένο αίµα που έφτανε σε όλα τα όργανα -κάποιοι τα ονοµάζουν ζωτικά- να τα σακατεύουν κτυπώντας τα ανελέητα και διασκορπίζοντάς τα - µικρά κοµµάτια που κανένας δεν µπορεί να συµµαζέψει! Και πώς να τα συµµαζέψει εκείνος;
Κάθε του τρέκλισµα, κάθε πνοή -τα µόνα λογικά- µέσα στον παραλογισµό του κόσµου και του κόσµου του! Μα ούτε αυτά αρκούσαν για υποστήριγµα, για “αντιστήριγµά” σε ένα κενό σαρκίο που καταναγκαστικά το κουβαλούσε όπου κι αν πήγαινε!
Ο άνθρωπος αυτός ήταν µόνο η µικρή ψυχή του που πάλευε ανάµεσα σε αέρηδες δυνατούς, που βίωνε το ψύχος να την περιτριγυρίζει!
Στα κρυφά, δίχως λόγο θόλωναν δάκρυα τα µάτια του, και έτρεµε στην ιδέα πως χάνεται µες στους λαβύρινθους µιας ζωής που δεν κατανοεί!
Με τη µικρούλα του ψυχή -και µόνο- κουλουριαζόταν κάτω από τα σκεπάσµατα του κρεβατιού, κλειστές κουρτίνες, πασχίζοντας να µην αφήσει καµία χαραµάδα να µπει το φως!
Οι µαύρες περιόδοι του... κι ο Μαυροφορεµένος, κρατώντας το δρεπάνι του, καραούλι... απ’ έξω· τον ένιωθε, τον άκουγε να βαριανασαίνει!
Οι µάυρες περιόδοι του... σµίκρυνε το σώµα του, κρατώντας την ανάσα του! Φόβος, προσευχή, η προσπάθεια συνεχής, µετρώντας κι αυτά τα κλάσµατα του δευτερολέπτου για τη... λύτρωση!
Σύγκρυο στις σκέψεις της τυραννίας!
Εκείνες τις φορές δεν µπορούσε να αποφανθεί, να επιλέξει ποια η καλύτερη για εκείνον λύτρωση· να δει ξανά το φως µιας -όποιας κι αν είναι αυτή- ηµέρας ή να σταθεί εµπρός στον Μαυροφορεµένο και να τείνει τον λαιµό του στο ακονισµένο δρεπάνι του;
«Αν οι ηµέρες µας λιγοστεύουν από την πρώτη στιγµή που γεννιόµαστε, διαλέγω το δρεπάνι», σκεφτόταν!
«Αν οι ηµέρες µας λιγοστεύουν από την πρώτη στιγµή που γεννιόµαστε, διαλέγω να προλάβω όσες από αυτές να ζήσω», αντιστεκόταν!
Βάλε τα δυνατά σου και πάλεψε στα “µαρµαρένια αλώνια”· εκεί έξω από τα µαύρα τα σκεπάσµατα!
Βγες στα χαρακώµατα, στα γέλια, στο φως και ακόµη µια φορά προσποιήσου πως κι εσύ είσαι ανάµεσα σε αυτούς που απολαµβάνουν το χάος ετούτης της ζωής!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου