ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ

Γράφει ο: ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
e-mail: Kakatsakisv@gmail.com

Γράμμα από Βρυξέλλες

Ο φίλος μου ο Παναγιώτης (Τάκης, όπως τον φωνάζουν οι δικοί του) ζει στις Βρυξέλλες, όπου δουλεύει ως ανώτερος υπάλληλος για την Eυρωπαϊκή Ενωση. Δουλεύει για την Ελλάδα στην Ενωμένη Ευρώπη, σπεύδω να διορθώσω. Γνωριστήκαμε πριν από έναν χρόνο περίπου στον κόσμο του Διαδικτύου, όταν δήλωσε αναγνώστης του Ιστολογίου μου (http:// petaxta. blogstop.com).
Τον γνώρισα καλύτερα μέσα από τα δικά του ιστολόγια: “Εστιατόριον ο κήπος”, “Thoughts - Σκέψεις...”, “Γράμμα από τις Βρυξέλλες”
(http:\\ networkedblogs.com/65UST).
Μου έκανε εντύπωση η γραφή του, ο μικροπερίοδος λόγος του, η κριτική ματιά του, ο ελληνικός τρόπος σκέψης του. Αν κάποτε βρεθείς στα Χανιά, του έγραψα, ανταπαντώντας σ’ ένα σχόλιό του στα γραφόμενά μου, θέλω να συναντηθούμε. Οποία έκπληξις! Μα έχω σπίτι στα Χανιά, συγκεκριμένα στον Σταυρό, κι έρχομαι για διακοπές κι όχι μόνο, μου έγραψε. Πόσο μικρός μα και πόσο μέγας είναι ο κόσμος, αλήθεια!
Η πρώτη μας συνάντηση έγινε πριν από μερικούς μήνες στον “Κήπο”. Ηπιαμε καφέ και κουβεντιάσαμε για δύο ώρες περίπου περί... ελληνικών ανέμων και ευρωπαϊκών υδάτων. Μεταξύ των άλλων μου μίλησε για την προσπάθειά του σχετικά με την εξάπλωση της ελληνικής γλώσσας. Από τότε η διαδικτυακή επικοινωνία μας πύκνωσε, προσθέτοντας νέες πέτρες στο νεοανγειρόμενο σπίτι της φιλίας μας. Πριν από ένα μήνα, που κατέβηκε με τη γυναίκα του για διακοπές στον Σταυρό, τα είπαμε από κοντά εκτενέστερα, πίνοντας ένα ποτήρι κρασί στο “Μαγαζάκι” της Νέας Χώρας.
Η φιλία μας στεγάστηκε για τα καλά. Τότε μου έδωσε και την εργασία του “Η προστασία του πολίτη από ατυχήματα και καταστροφές, μια ευκαιρία για ανάπτυξη”, που αφορά την ομώνυμη ημερίδα που οργάνωσαν προ διετίας στο Ηράκλειο, η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Ηρακλείου και ο τότε ευρωβουλευτής και νυν υφυπουργός Ανάπτυξης Σταύρος Αρναουτάκης (βλ. “Στα πεταχτά”, 24.6.2010 και “Εύφημες Μνείες” 12.7.10). Μια πιθανή συνεργασία του φίλου μου με την εφημερίδα μας μόλις άρχιζε να γεννιέται. Στο πλαίσιο αυτό τούτη η εύφημη μνεία κι ένα μικρό “ανθολόγιο” απ’ τα γραφόμενά του...

