ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΚΑΛΑ περάσαμε, οικογενειακά υποθέτω, οι περισσότεροι, τα Χριστούγεννα. Με φόντο το χριστουγεννιάτικο δέντρο, τα φωτάκια να αναβοσβήνουν, τη φάτνη της Γέννησης, τις φλόγες του τζακιού. Με πλούσια τα εδέσματα πάνω στο χριστουγεννιάτικο τραπέζι. Με τις ευχές να δίνουν και να παίρνουν.

ΝΑ ?ΤΑΝ όλοι, μα όλοι οι άνθρωποι, σ? όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης να κάθονταν γύρω από ένα τεράστιο χριστουγεννιάτικο τραπέζι. Φευγαλέα η σκέψη. Οι χορτάτοι δεν έχουν χρόνο στη διάθεσή τους για να σκέφτονται τους πεινασμένους. Πικρή διαπίστωση.

ΚΑΘΕ χρόνο, από τότε που γεννήθηκα, εκτός τα δύο χρόνια που ήμουν φαντάρος, στο Νίππος, στο πατρικό σπίτι, το χριστουγεννιάτικο τραπέζι. Εφέτος, όχι... Εχεις αποδημήσει στο άλλο ημισφαίριο της ζωής, μάνα! Τι αξία έχει το σπίτι, χωρίς εσένα, έστω και στο κρεβάτι...

Ο ΘΕΟΣ να συγχωρέσει των αποθαμένων μας! Η πρώτη ευχή που έπρεπε να κάνουμε, με τον αδερφό μου τον Αντώνη, όταν υψώναμε, κάθε καλήν ημέρα, το μαστραποδάκι μας, που είχε ένα δάχτυλο κρασί, την ώρα του φαγητού. Την υγειά μας να ?χουμε κι εμείς! Η τελευταία. Ενδιαμέσως ένα σωρό άλλες. Μέχρι να γεννήσει η κατσίκα μας τέσσερα κατσικάκια ευχήθηκε κάποτε ο Αντώνης...

ΤΡΕΙΣ μέρες μετά τα Χριστούγεννα κι όλοι κινούμαστε χαλαρά. Είναι που περιμένουμε και την Πρωτοχρονιά. Αυτό δεν πάει να πει, όμως, ότι τα γεγονότα δεν τρέχουν και σε κάποιες περιπτώσεις δεν παρατρέχουν. Κανείς δεν μπορεί, λέμε τώρα, για παράδειγμα να ξεστραβώσει τη Δικαιοσύνη, που θέλει να συλλάβει τον Εφραίμ. Ούτε να απαγορεύσει στον Γιλμάζ να μιλήσει για τους εμπρησμούς των ελληνικών δασών από Τούρκους πράκτορες επί Τσιλέρ...

ΤΕΤΑΡΤΗ σήμερα και περιμένατε τα «Ευθύβολα και μη», ε; Το ?χετε ξαναδεί το έργο. Λείπει ο Νεκτάριος σε άδεια κι είπα να του κάνω τα δανεικά...

Να τη γράψω, να μην τη γράψω, να τη γράψω, να μην τη γράψω, να τη γράψω... Για την τελευταία μαντινάδα που μου έστειλε ο μαντιναδολόγος μας ο Ηλίας ο Σταματάκης, μέσω κινητού, ο λόγος. Ας την πάρει το ποτάμι. Αναφέρεται στην Ευδοκία με αφορμή τη χριστουγεννιάτικη εκδήλωση της Παιδικής και Εφηβικής Βιβλιοθήκης, στην οποία παρουσίασε το παραμύθι της «Ο Αϊ-Βασίλης ο Σαλαμάς»: «Ηθελα να ?μουνα μικρός, πιστέψτε με στ? αλήθεια/ να ?χα γιαγιά τη Σκορδαλά, ν? ακούω παραμύθια».

ΞΕΧΩΡΙΣΤΗ και διακριτή η παρουσία του συνεργάτη της εφημερίδας μας Νίκου Ψαρού στα κρητικά γράμματα που έφυγε την άλλη μέρα των Χριστουγέννων (κηδεύεται σήμερα στ? Ασκύφου) για την Απάνω Κρήτη. Κι ας μην αξιώθηκε να δει τυπωμένη σε βιβλίο άλλη του δουλειά, εκτός από τα «Ριζίτικα του καιρού μας» (Αθήνα 1980). Εναν καλά καλό νεοριζίτη είχε κατά που φαίνεται ανάγκη η ριζίτικη παρέα τ? ουρανού, ποιος καλύτερος απ? τον Ασκυφιώτη τραγουδιστή του καιρού μας!

ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ ήταν. Κρύο, παγωνιά, υγρασία... Πώς ν? αφήσει ο Ιωσήφ το Νεογέννητο και τη Μαρία δίχως τη θαλπωρή της φωτιάς; Πήρε, λοιπόν, τους δρόμους ψάχνοντας... Ομως εκεί που τριγυρνούσε είδε κάτι παράξενο, κάτι πρωτοφανέρωτο: Ολα έμοιαζαν να ?χαν αλλάξει. Οι λύκοι δεν αλυχτούσαν, τα σκυλιά δεν γάβγιζαν, τ? αγρίμια δεν πείραζαν κανένα. Ολη η πλάση σαν να ?χε ημερώσει. Μα ο Ιωσήφ, δεν μπορούσε να σταθεί και να τ? απολαύσει. Αυτός ήθελε φωτιά για να ζεστάνει το Μωρό και τη Μάνα του. Τέλος βρήκε, τον άφησαν να πάρει, αλλά δεν είχε πού να τοποθετήσει τα κάρβουνα. Τα πήρε στα χέρια του, τι το φυσικότερο για μια τέτοια βραδιά και χωρίς να καεί γύρισε στη σπηλιά και ζέστανε τον Ιησού και τη Θεοτόκο». Από το βιβλίο «Από τη Γέννα του Χριστού ως την Ανάστασή Του» του Βασίλη Χαρωνίτη.

«Ουλ? οι γιαγγέλοι τ? Ουρανού κι ούλοι οι γιαρχαγγέλοι/ σύναξη κάνουν στα Σφακιά ψηλά εις τη Μαδάρα/ ψηλά στου Κάστρου την Κορφή, στου Ουρανού τη σκάλα/ τον Αγιο να τιμήσουνε, τον Σφακιανό τον άγιο/ που θεμελιώσαν του ?κλησιά, στ? Ασκύφου, στο Λιβάδι./ Αγιε Μανόλη Σφακιανιέ!».
Ενα απ? τα «Ριζίτικα του καιρού μας» του Νίκου Ψαρού.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com/)

Χανιώτικα νέα (28.12,2011)