ΤΑΞΙΔΕΥΟΝΤΑΣ (1)

Η Πάφος του χθες. Η Πάφος του σήμερα. Η Πάφος του αύριο? Η Πάφος της Ιστορίας και η Πάφος του τουρισμού. Η Πάφος των Παφιτών και η Πάφος των επισκεπτών της. Η Πάφος του Κινύρα και του Ευαγόρα Παλληκαρίδη μα και η Πάφος του Μιχαλάκη Λεπτού και του Κενδέα Ζαμπυρίνη?


Στην Πάφο του χθες και του σήμερα

Γράφει ο
ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
Kakatsakis@sch. gr

Κυπριακά, παφίτικα, χρώματα κι αρώματα. Κυπριακές, παφίτικες εικόνες. Κυπριακοί, παφίτικοι, ήχοι. Κυπριακές, παφίτικες γεύσεις... Το απέραντο γαλάζιο της κυπριακής, παφίτικης, θάλασσας που αναζητά στη γραμμή του ορίζοντα την επανεμφάνιση της Αφροδίτης. Το υπέροχο κυπριακό, παφίτικο 'νι' που ντύνει μουσικά τα ελληνικά φωνήεντα. Το κυπριακό, παφίτικο, 'δαιμόνιο' μυαλό που δίχως να ξεχνά το παρελθόν τοξεύει το μέλλον?
Η Πάφος του χθες. Η Πάφος του σήμερα. Η Πάφος του αύριο? Η Πάφος της Ιστορίας και η Πάφος του τουρισμού. Η Πάφος των Παφιτών και η Πάφος των επισκεπτών της. Η Πάφος του Κινύρα και του Ευαγόρα Παλληκαρίδη μα και η Πάφος του Μιχαλάκη Λεπτού και του Κενδέα Ζαμπυρίνη?
Εχουν περάσει κάμποσες μέρες από τότε που γύρισα απ' την Πάφο, ωστόσο εκεί είναι ακόμα ο νους και η καρδιά μου. Μια ζωή μου φάνηκε ότι έζησα στην πανέμορφη αυτή πόλη και στην ευρύτερη περιοχή της, κι ας έμεινα, φιλοξενούμενός της, μόλις τρία βράδια.
Απ' τα ωραία που έρχονται εκεί που δεν τα περιμένεις τούτο το ταξίδι. Να 'ναι καλά ο Γιάννης ο Γαρεδάκης που με πρότεινε να εκπροσωπήσω τα "Χανιώτικα Νέα", σ' αυτήν την επίσκεψη γνωριμίας της Πάφου με Χανιώτες δημοσιογράφους, στο πλαίσιο της συνεργασίας της Επιτροπής Προβολής του Νομού μας και της Εταιρίας Τουριστικής Ανάπτυξης και Προβολής Περιφέρειας Πάφου.
Είχα ξαναπάει στην Κύπρο άλλες τρείς φορές, την πρώτη απ' αυτές στην Πάφο, (έφυγα με τις καλύτερες εντυπώσεις) όμως ακόμα θυμούμαι την ταλαιπωρία του ταξιδιού. Χανιά - Αθήνα με πλοίο, Αθήνα - Λάρνακα με αεροπλάνο, Λάρνακα - Πάφος με λεωφορείο. Και αντιστρόφως? Ενώ τώρα? Πώς λέμε "ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσατε;" Κάπως έτσι. Μιας μόνο ώρας δρόμος είναι με το αεροπλάνο η απόσταση Χανίων - Πάφου, χάρις στις πτήσεις που, πραγματοποιεί πέντε φορές την εβδομάδα η εταιρία RYANAIR, συνδέοντας τα αεροδρόμια των δύο πόλεων.
Μπήκαμε, (αφού μας κατευόδωσε ο Χρίστος Μυλωνάκης, που φρόντισε τα πάντα όλα για το ταξίδι), δεν προλάβαμε να καλοκαθίσουμε και? βγήκαμε. Και στον πηγαιμό και στον γυρισμό?

