ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
e-mail:kakatsakis@sch.gr
Φίλες και φίλοι, Καλημέρα!

ΙΣΤΟΡΙΑ έγραψε χθες η εθνική μας ομάδα στη Νότια Αφρική κόντρα στη Νιγηρία. Ενα γκολ ψάχναμε, δύο πετύχαμε! Ενα βαθμό για να φύγουμε απ’ το μηδέν θέλαμε, τρεις πήραμε. Και τώρα: Ελλάς, μπορείς,/ μπορείς να προκριθείς! Βρε πώς αλλάζουν τα πράγματα! Εκεί που είχαμε τους παίχτες και τον προπονητή του πεταμάτου, εκεί τους ανεβάσαμε στα ουράνια!

ΑΠΟ ’ΔΩ ΤΟ ’ΧΕ, από κει το ’χε, όλο το καθυστερούσε η Κυβέρνηση τ’ ασφαλιστικό. Να μην έχει αρχίσει ο λαός τα μπάνια του;

ΑΝ ΔΕΝ ΣΠΑΣΟΥΜΕ αβγά, ομελέτα δεν κάνουμε! Σωστό αυτό. Το θέμα όμως είναι άλλο. Οτι δηλαδή δεν φτάνει το σπάσιμο των αβγών από μόνο του για να γίνει η όποια ομελέτα. Αφήστε που υπάρχουν ομελέτες και “ομελέτες”.

ΑΝ Ο ΕΝΑΣ κινέζος χρησιμοποιεί κατά μέσο όρο 2 γραμμάρια κρητικού ελαιολάδου ημερησίως, πόσο λάδι θα καταναλώνουν τα 1,3 δισ. Κινέζοι σ’ έναν χρόνο; Πάει, ξεπουλήσαμε! Ας είναι καλά ο Κινέζος αντιπρόεδρος κ. Ζάνγκ Ντεγιάνγκ που θα ανοίξει τον δρόμο.

ΕΛΛΑΣ ΕΛΛΗΝΩΝ βολευτών, βολευτικώς βουλευομένων. Ελλάς Ελλήνων βουλευτών, βουλευτικώς βολευομένων. Ελλάς Ελλήνων βολευτών, βουλευτικώς βολευομένων. Ελλάς Ελλήνων βουλευτών βολευτικώς βουλευομένων. Τίτλοι για δημιουργία σελιδών στο facebook.

ΚΑΙ Η ΦΤΩΧΕΙΑ τζόγο θέλει. Και τα “φρουτάκια” της τα θέλει, και τα ξυστά της τα θέλει και τους κουλοχέρηδές της τους θέλει.

ΣΤΑ ΤΣΙΦΤΕΤΕΛΙΑ λέμε κατ’ αρχήν ναι! Στα τσιφτετέλια που χορεύουν στο θωρηκτό “Αβέρωφ”, όμως κάποιοι, λέμε ένα μεγάλο όχι. Αυτό δα έλειπε!

“ΛΕΓΟΥΝ ΟΤΙ αι υψηλότεραι κορυφαί αποσπώσι τον κεραυνόν· είναι αληθές, αλλά συ μη φοβήσαι ν’ ανέλθης. Δια να σου ρίψη ο άλλος τον κεραυνόν, πρέπει να είναι υψηλότερόν σου· φρόντιζε, λοιπόν, να τον υπερβής”. Από τη “Χρυσή Διαθήκη” του Πολύβιου Δημητρακόπουλου.

Η ΓΙΟΡΤΗ της μητέρας! Την δεχτήκαμε και την δεχόμαστε μετά χαράς, αφού μάνα είναι μόνο μία! Η γιορτή του πατέρα! Ανοίγω παρένθεση. Προχθές 16 Ιουνίου ήταν, μας θύμισε ο φίλος μας ο Ηρακλής ο Αναγνωστόπουλος. Κλείνω την παρένθεση. Ας την δεχτούμε κι αυτή, έστω με αστερίσκο. Να δείτε, όμως, ότι θα πάμε παρακάτω: Στη γιορτή του γιου, στη γιορτή της κόρης, στη γιορτή του παππού, στη γιορτή της γιαγιάς, στη γιορτή του νονού , στη γιορτή της νονάς, στη γιορτή του θείου, στη γιορτή του κουνιάδου, στη γιορτή του μπατζανάκη... Κι ακόμα παρακάτω...

ΥΠΟΘΕΣΗ των αναγνωστών της στήλης πάνε να γίνουν τα ιστορικά ανέκδοτα. Και η ποιήτρια Μαρία Ζαβιανέλη στον... χορό. Αυτή μου έστειλε το παρακάτω:

ΕΥΡΙΣΚΟΜΕΝΟΣ στα πρόθυρα του θανάτου ο Μέγας Αλέξανδρος κάλεσε τους στρατηγούς του και τους κοινοποίησε τις τρεις τελευταίες επιθυμίες του που ήταν οι εξής: α) Να μεταφέρουν το φέρετρό του στους ώμους των οι τρεις καλύτεροι γιατροί. β) Να σκορπιστούν οι θησαυροί που είχε αποκτήσει σ’ όλη τη διαδρομή μέχρι τον τάφο του γ) Να μείνουν τα χέρια του να λικνίζονται έξω από το φέρετρο σε θέα όλων. Ενας από τους στρατηγούς έκπληκτος από τις ασυνήθιστες επιθυμίες ρώτησε τον Αλέξανδρο ποιοι ήταν οι λόγοι κι αυτός τους απάντησε: “1) Θέλω οι πιο διαπρεπείς γιατροί να σηκώσουν το φέρετρό μου, για να δείξουν με αυτό τον τρόπο ότι ούτε εκείνοι δεν έχουν, μπροστά στον θάνατο τη δύναμη να θεραπεύουν. 2) Θέλω το έδαφος να καλυφθεί από τους θησαυρούς μου για να δουν όλοι ότι τα αγαθά που αποκτούμε εδώ, εδώ και παραμένουν. 3) Θέλω τα χέρια μου να αιωρούνται στον αέρα για να μπορούν οι άνθρωποι να βλέπουν, ότι ερχόμαστε με άδεια χέρια και με άδεια χέρια φεύγουμε”.

“... Κι εγώ που τόσο επόθησα μια μέρα να ταφώ/ σε κάποια θάλασσα βαθιά στις μακρινές Ινδίες,/ θα ’χω ένα θάνατο κοινό και θλιβερό πολύ,/ και μια κηδεία σαν των πολλών ανθρώπων τις κηδείες”
Από το ποίημα του Νίκου Καββαδία “Mal du depart”

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)