ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΑΝΤΕ να τελειώνουμε σήμερα με τον Ιούλη, να κάνει την εμφάνισή του αύριο ο Αύγουστος μήπως και δούμε... δροσιάς πρόσωπο. Μας τρέλανε με τους καύσωνές του ο πάλαι ποτέ επονομαζόμενος Αλωνάρης. Με το που αναμάζωνε τον έναν καύσωνα, εξαπόστελνε τον άλλο!

ΣΤΗΝ ΗΜΕΡΗΣΙΑ διάταξη και οι πυρκαγιές. Καλοκαίρι είναι πυρκαγιές θα ’χουμε, θα μου πείτε! Δεν συμφωνώ. Δεν είναι φυσικό και επόμενο, επειδή είναι καλοκαίρι, να έχουμε πυρκαγιές. Οπως δεν είναι φυσικό και επόμενο επειδή είναι χειμώνας να έχουμε πλημμύρες. Ομως... όμως, άλλα λέει ο ταχυδρόμος!

ΩΣΤΟΣΟ οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Λονδίνου συνεχίζονται με καλές εμφανίσεις των Ελλήνων και των Ελληνίδων αθλητών και αθλητριών. Πάντα στη σκιά του αποκλεισμού της Βούλας Παπαχρήστου και της μη συμμετοχής του Δημήτρη Χονδροκούκη, γιατί πιάστηκε ντοπαρισμένος.

ΤΟ ΝΑ ΚΛΕΒΕΙΣ είναι ένα... επίπεδο. Το να μη σε πιάνουν είναι ένα... άλλο επίπεδο. Κατ’ αναλογία. Το να ντοπάρεται ένας αθλητής είναι κι αυτο ένα 'επίπεδο'. Το να μην σε πιάνουν είναι επίσης ένα άλλο 'επίπεδο'. Θα μου πείτε. Μια του κλέφτη, δυο του κλέφτη, τρεις του κλέφτη, τρεις και ο κακός του χρόνος! Σωστό κι αυτό, μόνο που δεν συμβαίνει πάντα.

ΟΣΟ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙ, θα μείνει, λέει στην Ελλάδα η Τρόικα. Θέλει να βοηθήσει, λέει, για να ετοιμαστεί το πακέτο των μέτρων. Αξιος ο μισθός της.

'ΦΟΒΟΥ τους όνυχας και ρόδα φέροντας'. Από τη 'Χρυσή Διαθήκη' του Πολύβιου Δημητρακόπουλου.

ΜΕ ΤΟ ΣΤΥΛΟ που μου ’καμες εις τη γιορτή μου δώρο/ σου γράφω μαντινάδες μου χωρίς να δίνω... φόρο! Σε μια θαυμάστριά του απευθύνεται με τη μαντινάδα του αυτή ο Ηλίας ο Σταματάκης. Ωραίος, όπως πάντα!

ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗ Ιγνάτιο Θεμ. Χατζηνικολάου, θεολόγο - τ. λυκειάρχη - ιεροκήρυκα. Τη χαρά του κηρύσσειν τον λόγον του Θεού κάθε Κυριακή και την χαρά του συγγράφειν καθημερινώς δεν μπορεί κανείς να σας την στερήσει, πάτερ! Με αφορμή την έκδοση του νέου 23ου (!) βιβλίου σας με τίτλο 'Της ψυχής το σκότος (ήτοι το δαιμόνιον της αχαριστίας)', η αναφορά. Σας ευχαριστώ που με συμπεριελάβατε όπως κάνετε πάντοτε, στους αποδέκτες του. Ιδιαιτέρως για τα αγαπητικά σας λόγια στην αφιέρωση. Αυτά προσώρας.

Ο ΠΑΓΚΡΑΤΙΣΤΗΣ Αρραχίων από τη Φιγαλεία είχε νικήσει σε μια Ολυμπιάδα και θέλησε να νικήσει και στην επόμενη. Τα είχε σχεδόν καταφέρει, αφού είχε μείνει αυτός με έναν ακόμη για να διεκδικήσει το στεφάνι της νίκης. Ο αντίπαλός του στη διάρκεια της πάλης πρόφτασε και τον κλείδωσε με τα πόδια, ενώ ταυτόχρονα του έσφιγγε τον λαιμό με τα χέρια. Τότε ο Αρραχίων του έπιασε ένα από τα δάχτυλα του ποδιού του και του το έσπασε. Ετσι ο αντίπαλός του παρέλυσε από τον πόνο που του προκάλεσε το σπασμένο του δάχτυλο και έπεσε στο έδαφος, ενώ και ο ίδιος πέθανε πνιγμένος. Οι Ελλανοδίκες τότε ανακήρυξαν νικητή τον νεκρό Αρραχίωνα και τον στεφάνωσαν (από το βιβλίο 'Η άλλη όψη της ιστορίας', εκδ. 'Σαββάλας').

'Πνεύμα που στων αιώνων ταξιδεύεις την άφθαρτη την κιβωτό/ Που μες στην οικουμένη όλη ναυλώνεις τα ταξίδια σου/ Που διαφεντεύεις των ανθρώπων τις ωραίες στιγμές/ Από τον Ολυμπο του άκρατου μεγάλου Νου/ Ντύσε μ’ ακέραια την υφή σου τις μικρές μας μέρες/ Τις ασέληνές μας νύχτες/ Η μουσική σου με τις άρπες της ομόνοιας να λαλεί/ Κι ο λόγος σου μεστός, να αριστεύει πάντα/ Σ’ αγώνες νέους με του μέλλοντος τον οίστρο'.
Από το ποίημα 'Φλόγα Ομηρική'
της Ελένης Αρτεμίου - Φωτιάδου
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (30.07.2012)

ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ

Ιστορικός ερευνητής δεν γεννιέται κανείς, γίνεται κυρίως με τη δική του προσπάθεια! Και συγγραφέας δεν γεννιέται κανείς, γίνεται. Πάλι χάρις τη δική του προσπάθεια. Οπως την άγνωστή μου πριν λίγο καιρό απ’ τους Κάμπους των Κεραμειών Ευαγγελία Νικολακάκη - Μανιουδάκη.


Η περίπτωση μιας συγγραφέως (1)

Οταν μεγάλωσαν τα παιδιά της κι έφυγαν για σπουδές (αρχιτέκτων μηχανικός η μεγάλη κόρη, φαρμακοποιός η δεύτερη και πολιτικός μηχανικός ο γιος, σήμερα), ξεκίνησε κι αυτή, κατά δήλωσή της, το δικό της όμορφο ταξίδι, ένα ταξίδι που κράτησε 20 ολόκληρα χρόνια, στα ιστορικά βιβλία. Κληρονομιά απ’ τη μητέρα της, που ήξερε να λέει ολόκληρο τον 'Ερωτόκριτο', η αγάπη για το διάβασμα, όπως και η ευαισθησία για τα παθήματα των ανθρώπων στους πολέμους. Και βέβαια οι διηγήσεις του πατέρα της, που είχε υπηρετήσει στρατιώτης στη Μικρά Ασία κι είχε ζήσει τη συμφορά. Ποτέ δεν είναι αργά, σκεφτόταν, ενώ το ένα βιβλίο συμπλήρωνε το άλλο κι αυτή άρχισε να κρατάει σημειώσεις για όσα την ενδιέφεραν. 'Κατ’ οίκον', αλλά κυρίως στο Ιστορικό Αρχείο Χανίων, όπου, λέει, βρήκε έναν ολόκληρο θησαυρό. Αρχισε, λοιπόν, πάντα κατά δήλωσή της, να ταξινομεί, να βυθίζεται βαθιά στον χρόνο και στην ιστορία, να ψάχνει για βιογραφίες αγωνιστών, να προσπαθεί, να αποκρυπτογραφεί χειρόγραφες επιστολές. Ατέλειωτες ώρες πάνω από τα έγγραφα αυτά. Σιγά - σιγά τα γράμματα 'μαλάκωναν' και μια - μια οι λέξεις φανέρωναν τα μυστικά τους. Ωστόσο, τα χρόνια αυτά συναντούσε πολλούς ανθρώπους που πολέμησαν και κατέγραφε τις ιστορίες τους... Ιστορικός ερευνητής δεν γεννιέται κανείς, γίνεται κυρίως με τη δική του προσπάθεια! Και συγγραφέας δεν γεννιέται κανείς, γίνεται. Πάλι χάρις τη δική του προσπάθεια. Οπως την άγνωστή μου πριν λίγο καιρό απ’ τους Κάμπους των Κεραμειών Ευαγγελία Νικολακάκη - Μανιουδάκη που άφησε κληρονομιά, κατ’ αρχήν στα παιδιά και στα εγγόνια της, το 678 μεγάλου σχήματος σελίδων βιβλίο της, με τίτλο 'Οι εραστές της Λευτεριάς' (Χανιά 2011). Λέω κατ’ αρχήν γιατί όλοι ανεξαιρέτως έχουμε 'μοιράσι' απ’ το βιβλίο αυτό. Εξ αδιανεμήτου ο πλούτος που μας αφήνει η κυρία Ευαγγελία, που γεννήθηκε το 1936, τελείωσε το Δημοτικό Σχολείο στους Κάμπους και το εξατάξιο Γυμνάσιο Θηλέων Χανίων και ευτύχησε να έχει στη ζωή της σύντροφο τον γνωστό επιπλοποιό, αληθινό καλλιτέχνη στα έπιπλα, Λευτέρη Μανιουδάκη...
Σημείωση: Τα στοιχεία είναι από τον επίλογο του βιβλίου.

Η περίπτωση μιας συγγραφέως (2)

Στη μνήμη του αδελφού της Νίκου Δ. Νικολακάκη, που με τον θάνατό του, δεν μπόρεσε, όπως γράφει, ποτέ να συμβιβαστεί (έφυγε απ’ τη ζωή ξαφνικά ένα μεσημέρι στα 21 του χρόνια), αφιερώνει το βιβλίο της 'Οι εραστές της Λευτεριάς', την επιμέλεια της έκδοσης του οποίου είχε η φιλόλογος Αριάδνη Παπιδάκη, η κυρία Ευαγγελία. 'Το βιβλίο αυτό καρπός έρευνας και μόχθου δεκαετιών σε ιστορικά αρχεία, σεντούκια αγωνιστών, με τα ημερολόγια και τα έγγραφά τους αποτελεί μια λαμπρή σελίδα των αγώνων του λαού των Κάμπων και των γειτονικών χωριών [...] και μπορεί να χαρακτηρισθεί ως σπονδή στην ιστορία', είπε μεταξύ των άλλων παρουσιάζοντάς το πέρυσι (24 Αυγούστου) στους Κάμπους σε μια εντυπωσιακή σε συμμετοχή κόσμου εκδήλωση στους Κάμπους, ο γνωστός παιδαγωγός και ιστορικός ερευνητής δρ Νίκος Πετρουλάκης. Ανθό της αγάπης της για τους Κάμπους, τα Κεραμειά, μα και γενικότερα για την Κρήτη, έναν ανθό που έγινε εύχυμος καρπός μεταδοτικής γνώσης, μετά από μια πολύχρονη, πολύμοχθη και ιδιαίτερα επίμονη προσπάθεια, το χαρακτηρίζω εγώ, καταθέτοντας τον θαυμασμό μου. Μόνο αυτή η λέξη, η λέξη 'θαυμασμός' δηλαδή, μπορεί νομίζω να εκφράσει τη συνισταμένη των σκέψεων που έκανα και των συναισθημάτων που ένιωσα περιδιαβάζοντας τις σελίδες του και παρακολουθώντας τους αποκαλυπτικούς διαλόγους της συγγραφέως με τους γνωστούς και τους πολλούς άγνωστους και ξεχασμένους εραστές της λευτεριάς. Καλή συνέχεια, κυρία Ευαγγελία!

Της κυρίας Ευμορφίας

Την ομορφιά του τόπου μας ανταμώνω να σισιλίζει στο πιο φωτεινό διαμέρισμα της μνήμης, κάθε φορά που ακούω να γίνεται λόγος για τη Βαφιανή συγγραφέα Ευμορφία Μπουντουράκη - Βαγιάκη. Σαν μια πολύκλωνη, πολύκλαδη και πολύσκιωτη βελανιδιά που μ’ απαντήχνει κάθε φορά που πηγαίνω από το Νίππος στον Βαφέ, στην κόψη των δύο χωριών, τη βλέπω. Σαν τη λιγυρά φωνή μιας ποταμίδας, φωλεμένη σε μια λυγιά του Λιμνοπήγαδου, την ακούω. Σαν μια απ’ τις καντουνάδες που έβαλαν οι παλαιοί των παλαιών μας σ’ ένα απ’ τα σπίτια της Κούρτσας την ακουμπώ. Σαν τη δόξα της Κρυονερίδας, έτσι όπως βρίσκει απόσκιο στα κλαδιά των γύρω κυπαρισσιών την ψυχανεμίζομαι... Ετσι άρχισα την παρουσίαση του προτελευταίου βιβλίου της Ευμορφίας Μπουντουράκη - Βαγιάκη 'Οι αετοί της Ρίζας' (19.8.2007). Ετσι θα άρχιζα και την παρουσίαση του νέου, του τελευταίου, 6ου κατά σειρά, βιβλίου της 'Εθελοντές και Φιλέλληνες στις Κρητικές επαναστάσεις', που μόλις κυκλοφορήθηκε. Την ξέρω καλά την κυρία Ευμορφία. Μια ζωή με την τοπική ιστορία, την ιστορία του χωριού της, μα και γενικότερα με την ιστορία της Κρήτης τη θυμούμαι ν’ ασχολείται. Με περίσσια αγάπη, με πολλή γνώση και με μόνη αμοιβή την ηθική ικανοποίηση να βγάζει απ’ την αφάνεια των αιώνων πρόσωπα, γεγονότα και πράγματα και να τα φέρνει στο φως. Εις ένδειξιν ευγνωμοσύνης και για λογαριασμό όλων μας...

Χανιώτικα νέα (30.07.2012)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΑΝΑΜΜΕΝΗ από χθες το βράδυ η ολυμπιακή φλόγα στο Ολυμπιακό Στάδιο του Λονδίνου. Εκεί θα ανεμίζει μέχρι τις 12 Αυγούστου η σημαία των ολυμπιακών αξιών. Με παραστάτη, προστάτη, επιστάτη το αρχαίο πνεύμα του ωραίου, του μεγάλου και αληθινού. Κόντρα σ' όλους αυτούς που την πολεμούν ποδοπατώντας την και την ποδοπατούν πολεμώντας την.

ΠΡΩΤΗ απ' όλες τις χώρες, όπως πάντα άλλωστε, έχοντας σημαιοφόρο τον Αλέξανδρο Νικολαΐδη παρήλασε χθες η Ελλάδα μας. Στη βαριά σκιά της υπόθεσης ντόπινγκ του Δημήτρη Χονδροκούκη και του αποκλεισμού της Βούλας Παπαχρήστου, ωστόσο.
ΟΙ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ του Λονδίνου άρχισαν, το μακελειό, ωστόσο στη Συρία, στη Δαμασκό και στο Χαλέπι, συνεχίζεται. Εκεχειρία ήταν η 'μαγική' λέξη των αρχαίων Ελλήνων που σταματούσε τους πολέμους από την έβδομη μέρα πριν από την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων μέχρι την έβδομη μέρα μετά το πέρας τους. Και σήμερα χρησιμοποιείται η λέξη αυτή. Μόνο που δεν είναι πια... μαγική.
ΚΟΨΤΕ από 'δω, ράψτε από 'κει, κόψτε από 'δω, ράψτε από 'κει, κόψτε από 'δω, ράψτε από 'κει. Η... μπαλωματού, στην καλύτερη περίπτωση, σε πλήρη δράση.
ΞΕΚΑΘΑΡΗ θέση στο φαινόμενο του ρατσισμού παίρνει η μαντιναδολόγος μας Νεκταρία Θεοδωρουλάκη. Να η σχετική τελευταία μαντινάδα της που έστειλε στη στήλη: 'Ούλοι οι άνθρωποι τση γης μοιάζουνε σ' ένα πράμα/ όπου κι αν ζούνε γεύονται το γέλιο και το κλάμα'.
ΜΕΓΑΛΟ ποσοστό επιτυχίας στο... σπορ της φοροδιαφυγής από επιχειρήσεις στην Κρήτη, διαπίστωσε, λέει, το Σ.Δ.Ο.Ε. Μεγάλη επιτυχία! Βουλωμένο γράμμα διάβασε.
'ΤΡΕΜΕ δυστυχή, τον ηθικόν θάνατον· είναι τόσον τρομερώτερος του φυσικού, ώστε η ανάστασις των ζώντων είναι έργον πολύ μεγαλύτερον από την ανάστασιν των νεκρών'. Από τη 'Χρυσή Διαθήκη' του Πολύβιου Δημητρακόπουλου.
ΞΕΠΟΥΛΑΕΙ τον ένα μετά τον άλλο τους ποδοσφαιριστές της η ΑΕΚ μήπως και μαζέψει τα χρήματα που της χρειάζονται για να μείνει στη μεγάλη κατηγορία. Απαρηγόρητος για την κατάντια της ομάδας μας ο γείτονάς μου ο Μήτσος. Δεν μιλιέται. Μεσίστια η σημαία με τον Δικέφαλο, στην καρδιά του.
ΜΙΑ ΦΟΡΑ την εβδομάδα περνά απ' τα Τσικαλαριά, όπου μένω, και όχι μόνο βέβαια, ο ταχυδρόμος. Και πολύ μας πέφτει. Πάει το συνήθισα πια. Ο,τι λαμπάδες είχα να τάξω στον Αγιο Φανούριο τις έταξα...
ΣΤΗΝ 59η Ολυμπιάδα νικητής στον δρόμο αντοχής ήταν ο Κρητικός Σωτάδης. Επειδή τα πλούσια προσόντα του έδειχναν ότι θα νικούσε και σε επόμενες Ολυμπιάδες, οι Εφέσιοι τον έπεισαν, αφού του έδωσαν αρκετά χρήματα να γίνει δικός τους πολίτης. Ηθελαν με αυτόν τον τρόπο να ακουστεί η πόλη τους στους πανελλήνιους αγώνες. Ο Σωτάδης δέχτηκε. Οι Κρητικοί εξοργισμένοι από την πράξη του τον τιμώρησαν με εξορία (Από το βιβλίο 'Η άλλη όψη της Ιστορίας', εκδ. 'Σαββάλας').

«Οχι στη σφαγή και στην πυρκαγιά/ όχι με το μαχαίρι και το σίδερο που καίει/ όχι με τον ξολοθρεμό του ανθρώπου απ’ τον άνθρωπο/ όχι για νέους νεκρούς, νέους σακάτηδες, νέους δυστυχισμένους,/ μα για την πυγμή και το ακόντιο/ για το πήδημα, το δίσκο, το δρόμο, την πάλη/ για το τέθριππο/ για την Αρετή,/ δίπλα στον Κάστορα ή τον Αντίπατρο/ το Διαγόρα ή τον Αλκιβιάδη/ που θα σμίξει τον αρχαίο κόσμο με τον τωρινό με τον αυριανό με τον αιώνιο/ και θα νικήσει τον Αρη άλλη μια φορά/ την τελευταία».
Από το ποίημα 'Το φως της Ολυμπίας' του Τάκη Δόξα.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com/)

Χανιώτικα νέα (28.07.2012)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΟΜΠΡΟΣ σας τα καλά/ πίσω σας τα κακά! Το τέλος της γητειάς, που το επαναλάμβανε τρεις φορές. Να μπορούσαμε μ’ αυτήν τη γητειά να γιατρεύαμε και την πατρίδα μας λέει! Ομπρός της τα καλά, πίσω της τα κακά! Ποιος είπε δεν έχουμε ακόμα λύχνους! Ποιος είπε πως δεν έχουν ακόμα λάδι οι λύχνοι μας!

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΕΙΚΟΣΙ τέσσερις του Δεκεμπριού/ αργά Χριστός γεννάται/ τούτη η ώρα και κεινηνά λογάται/ Αγιε μου Παντελεήμονα πρώτε γιατρέ του κόσμου/ απού γιατρεύεις τσι πληγές και διασκορπάς τσοι πόνους...
ΜΕ ΤΗΝ ΑΡΧΗ της γητειάς που έλεγε η μάνα μου, ενώ άλειβε τον λαιμό μας, όταν πονούσε, με λάδι του λύχνου, ξεκίνησα τη στήλη. Τ’ Αγιού Παντελεήμονα (Χρόνια Πολλά στους Παντελήδες), του πρώτου στη λαϊκή παράδοση γιατρού του κόσμου, σήμερα.
ΟΜΠΡΟΣ σας τα καλά/ πίσω σας τα κακά! Το τέλος της γητειάς, που το επαναλάμβανε τρεις φορές. Να μπορούσαμε μ’ αυτήν τη γητειά να γιατρεύαμε και την πατρίδα μας λέει! Ομπρός της τα καλά, πίσω της τα κακά! Ποιος είπε δεν έχουμε ακόμα λύχνους! Ποιος είπε πως δεν έχουν ακόμα λάδι οι λύχνοι μας!
Η  ΛΙΣΤΑ των νέων μέτρων. Αχ αυτή η λίστα των νέων μέτρων! Αχ αυτή η ληστεία των νέων μέτρων!
ΣΧΟΛΙΑ επί σχολίων στο φέισμπουκ και στο τουίτερ. Απ’ τη μια πλευρά τα σχόλια κατακραυγής και απ’ την άλλη τα σχόλια συμπαράστασης. Υστερα από την απόφαση της ΕΟΕ να αποκλείσει τη Βούλα Παπαχρήστου από τους Ολυμπιακούς Αγώνες, μετά το 'κακόγουστο' αστείο της στο τουίτερ και παρά τη συγγνώμη που ζήτησε. Βρήκαμε θέμα...
ΘΩΡΩ το παντελόνι σου, θέλω να σε μαλώσω/ ήθελα ράφτης να ’μουνα για να σου το μπαλώσω. Σ’ αυτήν που φοράει σχισμένο 'μοντέρνο' παντελόνι αφιερώνει, λέει τη μαντινάδα του ο Ηλίας Σταματάκης.
ΚΑΙ Η ΕΠΙΣΗΜΗ έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων στο Λονδίνο, σήμερα. Να το σημειώσω για να μην το ξεχάσω. Στις 11 ώρα Ελλάδος, η τελετή έναρξης. 'Θαυμασταί Νήσοι', ο τίτλος της που είναι εμπνευσμένος από την 'Τρικυμία' του Ουίλιαμ Σαίξπηρ. Από θεάματα καλά πάμε, από άρτον όσο πάει και ξωμένουμε.
ΤΙΜΟΛΕΟΝΤΑ Κ. Φραγκάκη, υπεύθυνο σύνταξης εφ. 'Η Φωνή του Πλατανιά': Συλλεκτικό το τελευταίο, με αρ. 107, φύλλο της εφημερίδας που είχες την καλοσύνη να μου στείλεις. Η χαρά και... οι χοροί για την άνοδο του Α.Ο. Πλατανιά στην Α’ Εθνική έπρεπε να αποτυπωθούν και να απαθανατιστούν έτσι όπως αποτυπώθηκαν και απαθανατίστηκαν όχι μόνο για τον ιστορικό του μέλλοντος, αλλά, και κυρίως για τις μελλοντικές γενιές.
Ο  ΑΓΙΟΣ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΑΣ, μας λέει μια λεσβιακή παράδοση (Π. Νικήτα το 'Λεσβιακό μηνολόγιο'), προσφέρθηκε, όπως και οι Αγιοι Ανάργυροι, να μην πληρώνονται ως γιατροί και γι’ αυτό δεν τους πείραξαν οι ειδωλολάτρες. Κάποτε, όμως, που δέχτηκαν σαν αμοιβή ένα αβγό, εκείνοι βρήκαν πρόφαση και τους φυλάκισαν και ζήτησαν απ’ τους χριστιανούς να πληρώσουν ένα μεγάλο πρόστιμο για να τους βγάλουν. Οι Χριστιανοί, ώσπου να μαζέψουν τα χρήματα, τους έδωσαν εγγύηση ένα χρυσό φίδι, το οποίο όμως δεν τους το επέτρεψαν, όταν πλήρωσαν το χρέος τους. Τότε οι Αγιοι προσευχήθηκαν, το χρυσό φίδι ζωντάνεψε κι έπνιξε τους ειδωλολάτρες.

[...] «Είναι παιδιά που στέκονται στις βρύσες/ Κορυδαλλοί στους όρθρους ακουμπάνε/ Στις λεμονιές άγγελοι χορτάτοι/ Είναι αηδόνια που παντού ξυπνάνε/ Φλογέρες παίζουν, έντομα βουίζουν/ Είναι τραγούδια η στάχτη των νεκρών/ Και οι νεκροί κάπου αναγεννιούνται πάλι/ Ολούθε μας μαζεύει ο Θεός/ Εχουμε χέρια καθαρά και πάμε!».  
Από το ποίημα 'Πάλι ο Ουρανός' του Γιώργου Σαραντάρη.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (27.07.2012)

ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ...

...Ξέρεις ποιο είναι ίσως το χειρότερο κουσούρι σου ρε μάνα; Οτι γεννάς αβέρτα 'σωτήρες' που έχουν τη δύναμη να επιβάλονται στους υπόλοιπους που... ψάχνουν για 'σωτήρες'!

Γράφει ο NΕΚΤΑΡΙΟΣ ΕΥ. KΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
kak_nektar@yahoo.gr

.Ξέρω γιατί δεν δακρύζεις, μάνα

«Και δεν δακρύζεις ποτέ σου μάνα μου Ελλάς...». Και γιατί να δακρύσεις δηλαδή; Δείχνεις σαν να νιώθεις το ανώφελο του πράγματος! Καλά κάνεις, δίκιο έχεις! Κι εγώ μαζί σου είμαι! Μόνο μαζί σου! Και... 'μέχρι θανάτου' που λένε! Αυτό το τελευταίο περί θανάτου το έβαλα γιατί είναι και πιασάρικο και θα συγκινήσει! Ξέρω εγώ! Ακουσα πολλά τέτοια παρόμοια που συγκινούν και πείθουν στις τελευταίες εκλογές! Tότε που ακόμη μια φορά... 'προσπαθήσαμε' όλοι εμείς που βρεθήκαμε σε αυτήν την εποχή, να σε σώσουμε, μάνα μου Ελλάς!
Τι να σώσουμε δηλαδή; Τα τομαράκια μας! 'Ολοι μας να ζήσουμε, όλοι σας να πεθάνετε'...
...Να σώσουμε τι δηλαδή; Τα βουνά, τη θάλασσά σου, τον αέρα σου, τι; Εσύ όλα αυτά θα τα έχεις και μετά από εμάς! Το ξέρω σαν την παλάμη μου αυτό!
Ησουν, είσαι, θα είσαι! Οποιοι κι αν σε κατοικήσουν, αυτός ο τόπος μιλά από μόνος του και δεν έχει κανέναν ανάγκη να τον σώσει! Δεν έχει ανάγκη κανένα σωτήρα, κυρίως τους δικούς μας, εμάς τους ίδιους! Οσο περνά ο καιρός τόσο πιο πολύ το συνειδητοποιώ...
Κάποιες άλλες φορές νομίζω πως κι εσύ η ίδια δεν έχεις ανάγκη από τα παιδιά σου αλλά από ψυχές που θα ταυτιστούν μαζί σου και θα αγαπήσουν την ουσία σου! Αυτή λένε κάποιοι πως είναι κι η μεγάλη σου η δύναμη!
Γι’ αυτό σου λέω, δεν σε φοβούμαι εσένα! Φοβούμαι όμως όταν βλέπω τέκνα σου να... οδύρονται τάχα για σένα, να αγωνιούν ότι σε χάνουν!
Πλέον αυτοί στα μάτια μου πλήθυναν και 'πιάσαν τσ’ άκρες και τσ’ αναμεσάδες'!
...Ξέρεις ποιο είναι ίσως το χειρότερο κουσούρι σου ρε μάνα; Οτι γεννάς αβέρτα 'σωτήρες' που έχουν τη δύναμη να επιβάλονται στους υπόλοιπους που... ψάχνουν για 'σωτήρες'!
Δεν ξέρω αν τα λέω σωστά! Με συγχωρείς και για το ύφος, αλλά αυτό πιστεύω κι ήθελα να σου το εξομολογηθώ!
Ξέρω ότι θα αναρωτιέσαι τώρα γιατί σου τα λέω όλα αυτά.
Μα αν δεν τα πω στη μάνα μου σε ποιον θα τα πω...

Χανιώτικα νέα (25.07.2012)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΑΛΙΜΟΝΟΣ ΤΟΥ που δεν έχει νύχια να ξυστεί! Σκέφτομαι συχνά τα τελευταία δύο χρόνια τούτη την παροιμιώδη φράση. Για να ξυστεί, όπως πρέπει να ξυστεί, η πατρίδα μας, χρειάζεται ν’ αποκτήσει δικά της νύχια. Τα ξένα νύχια, αντί να την ξύσουν, τη γδέρνουν...


Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

Ο  ΚΑΥΣΩΝΑΣ από τη μια, χαράτσια απ’ την άλλη/ δε βάζω κλιματιστικό βεντάλια πήρα πάλι. Από τη μαντιναδολόγο μας τη Νεκταρία Θεοδωρουλάκη η μαντινάδα. Το θέμα είναι ότι ο καύσωνας θα περάσει, αλλά τα χαράτσια θα μείνουν, Νεκταρία!
ΤΟ ΜΑΚΡΥ του ο ένας, το κοντό του ο άλλος. Λέει ο ένας, συμπληρώνει ο άλλος. Πού μας πονεί και πού μας σφάζει. Το θέμα είναι να προλάβουν να πούνε αυτά που θέλουνε να πούνε. Φεύγουν για διακοπές, βλέπετε οι διάφοροι παράγοντες και παραγοντίσκοι του ευρωπαϊκού... μη γίγνεσθαι.
ΕΝΤΟΣ ΕΥΡΩ, εκτός ευρώ, εντός ευρώ, εκτός ευρώ, εντός ευρώ, εκτός ευρώ... Εντός, εκτός και επί τα αυτά. Κι όπου κάτσουν τα ζάρια στο τέλος. Παίζεται κουμάρι.
ΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ από την εφαρμογή του Μνημονίου δεν υπάρχει! Αυτό αναμένεται να πει σε γενικές γραμμές ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο που ήρθε αιφνιδίως στην Ελλάδα. Κalo kouragio!
ΑΛΙΜΟΝΟΣ ΤΟΥ που δεν έχει νύχια να ξυστεί! Σκέφτομαι συχνά τα τελευταία δύο χρόνια τούτη την παροιμιώδη φράση. Για να ξυστεί, όπως πρέπει να ξυστεί, η πατρίδα μας, χρειάζεται ν’ αποκτήσει δικά της νύχια. Τα ξένα νύχια, αντί να την ξύσουν, τη γδέρνουν...
'ΦΟΒΟΥ ΤΑΣ πληγάς των φίλων · αυτοί γνωρίζουν πού πονείς περισσότερον. Μη φοβού τας επιδημίας και τους λοιμούς· είναι οξείς, αλλά παρέρχονται· αι χειρότεροι νόσοι είναι αι ενδημικαί'. Από τη 'Χρυσή Διαθήκη του Πολύβιου Δημητρακόπουλου.
ΠΑΝΤΑ ΜΕΤΑ μια μεγάλη πυρκαγιά ακολουθούν οι πλημμύρες. Εκτός και αν οι φύλακες, οι όποιοι φύλακες, γρηγορούν και προτιμήσουν τον ρόλο του Προμηθέα αντί αυτόν του Επιμηθέα. Πάντως 'πολιτική με όπλο τα αποκαΐδια και τις στάχτες της φωτιάς', όπως πολύ σωστά είπε προχθές και ο αντιδήμαρχος Κισάμου Μιχάλης Μουντάκης δεν γίνεται.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ στις Παρασκευές που γιορτάζουν σήμερα. Της Αγίας Παρασκευής, μεγάλη η Χάρη της, σήμερα: Κάθε αρρώστια των ματιών γιατρεύει η Αγία αυτή, πιστεύει ο λαός μας. Γι’ αυτό οι εκκλησίες της είναι γεμάτες αφιερώματα με μάτια και στις εικόνες της παριστάνεται να κρατά έναν δίσκο με ανθρώπινα μάτια.
ΕΥΜΟΡΦΙΑ ΜΠΟΥΝΤΟΥΡΑΚΗ - Βαγιακη, Βαφές Αποκορώνου: Βωμός ευγνωμοσύνης στους ήρωες που βοήθησαν και θυσιάστηκαν για τη λευτεριά της Κρήτης, κατά μία έννοια, το νέο σου βιβλίο 'Εθελοντές και Φιλέλληνες στις κρητικές επαναστάσεις', που μόλις κυκλοφορήθηκε. Ευτυχώς που υπάρχουν ακόμα άνθρωποι όπως εσένα κα Ευμορφία, για ν’ αποδίδουν τον οφειλόμενο απ’ όλους μας φόρο τιμής γι’ αυτούς.
ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ αρχαιότατη παράδοση τον καιρό που οι Δελφοί ήταν ακατοίκητοι κοντά στο χάσμα στο οποίο αργότερα βρισκόταν το άδυτο του ιερού του Απόλλωνα βοσκούσαν αίγες. Οσες, λοιπόν, απ’ αυτές πλησίαζαν στο χάσμα σκιρτούσαν με τρόπο παράξενο και έβγαζαν μια φωνή διαφορετική από τη συνηθισμένη. Ο βοσκός που τις φύλαγε παραξενεύτηκε με το παράδοξο αυτό γεγονός και πλησίασε να δει την αιτία του. Τότε, όμως, συνέβη και στον ίδιο κάτι παρόμοιο με εκείνο που συνέβαινε στις αίγες: ο βοσκός σαν μάντης άρχισε να προλέγει τα μέλλοντα. Αυτό το γεγονός ήταν η αρχή της δημιουργίας του μαντείου των Δελφών (Από το βιβλίο 'Η άλλη όψη της Ιστορίας, εκδ. 'Σαββάλας').

'Οι ανευρέσεις ξεπηγάζουν/ σχηματισμούς μάχης/ κοντανασαίματα ψωμιού/ λιγόστεμα φυλλωμάτων./ Στη φωτοβόλο ανίχνευση/ πανηγυριών δεν μένουν/ περιθώρια κέρδους/ στην τέχνη που δεν/ εκπέμπει φλόγες/ να καίει τη φαντασία/ των σκουπιδιών που/ σωριάζονται να ξεπεράσουν/ τον Ψηλορείτη'.
Το ποίημα 'Ανευρέσεις' του Δημήτρη Κακαβελάκη.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα 926.07.2012)

ΜΟΝΙΜΕΣ ΣΤΗΛΕΣ

http://mobile.haniotika-nea.gr/product_info.php?products_id=102902

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΣΙΓΑ το πράγμα! Τι ?ναι τα 11,6 δισ. ευρώ που έπρεπε (πρέπει) να ?χει βρει η Κυβέρνηση μέχρι τον ερχομό της τρόικας για τη διετία 2013 - 2014; Ούτε 12 δισ. ευρώ δεν είναι. Εχει ακόμα ζουμί ο κάβουρας και η μύγα ξίγκι...



Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
'ΤΟ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑ μας δεν έχει για πρότυπο τους νόμους άλλων, αλλά είμαστε μάλλον παράδειγμα παρά μιμητές. Ως προς το όνομα αποκαλείται δημοκρατία καθώς οι πολιτικές υποθέσεις δεν βρίσκονται στα χέρια ενός μικρού αριθμού πολιτών, αλλά της πλειοψηφίας. Και σχετικά με τις ιδιωτικές διαφορές οι νόμοι αποδίδουν σε όλους ίσα, ενώ για τα αξιώματα καθένας προτιμάται για τη διαχείριση των κοινών, όχι εξαιτίας της καταγωγής αλλά εξαιτίας των προσόντων, με τα οποία  διακρίνεται σε κάτι'. Αυτά απ? τον Περικλή (κατά Θουκυδίδη) στον περίφημο 'Επιτάφιο'.
ΓΙΑ ΔΕΣ μέρα που διάλεξε η τρόικα να έρθει! Σήμερα 24 Ιουλίου, που γιορτάζουμε (;) την 38η επέτειο της αποκατάστασης της δημοκρατίας στην πατρίδα μας, έρχεται η τρόικα. Τι σήμερα, τι αύριο, τι χθες, θα μου πείτε.
ΣΙΓΑ το πράγμα! Τι ?ναι τα 11,6 δισ. ευρώ που έπρεπε (πρέπει) να ?χει βρει η Κυβέρνηση μέχρι τον ερχομό της τρόικας για τη διετία 2013 - 2014; Ούτε 12 δισ. ευρώ δεν είναι. Εχει ακόμα ζουμί ο κάβουρας και η μύγα ξίγκι...
Η ΤΡΟΪΚΑ έρχεται, οι μισθοί, οι συντάξεις και το εφάπαξ κάνουν φτερά. Κανονικό ξεπουπούλιασμα!
«ΠΑΝΤΟΠΩΛΕΙΟ και Τράπεζα Αίματος ίδρυσε η 'Χρυσή Αυγή', αλλά μόνο για Ελληνες. 'Ο μη Ελληνας είτε πεινά είτε έχει ανάγκη από αίμα, ας πεθάνει!'. Ασφαλώς κατά τη 'Χρυσή Αυγή' o Aπόστολος Παύλος που διακήρυξε ότι 'δεν υπάρχει Ιουδαίος ή Ελληνας, άνδρας ή γυναίκα..., αλλά όλοι είμαστε ίσοι απέναντι στον Χριστό', είναι ανθέλληνας και πρέπει τα κηρύγματά του να απαγορευθούν. Ο ρατσισμός ήταν και θα είναι πάντοτε στον αντίποδα των χριστιανών αξιών ζωής». Από τον 'βοριά' στη στήλη του '9 μποφόρ' (βλ. 'Χριστιανική', 5.7.2012), το σχόλιο.
ΜΙΑ ΑΚΟΜΑ τιμητική διάκριση για τον εκλεκτό συνεργάτη της εφημερίδας μας δάσκαλο - λαογράφο Σταμάτη Αποστολάκη. Από την Αντιπεριφέρεια Χανίων αυτήν τη φορά. Οφειλόμενη κι αυτή χρωστά τόσα πολλά ο τόπος μας στον Σταμάτη, γιατί κατά που λέει στη μαντινάδα που στιχούργησε ειδικά για την περίσταση ο Γεωργ. Κουτρούλης: 'Σταμάτης και παράδοση στην πλάση συμβαδίζουν/ και μ? οδηγό την ανθρωπιά τον τόπο μας πρεπίζουν'.
Ο ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ Θουκυδίδης υποστηρίζει ότι τα κατορθώματα του Περικλή δεν οφείλονται απλώς στη ρητορική του δεινότητα, αλλά στη μεγάλη υπόληψη που είχε και στην εμπιστοσύνη που ενέπνεε, γιατί ήταν ολοφάνερα αφιλοκερδής και ανώτερος χρημάτων. Μολονότι έκανε την πόλη από μεγάλη που ήταν μέγιστη και πλουσιότατη, αν και απέκτησε δύναμη μεγαλύτερη από πολλούς βασιλιάδες και τυράννους, που μερικοί μάλιστα από αυτούς ό,τι άφησαν στα παιδιά τους τα είχαν αποκτήσει ως άρχοντες, εκείνος την περιουσία που του άφησε ο πατέρας του δεν την αύξησε ούτε κατά μία δραχμή (Από το βιβλίο 'Η άλλη όψη της Ιστορίας' εκδ. 'Σαββάλας').

«Ενας σου ?δινε ποτήρι κι άλλος σου ?δινε ελιά./ Ετσι πέρασες γραμμή της γειτονιάς τα καπηλειά./ Κι αν σε πείραζε κανένας -αχ εκείνος ο Τριβέλας!-/ έκανες πως δεν ένιωθες κα πάντα εγλυκογέλας./ Χτες και σήμερα ίδια κι όμοια, χρόνος μπρος, χρόνος μετά./ Η ύπαρξή σου σε σκοτάδια όλο, πηχτότερα βουτά./ Τάχα η θέλησή σου λίγη, τάχα ο πόνος σου μεγάλος./ Αχ που ?σαι νιότη που ?δειχνες πως θα γινόμουν άλλος!».
Από τους 'Σκλάβους Πολιορκημένους' του Κώστα Βάρναλη.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (24.07.2012)

ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ

.'Εχουμε πλατύτερους δρόμους, αλλά στενότερες αντιλήψεις. Ξοδεύουμε πολλά και έχουμε λίγα. Αγοράζουμε πολλά, αλλά απολαμβάνουμε λίγα. Εχουμε μεγαλύτερα σπίτια, αλλά μικρότερες οικογένειες. Περισσότερες ανέσεις, αλλά λιγότερο χρόνο.



Φάρος πολιτισμού η αλληλεγγύη...

Θα πάω και σ’ αυτήν, θα πάω και στην άλλη, θα πάω και στην παράλλη, αν ήταν δυνατόν θα πήγαινα σε όλες! Τα πού μου είπε αρχές του Ιούλη μια καλή φίλη συνταξιούχος δασκάλα αναφερόμενη στις διάφορες εκδηλώσεις που εντάχθηκαν στο 'Πολιτιστικό Καλοκαίρι - Χανιά 2012'. Είχε μόλις διαβάσει το σχετικό ιδιαίτερα καλαίσθητο και πολύ κατατοπιστικό, πολυσέλιδο έντυπο που κυκλοφορήθηκε απ’ τον Δήμο Χανίων, την Κοινωφελή Επιχείρηση Πολιτισμού - Περιβάλλοντος και το Κέντρο Αρχιτεκτονικής Μεσογείου κι ένιωσε την ανάγκη να εκφράσει τον ενθουσιασμό της. Οντως ο Δήμος μας, όπως υπογραμμίζει ο δήμαρχος Μανώλης Σκουλάκης, στο προλογικό του σημείωμα, 'έχει αποδείξει όλα αυτά τα χρόνια το συνεχές και έντονο ενδιαφέρον του για μια ολοκληρωμένη και συνεχή πολιτιστική προσφορά, που προάγει όχι απλά το πολιτιστικό γίγνεσθαι του τόπου μας, αλλά και την ενεργό συμμετοχή όλων των δημοτών και επισκεπτών μας, σε αυτό που ονομάζουμε Πολιτιστική Δημιουργία'. Το υπογράφω με πολλή χαρά κι εγώ αυτό. Οπως και αυτό που μεταξύ των άλλων αναφέρει ο αντιδήμαρχος Πολιτισμού Δημήτρης Λειψάκης που λέει ότι 'κριτήριό μας (είναι) η ποιότητα και ικανοποίηση των προτιμήσεων και των πιο απαιτητικών θεατών και βασικός στόχος μας να αναδείξουμε την έμπνευση, το ταλέντο, την εμπειρία και το πάθος της δημιουργίας, με έμφαση στους ντόπιους καλλιτέχνες'. Η κατανάλωση πολιτισμού είναι ένα ζήτημα! Η παραγωγή πολιτισμού είναι ένα στοίχημα! Προ πάντων όταν τα έσοδα απ’ την παρουσίαση αυτής της παραγωγής διατίθενται σε συνανθρώπους μας που έχουν ανάγκη. Οπως συμβαίνει στην περίπτωση της εκδήλωσης για την ενίσχυση του κεντρικού συσσιτίου της Ιεράς Μητρόπολης Κυδωνίας και Αποκορώνου (30 Ιουλίου), στην περίπτωση της παρουσίασης του 'Δον Καμίλο' από το Πανελλήνιο Μεταναστευτικό Θέατρο (11 Αυγούστου) τα έσοδα της οποίας θα διατεθούν στα προγράμματα 'Βοήθεια στο σπίτι' και στο συσσίτιο της ενορίας Αγίων Κων/νου και Ελένης Ν. Χώρας και στην περίπτωση της εκδήλωσης για τη Ραφαέλα Κυρικλάκη (30 Αυγούστου), το γνωστό κοριτσάκι, που έμεινε ανάπηρο, παίζοντας σε τραμπολίνο... Ο φάρος του πολιτισμού μπορεί να είναι και φάρος αλληλεγγύης!

Η αγάπη κινεί τα πάντα

Η αγάπη κινεί τα πάντα! Ο λογότυπος των μπλουζακιών που θα φορούν όσοι επιθυμούν να τρέξουν στον 'αγώνα δρόμου, αγώνα στήριξης - αγάπης' προς τη μικρή Ραφαέλα Κυρικλάκη, τον οποίο διοργανώνει ο πάντα ευαίσθητος σε θέματα αλληλεγγύης Σύλλογος Δρομέων Υγείας Χανίων, σε συνεργασία με την Ομάδα Στήριξης και Εθελοντών και τον Σύλλογο Εθελοντών Αιμοδοτών Χανίων, την Κυριακή 29 Ιουλίου, στις 6.30 μ.μ., στους Αγίους Αποστόλους. 'Θα γίνουμε όλοι μια σκάλα, ώστε ανεβαίνοντας να φτάσει η Ραφαέλα μας ψηλά, εκεί που είναι η θέση της ή θ’ αφήσουμε ένα παιδί αβοήθητο επειδή η οικογένεια αδυνατεί;'. Το βασικό ερώτημα της επιστολής που έγραψε η διευθύντρια του 14ου Δημ. Σχ. Χανίων, Παυλίνα Δούμου (δημοσιεύθηκε και στη στήλη στις 25 Ιουνίου τ.ε.), εκπροσωπώντας τη σχολική κοινότητα, για να γίνει γνωστή στη Χανιώτικη Κοινωνία η περίπτωση της μικρής Ραφαέλας, που έμεινε ανάπηρη παίζοντας σε τραμπολίνο και απαιτείτο η μετακίνησή της στην Ελβετία, σε εξειδικευμένο κέντρο αποκατάστασης και θεραπείας. Η αγάπη κινεί τα πάντα! Αυτή ήταν εκείνη που διοργάνωσε ένα ιδιαίτερα πετυχεμένο τηλεμαραθώνιο (απ’ τη 'Νέα Τηλεόραση'), αλλά και άλλες εκδηλώσεις αλληλεγγύης και βέβαια αυτή που επιμένει. Τα έξοδα για τη θεραπεία της Ραφαέλας μπορεί να είναι πολλά, η αγάπη όμως, όλα μπορεί να τα καλύψει. Ο αγώνας δρόμου συνεχίζεται...

Τα παράδοξα των ημερών

'Αυτό το μήνυμα έφτασε ήδη και σε σας. Μπορείτε να το διαβάσετε και στη συνέχεια να το διαγράψετε. Μπορείτε όμως και να μην το ξεχάσετε και να προβληματιστείτε πολύ πάνω σ’ αυτό'. Ο επίλογος ενός μηνύματος που μου έστειλε μέσω Διαδικτύου μια φίλη απ’ τα παλιά. Σερφάροντας στο Διαδίκτυο, το βρήκα να κυκλοφορεί είτε αυτούσιο είτε σε διάφορες παραλλαγές ευρύτατα. Σκέφτηκα να το μοιραστώ μαζί μ’ αυτούς που έτυχε να μην το ’χουν συναντήσει. Το έγραψε, λέει, ένας φοιτητής του Πανεπιστημίου της Κολούμπια. Διαβάστε το: 'Εχουμε πλατύτερους δρόμους, αλλά στενότερες αντιλήψεις. Ξοδεύουμε πολλά και έχουμε λίγα. Αγοράζουμε πολλά, αλλά απολαμβάνουμε λίγα. Εχουμε μεγαλύτερα σπίτια, αλλά μικρότερες οικογένειες. Περισσότερες ανέσεις, αλλά λιγότερο χρόνο. Εχουμε περισσότερα πτυχία, αλλά λιγότερους λογικούς ανθρώπους. Περισσότερες γνώσεις, μα λιγότερη κρίση. Εχουμε πολλούς ειδήμονες, αλλά περισσότερα προβλήματα. Πολλαπλασιάζουμε τα υπάρχοντά μας, αλλά μειώνουμε τις αξίες μας. Μιλάμε πολύ, αγαπάμε σπάνια και μισούμε συχνά. Μάθαμε πως να εξασφαλίζουμε τα προς το ζην, αλλά δεν μάθαμε να ζούμε. Προσθέσαμε χρόνια στη ζωή μας, αλλά όχι ζωή στα χρόνια μας. Φτάσαμε στο φεγγάρι, αλλά όχι στον γείτονα μας. Κατακτήσαμε το διάστημα και χάσαμε τον δικό μας πλανήτη. Διασπάσαμε το άτομο, αλλά όχι τις προκαταλήψεις μας. Υπάρχουν περισσότερα τρόφιμα, αλλά και χειρότερη διατροφή. Χτίζουμε πολυτελή σπίτια, αλλά διαλύουμε την οικογένεια. Η βιτρίνα της ζωής μας φαίνεται πλούσια και γεμάτη, η αποθήκη της όμως είναι έρημη και άδεια'...

Χανιώτικα νέα (23.07.2012)

ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

6ο ΚΑΙ 44ο ΔΗΜ. ΣΧ. ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ
Τα παιδία... γράφει

'Περιοδικό για τα παιδιά είναι γραφής χωράφι/ και τα παιδία παίζει εδά είναι παιδία γράφει/ Μολύβια κι άγραφα χαρτιά δεν κάθονται στο ράφι/ στα χέρια τα ’χουν τα παιδιά και τα παιδία γράφει'. Αυτά μεταξύ των άλλων γράφει ο και γνωστός ποιητής και ριμαδόρος Κωστής Λαγουδιανάκης, προλογίζοντας έμμετρα το περιοδικό του 6ου και 44ου Δημ. Σχ. Ηρακλείου με τίτλο 'Τα παιδία... γράφει', που κυκλοφορήθηκε με τη λήξη της φετινής σχολ. χρονιάς, όντας διευθυντής του πρώτου σχολείου. 'Μ’ αυτήν την προσπάθεια δώσαμε ένα βήμα έκφρασης ή διαφορετικά ένα μικρό βηματισμό για την εκφορά του πρώτου δημόσιου λόγου από τους μαθητές', υπογραμμίζει στον δικό του πρόλογο ο διευθυντής του άλλου σχολείου Πολυχρόνης Μαρκάκης. 'Σωπάστε όλοι εσείς να μιλήσουν τα παιδιά...'. Η φράση με την οποία κλείνουν το σημείωμά τους, που βρίσκεται στην τελευταία (46η) σελίδα του περιοδικού, οι Σύλλογοι Γονέων και Κηδεμόνων των δύο σχολείων.
Τι να πρωτοχωρέσει αλήθεια στον Παιδότοπο απ’ τις υπέροχες εργασίες των παιδιών, που καλύπτουν τις υπόλοιπες σελίδες αυτού του ιδιαίτερα επιμελημένου περιοδικού; Η σκέψη μου ενώ τις περιδιάβαζα.
Κατέληξα στην εργασία των παιδιών της Στ2 τάξης με τίτλο 'Οι ρίζες μου βρίσκονται στο χωριό μου'.
Και γιατί με συγκίνησε ιδιαίτερα αυτό το θέμα, το ομολογώ. Μα και κυρίως γιατί τα εκτάκια του δεύτερου τμήματος έγιναν μιμητές του Διευθυντή τους και εκφράστηκαν με μαντινάδες! Τα συγχαρητήρια μου, ωστόσο, δεν τα απευθύνω μόνο σ’ αυτά, αλλά σε όλα ανεξαιρέτως τα παιδιά και των δύο σχολείων. Και βέβαια στους δασκάλους των και στους Συλλόγους των Γονέων. Οταν λειτουργεί και λειτουργείται σωστά το τρίγωνο Δάσκαλοι - Μαθητές - Γονείς, αν όχι τα πάντα, πολλά και εκπληκτικά πράγματα μπορούν να γίνουν στα σχολεία!
Β.Θ.Κ.

0I ΡΙΖΕΣ ΜΟΥ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΜΟΥ
Aυτή τη σχολική χρονιά η τάξη μας (ΣΤ2) στην 'Ευέλικτη Ζώνη', ασχολείται με το θέμα 'Οι ρίζες μου βρίσκονται στο χωριό μου'. Το θέμα αυτό μας το πρότεινε ο δάσκαλος μας κι εμείς το δεχτήκαμε με χαρά.
Πρόκειται για ένα πολύ ενδιαφέρον, πρωτότυπο και ευχάριστο θέμα, που μας φέρνει σε επαφή με τις ρίζες της ύπαρξης μας, με τις απαρχές της ζωής μας, μ’ αυτό που 'κουβαλάμε' μαζί μας ως προίκα και πάνω στο οποίο στηριζόμαστε για να οικοδομήσουμε το δικό μας μέλλον, όπως μας λέει και ο δάσκαλος μας. (...)
Πιστεύουμε ότι μαθαίνοντας για τα χωριά της καταγωγής μας, θα τα αγαπήσουμε περισσότερο, θα αισθανθούμε μεγαλύτερη νοσταλγία γι’ αυτά και θα γνωρίσουμε καλύτερα τους προγόνους μας, τους γονείς μας και πιθανότατα και τον εαυτό μας.
Παρακάτω θα αναφέρουμε καθένας το χωριό της καταγωγής του και μια μαντινάδα που 'βγάλαμε' γι’ αυτό.
Ολα τα άλλα έχουμε σκοπό να τα παρουσιάσουμε, εάν μας δοθεί η ευκαιρία και η δυνατότητα, στο τέλος της σχολικής χρονικής χρονιάς, που θα έχουμε ολοκληρώσει την έρευνά μας και την εργασία μας.

Οι ρίζες μου οι πατρικές είναι στην Κάτω Βιάννο
και η χαρά μου στσ’ ουρανούς βγαίνει και παραπάνω.
Ιωάννα Αγγονράκη -Κάτω Βιάννος Βιάννου

Ο Ψηλορείτης κι η Λοχριά για μένα είναι ένα
και δεν υπάρχει στο ντουνιά ίδιο χωριό κανένα.
Γιώργος Κ. Αρχοντόπονλος - Λοχριά Αμαρίου

Στον Αϊ-Βασίλη φτάνουνε οι ρίζες οι βαθιές μου
εκειά που συγκεντρώνονται οι λύπες κι οι χαρές μου.
Χριστόφορος Ν. Βαρδάκης - Άγιος Βασίλειος Βιάννου

Ο Μαγουλάς είναι χωριό σε πρόποδες χτισμένο
δυό βρύσες έχει μοναχά και είναι ονειρεμένο.
Στέφανος Δ. Βλάχος - Μαγουλάς Οροπεδίου Λασιθίου

Στον Χόνδρο εγεννήθηκα στα ξένα όμως μένω
μοιάζω με δέντρο που μικρό το ’χουν ξεριζωμένο.
Μαντώ Ν. Γιακουμάκη - Χόνδρος Βιάννου

Ξιδά το λέγανε παλιά, Λύττο το λένε τώρα
κι οι ομορφιές του ξακουστές σ’ ολόκληρη τη χώρα.
Μηνάς Στ. Γιακουμάκης - Λύττος Πεδιάδας

Η Σίλαμος είναι χωριό, χωριό παραδεισένιο
και χαίρομαι να το θωρώ και δεν το ’ποχορταίνω.
Μαριάννα Στ. Εκίζογλου - Σίλαμος Τεμένους

Στον Αϊ-Γιώργη η πανσέληνος γίνεται ξελογιάστρα
γιατί φωτίζει τα πανιά των μύλων που ’ναι άσπρα.
Ραφαέλα Γ. Κασαπάκη - Άγιος Γεώργιος Λασιθίου

Μια λέξη μόνο ακούεται πάνω απ’ τον Ψηλορείτη
Λαγούτα!! τ’ ομορφότερο χωριό πάνω στην Κρήτη.
Θανάσης Γ. Καστελλάκης - Λαγούτα Μονοφατσίου

Του Πάνορμου τσι ομορφιές ποτέ δε τις ξεχνάω
κι όλα τα καλοκαίρια μου εκεί θα τα περνάω.
Η θάλασσα από μπροστά το βρέχει, το στολίζει
κι ο στεριανός ο άνεμος το βράδυ, το δροσίζει.
Διονύσης Δ. Μαρκάκης - Πάνορμο Ρεθύμνης

Στον Πανασό ’ναι ’να νερό στου Φαρμάκια τη βρύση
κι απού ’χει φλόγα στην καρδιά να πα’ να πιει να σβήσει.
Ελίζα Γ. Μεσσαριτάκη - Πανασός Καινούργιου

Αντε ν’ αλλάξεις πέρασμα φεγγάρι μου απ’ τη Βιάννο
και δε μπορώ τσ’ αργατινές τον ύπνο μου να χάνω.
Ελένη I. Μιχελογιαννάκη - Άνω Βιάννος Βιάννου

Χανιώτικα νέα (22.07.2012)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΤΑ ΚΑΜΕΝΑ της Κισάμου... Πόνος ψυχής. Βαθιές οι πληγές που άφησε η πυρκαγιά στη Βάθη και στη γύρω απ’ αυτήν περιοχή. Αν ερχόταν το ελικόπτερο στην ώρα του... Αν υπήρχε διαθέσιμο ελικόπτερο... Αν λειτουργούσε η Πολιτεία έτσι όπως έπρεπε να λειτουργεί... Αν είχαν ληφθεί τα προληπτικά μέτρα που έπρεπε να είχαν ληφθεί... Πρωτίστως και κυρίως αυτό.

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

'ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ζούμε πολυτελέστερα απ’ όσο μας επιτρέπουν τα μέσα μας, πέρα από τις οικονομικές μας δυνατότητες και τις ψυχικές μας ικανότητες. Αυτό ήδη μας δημιουργεί προβλήματα και θα μας προξενήσει μεγάλο κακό'.
Απο τον Γιάννη Τσαρούχη ['Το Βήμα της Κυριακής', 14.2.1988 και στο 'Λίθον ον απεδοκίμασαν οι οικοδομούντες', εκδόσεις 'Καστανιώτης'] η διαπίστωση. Σ’ αυτόν αποδίδεται και η δήλωση 'στην Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώσεις'.
ΑΠΟ ΔΗΛΩΣΕΙΣ άλλο τίποτα. Σε κάθε ευκαιρία και επί παντός επιστητού. Επεα πτερόεντα. Πολιτικοί είναι οι άνθρωποι. Τι κι αν θυμούνται κάποιοι τα που έλεγαν χθες και προχθές! Κανένα πρόβλημα! Τι σύκα, τι καρύδια...
ΤΑ ΚΑΜΕΝΑ της Κισάμου... Πόνος ψυχής. Βαθιές οι πληγές που άφησε η πυρκαγιά στη Βάθη και στη γύρω απ’ αυτήν περιοχή. Αν ερχόταν το ελικόπτερο στην ώρα του... Αν υπήρχε διαθέσιμο ελικόπτερο... Αν λειτουργούσε η Πολιτεία έτσι όπως έπρεπε να λειτουργεί... Αν είχαν ληφθεί τα προληπτικά μέτρα που έπρεπε να είχαν ληφθεί... Πρωτίστως και κυρίως αυτό.
ΤΟ Ο,ΤΙ έρχεται η τρόικα είναι ένα θέμα. Το ό,τι επιμένει η τρόικα στην ίδια συνταγή είναι ένα άλλο θέμα. Δεν συμφωνεί μ’ αυτήν την άποψη ο φίλος μου ο γερω - δάσκαλος. Θέμα ο ερχομός της τρόικας, υποθέμα η συνταγή της.
Η ΚΑ ΒΙΚΥ Σταμάτη - Τσοχατζόπουλου δήλωσε ότι οι δαπάνες της ήταν αυτές της μέσης Ελληνίδας νοικοκυράς. 'Ελπίζουμε η κα Μέρκελ να μην την παίρνει στα σοβαρά'. Από τον 'βοριά' στη στήλη του '9 μποφόρ' το σχόλιο (βλ. εφ. 'Χριστιανική', Πέμπτη 5 Ιουλίου 2012).
ΧΙΛΙΑ ΤΖΙΤΖΙΚΙΑ τραγουδούν, σε μια μουριά απάνω/ έχω εσένα στην καρδιά, άλλη καμιά δεν βάνω. Από τη Νεκταρία Θεοδωρουλάκη η όντως θαυμάσια αυτή ερωτική μαντινάδα. Για τη Νεκταρία ο Εννιαχωριανός έγραψε: Στα 'πεταχτά' του φίλου μας Βαγγέλη Κακατσάκη/ στέλνει τσι μαντινάδες του καινούριο φιντανάκι!
'ΟΤΑΝ Ο Θεμιστοκλής ήταν ακόμη νέος, μετά τη μάχη του Μαραθώνα (490 π.Χ.) οπότε είχε διαφημιστεί η στρατηγική αξία του Μιλτιάδη, παρουσιαζόταν σκεπτικός και έμενε ξάγρυπνος νύχτες ολόκληρες. Δεν έπαιρνε μέρος στα συμπόσια και έλεγε σε όσους απορούσαν γι’ αυτή την αλλαγή στη ζωή του ότι δεν τον άφηνε να κοιμηθεί η δόξα του Μιλτιάδη (Ουκ εά με καθεύδειν το του Μιλτιάδου τρόπαιον). Ενώ δηλαδή, όλοι πίστευαν ότι η ήττα των βαρβάρων στον Μαραθώνα ήταν ο τίτλος του πολέμου, ο Θεμιστοκλής έλεγε ότι ήταν αρχή μεγαλύτερων αγώνων και προετοίμαζε τον εαυτό του και την πόλη για την αντιμετώπισή τους, προς το συμφέρον της Ελλάδας, προβλέποντας από νωρίς το μέλλον' (Από το βιβλίο 'Η άλλη όψη της ιστορίας' εκδ. 'Σαββάλας').
«Θά ’θελα να ’χα φτερά αητού/ το τζίνι του Αλαντίν,/ καρδιά παιδιού,/ βλέμμα Χριστού,/ γνώση σοφού./ Ν’ ανοίξω τα φτερά του αητού/ να φτάσω στα ψηλά,/ να ’χω την μπόρεση/ να δω με μια ματιά τη γη./ Να δώσω πρόσταγμα/ στο τζίνι τ’ Αλαντίν,/ να μου γνωρίσει/ τις δύσπιστες ψυχές/ σ’ αξίες./ Να κάτσω πλάι τους,/ και με την παιδική καρδιά να γίνω φίλος,/ κι ύστερα με το βλέμμα του Χριστού/ να δω τα μάτια τους».
Το ποίημα 'Τι θα ’θελα' του Γιάννη Θ. Πολυράκη.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (21.07.2012)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

«Κι οι δάσκαλοι μας έσκυψαν ντροπιασμένοι,/ και τα Εγχειρίδια έσκυψαν ντροπιασμένα/ κ’ οι δασκάλοι μας τρέμουν τώρα πια,/ και τα Εγχειρίδια τρέμουν τώρα πια/ όσο πλησιάζουν τα περί Θερμοπυλών και τα περί Σαλαμίνος».
Από το ποίημα 'Χωρίς τίτλο' του Κώστα Μόντη.

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

'ΘΑΛΑΣΣΑ που τους έφερες, πάρ’ τους και γύρνα πίσω/ κι όσο και να σε μίσησα θα σε ξαναγαπήσω'. Ενα από τα πολλά ποιήματα που έγραψε ο Κύπριος ποιητής Κώστας Μόντης για την τούρκικη εισβολή στο νησί του. Ηταν 20 Ιουλίου 1974. Σαν σήμερα...
ΕΙΣ ΤΟ ΒΟΥΝΟ ψηλά εκεί/ είν’ εκκλησιά ερημική/ το σήμαντρό της δεν χτυπά/ δεν έχει ψάλτη ούτε παπά... Και οι στίχοι αυτοί από ένα παλιό παιδικό ποίημα, έρχονται στο μυαλό μου σήμερα που γιορτάζει ο Προφήτης Ηλίας. Δεν μπορεί παρά ’ναι του Προφήτη Ηλία, του Αϊ- Λια, τούτη η ερημική εκκλησία 'εις το βουνό ψηλά εκεί', σκέφτηκα όταν το πρωτάκουσα.
Ο,ΤΙ ΗΤΑΝ ο Δίας και ο Ηλιος - Απόλλωνας για τους αρχαίους Ελληνες, έγινε ο Αϊ-Λιας για τους μεταγενέστερους. Αυτός είναι ο Αγιος, μας λέει η λαϊκή παράδοση, που ρυθμίζει τη βροχή, τη βροντή και τον κεραυνό. Και βέβαια αυτός, λόγω ονόματος, που 'ανεβάζει' το λάδι στην ελιά. Ενας εκχρισθιανισθείς ειδωλολάτρης είναι ο Ελληνας, όπως έχει γράψει και ο Pernot!
KATAΣΒΕΣΤΗΚΕ η πυρκαγιά στα Εννιά Χωριά, δεν μπορούμε, όμως να πούμε τέλος καλό, όλα καλά. Τεράστιες οι ζημιές. Ωστόσο, δόξα τω Θεώ, τα χειρότερα απεφεύχθησαν. Γιατί υπάρχουν και χειρότερα. Φύλακες γρηγορείτε! Το καλοκαίρι είναι πίσω...
ΤΑ ΦΩΝΗΕΝΤΑ είναι εφτά και φωνάζουν δυνατά. Τα σύμφωνα είναι δεκαεφτά και ακούγονται σιγά. Σαράντα χρόνια δάσκαλος αυτά μάθαινα στους μαθητές μου. Χαμένος ανάμεσα στους φθόγγους και στα γράμματα ακούω να λένε πως ήμουν. Πέντε είναι τα φωνήεντα και πέντε τα σύμφωνα, λέει. Περίοδος εκπτώσεων και για την ελληνική γλώσσα; Από τον φίλο μου τον γερω-δάσκαλο ο μονόλογος.
ΑΝΤΕ ΝΑ τελειώσει ο Ιούλης, να κάνουμε ένα διάλειμμα 15 ημερών από τους γάμους και τις βαφτίσεις, λόγω Δεκαπενταύγουστου! Κούνια που μας κούναγε! Γεμάτο, ξετρουλιαχτό, θα ’ναι το δεκαπενθήμερο από κάθε είδους εκδηλώσεις των τοπικών Πολιτιστικών Συλλόγων και των 'απανταχού' που επιστρέφουν στη γενέθλια γη.
ΣΤΟ... ΠΙΤΣΙ φιτίλι μπορεί να κάνει μαντινάδα και μάλιστα επί παντός επιστητού ο Ηλίας ο Σταματάκης (Χρόνια πολλά και καλά, Ηλία για τη γιορτή σου!) Για το ράλλυ Αιγαίου η τελευταία: Φίλοι μας θαλασσόλυκοι μπήκανε στο λιμάνι/ κι εμείς τσ’ υποδεχτήκαμε μ’ αγάπη μάνι - μάνι.
Ο ΑΪ ΛΙΑΣ ήτανε ναύτης κι επειδή έπαθε πολλά απ’ τη θάλασσα και πολλές φορές κινδύνεψε να πνιγεί, βαρέθηκε τα ταξίδια κι αποφάσισε να πάει να μείνει σε μέρος που δεν ξέρουν τι είναι θάλασσα και καράβια. Προχωρούσε, λοιπόν, κρατώντας ένα κουπί στον ώμο του και ρωτούσε τι είναι αυτό που κρατάει. Οσο του έλεγαν 'κουπί' εκείνος προχωρούσε ακόμα πιο ψηλά, ωσότου έφτασε στην κορφή του βουνού. Εκεί σαν ρώτησε πάλι του απάντησαν 'ξύλο'. Τότε κατάλαβε πως δεν έχουν ιδέα από θάλασσα και πλεούμενα. Ετσι έμεινε μαζί τους. Από το βιβλίο 'Λαογραφικό Ημερολόγιο' της Αικατερίνης Τσοτάκου - Καρβέλη.

«Κι οι δάσκαλοι μας έσκυψαν ντροπιασμένοι,/ και τα Εγχειρίδια έσκυψαν ντροπιασμένα/ κ’ οι δασκάλοι μας τρέμουν τώρα πια,/ και τα Εγχειρίδια τρέμουν τώρα πια/ όσο πλησιάζουν τα περί Θερμοπυλών και τα περί Σαλαμίνος».
Από το ποίημα 'Χωρίς τίτλο' του Κώστα Μόντη.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (20.07.2012)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΕΠΙΣΚΕΠΤΗΣ της παλιάς πόλης; Χαρά μου! Καταστηματάρχης της παλιάς πόλης; Γιατί όχι! Κάτοικος της παλιάς πόλης; Δεν σφάξανε!

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΣΕ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ έκτακτης ανάγκης η Αχαΐα! Στο ίδιο έργο κι εφέτος θεατές. 'Ελεος, παιδιά του βουνού και του κάμπου', όπως έγραψε η φίλη Πέρσα Χριστάκου στη σελίδα της, στο Βιβλίο των Προσώπων, χθες. 'Νωρίς ξεκινήσαμε τις φωτιές φέτος! Τι θ’ απομείνει να κάψουμε τον Αύγουστο;'.

'ΣΑΦΑΡΙ' για 11,5 δισ. ευρώ, από το οικονομικό επιτελείο της Κυβέρνησης. Ο τίτλος του χθεσινού κύριου θέματος της εφημερίδας μας. Κι όποιον πάρει η μπάλα ή κι όποιον πάρει ο Χάρος! Και πάλι θα κλάψουν μανούλες...

ΦΟΡΟΙ, φόροι, φόροι, φόροι, φόροι, φόροι, φόροι... Κολυμπώντας στη θάλασσα των φόρων, χειμώνα καλοκαίρι. Τα πρόσωπα αλλάζουνε ο φορομπήχτης μένει. Κι όσο μένει τόσο εξελίσσεται σε μεγαλύτερο φορομπήχτη.

ΚΑΙ ΟΙ ΚΛΕΦΤΕΣ κάνουν πάρτι! Μέχρι και ληστείες μετά μουσικής προβλέπεται να έχουμε οσονούπω. Θα βάζουν στη διαπασών τα μουσικά όργανα που θα κουβαλούν μαζί τους οι διαρρήκτες για να διασκεδάζουν τους νοικοκυραίους, ενώ θα κάνουν τη δουλειά τους.

'ΑΛΛΟ ο εθνικισμός και άλλο η αγάπη προς την πατρίδα. Την αγάπη προς την πατρίδα την επαινούμε τον εθνικισμό τον καταδικάζουμε'. Καθαρές κουβέντες από τον αρχιεπίσκοπο Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Ιερώνυμο. 'Ορθοτόμηση της Αλήθειας', το σχετικό σχόλιο που έκανε στη στήλη του '9 μποφόρ' 'ο βοριάς' (βλ. εφ. 'Χριστιανική, Πέμπτη 21 Ιουνίου 2012).

ΕΠΙΣΚΕΠΤΗΣ της παλιάς πόλης; Χαρά μου! Καταστηματάρχης της παλιάς πόλης; Γιατί όχι! Κάτοικος της παλιάς πόλης; Δεν σφάξανε!

ΜΕΣΩ Ρεθύμνου στη Νησίδα της Σούδας; Και τι έγινε, Ειρήνη! Το θέμα είναι να μην πηγαίνουμε στην Αθήνα μέσω Θεσσαλονίκης. Ακόμα κι αυτό μπορεί να το δεις και να το ζήσεις. Δύσκολο σου φαίνεται;

ΕΥΤΥΧΩΣ που υπάρχουν οι διακρίσεις στο ποδόσφαιρο να χαμογελάσουμε λιγάκι, μου γράφει η μαντιναδολόγος μας Νεκταρία Θεοδωρουλάκη, αναφερόμενη στην Εθνική Νέων στο ποδόσφαιρο. Να και η σχετική μαντινάδα: 'Ο χώρος του αθλητισμού χαμόγελα χαρίζει/ ο Ελληνας για μια στιγμή μπορεί ν’ αναντρανίζει'.

Ο ΕΝΑΣ καύσωνας περνά, ο άλλος έρχεται. Εκμεταλλευτείτε το διάλειμμα της μιας μέρας που παρεμβάλλεται, για να πάρετε δυνάμεις, ν’ αντέξετε...

ΟΙ ΚΑΤΟΙΚΟΙ της Κέρκυρας αφιέρωσαν ένα άγαλμα βοδιού στην Ολυμπία. Το κακό ήταν ότι κάποτε ένα παιδάκι που έπαιζε κάτω από το άγαλμα σηκώθηκε απότομα και χτύπησε το κεφάλι του σ’ αυτό. Λίγες μέρες μετά πέθανε. Οι Ηλείοι σκέφτηκαν τότε να βγάλουν έξω από την ιερή Αλτη το άγαλμα, αφού έγινε αιτία θανάτου και να του κάνουν τους απαιτούμενους καθαρμούς. Για να είναι βέβαιοι ρώτησαν το μαντείο των Δελφών. Η Πυθία τους συμβούλεψε να κάνουν τους καθαρμούς στη θέση που βρισκόταν. Ετσι απέφυγαν την κοπιαστική μεταφορά (Από το βιβλίο 'Η άλλη όψη της Ιστορίας', εκδ. 'Σαββάλας'). 

