ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ και 'πένθιμος πράος ουρανός μες στο λιβάνι' για να χρησιμοποιήσω έναν στίχο του Ποιητή. Και ιδού, έρχεται, 'δυτικά της λύπης' η μητέρα μου. Οπως τότε που θα ’μουν δεν θα ’μουν έξι χρονών. Απ’ το αυτοσχέδιο θυμιατό της, ένα κομμάτι απ’ τη λαΐνα που είχε σπάσει τις προάλλες, αναθρώσκει ακόμα ο γαλάζιος καπνός κι απ’ τη ντρίλινη ποδιά της αναδίδεται η αψιά μυρωδιά των νεραντζόφυλλων...
Η ΠΡΩΤΗ ΤΗΣ δουλειά με το που ξυπνούσε κάθε Μεγάλη Παρασκευή να πάει να θυμιάσει στο Αγιο Πνεύμα, στην εκκλησία της γειτονιάς μας και στις άλλες εκκλησίες που ήταν μέσα στο χωριό. Η δεύτερη να μας λούσει στο σκαφάκι με το νερό που έβραζε με τα νεραντζόφυλλα στον τέντζερη, για να μοσκομυρίζουμε λέει, τη Λαμπρή. Ακόμα, όταν το σκέφτομαι, με τσούζουν τα μάτια μου...
ΜΕΓΑΛΗ Παρασκευή - Ο Χριστός στο καρφί! Το τετέλεσται. Η αποκαθήλωση. Ο επιτάφιος θρήνος. Ω γλυκύ μου έαρ, γλυκύτατόν μου τέκνον, που έδυ Σου το κάλλος. Η ταφή. Η προσδοκία της Ανάστασης...
ΠΑΣΧΑ ΣΙΜΩΝΕΙ φίλοι μου, λίγοι θα το γιορτάσουν/ γιατί ’ναι λίγα τα ευρώ και πού να πρωτοφτάσουν... Ανώμαλη η προσγείωση στην πραγματικότητα από τον Ηλία τον Σταματάκη. Να ευχηθούμε να ’ναι τούτο το Πάσχα το τελευταίο 'μνημονιακό' Πάσχα. Φτάνει, όμως, από μόνη της η ευχή;
ΩΣΤΟΣΟ ΑΣ ΤΟ γιορτάσουμε. Η φτώχεια θέλει καλοπέραση! Ολο και κάτι θα βρεθεί. Εξάλλου για να μείνω στους στίχους του Ποιητή: 'Πολλά δεν θέλει ο άνθρωπος, να ’ν’ ήμερος, να ’ναι άκακος/ λίγο φαΐ, λίγο κρασί, Χριστούγεννα κι Ανάσταση'...
ΚΑΙ ΕΠΙΣΗΜΩΣ, λοιπόν, πάμε ολοταχώς για εκλογές. Κουλουβάχατα! Ο σώζων εαυτόν σωθήτω. Ολα τα μωρά στην πίστα. Χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα. Κατά μίαν άποψη. Κατά μίαν άλλη: Χάνει η μάνα το παιδί κι η μητριά το βρίσκει...
Η ΑΥΤΟΔΥΝΑΜΙΑ, της αυτοδυναμίας, την αυτοδυναμία, αυτοδυναμία. Την κλίνει και την ξανακλίνει τη λέξη ο Σαμαράς μα το ίδιο του κάνει. Δεν του... κάθεται με τίποτα, όπως φαίνεται. Ονειρο μαγιάτικης νύχτας...
ΚΑΙ ΤΟΠΟΙ ανταμώματος οι εμποροπανηγύρεις που γίνονται σήμερα στις Βουκολιές (εδώ οι πρώτοι διδάξαντες σε επίπεδο Νομού) στην Κίσαμο και στις Βρύσες Αποκορώνου. Να μας έχει ο Θεός γερούς για να ανταμώνουμε...
ΓΙΑ ΔΕΥΤΕΡΗ χρονιά, εκτός από το όνομα του πατέρα ο παπα - Μιχάλης θα μνημονέψει απόψε, πάνω στο μνήμα σας, στο κοιμητήρι του Αγιού Αθανάση, και το δικό σου όνομα, μάνα! Θα ’μαι εκεί, αυτό δα έλειπε, το ξέρω ότι θα με περιμένετε! Και όπως θα βγείτε, με το πού φύγει ο Επιτάφιος, να καθίσετε, πάνω στην κρύα πλάκα, για να βεγγερίσετε με τους γειτόνους κι αυτό το ξέρω! Ντυθείτε καλά! Πέφτει πολύ απόι, μην το ξεχάσετε!
«ΛΕΝΕ ΠΩΣ ο πονηρός Ιούδας εκάτεχε πως αφού επρόδωσε το Χριστό θελά πάει στην κόλαση. Για κιονά εσκέφτηκε να κρεμαστεί στη συκιά πριν ν’ αναστηθεί ο Χριστός κι οντό θελά ν’ αναστηθεί θελά τονε λευτερώσει απού τα δεσμά του θανάτου μαζί με τσ’ άλλους αποθαμένους. Μα η συκιά που κρεμάστηκε ο Ιούδας ελύγισε απού το βάρος τση αμαρτίας του κι επόμεινε μισοκρεμασμένος και δεν εξεψύχησε. Μόνο απή τις αναστήθηκε ο Χριστός εξεψύχησε ο πονηρός Ιούδας και επήγε στην κόλαση». Από το βιβλίο 'Από τη Γέννα του Χριστού ως την Ανάστασή Του' του Βασίλη Γ. Χαρωνίτη.
«Πένθιμος πράος ουρανός μες στο λιβάνι/ αναθρώσκουν παλαιές Μητέρες ορθές σαν κηροπήγια/ τυφεκιοφόροι νεοσύλλεκτοι σε ανάπαυση/ μικρά σκάμματα ορθογώνια,/ ραντιστήρια νάρκισσοι./ Σαν να ’μαι λέει, ο θάνατος ο ίδιος αλλ’/ ακόμη νέος αγένειος που μόλις ξεκινά/ κι ακούει πρώτη φορά μέσα στο θάμβος των κεριών/ το δεύτε τελευταίον ασπασμόν».
Το ποίημα Μ. Παρασκευή β’ (Αντίς για Ονειρο)' του Οδυσσέα Ελύτη.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com/)
Χανιώτικα νέα (13.04.2012)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου