ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ…

Το απόλυτο... κενό....
Δημοσιεύθηκε στις: 13-04-2011 (ΧΑΝΙΩΤΙΚΑ ΝΕΑ)
Γράφει ο NΕΚΤΑΡΙΟΣ ΕΥ. KΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
kak_nektar@yahoo.gr

Μια 'συνηθισμένη' ημέρα ενός 'συνηθισμένου' ανθρώπου είναι εκείνη που έχει μέσα της λίγο απ? όλα... Λίγο γέλιο, πολλή αγωνία, αρκετό τρέξιμο, λίγο δράμα, στο μεταξύ οι λεπτοδείκτες δείχνουν μεσημέρι... Μεσουρανεί ο ήλιος, ξεκινά να μετρά αντίστροφα ο χρόνος και κάπως έτσι φτάνουμε στο απόγευμα, στο λιόγερμα, έρχεται το βράδυ, η νύχτα κι αν είμαστε τυχεροί μπορούμε να δούμε το φεγγάρι...
Από τις ημέρες που νιώθω την επανάληψη να κάνει κουμάντο στη ζωή μου ήταν και η χθεσινή. Απλά καθημερινά πράγματα που παραδόξως ενέχουν την ουσία σε στιγμές που ενδεχομένως δεν μπορεί κάποιος να αντιληφθεί τη σημασία τους, αν δεν περάσει λίγος χρόνος από την πραγμάτωσή τους!
Ανάμεσα στα πολλά συνηθισμένα της Τρίτης μου και η γραφή τούτου του κειμένου...
Η ώρα περνούσε και στο φεύγα των λεπτών της... αργά, διακριτικά άρχισε να καταλαμβάνει τη σκέψη μου μια φράση, η οποία είχε το θράσος να στρογγυλοκαθίσει δίχως ίχνος αιδούς και μάλιστα δεν έλεγε να με εγκαταλείψει, εάν δεν την κατέγραφα για να βασιστώ επάνω της για το παρόν κείμενο! Η φράση ήταν η εξής: 'αν δεν έχεις κάτι να προσθέσεις για να βοηθήσεις τη συζήτηση να πάει παρακάτω, καλύτερα κράτα το στόμα σου κλειστό'!
Μα έλα που για τις ανάγκες της στήλης έπρεπε 'να ανοίξω το στόμα μου', ειδάλως 'τα ευθύβολα' θα ήταν... μη...
Προς στιγμήν σκέφτηκα απλά να βάλω την υπογραφή μου και τίποτα άλλο πέραν αυτής στον χώρο όπου γεμίζουν τα γραμματάκια μου! Με αυτόν τον τρόπο θα έκανα πράξη-κυριολεκτώντας-τον τίτλο του κειμένου! Θα ήταν όμως μια προσέγγιση που ενδεχομένως δεν θα έφτανε σε ό,τι είχα κατά νου...
Αυτό το απόλυτο κενό που έχουμε συνηθίσει να συναντούμε πια στην καθημερινότητά μας που πλέον δεν μας κάνει καμία εντύπωση! Το αντίθετο συμβαίνει πάρα πολλές φορές· ακούμε και διαβάζουμε πράγματα από τα οποία 'εντυπωσιαζόμαστε' και μας έλκουν όπως το μέλι την αρκούδα για να μη πω την άλλη παροιμία! Η ουσία όμως απούσα...