ΠΡΙΝ ΑΠΟ 9 ΧΡΟΝΙΑ ΣΑΝ ΠΡΟΧΘΕΣ

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ: 7 NOEΜΒΡΙΟΥ 2014

 

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

 ΤΗΝ ΠΑΠΙΑ έκαναν μέχρι τώρα οι ελληνικές κυβερνήσεις για το θέμα των πολεμικών αποζημιώσεων της Γερμανίας προς την Ελλάδα. Θα εξακολουθήσει να την κάνει η σημερινή μας κυβέρνηση μετά τη διεθνοποίηση του θέματος στην καρδιά της Ευρώπης απ’ τον Μανόλη Γλέζο που λειτούργησε ως Ελληνας ευρωβουλευτής; Την παίρνει να μένει στο… δόγμα του “ναι μεν αλλά”; Απορία ψάλτου, βηξ!

“ΑΣΗΜΕΝΙΟΣ” κι όχι “Σιδερένιος” μας προτρέπει να ευχόμαστε σε κάποιον που αναρρώνει, μ’ ένα τελευταίας… εσοδείας ποίημά του, που έγραψε με αφορμή την περιπέτεια υγείας που πέρασε πρόσφατα ο γνωστός σε όλους μας σατιρικός ποιητής και μέγας… τσίτωνας Παύλος Πολυχρονάκης. Μ’ αυτό θα κλείσω σήμερα τη στήλη. Εχει ανάγκη από λίγο γέλιο το χειλάκι μας και ο Παβλής μας το προσφέρει άφθονο. Ενίοτε και αυτοσατιριζόμενος. Ασημένιος, φίλε!

ΑΥΤΟ δα έλειπε να μην ονειρεύεται να κάνει και ο νυν υπουργός Παιδείας Ανδρέας Λοβέρδος τη δική του μεταρρύθμιση! Φιλόδοξος ο στόχος του. Θέλει να κάνει τα παιδιά του Δημοτικού να πάψουν να μισούν το σχολείο και να το αγαπήσουν ως δικό τους χώρο, λέει. Στου φαλακρού την κεφαλή μαθαίνουμε μπαρμπέρηδες;

ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΕΝΗ θα ’ναι, μας λένε τώρα, η εποπτεία απ’ την τρόικα μετά το μνημόνιο για ένα διάστημα. Δεν θα μας κουνάει πια το δάχτυλο. Θ’ αφήνει πότε – πότε λάσκα τα λουριά. Θα κάνουμε κάποιες φορές κι εμείς το δικό μας, βρε αδελφέ! Υπομονή! Μετά… φτου ξελευτερία… Τρομάρα μας!

ΕΧΟΥΜΕ την πολυτέλεια ως χώρα, αλλά και ως κοινωνία να βγάζουμε μεταξύ μας τα μάτια μας και να συνθλιβόμαστε σε άγονες κομματικές αντιπαραθέσεις ιδιαίτερα σήμερα που οι Τούρκοι κλιμακώνουν διαρκώς τις προκλήσεις τους; Φυσικά και δεν την έχουμε. Ανάγκη πάσα για μια στοιχειώδη συνεννόηση στα εθνικά θέματα. Κι οι πέτρες της Ελλάδας το φωνάζουν αυτό, μου είπε ο φίλος μου ο γερω-δάσκαλος σε κουβέντα που είχαμε χθες γι’ αυτό το θέμα.

ΚΑΙ με τον… νόμο Κρητικός επί τη συμπληρώσει 40 χρόνων παραμονής του στο νησί ο Μυτιληνιός στην καταγωγή τακτικός συνεργάτης της εφημερίδας μας καταξιωμένος συγγραφέας Γιώργος Καμβυσέλλης που κατοικοεδρεύει στο Σφηνάρι της Κισάμου. «Σαράντα χρόνια πέρασαν, από ’φτασα στην Κρήτη,/ αιμάτω σμίξη γίνηκε μ’ όρκο στον Ψηλορείτη», λέει με… περηφάνια στην πρώτη απ’ τις δύο μαντινάδες που μου έστειλε. «Ο κύκλος, γροίκα, τση ζωής σβούρα ’ναι και γυρίζει,/ αθός είναι κι αξίζει του, μονάχα σα μυρίζει», λέει, στη δεύτερη. Ετσι θωρεί τη ζωή ο Γιώργης Καμβυσέλλης – Καμβυσελλάκης!

Ο ΜΙΛΩΝ από τον Κρότωνα ήταν σπουδαίος αθλητής στην πάλη. Είχε νικήσει έξι φορές στην Ολυμπία. Πήγε και για έβδομη, αλλά αποσύρθηκε, γιατί δεν θέλησε να αντιμετωπίσει τον συμπολίτη του Τιμασίθεο, που ήταν πολύ νεότερός του. Άλλες τόσες φορές είχε νικήσει και στα Πύθια. Είχε τέτοια δύναμη, που μόνος του μετέφερε τον ανδριάντα του στην Ολυμπία. Λένε ότι μπορούσε να σταθεί πάνω σ’ έναν δίσκο αλειμμένο με λάδι και δεν μπορούσε κανείς να τον μετακινήσει, όσο κι αν προσπαθούσε. Λένε ακόμη ότι συνήθιζε, για να διασκεδάζει τον κόσμο, να κάνει το εξής: Εδενε σφιχτά ένα σκοινί, στο μέτωπό του, σαν στεφάνι, έπαιρνε βαθιά εισπνοή και στη συνέχεια γεμίζοντας με αίμα τις φλέβες του κεφαλιού του, το έσπαζε. (Από το βιβλίο “Η άλλη όψη της Ιστορίας”, Εκδ. “Σαββάλας”).

«Μετά από αρρώστια μας, οι φίλοι μας συνήθως,/ αντί να πουν περαστικά, μας λένε Σιδερένιος!/ Μα εμέ μου κακοφάνηκε κι είπα… εγκαστριμύθως/ Τι θα σας κόστιζε μωρέ αν λέγατ’: Ασημένιος!/ Που ’ναι τ’ ασήμι καθαρό, αρρώστιες δεν το πιάνουν,/ το κάνουνε νομίσματα, βέρες, βραχιόλια, χτένια,/ κοσμήματα πανάκριβα που στο λαιμό τα βάνουν/ και κάποτε ειν’ πιο όμορφα κι από τα χρυσαφένια./ Ενώ το παλιοσίδερο σαπίζει σαν σκουριάζει,/ είναι βαρύ κι ασήκωτο, ξεφτίλα η τιμή του,/ νομίσματα και τιμαλφή αυτό ποτέ δεν βγάζει/ κι είν’ ασυγκρίτως πιο μική απ’ τ’ ασημιού η ζωή του».
Το ποίημα “Σιδερένιος” του Παύλου Πολυχρονάκη.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ  ΣΑΣ!

  Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

http://petaxta.blogspot.gr/2014/11/blog-post_7.html