ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο Βαγγέλησ Θ. Κακατσάκης
e-mail:kakatsakis@sch.gr

ΑΠΟ ΤΑ ΒΑΘΗ τση καρδιάς τσ' ευχές μοο μπελονιάζω| κανίσκι τση Πρωτοχρονιάς σ' όλους σας τσι μοιράζω! Ευχές για υγεία, για ατομική και οικογενειακή ευτυχία,για ειρήνη,για προκοπή, για ό,τι καλύτερο!

ΤΗ ΜΑΝΤΙΝΑΔΑ, με την οποία έκανα ποδαρικό στη στηλη, για να σας ευχηθώ τα που επιθυμείτε, έστειλα και χθες σ' όλους τους φίλους που ξέρω το κινητό τους.Μέρες το ντουρσούντιζα στο μυαλό μου. Φτάχνω μαντινάδες,άμα λάχει να πούμε,για δική μου χρήση,μαντιναδολόγος δεν είμαι,πάντως, το ομολογω. Το χάρισμα τούτο το 'χω.

ΟΙ ΠΡΩΤΟΙ ΠΥΡΟΒΟΛΙΣΜΟΙ, με μαντινάδες για τον καινούργιο χρόνο είχαν φτάσει βέβαια στο κινητό μου εδώ και μέρες. Χθες, ωστόσο, υπέστη βομβαρδισμό, ενώ το ίδιοαναμένεται να υποστεί και σήμερα!

ΤΣΗ ΝΙΑΣ ΧΡΟΝΙΑΣ κάθε στραβό κι ανάποδο να λείπει\ να κουφαθεί να στραβωθεί και να μισέψει η γρίπη.\Ο ΗΤΑ ΕΝΑ(Η1) ο ιός κι αντάμι ΝΙ και ΕΝΑ(Ν1) να πα πνιγουνε και οι δυο στση λησμονιάσ τηστέρνα\ Μουδέ η νόσος των πτηνων μουδέ γρίπη τω χοίρω\μπλιο να μην έχουν πέραση να κάτσουνε στο γύρο.\ Η κρίση να πα να πα να γκρεμιστεί να γριπωθεί η γρίπη \ να πάνε στον αγιάγερτο μη τζι θωρούμε ντίπι! Τέσσερις από τσι 10 μαντινάδες που μου έστειλε τώρα και μια εβδομάδα μέσω Διαδικτύου ο εκ των κορυφαίων του είδους, καλός μου φίλος Κωστής Λαγουδιανάκης.Μην μου πείτε πως δεν είναι καταπληκτικές!

ΠΑΝΤΑ ΝΑ ΘΥΜΑΣΑΙ. Ν' αγκαλιάζεις, να αγαπάς, να εμπιστεύεσαι. Για να μπορέσεις να νιωσεις βαθιά μέσα σου τη γαλήνη. Μ' αυτά τα λόγια του Jylie jordan scott μου ευχήθηκε μια γνωστή, μόνο μέσαω Διαδικτύοου,καθημερινή αναγνώστρια της στήλης και του ιστολογίου μου, για τον καινούργιο χρόνο.Να θυμούμαστε, ν' αγκαλιάζουμε , ν' αγαπούμε και εμπιστευόμαστε, καλοί μου φίλοι! Για να μπορούμενα νιώθουμε βαθιά μέσα μας τη γαλήνη.

ΠΑΣΧΑΛΙΝΗ Πρωτοχρονιά έγραψα τις προάλλες πωσ θα έχουμε, όπως είχαμε και Πασχαλινά Χριστούγεννα άλλωστε.Ωστόσο η πρόβλεψη αυτή αποδείχτηκε λανθασμένη.Τί Πασχαλιάτικη, δεκαπενταυγουστιάτικη Πρωτοχρονιά είχαμε!
¨
ΌΠΩΣ Ο ΔΙΓΕΝΗΣ στα μαρμαρένια αλώνια πάλεψε ο Νίκος Κακαουνάκης με το Χάροντα. Μια ζωή αγωνιστής με την πένα υπήρξε. Δίπλα στον φτωχό και τον κατατρεγμένο. Στον άνθρωπο του μόχθου και της βιοπάλης. Στον άνθρωπο που δεν είχε στον ήλιο μοιρα. Στο "Καρφί" του η κάθε λογής εξουσία, ανεξάρτητα από χρώμα.Άνιση η μάχη ωστόσο. Όπου χτυπάει ο Διγενής το αίμα αυλάκι κάνει\ μα όπου χτυπάει ο Χάροντας το αίμα τράφο κάνει...Τί κρίμα που δεν θα 'ναι στα εγκαίνια του Ινστιτούτου Επαρχιακού Τύπου , μου είπε φίλος συνεργάτησ της εφημερίδας μας μας. Ποιος σου είπε ότι δεν θα 'ναι ωσέί παρών, του απάντησα. Μόνο όταν τους ξεχνούμε, πεθαίνουν οι αγαπημένοι μας.! Κι αν είναι δυνατόν να τον ξεχάσει ο μια ζωή γκαρδιακός του φίλος Γιάννης Γαρεδάκης.

"...Το χαμόγελο των παιδιών\ ουράνιο τόξο\ μας οδηγεί\ στο φως και τα λαμπιόνια\ ζητίάνες μετράνε κέρματα\ που ρίχνουν περαστικοί\ μόνο τη μέρα της αγάπης\ τα μάτια τους λεπίδες\ Ακούστε με ένα λεπτό\ Κανείς δεν ακούει\ Από κοντά κι εμείς\ στην επαιτεία\ για λίγη ηρεμία..." Από το ποίημα της Μαρίας Καρδάτου "Νέα Χρονιά"

ΧΑΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ

τυπώστε αυτό το άρθρο