Ο Λυκούργος και το δίχτυ της αγάπης

Γράφει η ΝΑΝΩ ΚΟΥΤΣΑΚΗ


“Πάει ο παλιός ο χρόνος, ας γιορτάσουμε παιδιά, και του χωρισμού ο πόνος ας κοιμάται στην καρδιά…”. Θα πείτε, ποιος πόνος; Επειδή φεύγει το 2009 που ήταν από τα χειροτερότερα χρόνια για την Ελλάδα και τον κόσμο με την οικονομική κρίση που ξέσπασε και βρίσκεται ακόμα σε εξέλιξη, ιδιαίτερα στη χώρα μας;
• Ποιος πόνος; Οτι τελειώνει η δεκαετία των ’00ς που, όπως την βλέπουμε σήμερα απολογιστικά, ήταν μια χαμένη δεκαετία; Μια δεκαετία σύγχυσης, ανασφάλειας και περαιτέρω έκπτωσης ηθικών και πολιτισμικών αξιών; Και τι να περιμένουμε στην νέα δεκαετία που ξεκινά; Μια από τα ίδια στο παγκόσμιο οικονομικο-κοινωνικο-πολιτιστικό γίγνεσθαι;
Ευκαιρία
• Τώρα που κάνουμε τον απολογισμό του έτους και της δεκαετίας, τα αποτιμούμε, έτσι. Αλλά, βλέπετε, αυτά συνέβαιναν πάντοτε. Και παρ’ όλ’ αυτά το τραγουδάκι ήταν, καταληκτικά, αισιόδοξο, όπως η φύση του ανθρώπου, όταν αφήνεται ελεύθερη να οραματιστεί. Και, μετά την λύπη για τον χρόνο που φεύγει και ό,τι παίρνει μαζί του (όπως, π.χ. τη νιότη μας, ανθρώπους που αγαπήσαμε) συνέχιζε με την ευχή «Καλή χρονιά, καλή χρονιά, χαρούμενη χρυσή πρωτοχρονιάα…».
• Και αν το πιστέψουμε, η χρονιά θα είναι καλή. Για όλους. Οι ευχές μας -εάν γίνονται με Πίστη και Αγάπη- στέλνουν μαζική θετική ενέργεια. Και το σύμπαν το αναγνωρίζει. Νιώθει την αγάπη και τη μετατρέπει σε θετικά γεγονότα - για όλους και τον καθένα χωριστά.
• Πού να βρούμε την πίστη και την Αγάπη; Μέσα μας. Τι στο καλό γιορτάσαμε μόλις πριν πέντε ημέρες την γέννησή ΤΟΥ, μεθαύριο γιορτάζουμε την αλλαγή του χρόνου και σε μια εβδομάδα τα Φώτα και την λήξη της παραμονής των καλικάντζαρων στη γη; Ο συνδυασμός των εορτών του δωδεκαημέρου δεν είναι τυχαίος. Ευκαιρία είναι. Να ξεφύγουμε για λίγο από όσα -δυστυχώς δυσάρεστα- συμβαίνουν. Τόσο στον κοντινό περίγυρο του καθενός, όσο και στον τοπικό κοινωνικοπολιτικό μας περίγυρο: Στην πόλη, στο νησί, στην χώρα, στον κόσμο. Ευκαιρία να δώσουμε -ώστε να πάρουμε πίσω- Αγάπη.

Ο Λυκούργος και το δίχτυ της αγάπης
• Πεισματικό, λοιπόν, όλων των απαισιόδοξων που κυκλοφορούν γύρω μας και, ενίοτε, …εντός μας, το πνεύμα των Χριστουγέννων, της Πρωτοχρονιάς και των Φώτων που έρχονται διακατέχει τα ζωάκια της στήλης και δίνει προτεραιότητα κατ’ αρχήν, στον…. «Λυκούργο και το ΔΙΧΤΥ ΑΓΑΠΗΣ». Ποιος είναι ο Λυκούργος και ποιο είναι το Δίχτυ ΑΓΑΠΗΣ; Ο Λυκούργος είναι ένα μικρό λυκάκι στο σχολείο των μικρών ζώων, που ζει τυλιγμένος στην «...αγάπη, η οποία σαν χρυσή αόρατη κλωστίτσα, πλέκει δίχτυ και τυλίγει μέσα τους μικρούς μαθητές και τη δασκάλα τους, την κυρά Βάγια - κουκουβάγια… Μα ένα καλοκαίρι έρχεται η φωτιά και όλα αλλάζουν…».
• Πρόκειται για τον νέο ήρωα, στο ολοκαίνουργιο παραμύθι της Ευδοκίας (μία είναι η Ευδοκία Σκορδαλά -Κακατσάκη, η αγαπημένη εθνικοτοπική παραμυθού μας) που κυκλοφόρησε μόλις από τις εκδόσεις ΑΓΚΥΡΑ εικονογραφημένο από την Ελίζα Βαβούρη. Ένα παραμύθι, που, όπως όλα τα παραμύθια της Ευδοκίας, έχουν στο βάθος του... κήπου των παιχνιδιών των μικρών ηρώων -παιδιών ή ζώων- την μοναδική θετική κινητήρια δύναμη μας: Την ΑΓΑΠΗ. Και βέβαια το παραμύθι έχει και σασπένς. Τα μικρά παιδάκια θα περιμένουν μέχρι το τέλος για να μάθουν εάν θα αντέξει το ΔΙΧΤΥ της ΑΓΑΠΗΣ τον πόνο. Δύσκολα πράγματα. Η μικρογραφία της κοινωνίας μας, όμως. Για να μαθαίνουν τα παιδιά μας εξ απαλών ονύχων ότι και ο πόνος που μας προκαλούν αναπάντεχα γεγονότα αλλά και οι συνάνθρωποι και οι πολλοί δικοί μας άνθρωποι (σκόπιμα ή όχι), είναι μέσα στη ζωή. Και τα αντέχουμε μόνο εάν υπάρξουν δίπλα μας δίχτυ-α αγάπης - αλληλεγγύης - συμπαράστασης - πολιτισμικών αξιών: Από την οικογένειά μας, από τους φίλους, από τους συνανθρώπους μας από τις δομές της κοινωνίας μας.

