ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΤΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ τελικά δεν απατούσαν. Το θαύμα, γιατί για θαύμα επρόκειτο, του σχηματισμού κυβέρνησης, δεν έγινε. Μετέωρη η πατρίδα. Μετέωρα και τα ερωτήματα του Ποιητή: «Να γίνει η φύρα φύραμα;/ Ζυμάρι για καινούργια όνειρα ή 'φθορά';».

ΑΠ’ ΕΔΩ τους είχε απ’ εκεί τους είχε τους πολιτικούς αρχηγούς και μόνους κι όλους μαζί ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, αλλά μηδέν στο πηλίκον. Ο καθένας τους, άλλος λιγότερο κι άλλος περισσότερο, ξάνοιγε τον παύλο του, τα ψηφαλάκια στην προκειμένη περίπτωση, δηλαδή.
ΠΑΥΛΟ ΣΤΗΝ κρητική διάλεκτο λέμε το στενόμακρο ψωμί που του κάνουμε εγκοπές για να γίνουν τα παξιμάδια, αφού θα ξαναψηθεί στον φούρνο. Παύλο λέμε και τους καρπούς του καλαμποκιού μαζί με το στέλεχός τους (βλ. και το 'Λεξικό' του Αντώνη του Ξανθινάκη).
Η ΟΠΟΙΑ κυβέρνηση σχηματιζόταν, αν τελικά σχηματιζόταν, με τα δεδομένα που υπήρχαν, θα ήταν τελικά μια αδύναμη κυβέρνηση, που θα έπεφτε στην πρώτη δυσκολία. Με την έννοια αυτή οι νέες εκλογές μπορεί και να αποδειχτούν σωτήριες. Είναι κι αυτό μια άποψη, Γιώργη!
ΔΥΟ ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ, μια στο καρφί και μια στο πέταλο, από τον Εννιαχωριανό. Η πρώτη: Ο Τσίπρας π’ έλαβε εντολή είχε την ευκαιρία/ να ορκιστεί πρωθυπουργός να γράψει ιστορία. Η δεύτερη που έρχεται σαν συνέχεια της πρώτης: Ομως ζητάει εκλογές για αυτοδυναμία/ θέλει τη νίκη καθαρή και όχι στα σημεία.
ΣΤΟ ΙΔΙΟ περίπου μήκος κύματος και η τελευταία μαντινάδα που μου έστειλε, μέσω κινητού, όπως πάντα, ο πρώτος... κατά τα πρεσβεία μαντιναδολόγος μας ο Ηλίας ο Σταματάκης: Πάλι στις κάλπες μας τραβούν του έθνους οι πατέρες/ κι ο Τσίπρας με τον Σαμαρά θαρρώ θα βάλουν... βέρες. Αλλο πάλι και τούτο!
«ΕΔΩ ΕΙΝΑΙ που χρειαζόμασταν ένα καλό καπετάνιο, διότι ως γνωστό ο καλός ο καπετάνιος στη φουρτούνα φαίνεται... αλλά που ’ν’ τος; Εγώ βλέπω μόνο... μούτσους». Το σχόλιο που έκανε στη σελίδα μου στο Βιβλίο των Προσώπων η φίλη Ξανθίππη Αντωνάκη - Γαροφαλάκη.
ΒΑΦΤΙΣΑΝ, λέει, βοσκότοπο τη Σαμαριά για να εισπράξουν αποζημιώσεις τριακόσιοι περίπου κτηνοτρόφοι. Πάλι καλά που γλύτωσε το βάφτισμα το Λιβυκό Πέλαγος!
«ΟΤΑΝ Ο δαΙμων αποφασίζη να σε σύρη προς την καταστροφήν σου, δεν σε ωθεί προς αυτήν· σε έλκει». Από τη 'Χρυσή Διαθήκη' του Πολύβιου Δημητρακόπουλου.
Η ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ του Αλκιβιάδη ήταν συχνά προκλητική, αλαζονική, αλλά και αλλόκοτη. Εμφανιζόταν στην αγορά με εξεζητημένα ρούχα, προκαλώντας την αισθητική των Αθηναίων. Είχε ντύσει την ασπίδα του με χρυσάφι και πάνω της είχε βάλει να σκαλίσουν όχι κάποιο έμβλημα των προγόνων του, αλλά έναν έρωτα που κρατούσε στο χέρι του έναν κεραυνό. Ομως, ενώ οι τρόποι του πολλές φορές θύμιζαν τύραννο και προκαλούσαν τρόμο, οι Αθηναίοι δεν τολμούσαν να αντιδράσουν. Ο Αριστοφάνης περιγράφοντας τη διάθεση του λαού προς τον Αλκιβιάδη, είχε πει: «Τον ποθούν, τον μισούν, αλλά δεν θέλουν να τον χάσουν». Από το βιβλίο 'Η άλλη όψη της ιστορίας', εκδ. 'Σαββάλας'.

«Να γίνει η φύρα φύραμα;/ Ζυμάρι για καινούρια όνειρα η φθορά;/ Την ερημιά να σπείρει να καλλιεργήσει/ η ρίμα;/ Μωρ’ μια χαρά τα λες εσύ/ και τα ταιριάζεις βολονταριστάκο μου./ Αλλά τα πράγματα/ πιο ζόρικα απ’ τα γράμματα/ κι από τα παιχνιδίσματά τους/ και δεν αρκεί η μηχανή του ήχου/ Εχουν το πείσμα τους τα πράγματα/ Μηδέ σε καλοπιάσματα ενδίδουν/ σε μεταμεσονύχτιες εκκλήσεις απενενοημένων/ μηδέ στις σολωμωνικές της μούσας».
Από το ποίημα 'Παιγνίων παίγνια' του Παντελή Μπουκάλα.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (17.05.2012)