'ΚΑΙ Η ΕΥΘΥΝΗ για την οποία μίλησα εκφράζεται με την ανευθυνότητα της παροιμιώδους φράσης: «Εγώ θα διορθώσω το ρωμαίικο;». Ναι, κύριε, εσύ θα διορθώσεις το ρωμέικο, στον χώρο και στον τομέα όπου βρίσκεσαι'. Κορνήλιος Καστοριάδης.
Ο ΕΠΙΛΟΓΟΣ μιας συνέντευξης που έδωσε πριν από κάμποσα χρόνια στο Παρίσι ο μεγάλος Ελληνας φιλόσοφος, κοινωνιολόγος και πολιτικός αναλυτής, το παραπάνω 'πεταχτό'. Την αναδημοσίευσε ο Μανώλης Μπουζάκης στα 'Σελινιώτικα Νέα' (23.2. τ.ε.) και μου έκανε εντύπωση. Να ξαναγράψω την τελευταία φράση για να την εμπεδώσουμε: 'Ναι, κύριε, εσύ θα διορθώσεις το ρωμέικο, στον χώρο και στον τομέα που βρίσκεσαι'.
ΑΚΟΜΑ κι αν μπορέσουμε να βγούμε απ’ την κρίση/ αν δεν αλλάξουμε μυαλά μια μέρα θα γυρίσει. Απ’ τον Εννιαχωριανό που επιμένει να βρίσκεται πάντα στον παλμό της επικαιρότητας η μαντινάδα. Εχει άδικο;
'ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ θα πάνε καλύτερα μόνο όταν πολλαπλασιαστούν οι (σαν τους βασιλικούς και τους βαρσάμους) «Δάσκαλοι» και οι «φρόνιμοι» και περιοριστούν οι πολυάριθμοι διεφθαρμένοι υπερφίαλοι ξερόλες, σε πολλούς απ’ τους οποίους έχουμε εκχωρήσει και το δικαίωμα να μας κυβερνούν αποφασίζοντας χωρίς εμάς για εμάς'...
ΤΑ ΠΟΥ ΓΡΑΦΕΙ ο και εκλεκτός συνεργάτης της εφημερίδας μας και καλός φίλος Παναγιώτης Αλεβαντής, εν είδει σχολίου, στη σελίδα μου στο Προσωποβιβλίο (facebook). Με αφορμή την τιμητική εκδήλωση για τον Σταμάτη Αποστολάκη που διοργάνωσε ο Δήμος Χανίων, το παραπάνω 'πεταχτό'.
ΕΝΑΣ άνθρωπος της παιδείας, αλλά και παιδείας, στο Παιδείας! Για τον καθηγητή και ακαδημαϊκό Γιώργο Μπαμπινιώτη που μια ζωή 'έχει μονάχη έγνοια τη γλώσσα μας' για να θυμηθώ τον Ελύτη, ο λόγος. Επί τη αναλήψει των καθηκόντων του ως υπουργού Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων.
ΤΙ ΚΑΛΑ να βρίσκονταν στις υπεύθυνες θέσεις οι άριστοι κι όχι οι αρεστοί! Από τον φίλο μου τον γερω-δάσκαλο το σχόλιο.
ΚΟΥΡΕΜΕΝΟΥΣ προβλέπεται ότι θα μας βρει η σημερινή μέρα. Και ξυρισμένους βεβαίως, βεβαίως! Με τις υγείες μας! Και μη ρωτήσετε ποιος πληρώνει τον κουρέα...
ΔΙΑΒΑΖΩ πάντα (την περιμένω πώς και πώς) με πολύ ενδιαφέρον τη μηνιαία εφημερίδα για την πόλη, τους πολίτες και τον πολιτισμό 'πυξίδα', που επιμένει να βγάζει στο λιακωτό της δημοσιότητας με πολύ κόπο κι αστείρευτο μεράκι ο Μαθιός ο Φραντζεσκάκης. Μια απ’ τις στήλες της και η... 'Στήλη Αλατος', που κρατά ο πάντα αισθαντικός Νίκος Χατζηιωάννου. Σ’ αυτήν (στο τελευταίο φύλλο) βρήκα και το σημερινό ποίημα.
Ο ΔΙΟΓΕΝΗΣ έδωσε κάποτε σε κάποιον που ήθελε να σπουδάσει φιλοσοφία κοντά του ένα ψάρι και του ζήτησε να τον ακολουθήσει κρατώντας το. Εκείνος ντράπηκε, το πέταξε κι έφυγε. Μετά από καιρό, όταν ξανασυναντήθηκαν ο Διογένης του είπε γελώντας: 'Τη φιλία μας τη διέλυσε ένα ψάρι' (Πηγή: 'Διογένη Λαέρτιου: 'Διογένης ο Κυνικός', εκδ. 'γνώση').
'Δεν μ’ ενδιαφέρει πια πως φτάσαμε ως εδώ./ Ολες αυτές οι ύβρεις, η λάσπη, οι συκοφαντίες./ Κάποτε πιστεύαμε ότι ο έρωτας θα σώσει τον κόσμο./ Τώρα κοιτάμε το φεγγάρι και δεν έχουμε τίποτα να πούμε./ Σαν εκείνες τις ρωσικές κούκλες,/ σαν τα μαγικά κινέζικα κουτιά,/ αναδιπλώνομαι στον εαυτό μου/ σε όλο και μικρότερες εκδοχές,/ ώσπου στο τέλος μ’ ένα πλατ ξαφνικό/ δεν απομένει τίποτα από μένα πια./ Ωραίο μαγικό -δεν συμφωνείτε (;)/ για να διασκεδάσει τη θλίψη σας'.
Το ποίημα 'Ο διασκεδαστής του πλήθους' του Νίκου Χατζηϊωάννου.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com/)
Χανιώτικα νέα (09.03.2012)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου