Γράφει ο ΓΙΑΝΝΗΣ Γ. ΧΡΗΣΤΑΚΗΣ*
Για άλλη μια ακόμη φορά -κι εύχομαι να επαναληφθεί αυτό πάρα πολλές φορές- η Ευδοκία μας, η «καλή μαμά» όλων των μικρών παιδιών, «γεννά» τέτοιου είδους «τέκνο», σαν αυτό το νέο της πνευματικό παιδί, που το λένε «Το παράξενο γαϊτανάκι», ένα νέο πανέμορφο και πολύ - πολύ ευρηματικό παραμυθάκι, που, είμαι βέβαιος, θα κρατήσει γοητευτική συντροφιά στα μικρά παιδάκια «της» και θα τα σαγηνεύσει.
Το «Παράξενο Γαϊτανάκι» της μιλάει πραγματικά μέσα στην άδολη παιδική ψυχή με χάρη και γοητεία. Μια λιμνούλα, το φεγγαράκι, ένας γρύλος και μια κουκουβάγια λένε το παράπονό τους το ένα στο άλλο, πως δεν είναι θάλασσα, ήλιος, περιστέρι, παπαγάλος, όπως θα ήθελαν. Ώσπου ανακαλύπτουν, μέσα στ’ όνειρό τους, πως έγιναν θάλασσα, ήλιος, περιστέρι παπαγάλος, αντίστοιχα.
Αλλά, τρομάρα τους, είδαν ότι πιο καλά ήταν έτσι που ήταν, λιμνούλα, φεγγαράκι, γρύλος, κουκουβάγια και συνήλθαν. Και χαρούμενα συνέχισαν, έτσι, όπως ήταν, όπως τα έφτιαξε ο Πλάστης.
Το ευρηματικό αυτό πραγματικά παραμύθι, διδάσκει, με τον καλύτερο τρόπο, στην αγνή παιδική ψυχούλα, ότι «ο καλός Θεός έπλασε τον κόσμο όλο με σοφία» και ότι κάθε πλάσμα, κάθε δημιούργημα μέσα σ’ αυτόν, εξυπηρετεί έναν ανώτερο σκοπό, που δεν είναι άλλος από την «παγκόσμια αρμονία»!
Το παραμυθάκι, έτσι, είναι διαρθρωμένο και συντεθειμένο στα μέτρα της παιδικής ψυχής και της παιδικής σκέψης και νόησης. Κι αυτό είναι που κάνει τα παιδιά να αγαπούν και να διαβάζουν άπληστα την Ευδοκία «τους», που τα διασκεδάζει, τα διδάσκει με τον τρόπο της και τα καθοδηγεί. Γι’ αυτό αξίζει, κάθε έπαινος στη συγγραφέα, για την προσφορά της και τις υπηρεσίες της στην κοινωνία, που τόσο τις έχει ανάγκη σήμερα.
*Επιτ. σχολ. σύμβουλος
ΕΝΤΙΜΟΣ ΤΡΟΠΟΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΌλοι μπορούν να μάθουν οτιδήποτε και σε οποιαδήποτε ηλικία αρκεί να διδαχτούν με «έντιμο» τρόπο .
Bruner
Διαβάζοντας το "Ένα παράξενο γαϊτανάκι" της αγαπημένης φίλης Ευδοκίας, που μου το χάρισε ι με ιδιόχειρη αφιέρωση, θυμήθηκα τα λόγια του Bruner. Η Ευδοκία σε όλα της τα βιβλία έχει καταφέρει να περνάει στα παιδιά αξίες της ζωής, με έναν τρόπο αβίαστο, φυσικό και συναρπαστικό.
Στο "Ένα παράξενο γαϊτανάκι" το παιδί μαθαίνει να αποδέχεται, να σέβεται, να εκτιμά την ιδιαιτερότητα και τη μοναδικότητα όλων των πλασμάτων.
Αυτό , καλή μου φίλη Ευδοκία είναι ένα μάθημα , που πολλοί άνθρωποι δεν το εμπέδωσαν, με αποτέλεσμα να γίνεται αιτία για πολλά δεινά στις προσωπικές , κοινωνικές ακόμα και πανανθρώπινες σχέσεις μας.
Σοφία Τσακωνιάτου