«Ελα μαζί να τρέξουμε/ αδέλφι να σωθούμε,/ πίσω ακλουθάει γίγαντας/ μαύρος κι αγριεμένος./ Ξερνάει λάβα απ’ τα σωθικά/ πλοκάμια πυρωμένα/ που σφίγγουν νιους και γέροντες/ ανθρώπους, θάμνους, δένδρα./ - Πώς γίνεται να στηλωθώ/ μαζί σου για να τρέξω/ που ’χω λαβωματιές βαθιές,/ σπασμένα τα φτερά μου/ καρφιά ακόμα πύρινα/ μες στη μικρή καρδιά μου!/ - Τρέχα αδελφέ και φώναξε/ πως όλα δε χαθήκαν!/ Αρκεί μονάχα να σταθούν/ όλοι να πολεμήσουν./ Οπου ’ναι οι πολλοί μαζί/ τον ένα θα νικήσουν».

Το ποίημα 'Αδέλφι' της Αγγελικής Βαλεοντή - Δεμερτζή.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!

(http://petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα!

ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ...

Στον "μάγκα" που "έχει" το κινητό μου

 Γράφει ο NΕΚΤΑΡΙΟΣ ΕΥ. KΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
kak_nektar@yahoo.gr

Οπως, ίσως, θα έχεις ήδη διαπιστώσει αγαπητέ 'φίλε' (το φίλε το βάζω σε εισαγωγικά γιατί δεν σ? έχω δει ποτέ μου ούτε σε ξέρω) το κινητό τηλέφωνό μου που έχεις στα χέρια σου από χθες το απόγευμα δεν είναι και ιδιαίτερης αξίας! Χαλάλι σου! Επειδή όμως φαντάζομαι ότι έχεις και μια εξοικείωση, όπως οι περισσότεροι από εμάς με την απλή τεχνολογία, θα έχεις ήδη διαπιστώσει από τις πάρα πολλές φωτογραφίες και τα αρκετά βιντεάκια που ίσως θα έχεις παρακολουθήσει στη συσκευή, πως αυτό το κοριτσάκι που αποκλειστικά πρωταγωνιστεί είναι η μοναχοκόρη μου! Ολα αυτά τα στιγμιότυπα που πλέον δεν θα μπορώ να έχω στο αρχείο μου είναι στις περισσότερες των περιπτώσεων μοναδικές στιγμές που ήλπιζα να κρατήσω μέχρι το τέλος της ζωής μου και αργότερα να έχει και η τριών ετών, σήμερα, κόρη μου! Αν έχεις κι εσύ παιδί ή ανιψάκι ή... ελπίζω να καταλαβαίνεις!
Οταν σου τηλεφωνήσαμε στο τηλέφωνό μου και μας μίλησες σε σπαστά ελληνικά, μας είπες πως είσαι από την Αλβανία και ότι έχεις έρθει λίγους μήνες στην Ελλάδα!
Μας έδωσες και ραντεβού στην πλατεία Αγοράς να έρθουμε να σε βρούμε αλλά δεν ήσουν εκεί!
Οταν σε ξαναπήραμε (σου ?πα και το όνομα του κατόχου του κινητού, ελπίζω να το συγκράτησες), μας απάντησες σε άπταιστα ελληνικά! Με προφορά... χανιώτικη μας είπες πως κάνουμε λάθος στον αριθμό! Αυτή η... διττή προσωπικότητά σου δεν με μπέρδεψε καθόλου.
Η 'μαγκιά' και η πονηριά, αλλά και πολλά άλλα 'ωραία' είναι χαρακτηριστικά του ανθρώπου απ? όποιο μέρος του κόσμου κι αν προέρχεται!
Αλβανός ή Ελληνας λοιπόν δεν έχει καμία σημασία, τουλάχιστον για μένα! Σημασία έχει ότι τα στενοσόκακα της Σπλάντζιας και της παλιάς πόλης που τριγυρνάς κάνοντας μαζί με το παρεάκι σου τη μπάζα σου, ξέρουν ήδη πως έχεις στα χέρια σου ένα αντικείμενο των 100 - 120 ευρώ! Ενα αντικείμενο που έχει μια διαφορετική - συναισθηματική αξία, για τον κάτοχό του, δηλαδή εμένα που 'η αποτύπωση των αναμνήσεων της κόρης μου' είναι θησαυρός ανεκτίμητος! Νομίζω ότι καταλαβαινόμαστε!
Και κάτι ακόμη: Επειδή είμαι σίγουρος πως οι δικοί σου θα στο 'σφυρίξουν', ελπίζω να μου επιστρέψεις τουλάχιστον τις φωτογραφίες, τρόποι υπάρχουν πολλοί!
Στο είπα και παραπάνω, το κινητό χαλάλι σου!
Αν πάλι δεν γουστάρεις να τις επιστρέψεις... και πάλι χαλάλι σου!

Χανιώτικα νέα (19.07.2012)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΜΑΡΙΝΑΣ, της πιο αγαπημένης Αγίας των Ελλήνων, σήμερα. Μεγάλη η Χάρη της! Ακόμα και τον δαίμονα, που τον ζωγραφίζουν δίπλα της, σε κάθε εικόνα της, έχει την εξουσία να μαραίνει, πιστεύει ο λαός μας. Και βέβαια τα ερπετά και τα ζωύφια που χαλάνε τα σπαρτά, αλλά και τους κακούς ανθρώπους, ενώ ξεμαραίνει, θεραπεύει τα άρρωστα και μαραμένα παιδιά.
Η  ΑΓΙΑ ΜΑΡΙΝΑ μαραίνει και ξεμαραίνει, ο Αγιος Αιμιλιανός (Αϊ-Μιλιανός) που γιορτάζει αύριο μαθαίνει τα παιδιά να μιλούν, ο Αγιος Ελευθέριος 'ελευθερώνει' τις έγκυες γυναίκες, ο Αγιος Στυλιανός στυλώνει τα παιδιά με εύθραυστη υγεία... Κατά το όνομα του Αγίου και η Χάρη του!
ΤΗΣ ΑΓΙΑ - ΜΑΡΙΝΑΣ σύκο και του Αγιο - Λιος σταφύλι/ και τ’ Αγιο - Παντελεήμονος ξεκούτρουλο κοφίνι! Κατακόρυφα ανεβαίνει αυτές τις μέρες η ωρίμαση των σύκων και των σταφυλιών.
'ΤΙ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ; Σκέφτομαι πως αν συνεχίσει έτσι η ζέστη θα μας πάρει ο γεραντοδιάολος'... έγραψε τις προάλλες στη σελίδα του στο βιβλίο των προσώπων ο φίλος Μιχάλης Ανδριανάκης. Και το σχόλιο μιας κοινής φίλης: 'Α, δεν μας πήρε ακόμα;'.
ΦΟΥΡΝΟΣ ο τόπος γύρω μας, ως το βαθύ θεμέλιο/ μα τη δροσιά τη βρίσκω ’γω στο δροσερό σου γέλιο! Και σήμερα, όπως πάντα άλλωστε, ωραίος ο Ηλίας ο Σταματάκης. Ποιος καύσωνας;
ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ δεν τετραγωνίζεται ο κύκλος! Κι αφού δεν τετραγωνίζεται θα ξανακυκλώσουν το τετράγωνο! Για τα μέτρα που καλείται να πάρει η Κυβέρνηση, ώστε να εξοικονομήσει 11,5 δισ. ευρώ κουβεντιάζαμε με τον φίλο μου τον γερω - δάσκαλο, όταν μου είπε τα περί κύκλου και τετραγώνου. Και μη μου πείτε ότι θα χαθείτε στη μετάφραση...
'ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ πλέον ανοιχτή (ελεύθερη) αγορά, έχομε «σοσιαλισμό» των ανωτέρων και ανωτάτων οικονομικών στρωμάτων. Εκείνοι παίρνουν τα κέρδη και ο φορολογούμενος παίρνει τους φόρους. Δηλαδή πηγαίνομε προς μια εξέλιξη, όπου μετατρέπονται οι πάντες σε καταναλωτές επί πιστώσει και σε δουλοπάροικους εποχής υψηλής τεχνολογίας'. Νικόλαος Σταύρου, καθηγητής στο Χάουαρντ της Ουάσιγκτον (εφ. 'Χριστιανική', 21-6-2012).
ΟΤΑΝ Ο Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ βρισκόταν ακόμα στη Φοινίκη, ο Δαρείος του έστειλε επιστολή και φίλους να τον παρακαλέσουν να δεχθεί δέκα χιλιάδες τάλαντα για την απόλυση των αιχμαλώτων, να πάρει όλη τη χώρα μέχρι τον Ευφράτη και, αφού παντρευτεί μια απ’ τις κόρες του, να είναι φίλος και σύμμαχός του. Οταν ο Αλέξανδρος ανακοίνωσε αυτές τις προτάσεις στους φίλους του, ο στρατηγός Παρμενίων είπε: 'Εγώ αν ήμουν Αλέξανδρος, θα τα δεχόμουν'. Κι εγώ είπε ο Αλέξανδρος, 'αν ήμουν Παρμενίων'. Κι έγραψε στον Δαρείο ότι θα του έδειχνε κατανόηση αν δήλωνε υποταγή, αλλιώς θα βάδιζε εναντίον του (Από το βιβλίο 'Η άλλη όψη της ιστορίας', εκδ. 'Σαββάλας').

«Σκίζει η πλήρη τα νερά/ κι αντηχάνε τα βουνά./ Ντούκου - ντούκου μηχανάκι/ ντούκου το παλιό μεράκι./ Τρίτη, Πέμπτη και Σαββάτο/ μες της θάλασσας τον πάτο./ Ποιος θα ρίξει, ποιος θα πάρει/ τ’ ασημένιο το φεγγάρι./ Χάιντε, χάιντε, βρε παιδιά/ πάμε στην Αγιά Μαρίνα,/ πάμε στην Αγιά Μαρίνα/ με την όμορφη μπενζίνα./ Και Δευτέρα και Τετάρτη/ ποιος θ’ ανέβει στο κατάρτι/ κι άχου την Παρασκευή/ ποιος θα κάτσει στο κουπί./ Βρε παπά το θυμιατό σου/ γύρισε το κατά ’δω/ και με το βασιλικό σου/ ράντισέ μας το νερό».
Το τραγούδι 'Ντούκου - ντούκου μηχανάκι'
(Στίχοι: Οδυσσέας Ελύτης. Μουσική: Λίνος Κόκοτος. Πρώτη εκτέλεση: Μιχάλης Βιολάρης και Ρένα Κουμιώτη).

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (17.07.2012)

ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ

Τα Λευκά Ορη του Αντώνη Πλυμάκη (1)

Μεγάλο λάθος να πει κανείς ότι ο Αντώνης Πλυμάκης, ο ξεχωριστός αυτός μπιστικός δραγάτης της ψυχής του τόπου μας, όπως είχα γράψει γι’ αυτόν (βλ. 'Εύφημες Μνείες', 30.4.2001), αγαπά τα Λευκά Ορη όπως το σπίτι του, για τον απλούστατο λόγο ότι τα Λευκά Ορη είναι το σπίτι του. Εκεί έχει 'μαδαρώσει', εδώ και 60 χρόνια, ο νους του και δε λέει να ξεκουνήσει. Από την ευλογημένη, κατά δήλωσή του, εκείνη ημέρα που άρχισε με τον Ορειβατικό Σύλλογο Χανίων 'να κάνει κύκλο στο βουνό, βόλιτα στη Μαδάρα', για να χρησιμοποιήσω τον στίχο ενός ριζίτικου. Και την πρώτη του, επίσης ευλογημένη διάβαση, του Μεγάλου Φάραγγα της Σαμαριάς. Κάποιοι, να το πούμε κι αυτό, ωστόσο, άλλα υποστηρίζουν. Δεν γνώρισε στα είκοσι τόσα χρόνια του ο Πλυμάκης τα Λευκά Ορη, λένε, αλλά από τη στιγμή που άνοιξε τα μάτια του στο φως, απ’ τη στιγμή που γεννήθηκε. 'Γέννησαν οι Μαδάρες μας και κάνανε παιδάκι/ κι ο Γκίγκιλος το βάφτισε Αντώνιο Πλυμάκη', μας λέει σε μια μαντινάδα του ο Γ. Δαρατσιανός. Παιδί των Λευκών Ορέων από γεννησιμιού του, λέει ο θρύλος, ο κυρ Αντώνης, λοιπόν. Ενα ριζιμιό χαράκι τους, ούτως ή άλλως. Ενας γερω-κυπάρισσος που επιμένει να σταυροδένει τις μνήμες με τις ρίζες και να τοξεύει τον ουρανό. Ενας σταυραετός που πετά από κορφή σε κορφή και υποδέχεται κάθε πρωί τον ήλιο όταν ανατέλει και τον αποχαιρετά κάθε βράδυ, όταν δύει...

Τα Λευκά Ορη του Αντώνη Πλυμάκη (2)

Με αφορμή την έκθεση φωτογραφίας για τα Λευκά Ορη, του Αντώνη Πλυμάκη και της κόρης του Σοφίας, στο Μεγάλο Αρσενάλι (7 - 15 Ιουλίου) με τη συμπαράσταση και τη φροντίδα της Κοινωφελούς Επιχείρησης Πολιτισμού - Περιβάλλοντος του Δήμου Χανίων, η πρώτη σημερινή εύφημη μνεία. Να ’χουν την ευκαιρία να δουν γι’ άλλη μια φορά οι Χανιώτες, μα και οι όποιοι ξενομπάτες, τον άγριας ομορφιάς και άγνωστο στους πολλούς κόσμο των Λευκών Ορέων. Η αρχική σκέψη και αυτής της έκθεσης όπως και των προηγούμενων παρόμοιων του Αντώνη Πλυμάκη. Χαίρεται να μοιράζεται την ομορφιά με τους άλλους, έτσι όπως την έχει ατενίσει κι έτσι όπως την έχει βιώσει στις αμέτρητες περιπλανήσεις του στη Μαδάρα, απαθανατίζοντάς τη με τον φακό του και καταγράφοντάς τη στα βιβλία του, ο ανιδιοτελής και ακούραστος αυτός εργάτης της ανάδειξης και προβολής του τόπου μας και ιδιαίτερα των Λευκών Ορέων. Χιλιάδες οι φωτογραφίες που έχει τραβήξει και χιλιάδες οι σελίδες που έχει γράψει γι’ αυτά. Οσο γνωρίζεις πιο βαθιά, τόσο αγαπάς πιο πλέρια, μας λέει ο Ποιητής. Ο Αντώνης Πλυμάκης γνωρίζει πατέ - πατέ τα Λευκά Ορη και τ’ αγαπά όσο πιο πλέρια γίνεται. Δεν του φτάνει ωστόσο αυτό. Θέλει να κάνει κι εμάς να τα γνωρίσουμε και να τ’ αγαπήσουμε. Να μας μεταλαμπαδεύσει το δικό του ένθεο πάθος, τη δική του 'φιλάνθρωπη' ματιά στα πρόσωπα και τα πράγματα, στα πρόσωπα των πραγμάτων και στα πράγματα των προσώπων...

Μια ακόμα δικαίωση

Ενα βιβλίο πάνω απ’ όλα και πρώτα απ’ όλα για τον γνωστό και ως Δάσκαλο των δασκάλων, συμπατριώτη μας, εκ Παϊδοχωρίου Αποκορώνου ορμώμενο, διακεκριμένο παιδαγωγό, ιστορικό ερευνητή και συγγραφέα, τακτικό συνεργάτη της εφημερίδας μας δρα Νίκο Πετρουλάκη (φωτ.), από μια φερέλπιδα πανεπιστημιακή δασκάλα την Ευαγγελία Καλοράντε. Ενα βιβλίο που στηρίχθηκε στο αρχείο του Ν. Πετρουλάκη 'το οποίο σε συνδυασμό με συνεντεύξεις του ίδιου και συγχρόνων του, αποτέλεσε το πρωτογενές υλικό για να αποδοθεί το περιεχόμενο της εκπαιδευτικής πράξης, μέσα από τις έννοιες και τα νοήματα που διατυπώνουν τα ίδια τα υποκείμενα. Μια μελέτη στην οποία αξιοποιείται η βιογραφική μέθοδος ως επιστημονικό εργαλείο εκπαιδευτικής πολιτικής, για να αποτυπωθεί η δομή και το περιεχόμενο της εκπαιδευτικής εξέλιξης από το 1920 έως το 2000. Μια μοντέρνα εκδοχή επιστημονικής πολιτικής που την εντάσσει μέσα στο πολυσχιδές περιβάλλον, όπου διαφορετικά πολιτικά, κοινωνικά και πολιτισμικά επίπεδα διαπλέκονται για να σχηματοποιηθεί η πολιτική των εκπαιδευτικών προθέσεων, η νομοθεσία της εκπαίδευσης και η υλοποίησή της. Ενα κατάλληλο ανάγνωσμα για τον ειδικό μελετητή της εκπαιδευτικής πολιτικής, που θα έχει τη δυνατότητα να κινηθεί ανάμεσα στη μικρο- και μακρο- ιστορία της εκπαιδευτικής πολιτικής'. Κατά τη συγγραφέα του. 'Νίκος Πετρουλάκης: Από την εκπαιδευτική πολιτική στην εκπαιδευτική πράξη', ο τίτλος του περί ου ο λόγος βιβλίου, που κυκλοφορείται οσονούπω απ’ τις εκδόσεις 'Γρηγόρη'. 'Είμαι ιδιαίτερα ευτυχής και αισθάνομαι ότι ο δάσκαλός μου δικαιώνεται καθώς αναδεικνύεται το έργο του και συμβάλλει σε αυτό που πάντοτε επιθυμούσε, να προβληθεί η συμβολή του απλού δασκάλου στο εκπαιδευτικό γίγνεσθαι', γράφει στο τέλος του μηνύματος που μου έστειλε η συγγραφέας, που ειρήσθω εν παρόδω υπηρέτησε ως δασκάλα της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης για μια σχολική χρονιά (1997 - 98) στον Νομό μας. Σύμπασα η δασκαλική οικογένεια είναι ευτυχής, που και με αυτόν τον τρόπο αναγνωρίζεται ο Νίκος Πετρουλάκης, Ευαγγελία! Ιδιαίτερα αυτή του Νομού μας που έχει την ευκαιρία να διαβάζει, μαζί με τους άλλους Χανιώτες, τις επί παντός επιστητού εκλεκτές επιφυλλίδες του Δασκάλου μας, στα 'Χανιώτικα νέα'...

Χανιώτικα νέα (16.07.2012)

ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ
Δ1 ΤΑΞΗ 5ου ΔΗΜ. ΣΧ. ΧΑΝΙΩΝ
Ο χαμένος θησαυρός του Τσιτιλιμπίχτι!

¨Μiα κόκκινη κλωστή κι ένα παρδαλό νησί'. Ο τίτλος ενός από τα βιβλία τής καλά γνωστής και στους αναγνώστες του Παιδότοπου πολυβραβευμένης συγγραφέα - εικονογράφου Λιάνας Δενεζάκη. 'Ο χαμένος θησαυρός του Τσιτιλιμπίχτι', ο τίτλος του παραμυθιού που έγραψαν και εικονογράφησαν τα παιδιά της Δ1 τάξης του 5ου Δημ. Σχ. Χανίων, έχοντας σε ρόλο εμψυχωτή τη Λιάνα Δενεζάκη, όταν αυτή, στο πλαίσιο του προγράμματος του ΕΚΕΒΙ σχετικά με τη φιλαναγνωσία τα επισκέφτηκε και μίλησε μαζί τους για το βιβλίο της αλλά και γενικότερα για το έργο της (βλ. Παιδότοπος, 31 Μαρτίου 2012). Το παραμύθι αυτό που έγινε ένα πανέμορφο βιβλίο, που δεν είχε να ζηλέψει τίποτα ως προς την εκτύπωση απ? τα παιδικά βιβλία που κυκλοφορούν, μαζί με κάποιες απ? τις ζωγραφιές τους, φιλοξενείται στον σημερινό Παιδότοπο. Συγχαρητήρια και στα παιδιά και βέβαια στη δασκάλα τους, την επίσης πολύ γνωστή, από εργασίες μαθητών της, στους αναγνώστες του Παιδότοπου, φίλη μου Ρούλα Μουστάκα. 
Β.Θ.Κ.

Τα ονόματα των παιδιών που εμπνεύστηκαν το παραμύθι:
Αλιφιεράκης Στέφανος, Αλυγιζάκη Μαρία, Βασιλείου Θοδωρής, Δημητρίου Ελένη, Ηλιάκη Μαριλένα, Κοτσιφάκη Ερωφίλη, Λενταράκης Μανώλης, Μακράκης Στέλιος, Μαργαριτάκης Γιάννης, Μυγιάκη Κατερίνα, Πολιουδόβαρδα Στέλλα, Σαπουνάκης Θοδωρής, Σβουράκη Χρυσάννα, Φιλιππάκης Παναγιώτης, Φραγκεδάκη Βασιλική.

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν το Τσιτιλιμπίχτι, ένας τόπος μελωδικοζωγραφισμένος! Οι κάτοικοί του δεν έκαναν άλλο από το να ζωγραφίζουν και να τραγουδούν.
Αγαπούσαν τις πολύχρωμες νότες... αλλά αντιπαθούσαν υπερβολικά τον χορό, το παιχνίδι και το διάβασμα. 

Ο Μάλο κι η Φρουνέλα πια είχαν γίνει αχώριστοι. Τραγουδούσαν μαζί, ζωγράφιζαν και τριγύριζαν σε διάφορα μέρη του νησιού κάνοντας εξερευνήσεις. Μια ηλιόλουστη μέρα είχαν βγει για βόλτα στην παραλία και τραγουδούσαν ένα παλιό τραγούδι που μιλούσε για πειρατές και θησαυρούς. Είμαστε γενναίοι πειρατές/ ωκεανούς διασχίζουμε/ θάλασσες κι ακτές!/ Εχουμε κρυμμένους θησαυρούς/ που αν τους ανακαλύψεις/ δε θα ζεις χωρίς αυτούς! 

Εκεί που περπατούσαν και τραγουδούσαν αμέριμνοι, συνέβη κάτι παράξενο. Ενας δυνατός αέρας φύσηξε κι η θάλασσα φουρτούνιασε. Τα κύματα έσπρωξαν στα πόδια τους ένα παλιό μπουκάλι!

Τα δυο παιδιά ξαφνιάστηκαν! Το πήραν με προσοχή στα χέρια τους! Το επεξεργάστηκαν για λίγο κι ύστερα είπαν να το ανοίξουν. Ε! δε θα το πιστέψετε! Μέσα υπήρχε ένας χάρτης θησαυρού! Παρατηρώντας τον καλύτερα κατάλαβαν πως απεικονιζόταν το πίσω μέρος του νησιού τους, στο οποίο δεν πατούσε ποτέ κανείς. Μια φήμη έλεγε ότι όποιος πήγαινε σ? αυτό το μέρος δε γύριζε ποτέ. Ετσι το είχαν απαγορέψει! Το σκέφτηκαν από δω... Το συζήτησαν από εκεί... Αποφάσισαν να πάνε. Προχώρησαν κι είδαν πως σ? εκείνο το μέρος, υπήρχαν δέντρα που αντί για καρπούς είχαν παιχνίδια και αντί για φύλλα... βιβλία! Ενιωσαν μεγάλη έκπληξη! 

Ξεφυλλίζοντας τα βιβλία, ανακάλυψαν ένα σωρό ιστορίες... Ακόμα και το παραμύθι: 'Μια κόκκινη κλωστή κι ένα παρδαλό νησί'. Στο τέλος του δρόμου με τα παράταιρα δέντρα υπήρχε μια σπηλιά. Εκεί ανακάλυψαν ένα παλιό σεντούκι. Οταν το άνοιξαν, βρήκαν το μεγάλο βιβλίο του Τσιτιλιμπίχτι και γύρω του ένα σωρό πειρατές που διάβαζαν απορροφημένοι ή έπαιζαν επιτραπέζια! Ο Μάλο κι η Φρουνέλα ξετρελάθηκαν με όλα όσα είδαν και τους κάλεσαν να γνωρίσουν τον δικό τους κόσμο. 

Σε λίγο όλοι έπαιζαν επιτραπέζια παιχνίδια, διάβαζαν βιβλία, ζωγράφιζαν, τραγουδούσαν και χόρευαν.
Κι από τότε και μετά... έζησαν όλοι μαζί χαρούμενοι στο παρδαλό τους το νησί.

Χανιώτικα νέα (14.07.2012)

ΜΟΝΙΜΕΣ ΣΤΗΛΕΣ

http://mobile.haniotika-nea.gr/product_info.php?products_id=102034

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΜΗΝ ΚΑΝΕΤΕ περιττάς ερωτήσεις, εγώ είμαι πάντοτε καλά! Η συνήθης απάντηση του γνωστού τοις πάσι ιδιαίτερα ενεργού συμπολίτη μας Βασίλη Καλαϊτζή - Μουντάκι, όταν ερωτάται τι κάνει. Μεσιακά! Η απάντηση που δίνει, όταν του τίθεται η ίδια ερώτηση, ένας καλός μου φίλος, συνταξιούχος δάσκαλος. Και μη χειρότερα! Τα λόγια που χρησιμοποιεί, σε ανάλογη περίπτωση, ένας άλλος φίλος, ιδιαίτερα ταλαιπωρημένος στη ζωή του.
ΤΟ ΠΟΤΗΡΙ. Το άδειο ποτήρι. Το γεμάτο ποτήρι. Το μισοάδειο ποτήρι. Το μισογεμάτο ποτήρι. Το ποτήρι της ζωής, όπως θέλουμε να το βλέπουμε. Θέμα διάθεσης.
ΕΝΑ ΚΑΡΑΒΙ η Ελλάδα. Ενα τρελοβάπορο που ταξιδεύει στους αιώνες δίχως να βουλιάζει. Κατά τον Ποιητή. Ενα σαπιοκάραβο που μπάζει από παντού και κινδυνεύει ανά πάσα στιγμή να το καταπιεί η θάλασσα. Κατά κάποιους. Ενα κρουαζιερόπλοιο που την έχει αράξει στη Μεσόγειο, μεταξύ Ιονίου, Αιγαίου και Κρητικού πελάγου. Κατά κάποιους άλλους.
ΕΚ ΤΩΝ ΩΝ ουκ άνευ ότι η χώρα μας βρίσκεται σε οριακό σημείο. Οχι όμως μόνο η χώρα μας. Ολη η Ευρώπη βρίσκεται σε οριακό σημείο. Ή αλλάζει έτσι όπως την οραματίστηκαν οι εμπνευστές της ευρωπαϊκής ιδέας ή διαλύεται εις τα εξ ων συνετέθη.
ΔΕΙ ΔΗ ΧΡΗΜΑΤΩΝ και άνευ τούτων ουδέν έστι γενέσθαι των δεόντων. Δει δη χρημάτων και άνευ τούτων ουδέν έστι γενέσθαι των δεόντων... Δει δη χρημάτων και άνευ τούτων ουδέν έστι γενέσθαι των δεόντων... Οχι 3, αλλά 33.333 φορές η γνωστή ρήση του Δημοσθένη σαν αντίβαρο της περίφημης φράσης 'λεφτά υπάρχουν'.
ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ της αύξησης του αφορολόγητου απ’ τα 5.000 ευρώ στα 8.000 ευρώ είναι ένα θέμα που θα συζητηθεί με την τρόικα. Κατά τον υφυπουργό Οικονομικών Γ. Μαυραγάνη. Τα πάντα όλα είναι θέματα που θα συζητηθούν με την τρόικα που κρατά γιαταγάνι, κύριε Μαυραγάνη!
ΝΑ Η ΛΥΣΗ στο πρόβλημα του καύσωνα κατά τη μαντιναδολόγο μας Νεκταρία Θεοδωρουλάκη: Στο πρόβλημα του καύσωνα βρήκα εγώ τη λύση/ ένα φιλί τσ’ αγάπης μου μπορεί να με δροσίσει! Πολύ περισσότερο αν δοθεί 'παρά θιν αλός'...
ΛΕΝΕ ότι κάποιος Ροισάκης, βάρβαρος, αποστάτης από τον βασιλιά των Περσών, ήρθε με πολλά χρήματα στην Αθήνα. Επειδή όμως τον κυνηγούσαν οι συκοφάντες, κατέφυγε στο σπίτι του Κίμωνα, όπου έβαλε δίπλα στην πύλη της αυλής δύο δοχεία, το ένα γεμάτο χρυσούς δαρεικούς και το άλλο με ασημένιους. Μόλις τα είδε, ο Κίμων χαμογέλασε και τον ρώτησε αν προτιμούσε να έχει τον Κίμωνα μισθωτό ή φίλο. Κι όταν εκείνος του απάντησε ότι τον ήθελε φίλο, του αποκρίθηκε: 'Λοιπόν φύγε και πάρε κι αυτά μαζί σου, γιατί, αφού είμαι φίλος σου θα στα ζητήσω, όταν θα τα έχω ανάγκη'. Από το βιβλίο 'Η άλλη όψη της Ιστορίας', εκδ. Σαββάλας.

