ΠΟΙΗΣΗ

 Μνήμη Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη*

Έκλεισε μόνος τα μάτια του

κι έφυγε γαλήνιος για το Επέκεινα

ο κυρ Αλέξανδρος,

δυο ώρες μετά τα μεσάνυχτα

της 2ας Ιανουαρίου 1911, στη Σκιάθο του, 

στο σπίτι που γεννήθηκε, 

πριν κλείσει τα 60 χρόνια του.

Έχοντας μεταλάβει των αχράντων μυστηρίων

κι αφού έψαλε

το ιδιόμελο της παραμονής των Φώτων 

"Την χείραν σου την αψαμένην 

την ακήρατον κορυφήν του Δεσπότου."

Παρουσία όλων 

των ηρώων και των ηρωίδων των διηγημάτων του

και των τεσσάρων αδελφάδων του.

 

Στο καλό, κυρ Αλέξανδρε, 

ψιθύρισε αποχαιρετώντας τον, 

εκ μέρους όλων των παρισταμένων-

δίχως δάκρυα- η θεια-Αχτίτσα, που φορούσε 

τη χριστουγεννιάτικη "καινουργή μανδήλα" της. 

Καλώς όρισες, κυρ Αλέξανδρε, 

φώναξε δυνατά ο Μιχαήλ Αρχάγγελος,

παραλαμβάνοντας την ψυχή του, 

για να την οδηγήσει στα Ουράνια Δώματα, 

όπου η χορεία των Αγίων. 

* Πηγή έμπνευσης το βιβλίο του Θωμά Κοροβίνη «Το αγγελόκρουσμα – η τελευταία νύχτα του κυρ Αλέξανδρου» (  Εκδόσεις  ΑΓΡΑ, 2012).- Το ποίημα με αφορμή το φευγιό του

ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ 

( "Τα χελιδόνια του μοναχού", Κοινωφελές Ίδρυμα "Αγία Σοφία" - "Πυξίδα της Πόλης", Χανιά 2020)