ΝΗΣΟΣ ΤΙΣ ΕΣΤΙ

Μαζί μου στο αεροπλάνο, όπως και όλες τις μέρες που μείναμε στην Πάφο, βεβαίως, ο Δημήτρης Παππάς απ' τον ραδιοφωνικό σταθμό Super F.M. 89,6, η Ευτυχία Πενταράκη και η Ρίκα Τζαγκαράκη απ' τη "Νέα Τηλεόραση", η Αρτεμις Κατερινάκη απ' την τηλεόραση "Κύδων" και μια άλλη κοπελιά η Κατερίνα Πατεράκη. Ωραία παρέα! Ειδικά όμως στο αεροπλάνο όχι καλύτερη απ' αυτήν που μου κράτησε η "θρυλική" ποιητική συλλογή του Γιώργου Σεφέρη "Ημερολόγιο καταστρώματος Γ'", που είναι αφιερωμένη "Στον κόσμο της Κύπρου".
"Νήσος τις έστι". Τούτος ο στίχος του Αισχύλου, με τον οποίο κλείνει το ποίημα "Σαλαμίνα της Κύπρος", και ο οποίος μου ήρθε στον νου, όταν οριστικοποιήθηκε η συμμετοχή μου στο ταξίδι, στάθηκε η αφορμή να πάρω μαζί μου τα ποιήματα του Σεφέρη. "Αγιάναπα Α'", "Ονειρο", "Λεπτομέρειες στην Κύπρο", "Επικαλέω τοι την Θεόν"?, "Ελένη", "Αγιάναπα Β'", "Μνήμη Α'", "Ο δαίμων της πορνείας", "Στα περίχωρα της Κερύνειας", "Πραματευτής από τη Σιδώνα", "Τρεις μούλες", "Πενθεύς", "Νεόφυτος ο έγκλειστος μιλά", "Σαλαμίνα της Κύπρος"?. Σε μια άλλη ανάγνωση. Για μια άλλη ματιά στην σημερινή Κύπρο. Για μια ένεση αισιοδοξίας?
"Καθένας χωριστά ονειρεύεται και δεν ακούει τον βραχνά των άλλων/ -Ναι όμως ο μαντατοφόρος τρέχει/ κι όσο μακρύς κι αν είναι ο δρόμος του, θα φέρει/ σ' αυτούς που γύρευαν ν' αλυσοδέσουν τον Ελλήσποντο/ το φοβερό μήνυμα της Σαλαμίνας/ Φωνή Κυρίου επί των υδάτων/ Νήσος τις εστί". Και την νήσο αυτήν την λένε Κύπρο! Χώρα τις έστι. Και την χώρα αυτή την λένε Ελλάδα!

ΠΑΦΟΣ, ΠΑΦΟΣ, Σ΄ ΑΓΑΠΩ ΜΕ ΠΑΘΟΣ!

Καθόλου τυχαίο ότι η Πάφος ξεχωρίζει ως τουριστικός προορισμός με περιεχόμενο. Κι αυτό γιατί, "την Πάφο την προίκισαν οι θεοί, ο χρόνος και η ιστορία με περίσια αχνάρια. Μα πάνω απ' όλα την προίκισε η θεά Αφροδίτη με θεόσταλτα δώρα, σπάνια και μοναδικά. Την ξεχώρισε και την επέλεξε απ' όλες τις άλλες πόλεις και από τότε τ' αχνάρια της θεάς βρίσκονται παντού: στην πλούσια και εύφορη γή, στα καταπράσινα δάση, στην ομορφιά του χώρου και των ανθρώπων της", όπως γράφει η Αννα Γ. Μαραγκού στο βιβλίο της "Πάφος".
Ενα το κρατούμενο για τους Παφίτες που αγαπούν τον τόπο τους με πάθος. "Πάφος, Πάφος, σ' αγαπώ με πάθος! Μ' αρέσει να τ' ακούω να το λένε, με την τραγουδιστή φωνή τους, στο τραπέζι που μας κάνουν σ' ένα ταβερνάκι "παρά θιν αλός", στο Λιμανάκι της Κάτω Πάφου κάποιοι απ' τους ανθρώπους που μας φιλοξενούν και οι οποίοι ήδη μας έχουν καταϋποχρεώσει με την υποδοχή που μας έκαναν: Ο, και πρόεδρος του Εμπορικού - Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Πάφου, πρόεδρος της Εταιρίας Τουριστικής Ανάπτυξης και Προβολή Περιφέρειας Πάφου Γιώργος Λεπτός, ο διευθυντής της εν λόγω Εταιρίας Νάσος Χατζηγεωργίου και ο υπεύθυνος του ξενοδοχείου "Pahpos Garden", στο οποίο μένουμε, Χρηστάκης Παρασκευά. Τρώγοντας "χαλούμιν" και πίνοντας "ζιβανίαν". Εκτός των άλλων? Λίγο ακόμα και θα το λέμε, στεντορεία τη φωνή, κι εμείς μαζί τους.
Είναι το όντι αγαπησιάρικος τόπος η Πάφος. Το 'χα διαπιστώσει και τον Απρίλη του 1995, όταν είχα ξαναβρεθεί εδώ, το επαναδιαπιστώνω κι απόψε. Κι ας έχω κλείσει μόλις 8 ώρες?
Ενας κόσμος πολύβουος γύρω μας εδώ όπου κάποτε, λέει, υπήρχαν μόνο χωράφια και παλιά πέτρινα σπίτια. Μια σύγχρονη πόλη κτισμένη απάνω σε μιαν άλλη αρχαία Πολιτεία, η Κάτω Πάφος, που είναι κάτω απ' την προστασία της Ουνέσκο, εδώ και 31 χρόνια.
Λίγο πιο πέρα το αρχαιολογικό μουσείο, που καλύπτει ένα μεγάλο μέρος της παραλίας της. Στο βάθος η φωτισμένη πόλη των ξενοδοχείων, ένας αναποδογυρισμένος έναστρος ουρανός. Κοντά μας η τεράστια πλατεία που έχει φιλοξενήσει τα μεγαλύτερα θεάματα που έχουν γίνει στην Κύπρο. Μια "ανοιχτωσά", άλλο πράγμα. Χάρμα ιδέσθαι!
Παρασκευή, 25 Μαϊου, ώρα 11 μ.μ. Οι κουβέντες στο τραπέζι μας δίνουν και παίρνουν και η συζήτηση καλά κρατεί. Και σαν συνέχεια του ιδιαίτερα επιμελημένου σύντομου φιλμ για την Πάφο, που είδαμε στο ξενοδοχείο και μιας πρώτης ενημέρωσης.
Μακράν, σε σχέση με το δικό μας το χανιώτικο, σε επίπεδο οργάνωσης, το παφίτικο τουριστικό προϊόν. Το συμπέρασμά μου. Ο ήλιος και η θάλασσα από μόνα τους δεν λένε τίποτα πια. Ας το καταλάβουμε πριν να 'ναι αργά?

ΘΑ ΜΠΟΥΝ ΤΑ ΒΟΔΙΑ ΣΤΟΝ ΖΥΓΟ

"Θα μπουν τα βόδια στο ζυγό/ και τ' άλογα στ' αλώνια! "Απ' το χωριό του Κοσμά του Αιτωλού (Μέγα Δέντρο Αιτωλο-Ακαρνανίας) ο ταξιτζής που μας πηγαίνει, το πρώτο βράδυ, απ' το Λιμανάκι της Πάφου στο ξενοδοχείο που μένουμε. Σαν χρησμός (ή μήπως σαν προφητεία;) μας φάνηκαν τα λόγια του, που τα έκανε ο Δημήτρης σύνθημα. Τί άραγε θέλει να πει ο ποιητής; Σίγουρα όχι κάτι καλό, πάντως.
Ταξιτζής στην Αθήνα ήταν ο Γιώργος Β., όταν πριν από ένα χρόνο είδε κι απόειδε ότι το μεροκάματο δεν έβγαινε κι ήρθε, μέσω ενός γνωστού του στην Πάφο. Ούτε εδώ, όμως είναι ευχαριστημένος κι ετοιμάζεται "να την κάνει", λέει, για την Αυστραλία. Ισως εκεί μπορεί να βγάζει αυτά που θέλει η οικογένειά του που ζει στην Αθήνα για να καλύψει τις υποχρεώσεις του. Εδώ στην Κύπρο, μπορεί να μην είναι μαύρα, όπως είναι στην Ελλάδα, τα πράγματα, δεν είναι όμως και άσπρα, σκούρα προς το μαύρο, τα βλέπει.
Δεν τα βλέπει έτσι μόνον αυτός. Εχουν πάψει κι εδώ, πριν από έναν χρόνο περίπου, να? δένουν τους σκύλους με τα λουκάνικα και τελευταία κάνουν λόγο για προσφυγή στο μηχανισμό στήριξης. Γεμάτα αγωνία τα ερωτήματα των Κυπρίων με τους οποίους άνοιξα σχετική κουβέντα τις επόμενες μέρες που έμεινα εδώ. Οταν είναι βαριά άρρωστη η μάνα είναι να μην ανησυχούν τα παιδιά τους τί θ' απογενούν; Ευτυχώς που ο τουρισμός πάει καλά?

ΤΟ ΝΗΣΙ ΤΗΣ ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ

Η δεύτερη μέρα γνωριμίας μας με την Πάφο, άρχισε με την επίσκεψη μας στο Αρχαιολογικό Πάρκο, στην οικία του Διονύσου, στην οικία του Αιώνα και στην οικία του Θησέα με τα περίφημα ψηφιδωτά. Είχα ξανάρθει εδώ, πριν από 17 χρόνια, ωστόσο, παραήταν σύντομη η επίσκεψη, και δε θυμόμουν σχεδόν τίποτα. Ούτε ότι οι εν λόγω οικίες δεν ανήκαν σε κάποιον Διόνυσο, σε κάποιον Αιώνα και σε κάποιον Θησέα, αλλά πήραν τα ονόματα αυτά, απ' τις βασικές απεικονίσεις του Θεού Διόνυσου, του αιώνα και του Θησέα που είχαν στα δάπεδά τους. Πάντως ότι το κυρίαρχο πρόσωπο ήταν κι εδώ, όπως και σ? όλην την Πάφο αλλά και την Κύπρο, η Αφροδίτη, η θεά της ομορφιάς και του έρωτα, το θυμόμουν.
Από ?δω το ?φερνε από ?κει το ?φερνε η ομολογουμένως θαυμάσια ξεναγός μας (γεια σου, Κατερίνα!) κι όλο στην Αφροδίτη γύριζε την κουβέντα. Κι ας μην είχε πρωτοεμφανιστεί εδώ, αλλά στην Πέτρα του Ρωμιού. Κι ας μην έκανε εδώ το μπάνιο της για να επανακτήσει την παρθενιά της, αλλά στο Λατσί. Κι ας μην ήταν εδώ οι ιεροί κήποι της αλλά στη Γεροσκήπου (ιερός κήπος). Κι ας μη βρέθηκαν εδώ τα αγαλματίδια που της πρόσφεραν οι απάντρευτες γυναίκες που έπαιρναν μέρος στα μυστήρια του Κινύρα, που ήταν αρχιερέας στο ναό της, αλλά στην Παλαίπαφο (Κούκλια).
Δεν μείναμε πάνω από δύο ώρες εδώ, όμως και δύο 24ωρα να μέναμε θα ήταν αδύνατο να δούμε, όπως έπρεπε να τα δούμε, ας πούμε, τα σαράντα τόσα δωμάτια της οικίας του Διόνυσου, που καταλαμβάνουν 2.000 τ.μ. και να "εντρυφήσουμε" στα καταπληκτικά ψηφιδωτά που χρονολογούνται στο τέλος του 3ου και στις αρχές του 4ου μ.Χ. αιώνα και απεικονίζουν κάθε λογής μυθολογικά θέματα. Χώρα όλα τ' άλλα.
Πάντως εμένα αυτό που με εντυπωσίασε περισσότερο, ίσως γιατί σ' αυτό έμεινα πιο πολλή ώρα, επηρεασμένος απ' την? Αφροδίτη ήταν η αναπαράσταση του γνωστού μύθου της Φαίδρας και του Ιππόλυτου. Σκεπασμένος με χλαμύδια ο ώμος του Ιππόλυτου ενώ το υπόλοιπο σώμα του είναι γυμνό. Η Φαίδρα, που κάθεται σε μια πολυθρόνα κρατά με το δεξί της χέρι το κεφάλι της που είναι καλυμμένο μ' ένα μεγάλο πέπλο. Κοντά στον Ιππόλυτο ένα σκυλί και πίσω απ' τη Φαίδρα ο φτερωτός έρωτας με τόξο και πυρσό στα χέρια του. Το παιδί της Αφροδίτης που υποδαυλίζει την καταστροφή και τον θάνατο! Θα ?μενα κι άλλο εκεί, το ομολογώ, αν δεν ερχόταν μια μεγάλη ομάδα τουριστών (κι αν είχε κόσμο!) να με... ξηλώσει?

ΚΑΙ ΝΗΣΙ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ

Μια σύντομη στάση στην εκκλησία της Αγίας Κυριακής της Χρυσοπολίτισσας, που είναι κτισμένη πάνω στα ερείπια της μεγαλύτερης πρωτοβυζαντινής βασιλικής της Κύπρου, πηγαίνοντας, μετά, για την Πάνω Πάφο. Κόσμος και κοσμάκης κι εδώ. Αγγλοι, Γάλλοι, Πορτογάλλοι", οι περισσότεροι πάντως Ρώσοι. Εδώ ανάμεσα σε ερείπια και κάτω από μια τραμιθιά βρίσκεται η "στήλη" που σύμφωνα με την παράδοση βασανίστηκε και μαστιγώθηκε με "σαράντα παρά μία" ο Απόστολος Παύλος επειδή κήρυσσε τον Χριστιανισμό.
Ιδιαίτερα πετυχεμένη ήταν πάντως η επίσκεψη του Παύλου, που τον συνόδευαν ο Μάρκος και ο Βαρνάβας, στην Κύπρο. Μέχρι και τον Ρωμαίο Ανθύπατο που είχε έδρα την Πάφο κατόρθωσε να προσηλυτίσει κι έτσι η Κύπρος έγινε, λέει, η πρώτη χώρα στον κόσμο που κυβερνήθηκε από Χριστιανό ηγέτη.
Αλλη μια επίσης, στάση αμέσως μετά στο χωρητικότητας 10.000 (!) θέσεων αρχαίο θέατρο της Πάφου που ανήκει στην ελληνορωμαϊκή περίοδο και ένα πέρασμα απ' την κατακόμβη της Αγίας Σολομωνής. Εδώ κατέφυγε με τα εφτά της παιδιά για να σωθεί, η εν λόγω Αγία όταν την κυνηγούσαν οι ρωμαίοι στρατιώτες, κι εδώ στους θαλάμους της υπόγειας αυτής, κατακόμβης σκοτώθηκε και τάφηκε.
Αγία Σολομωνή, Αγιος Θέρισσος, Αγιος Ιλαρίων, Αγιος Ανδρόνικος, Αγιος Αγαπητικός, Αγιος Νεόφυτος, Αγιος Μισητικός, Αγιος Εξωρινός, Αγιος Κενδέας? Μερικοί απ' τους Κύπριους Αγίους με παράξενα ονόματα. Και νησί των Αγίων η Κύπρος, εκτός από νησί της Αφροδίτης και νησί των γάτων?

ΟΙ ΓΑΤΕΣ Τ' ΑΪ-ΝΙΚΟΛΑ

Μεσημεράκι στην Πάνω Πάφο, στο Κτήμα όπως εξακολουθούν και λένε οι ντόπιοι την Πόλη τους που έχει γύρω στους 33.000 απ' τους 53.000 κατοίκους που έχει συνολικά, ο δήμος Πάφου. Στο Πανόραμα, όνομα και πράγμα, συγκεκριμένα. Πάνω απ' τα κεφάλια μας ένας λιόλαμπρος γελαστός, ότι πρέπει για εκδρομείς, όπως εμείς, ουρανός. Κάτω μας η πλούσια και πανέμορφη Γη των Βασιλέων. Πέρα μακριά το απέραντο γαλάζιο της Μεσογείου. Γύρω μας όλες οι φυλές του Ισραήλ.
Ωστόσο η ματιά μας πέφτει σε μια παρέα γάτες που απολαμβάνουν το γαλατάκι που τους προσφέρεται σε πήλινα πιατάκια απ' τους Παφίτες. Θα ξαναδούμε κι άλλη φορά το θέαμα αυτό. Τέτοια αγάπη! Και για τις γάτες και γενικότερα για τα ζώα. Ούτε ένα αδέσποτο σκυλί, πουθενά!
Πώς να μην πάει στο ποίημα του Γιώργου Σεφέρη; "Οι γάτες τ' Αϊ-Νικόλα", το μυαλό μου; "Το μοναστήρι τ' Αϊ-Νικόλα το είχαν τότε/ Αγιοβασιλείτες καλογέροι/ κι ούτε μπορούσαν να δουλέψουν τα χωράφια/ κι ούτε να βγάλουν τα κοπάδια στη βοσκή/ τους έσωσαν οι γάτες που αναθρέφαν/ Την κάθε αυγή χτυπούσε μια καμπάνα/ και ξεκινούσαν τσούρμο για τη μάχη/ Ολη μέρα χτυπιούνταν ως την ώρα/ που σήμαιναν το βραδινό ταγίνι/ Απόδειπνα πάλι η καμπάνα/ και βγαίναν για τον πόλεμο της νύχτας/ Ητανε θαύμα να τις βλέπεις, λένε,/ άλλη κουτσή κι άλλη στραβή, την άλλη/ χωρίς μύτη, χωρίς αυτί, προβιά κουρέλι/ Ετσι με τέσσερις καμπάνες την ημέρα/ πέρασαν μήνες, χρόνια, καιροί κι άλλοι καιροί/ Αγρια πεισματικές και πάντα λαβωμένες/ ξολόθρεψαν τα φίδια μα στο τέλος χαθήκανε/ δεν άντεξαν τόσο φαρμάκι".
Δεν μπορεί να χαθήκανε όλες οι γάτες, σκέφτομαι! Κάποιες άντεξαν το φαρμάκι, γλιτώσανε, κι απ' αυτές κατάγονται αυτές που είναι μπροστά μου. "Την Ρωμιοσύνη μην την κλαις". ...Καπάκι ο στίχος του Γιάννη Ρίτσου. "Μπορείτε να πάτε μια βόλτα στην αγορά και να 'στε εδώ σε μια ώρα", ακούω τη φωνή της ξεναγού μας?

