Ένα παράξενο γαιτανάκι

Γράφει
η Πηνελόπη I. Ντουντουλάκη

Ενα παράξενο, μυριόχρωμο και
παραμυθένια όμορφο γαϊτα-
νάκι πλέκουν η έμπνευση, η
ευαισθησία και ο χαρισματικός λό-
γος της Ευδοκίας Σκορδαλά - Κα-
κατσάκη. Ενα γαϊτανάκι όπου συ-
ναντιώνται και στροβιλίζονται στοι-
χεία της φύσης και πλάσματα του
πάνσοφου Δημιουργού, που
ξαφνικά αρχίζουν να ανακαλύ-
πτουν ότι... δεν είναι ευχαριστη-
μένα από τη ζωή τους.
Ολα ξεκίνησαν, όπως μας λέει
η συγγραφέας, από μια μικρού-
λα λίμνη, που αποφάσισε ότι
πρέπει, ντε και καλά, να γίνει θάλασσα! Και ό-
ταν η λίμνη εξομολογήθηκε στο φεγγάρι το παράπονό της και τη
λαχτάρα της για την πραγματοποίηση αυτού του ονείρου, άρχι-
σε και εκείνο να σκέφτεται ότι θα ήταν πολύ καλύτερα να ήταν
ήλιος, παρά ένα ταπεινό φεγγάρι! Κι όταν το φεγγάρι εκμυστη-
ρεύτηκε το παράπονό του στην κουκουβάγια, τότε και εκείνη
άρχισε να σκέφτεται ότι θα προτιμούσε να μην είναι νυχτοπού-
λι! Κι όταν η κυρα- κουκουβάγια κουβέντιασε με τον γρύλλο βρή-
κε κι εκείνος πως θα ήθελε να είναι κάτι άλλο, και όχι ένα έντο-
μο με φτωχά φτερά:
«- Αχ, και να γινόμουν παπαγάλος, με πολύχρωμα φτερά κι αν-
θρώπινη λαλιά! έλεγε κι αναστέναζε.
- Κοίτα να δεις παράπονα που έχουν τα πλάσματά μου! Ε, λοι-
πόν, ας γίνει το θέλημά τους! είπε ο Θεός, ακούγοντας την κου-
βέντα τους...».
Μέσα σ' αυτό τον αέναο στρόβιλο ανεκπλήρωτων και παρά-
δοξων προσδοκιών, εκεί που οι ήρωες του παραμυθιού μοιάζει
να υποτάσσονται απαρηγόρητοι στη χίμαιρα, το γαϊτανάκι θ' αρ-
χίσει πάλι, με τρόπο περίπου μαγικό αλλά και πολύ απλό, να ξε-
τυλίγεται και κάθε χρώμα να αποδίδει την ατόφια ομορφιά του.
Το νόημα επιδιώξεων αποκομμένων από πνευματικό και συ-
ναισθηματικό περιεχόμενο τίθεται σε κρίση, ενώ αναπροσδιο-
ρίζεται η ανεκτίμητη αξία και η ευτυχία της επικοινωνίας, της συ-
ντροφικότητας, της ελευθερίας και όλων των αγαθών που κά-
ποτε υποτιμώνται, επειδή εκλαμβάνονται ως δεδομένα. Η προι-
κισμένη συγγραφέας μας χαρίζει ένα ακόμα υψηλής ποιότη-
τας παιδικό βιβλίο, ξεχωριστά αξιόλογο ανάμεσα στα ευάριθμα,
πάντοτε σημαντικά και ωραιότατα «παραμύθια» της. Ένα βιβλίο
που αφιερώνει στα εγγονάκια της, το Βαγγελάκη και την Ευδο-
κούλα καθώς επίσης «στα παιδιά όλου του κόσμου, που κρα-
τούν στα χέρια τους χρυσό γαϊτάνι, τις ελπίδες μας...».
Η εικονογράφηση της Λιάνας Δενεζάκη, με την υποβλητική φω-
τεινότητα και διαφάνεια των χρωμάτων, ταυτίζεται με τους ονει-
ρεμένους τόνους της αφήγησης. Το βιβλίο αυτό, μια ουσιαστικά
καλή πρόταση για καλοκαιρινή συντροφιά στις διακοπές των
παιδιών που ήδη αναπτύσσουν την αναγνωστική τους ικανότητα,
είναι βέβαιο ότι θα διασκεδάσει και θα συγκινήσει τους μικρούς
αναγνώστες, ενώ παράλληλα θα δώσει αφορμή για προβλη-
ματισμό και εποικοδομητικό διάλογο στα πλαίσια της οικογένει-
ας και του σχολείου.
__