Λίγη Ελλάδα στις Βρυξέλλες

Κάθε πρωί αφού αφήσω το γυιο μου στη δουλειά του τραβάω για το γραφείο περνώντας μπροστά από ένα εντυπωσιακό και γυαλιστερό μοντέρνο άγαλμα του Ικαρου.
Βρίσκεται μπροστά από το επιχειρηματικό πάρκο Ίκαρος στο Zaventem. Για τους υπόλοιπους διαβάτες το άγαλμα είναι ένα ακόμη έργο σύγχρονης τέχνης. Για μένα είναι ένας σύνδεσμος με το ελληνικό φως, με τη μυθολογία, με την Κρήτη και το Αιγαίο, με τον Όμηρο και τον Απόλλωνα.
Αλλά δεν είναι το μόνο έργο τέχνης που μου θυμίζει την Ελλάδα. Παλαιότερα, όταν χρησιμοποιούσα το Μετρό, επιβιβαζόμουνα στο σταθμό Η. Debroux. Εκεί, τρία έργα τέχνης μου θύμιζαν έντονα την Ελλάδα. Πάνω από τις γραμμές του μετρό ένας πίνακας για την πτώση της Τροίας.
Απέναντι ένας καβαλάρης που θυμίζει το μύθο του Αλέξανδρου ο οποίος δαμάζει τον Βουκεφάλα. Και στην άλλη αποβάθρα ένας πιτσιρίκος που παίζει τον αεροπόρο καθισμένος στους ώμους ενός ενήλικου (Ιάσονας; Άγιος Χριστόφορος;). Όλα αυτά με είχαν εντυπωσιάσει τόσο πολύ που είχα γράψει κι ένα ποίημα στα γαλλικά (Vol mythique au Quai des Songes) για την Τροία και τον Βουκεφάλα και τον Ιάσονα.
Aλλά και η σύγχρονη Ελλάδα δεν απουσιάζει από τις Βρυξέλλες. Ενας δρόμος στα δυτικά προάστια της πόλης φέρει το όνομα του Ελευθερίου Βενιζέλου. Οπως και η οδός Αισώπου ή η πλατεία Σωκράτη στην πανεπιστημιούπολη της Louvain - la- Neuve, της νέας γαλλόφωνης Λουβαίνης που προέκυψε μετά τον διαχωρισμό του πανεπιστημίου της Leuven σε ολλανδόφωνο και γαλλόφωνο.
Υπό Τakis Alevantis

GR- Με τον τρόπο του JLB

...•Όταν για ανακύκλωση με πάν' οριστική,
Πού θα με χώσουν άραγε πριν γίνω πάλι χώμα;
Μήπως ως Αλιμούσιο κάτω από τον Υμηττό,
Τα μηχανάκια και τα μαρσαρίσματα για να μη χάσω;
Ή μήπως στην υγρή και ομιχλώδη Φλάνδρα,
Να κάνω το γρασίδι της πιο πράσινο ακόμα;
Μάλλον στην Κρήτη, στο Σταυρό στη θάλασσα κοντά,
Παρέα με το Μεξικάνο τον Ζορμπά,
Θρόισμα απ' τα λιόδεντρα τριγύρω,
Με μαλωτήρας μύρισμα και φλυσκουνιού,
θα γίνουν τζιτζικιού φτερά τα κόκκαλά μου...
Υπό Τakis Alevantis

GR- Διακοπές...

Σήμερα ήλθε το νερό - που αρχίζει να σπανίζει - και πότισα τις ελιές. Τα πουλιά έχουν ξεσαλώσει, τα τζιτζίκια πιο ντροπαλά λόγω αέρα και σχετικής ψύχρας είναι αραιότερα. Ακόμη και τα τσιμπήματα από κουνούπια εξαφανίζονται με το μελισσόχορτο του Κορρέ.
Πίνω καφέ και ακούω δίκτυο ελληνικής ραδιοφωνίας. Με ωραία τραγούδια, χωρίς «χρώματα, κόλλες, στεγανωτικά», χωρίς τη «σκληρή Ρίτα», χωρίς συνεταιριστική, χωρίς τις σπαστικές διαφημίσεις που συναγωνίζονται σε ρηχότητα τις ειδήσεις - ο πρωθυ, ο ένας κι ο άλλος αρχηγός, η μια και η άλλη εξεταστική...
Ξαναδιάβασα τη βιογραφία του Βίκτορα Ουγκώ από τον Max Gallo. Ένα συνεχές ποίημα για τον γίγαντα πλην σεξομανή ποιητή και πρώτο πραγματικό Ευρωπαίο. Η Κατερίνα μαζεύει ρίγανη. Πάω με το ποδήλατο να πάρω τα Χανιώτικα Νέα να διαβάσω τις ιστορίες του Βαγγέλη Κακατσάκη και τις μαντινάδες που του στέλνουν. Μπάνιο το σούρουπο στο Σταυρό, στην άμμο που χόρεψε το χορό του Ζορμπά ο Άντονυ Koυήν.
Ως ευτυχία ορίζεται η κατάσταση κατά την οποία...
Υπό Τakis Alevantis