ΚΟΒΟΝΤΑΣ ΒΟΛΤΕΣ ΚΑΙ... ΚΟΥΒΕΝΤΕΣ

Οδός Κιουτσούκ Μεχμέτ, οδός Κιαμίλ Πασά? Μόνος στην παλιά τούρκικη συνοικία, είναι φως φανάρι! Διπλόκλειδο μανταλωμένα τα πορτοπαράθυρα. Ανθρώπινη παρουσία ούτε για δείγμα. Αφαντες και οι γάτες από εδώ. Εχουν καλομάθει, τι να κάνουν και τα ποντίκια σε ακατοίκητα σπίτια! Περιποιημένο ωστόσο, το τεράστιο τζαμί, με τον πανύψηλο μιναρέ. Αραγε πόσα χρόνια έχουν περάσει από τότε που ανέβαινε ο μουεζίνης στον περιμετρικό του εξώστη πέντε φορές την ημέρα και καλούσε τους πιστούς σε προσευχή; Ακου να δεις απορία! Να ?ταν το 1974 η τελευταία φορά, τότε με την τούρκικη εισβολή ή αργότερα;
Στ? αυτιά μου φτάνει ο απόηχος απ? την αγορά που βρίσκεται δύο βήματα πιο κάτω. Εκεί σ? ένα καφενεδάκι θα συναντήσω δύο ταξιτζήδες, λίγο αργότερα. Απ? αυτούς θα μάθω ότι το όνομα της τούρκικης συνοικίας είναι "Μούταλλος" και ότι οι Τούρκοι που ζούσαν εκεί την επισκέπτονται όλο και περισσότερο τελευταία. "Δεν είχαμε να μοιράσουμε τίποτα μεταξύ μας" μου λέει ο ένας τους. Για ν? αφήσει στο τέλος ένα μετέωρο όμως?
"Κόψαμεν" κι άλλες πολλές κουβέντες μέχρι να 'ρθει η ώρα να φύγουμε, με τους δύο παφίτες ταξιτζήδες και την καφετζίνα την Θέκλα Τοούλια που προστέθηκε στην παρέα μας. Οι δουλειές των ταξιτζήδων, όπως και τα κυπριακά πράγματα γενικότερα, πάνε απ' το κακό στο χειρότερο και η Κύπρος που ήταν "αστακός" όπου να 'ναι "γονατίζει". Η άποψή τους. "Πώς να τα βγάλεις πέρα, όταν έχεις τέσσερα παιδιά που σπουδάζουν, δύο στην Ελλάδα και δύο στην Κύπρο;" αναρωτιέται ο ένας απ' τους ταξιτζήδες. Και βέβαια έχει έρθει στα Χανιά παλιότερα και του άρεσαν πολύ. "Παράδεισος ο τόπος σας", μου λέει.
Το πουλμάκι μας ωστόσο έχει έρθει και ο οδηγός μας κορνάρει διακριτικά. Να βγάλουμε μια φωτογραφία, μου λέει η Θέκλα. Καμμία αντίρρηση εκ μέρους μου. Και την βγάζουμε. Με φόντο μια μουριά που είχε πάνω της κρεμασμένα πορτοκάλια?

ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ Η ΡΙΨΙΣ ΣΚΥΒΑΛΩΝ

Πηγαίνοντας απ' την Πάφο για τον κόλπο των Κοραλλίων, όπου μας περίμενε σ' ένα απ' τα ξενοδοχεία του ο πρόεδρος του Ομίλου "Λεπτός", Μιχαήλ Λεπτός, έχουμε την ευκαιρία ν' απολαύσουμε την πιο όμορφη μα και την πιο ακριβή, κατά τον οδηγό μας τον Γιώργο Λαμπριανού (μάλαμα άνθρωπος), περιοχή της Περιφέρειας Πάφου. Μια περιοχή καταπράσινη από μπανανοφυτείες, εσπεριδοειδή αμπέλια, και κηπευτικά, αλλά και από σύγχρονες τουριστικές εγκαταστάσεις.
Λέμπα, Χλώρακα, Κισσόνεργα, Πέγεια, Μάα- Παλαιόκαστρο? Μ? αρέσει να διαβάζω τα ονόματα των χωριών στις πινακίδες, αλλά και ό,τι άλλο. Οπως αυτή για παράδειγμα που έγραφε ότι "Απαγορεύεται η ρίψις σκυβάλων". Το παράξενο δεν είναι ότι λέει αυτό που λέει, έτσι όπως το λέει η πινακίδα, αλλά το ό,τι η οδηγία τηρείται, παρατηρεί η Ευτυχία.
"Εδώ οι νόμοι τηρούνται και τα πρόστιμα είναι πρόστιμα", σχολιάζει ο οδηγός μας, με τον δικό του χαρακτηριστικό τρόπο.
Γνήσιοι Ελληνες το δίχως άλλο οι Κύπριοι αδελφοί μας, άλλο το επίπεδο τους ωστόσο, ειδικά σε θέματα δομής και οργάνωσης, δεν παίζονται. Συν το ότι το απού μπορεί κι απάνω του, δεν ισχύει όπως στην Ελλάδα. Θα ?χουμε την ευκαιρία να το διαπιστώσουμε και σ? άλλες περιπτώσεις αυτό. Οπως και πολλά άλλα άλλωστε?

Χανιώτικα νέα ( 16.06.2012)

Αύριο η συνέχεια