Ο Λυκούργος και το δίχτυ της αγάπης

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!

Γράφει η ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΜΑΡΙΑΝΑΚΗ - ΚΟΥΤΖΟΓΛΟΥ

Η περισσή αγάπη, που φωλιάζει στην καρδιά της Ευδοκίας Σκορδαλά - Κακατσάκη, για το παιδί και η γνώση της, ότι ο πιο ενδεδειγμένος δάσκαλος, για να διδάξει αξίες της ζωής, είναι το παραμύθι. Για χάρη του παιδιού, έγινε δασκάλα, μέσα από ωραιότατα παραμύθια, που μας έχει δώσει η λογοτεχνική της δεινότητα.
Αυτές τις ημέρες τις άγιες, μου 'στειλε η εκτίμησή της, ένα δώρο ακριβό. Την ευχαριστώ θερμά. Ενα παραμύθι με τίτλο "Ο Λυκούργος και το δίχτυ της αγάπης". Το μυαλό της, καθαρό, ακτινοβολεί στα παραμύθια της στέλνοντάς μας μηνύματα ήθους και ανθρωπιάς. Και το παραμύθι αρχίζει:
Μια φορά κι έναν καιρό...
Σε μια βουνοπλαγιά ήλιος, αγέρι, δέντρα, ζώα, πουλιά. Η φύση, το περιβάλλον, καθαρά, ανέγκικτα απ' ό,τι θλιβερό, κάτω απ' το μάτι του Θεού. Η θεά Υγεία στο μεγαλείο της!
Στο κέντρο της ένα σχολείο. Το 'χτισαν τα ζώα του δάσους με τα χέρια τους. Μεγάλη η ανάγκη ανέγερσης σχολικών μονάδων για τη μόρφωση των παιδιών. Δασκάλα τους η σοφή κουκουβάγια.
Ο δάσκαλος επιβάλλεται να διαθέτει πλούσιο μυαλό, σε γνώσεις και ζεστή καρδιά, πλημμυρισμένη από αγάπη, για όλους και για όλα, για ν' ανταποκριθεί στο χρέος του και στο καθήκον του. Οι μαθητές του σχολείου, χαρούμενοι και ευτυχισμένοι ρουφούν αχόρταγα τη μόρφωση, από τα χείλη της δασκάλας τους, τη σοφή κα Μάγια.
Κι ανάμεσά τους ο Λυκουργός το λυκάκι, ξεχωριστός για την πρωτιά του στα γράμματα, την καλοσύνη και την αγάπη του για όλους και ιδίως, για τον πατέρα του έναν τεράστιο λύκαρο. Η αγάπη, η αρετή των αρετών, παίρνει χρυσοκλωνιά και πλέκει δίχτυ. Μέσα του κλείνει όλα τα παιδιά, με τη δασκάλα τους, και στην καρδιά της τ' ακουμπά.
Όταν απρόσμενα μια πυρκαγιά, ώ τι κλαυθμός και οδυρμός, με τις τεράστιες φλόγες της, όλο το δάσος έκαψε. Ζώα, δέντρα, λουλούδια κι ανάμεσα στ' αποκαΐδια το σώμα του γενναίου λύκαρου, πατέρα του Λυκούργου, προσπαθώντας να σώσει ζωές, μικρών και ανήμπορων ζώων.
Η αυταπάρνηση. Υποκλιθείτε με σεβασμό.
Ανεμοστρόβιλος φύσηξε στην καρδιά του Λυκούργου και η μανία του ξερίζωσε ό,τι καλό και αγαθό.
Ο πόνος ήταν τόσο σκληρός, που μετάλλαξε τον χαρακτήρα του. Εγινε αγνώριστος αυτός ο αψεγάδιαστος, άθελά του. Οι συμμαθητές του δεν τον υποφέρουν πια και τον απομακρύνουν. Εμεινε ολομόναχος!
Η μόνη που τον ένιωσε, τον πόνεσε και τον βοήθησε ήταν η σοφή δασκάλα του, καταστρώνοντας ένα δικό της σχέδιο. Ας είναι ευλογημένη, τον έσωσε. Ο Λυκούργος μετανιωμένος. Επανεντάσσεται στον κύκλο της αγάπης και ζήσανε καλά και μεις καλύτερα.
Ευδοκία μου, Χρόνια Πολλά με Υγεία!
Να γράφεις, να γράφεις.

>> τυπώστε αυτό το άρθρο