ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

Μπροστα στο δημόσιο συμφέρον δεν υπάρχουν για μένα σύντροφοι, φίλοι και συγγενείς. Ωραίο ακούγεται αυτό που είπε, στο περίπου τα λόγια του, ο Γιώργος Παπανδρέου. Και βεβαίως ωραιότερο θα είναι αν αύριο μεθαύριο γίνει πράξη. Το ωραιότατο; Αν όλοι στο ΠΑΣΟΚ έχουν τέτοιας λογής αντιλήψεις.
Αν εΙναι να βγει αύριο μεθαύριο το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία και κυβερνά έτσι όπως κυβερνά η Νέα Δημοκρατία, να μη σώσει να βγει. Κάθετος ο φίλος μου ο γερω-δάσκαλος.
ΙδοΥ η λΥση, η μόνη λύση για να υλοποιηθεί η απαγόρευση για το κάπνισμα, κύριε Αβραμόπουλε. Να διορίσετε καπνοφύλακες! Έτσι θα ...σκοτώσετε και δεύτερο τρυγόνι, αφού θα καταπολεμήσετε και την ανεργία. Πώς και δεν το σκεφτήκατε, αλήθεια;
Θα εκδοθεΙ, δεν θα εκδοθεί, θα εκδοθεί, δεν θα εκδοθεί, θα εκδοθεί, δεν θα εκδοθεί, θα εκδοθεί... Όχι δεν μαδώ σήμερα τη μαργαρίτα για να δω τι θα μου πει σχετικά με την έκδοση ή τη μη έκδοση του Χριστοφοράκου. Για ένα βιβλίο είναι η έγνοια μου.
Θα επιστρΕψει, δεν θα επιστρέψει, θα επιστρέψει, δεν θα επιστρέψει, θα επιστρέψει... Τώρα μάλιστα!
Αν επιστρΕψει, πάντως, σωθήκαμε! Έχοντας κοινοβουλευτική πλειοψηφία 153 βουλευτών αναλαμβάνει πρωθυπουργός και καθαρίζουμε μια γιά πάντα, τρώγοντας όλοι με χρυσά κουτάλια σε ασημένια πιάτα. Η Ζήμενς να ’ναι καλά.
ΟΥτε μανιτες τα πρωτοβρέξια! Γέμισαν με γαλάζιες σημαίες οι παραλίες του Νομού μας. Χαράς ευαγγέλια για τον τουρισμό μας.
ΘΕλουν δε θελουν θα λιγοστέψουν οι σύγχρονοι Κολοκοτρωναίοι. Αυτοί που καβάλα πάνε για καφέ, καβάλα τον ρουφάνε, καβάλα τον πληρώνουνε, καβάλα συζητάνε. Να κι ένα καλό που θα προκύψει από την αύξηση της τιμής της βενζίνας.
ΕΙναι ή δεν ειναι δικαίωμα το ελεύθερο κάμπινγκ; Και βεβαίως είναι. Όσο και αν δεν το αναγνωρίζουν κάποιοι.
Αν τον ΜΑΝτζιο τον έλεγαν Μαντζιέ και αν ο Σισέ λεγόταν Σίσης, ούτε ο Μάντζιος θα εθεωρείτο περιττός στον Παναθηναϊκό ούτε ο Σισέ απαραίτητος. Τούτων ούτως υποθετικώς εχόντων, αντί να ψάχνει τώρα να βρει ομάδα ο Μάντζιος θα έψαχνε ο Σισέ. Με... αναπαημένα τα 20 τόσα εκατομμύρια ευρώ που κόστισε στον Παναθηναϊκό η μεταγραφή του Γάλλου.
Προς γερω-Χαραλαμπο, Αρμένους. Διάβασα το τελευταίο γράμματσάκι σου στην “Ελευθερόπολι” για την Ελενάρα με την μακρέ ποδάρα και την Ζεχρά την αλανιάρα και παρ’ ότι δεν είχα φάει καρπούζα την έπαθα, όπως οι Αρμενιανοί την ημέρα εκείνη τω καιρώ εκείνω. Μεγάλη αμαρτία που τέτοιας λογής κείμενα δεν γίνονται βιβλία.
Οταν ο Διας ήταν ακόμα μικρός, παίζοντας μια μέρα με την κατσίκα τους την Αμάλθεια της έσπασε το ένα κέρατο. Η Αμάλθεια στεναχωρέθηκε και ο Δίας για να την παρηγορήσει ευλόγησε το κέρατο και το έκανε “κέρας της αφθονίας”. Απο μέσα του έβγαινε ό,τι μπορούσε κανείς να επιθυμήσει. Όταν πέθανε η Αμάλθεια, ο Δίας την έκανε αστέρι. Με το δέρμα της έντυσε την ασπίδα του, που ονομάστηκε αιγίδα και προστάτευε όποιον την κρατούσε. Γι’ αυτό και σήμερα λέμε τη φράση “υπό την αιγίδα κάποιου”.
“Έπρεπε/ να περάσουν τόσα χρόνια/ για να καταλάβω/ πως εκείνο το Α και το Ω/ του Ιερού/ είναι η αρχή και το τέλος/ στη λέξη ΑΓΑΠΩ”...
Το ποίημα “Έπρεπε” του Βασίλη Ν. Καμπύση
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
e-mail:kakatsakis@sch.gr

Χανιώτικα Νέα(04.06.09)
>> τυπώστε αυτό το άρθρο