Εθελοντικά Δίχτυ-α
• Στις ημέρες μας, βέβαια, ειδικά στην χώρα μας, η κρατική πρόνοια και τα δίχτυα κοινωνικών υποδομών είναι, είτε ανύπαρκτα είτε ανεπαρκέστατα. Και λειτουργούν -συχνά- και κάτω από λογικές πολιτικής (ψηφοθηρικής) ανταποδοτικότητας. Η κοινωνική -κρατική πρόνοια είναι φυσικά το μεγάλο ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ σήμερα. Αλλά, είναι άλλης αναφοράς ευ-αγγέλιον.
• Από την άλλη, ευτυχώς, υπάρχουν, ακόμα, Ανθρωποι. Με κεφαλαίο Α. Οι οποίοι αναλώνουν εαυτούς και δημιουργούν δίχτυ-α κοινωνικής αλληλεγγύης, πρόνοιας και προσφοράς. ΔΙΧΤΥ-Α ΑΓΑΠΗΣ, για να δανειστούμε την παρομοίωση του παραμυθιού της Ευδοκίας. Και έχουμε και στα Χανιά, αρκετά. Τα οποία λειτουργούν, εδώ και χρόνια, και προσφέρουν σε συνανθρώπους μας ανεξαρτήτως ηλικίας, φύλου, εθνικότητας. Τα συσσίτια του Φιλανθρωπικού συλλόγου Σπλάντζιας, είναι από τα πρώτα (έχασαν βέβαια προχθές τον εξαιρετικό ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟ - ιδρυτή τους αλλά -ευτυχώς- υπάρχουν αντάξιοι συνεχιστές). Τα συσσίτια Τριμάρτυρης και Νέας Χώρας, επίσης. Τα φιλανθρωπικά δίχτυ-α όλων σχεδόν των ενοριών της πόλης. Ο Ερυθρός Σταυρός Χανίων που έχει -διαχρονικά -στήσει ένα ζηλευτό δίχτυ αγάπης για την πόλη και τον νομό. Η ΕΛΕΠΑΠ, τα ΚΗΦΑΑΜΕΑ, ο λιγόχρονος αλλά εξαιρετικά δραστήριος σύλλογος ΑμεΑ Χανίων, το στέκι Μεταναστών και βέβαια οι ΓΙΑΤΡΟΙ του Κόσμου και Χανιώτικο δίχτυό τους. Ένα Χανιώτικο δίκτυο εθελοντικής προσφοράς που μας έχει καταπλήξει με την μεγάλη δοτικότητα και αποδοτικότητα των μελών γιατρών του αλλά και των απλών συμπολιτών μας που τους πλαισιώνουν. Με αποτελέσματα που μας κάνουν περήφανους. Ειδικά για το τμήμα Γιατρών του κόσμου Χανίων, που ήδη απλώνει δίχτυ αγάπης και σε άλλες χώρες. Γι’ αυτό είναι σκόπιμο να επισημάνουμε ότι και οι Γιατροί του Κόσμου, όπως και όλα τα πιο πάνω σωματεία και άλλα που παραλείψαμε λόγο χώρου, χρειάζονται και την συν-εισφορά όσων Χανιωτών μπορούν - για να λειτουργήσουν. Υπάρχει συμμετοχή, αλλά όσο μεγαλύτερη τόσο καλύτερα.
Από ΤΑ ΧΑΝΙΩΤΙΚΑ ΝΕΑ(30.12.09)