«Ερχετ’ η ψαρόβαρκα, έρχεται ολοΐσια/ πέρα απ’ τον Ασπρόπυργο κι απ’ τα Πετρονήσια/ σα νεράιδα αφρόπλαστη, νύφη φτερωτή,/ τη χαϊδεύει ο μπάτης·/ μύρια πλούτη ατίμητα στην ποδιά κρατεί,/ ζηλευτά προικιά της./ Ερχετ’ η ψαρόβαρκα χρυσοστολισμένη,/ έρχεται ασημόζωστη και ροδοντυμένη,/ του πελάου αρχόντισσα βεργολυγερή,/ με πολλά καμάρια/ πλούτη και στολίδια της έχει και φορεί/ του γιαλού τα ψάρια».
Το ποίημα 'Η ψαρόβαρκα' του Γεωργίου Δροσίνη.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com/)

Χανιώτικα νέα (13.07.2012)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

'ΔΙΔΕ ΠΡΟΣΟΧΗΝ πάντοτε και εις την μεγαλυτέραν ανοησίαν. Ο Νεύτων από την πτώσιν ενός σάπιου μήλου ανεκάλυψε τον παγκόσμιον νόμον · βλέπεις, λοιπόν, ότι εν σάπιον μήλον κατώρθωσεν ό,τι δεν κατορθώνουν όλα τα γερά μαζευμένα'. Από τη 'Χρυσή Διαθήκη' του Πολύβιου Δημητρακόπουλου.
ΑΣ ΑΜΠΕΛΟΦΙΛΟΣΟΦΗΣΩΜΕΝ και ολίγον! Ουριασμένο βρίσκω το κεφάλι μου απ? την πολλή ζέστη. Αν μου έλειπε και το Καλάμι, κακά τα χάλια μου.
ΤΟ ΚΑΛΑΜΙ ΜΑΣ, ο Σταυρός μας, η Χρυσή Ακτή μας, το Μαράθι μας, η Κυανή Ακτή μας, η Νέα Χώρα μας, η Αλμυρίδα μας, η Γεωργιούπολή μας, η Παλιόχωρά μας, τα Σφακιά μας, το Λουτρό μας, η Σούγια μας, η Αγία Μαρίνα μας, το Λαφονήσι μας, ο Πλατανιάς μας, ο Γλάρος μας, το Καλαμάκι μας, οι -μεγάλη η Χάρη τους!- Αγιοι Απόστολοί μας! Από παραλίες τα Χανιά, άλλο τίποτα! Ο καθένας μας και το... Καλάμι του.
'ΧΑΝΙΑ, ΤΟ διαμάντι της Κρήτης, δεν προσφέρεται για μια ρακή στο πόδι, αλλά για διακοπές δίχως τέλος!'. Το βρήκα στη σελίδα που έχει στο Βιβλίο των Προσώπων (φέισμπουκ) η φίλη Ειρήνη Καλαϊτζάκη. Δανεισμένο λέει από εβδομαδιαίο περιοδικό και τη δημοσιογράφο Κατερίνα Καλού. Δάνειο στο δάνειο!
ΠΑΝΩ ΣΕ ροδοπέταλα χορεύουν δροσοστάλες/ την ομορφιά σου τραγουδούν που δεν την έχουν άλλες! Καθαρά ερωτική φαίνεται η μαντινάδα που εδώ και αρκετές μέρες μου έχει στείλει ο Ηλίας ο Σταματάκης. Δεν βάζω, ωστόσο, το χέρι μου στο Ευαγγέλιο. Μπορεί να την έγραψε και για την πόλη των Χανίων. Γνωστός λάτρης της ομορφιάς της ο Ηλίας.
ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΤΩΝ Αγίων Ασωμάτων σήμερα κι όλοι οι δρόμοι του Αποκόρωνα οδηγούν στην καρδιά του τριγώνου που σχηματίζουν οι νοητές ευθείες που έχει κορυφές τον Βαφέ, το Νίππος και τις Βρύσες. Στο παλιό εκκλησάκι των Βαφιανών αλωνάρηδων που η ευσέβεια του Παναγιώτη Κωστάκη και της γυναίκας του της Μαίρης το έκαμε παναποκορωνιώτικο και όχι μόνο προσκύνημα.
ΑΥΞΑΝΕΣΘΕ ΚΑΙ πληθύνεσθε! Αυξήθηκε κατά ένα μέλος ο πληθυσμός της ΑΕΚ στη γειτονιά μου. Δεν πρόλαβε καλά - καλά να γεννηθεί η εγγονή του και ο γνωστός και μη εξαιρετέος φ(θ)ανατικός Αεκτζής γείτονάς μου της φόρεσε το κιτρινόμαυρο σκουφάκι με τον Δικέφαλο. Να σας ζήσει η Δήμητρα, Δημήτρη!
ΓΙΩΡΓΟ Π. Καραγεωργίου, νομικό - συγγραφέα, Χανιά: Συμφωνώ απόλυτα. Το βιβλίο σας 'Οδοιπορικό έμπονης αγάπης', που μόλις κυκλοφορήθηκε, παρά τον 'φαινομενικά' προσωπικό του χαρακτήρα, δεν είναι τέτοιο. Στρέφεται κι αγκαλιάζει, όπως και σεις υπογραμμίζετε, τους απανταχού της γης νέους ανθρώπους και φανερώνει το μέγα θαύμα της έμπονης - αυτοθυσιαστικής αγάπης σε σύζευξη με το άλλο απόλυτο μέγεθος (δίδυμο) που είναι η ελευθερία. Σας ευχαριστώ πολύ και γιατί μου το στείλατε και για την ιδιαίτερα θερμή αφιέρωση.
Ο ΜΕΓΑΣ Αλέξανδρος ακούγοντας σε μια δίκη την κατηγορία εναντίον κάποιου βούλωσε με το χέρι το ένα αφτί του. Οταν τον ρώτησαν γιατί το κάνει, απάντησε: 'Με αυτό το αφτί θ? ακούσω τον κατηγορούμενο'.

«Οχι, όχι. Δεν έχει/ αποτελειώσει η αποστολή./ Υπάρχουν ανοιχτοί λογαριασμοί/ με τον άχτιστο λόγο μου./ Το κόμμα ακόμα/ λαξεύει την τέλεια τελεία./ Ελιωσε ο παμπάλαιος ήλιος/ κι αμφίβολη πλια η ακτινοβολία του./ Ως τον απροσδιόριστο προορισμό/ απρόσιτη η απόσταση./ Επειτα τ? άγραφτα χαρτιά μου/ αποζητούν το τίμημα του ζην./ Εντέλει, ν? απαλλαγώ από τις αλυσίδες/ να παραδώσω γυμνό το πνεύμα μου/ άγιο».
Το ποίημα 'Παράδοση' του Γιώργου Ν. Κάρτερ.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (12.07.2012)

ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ...

Εμεινα στο κιγκλίδωμα να κοιτάζω την εξέλιξη της φάσης, μα ξύπνησα! Δεν ξέρω τι έγινε μετά μα είμαι σχεδόν σίγουρος πως καλάθι δεν μπήκε! Ο Πέτρος ήταν/είναι πολύ καλός στην άμυνα.

Γράφει ο
NΕΚΤΑΡΙΟΣ ΕΥ. KΑΚΑΤΣΑΚΗΣ


Το όνειρο με τον Πέτρο

Είναι απ’ εκείνα τα παράξενα που συμβαίνουν, τα ανεξήγητα που σου φέρνουν χιλιάδες σκέψεις στο νου, αμέτρητους συνειρμούς και εξετάζεις όλα τα πιθανά κι απίθανα 'πώς' και τα 'γιατί'! Ο Πέτρος ήρθε στον ύπνο μου, εντελώς ξαφνικά, την περασμένη Κυριακή το βράδυ· βρισκόμουν μες στο γήπεδο σε μια κερκίδα όχι γεμάτη! Στρωμένο ήταν ένα τραπέζι (αυτά τα παράδοξα που συμβαίνουν στα όνειρα), κόσμος πολύς τριγύρω και όλοι παρακολουθούσαμε έναν αγώνα μπάσκετ! Ποιοι παίζαν με ποιους δεν μπορώ να το πω! Ομως εκεί μέσα στο παρκέ στην περιοχή της ρακέτας ξεχώρισα μονάχο τον Πέτρο! Ψηλός, σοβαρός με βλέμμα στραμμένο στο παιχνίδι που παιζόταν! Αμεσα σκέφτηκα πως είχα πολύ καιρό να τον δω, να ακούσω γι’ αυτόν! Νομίζω πως παραξενεύτηκα, αλλά συγχρόνως ένιωσα χαρά που τον ξαναείδα! Στράφηκα στον διπλανό μου 'Τον ξέρεις; Θα του μιλήσω! Είναι ο Πέτρος!'.
'Ας τον, παίζει αγώνα τώρα', με προέτρεψε ο διπλανός μου, αλλά εγώ άρχισα τα νοήματα για να κάνω αισθητή την παρουσία μου! Ο αγώνας παιζόταν μακριά(!!) Εγώ συνέχιζα τα νοήματα ώσπου με είδε! Ηρθε κοντά! 'Με θυμάσαι;', τον ρώτησα! Με θυμόταν! [Μεγαλύτερος αυτός, έναν χρόνο! Στα σχολεία, στο γήπεδο! Κάποιες φορές αντίπαλοι σε μονά στο ανοικτό του γηπέδου! Μετά διάβαζα γι’ αυτόν στις αθλητικές σελίδες των εφημερίδων! Σπουδαία καριέρα στο μπάσκετ παράλληλα με τις σπουδές του! Τελευταίος σταθμός του ο ΑΓΟΡ. Μετά από πολλά χρόνια τυχαία τον συναντούσα στο λιμάνι ή στους δρόμους της πόλης μας! Τελευταία φορά τον είδα στην πλατεία δικαστηρίων μπροστά από το περίπτερο...!].
Ο Πέτρος βαδίζοντας ξαναγύρισε στο κέντρο της ρακέτας, να αμυνθεί στην επίθεση της αντίπαλης ομάδος! Εμεινα στο κιγκλίδωμα να κοιτάζω την εξέλιξη της φάσης, μα ξύπνησα! Δεν ξέρω τι έγινε μετά μα είμαι σχεδόν σίγουρος πως καλάθι δεν μπήκε! Ο Πέτρος ήταν/είναι πολύ καλός στην άμυνα.
Δευτέρα μεσημέρι, μια ξαφνική ιδέα του βραδινού ονείρου μες στο νου! Βλέπω την ημερομηνία 9 Ιουλίου! Πληκτρολογώ το όνομά του στη μηχανή αναζήτησης! Ιούλης μήνας ήταν, Δευτέρα 14, 2008, που 'έφυγε' στα 36 του χρόνια ο Πέτρος Οικονομάκης! Να ’σαι καλά φίλε εκεί, απ’ τα ψηλά που μας θωρείς!

Χανιώτικα νέα (11.07.2012)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΨΗΦΟΣ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗΣ στην Κυβέρνηση απ’ όλους ανεξαιρέτως τους βουλευτές των τριών κομμάτων που τη στηρίζουν. Αναμενόμενο. Ψήφος εμπιστοσύνης στην Κυβέρνηση και από τους πολίτες οι οποίοι ψήφισαν τα κόμματα που τη στηρίζουν; Πίσω έχει η αχλάδα την ουρά...

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΚΑΤ’ ΑΡΧΗΝ να γράψω... στα πεταχτά τα 'πεταχτά' κι ύστερα πόδια μου βοηθάτε με! Κι αν έχω να κάμω δουλειές σήμερα. Συνταξιούχος σου λέει ο άλλος...
ΨΗΦΟΣ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗΣ στην Κυβέρνηση απ’ όλους ανεξαιρέτως τους βουλευτές των τριών κομμάτων που τη στηρίζουν. Αναμενόμενο. Ψήφος εμπιστοσύνης στην Κυβέρνηση και από τους πολίτες οι οποίοι ψήφισαν τα κόμματα που τη στηρίζουν; Πίσω έχει η αχλάδα την ουρά...
ΑΝΟΙΓΩ ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ. 'Αχλάδες' έλεγαν οι Ελληνες τα σε σχήμα αχλαδιού καράβια των Ενετών, τα οποία έσερναν πίσω τους (λες κι ήταν ουρά!) ένα μικρό καραβάκι, που έβαζαν μέσα όπλα και τρόφιμα. Ετσι όταν καμιά φορά παρουσιαζόταν στο πέλαγος κάποιο καράβι οι νησιώτες βιγλάτορες καταλάβαιναν αμέσως αν ήταν απλώς ιστιοφόρο ή 'αχλάδα'. Αν συνέβαινε το πρώτο κανένα πρόβλημα. Αν όμως επρόκειτο για 'αχλάδα' τους έπιανε πανικός γιατί καταλάβαιναν ότι σε λίγο θ’ άρχιζαν μάχες, πολιορκίες, θάνατοι κι έφευγαν για να ετοιμάσουν την άμυνα. Πίσω έχει η 'αχλάδα' την ουρά, τι θα γίνει τώρα... Κλείνω την παρένθεση.
ΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ είναι εδώ, τα δυσκολότερα έρχονται. Ολο και σκουραίνουν περισσότερο τα πράγματα. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι θα πρέπει σαν κοινωνία να σταυρώσουμε τα χέρια μας και να περιμένουμε το μοιραίο. Αντιθέτως.
ΜΕΤΑΞΥ ΜΑΣ! Τι καλά να τα λέγαμε μόνο... αναμεταξύ μας. Να μην χρειάζεται να κουβεντιάζουμε (για να το πούμε ήπια) με την τρόικα. Να μην πηγαίναμε στο Γιούρογκρουπ και σ’ όλα τ’ άλλα γιούρο, πλην των αθλητικών. Να είμαστε στη... βολή της Βουλής μας και στη Βουλή... της βολής μας.
ΚΙ ΟΜΩΣ ΜΠΟΡΟΥΝ να κάνουν μαζί ο σκύλος και ο κάτης! Ούτε πέντε ούτε δέκα αλλά πενήντα χρόνια έκλεισε η γαλλογερμανική συμφιλίωση...
'ΚΑΙ ΑΥΤΗ Η ΗΤΤΑ, ηρωικώς υφισταμένη, αναγορεύει τον ηττηθέντα ήρωα, ίσως υπέρτερον και του νικητού'. Από τη 'Χρυσή Διαθήκη' του Πολύβιου Δημητρακόπουλου.
ΟΘΗΣΑΥΡΟΣ τση θάλασσας κοχύλια και κοράλλια/ λογιώ - λογιώ στολίζουνε τση Κρήτης τ’ ακρογιάλια. Είναι καμωμένοι κάποιοι άνθρωποι και να βλέπουν την ομορφιά και να μπορούν να την περιγράφουν. Οπως η φίλη Νεκταρία Θεοδωρουλάκη (δική της η μαντινάδα) για παράδειγμα.
ΠΟΙΟΣ, ΠΟΙΟΣ, ΠΟΙΟΣ! Ο Μαύρος ο Θεός! Μόνον ο Θεός μπορεί να σώσει πια την ΑΕΚ. Και Θεός της είναι μόνον ο λαός της. Μαζί με τον 'αναγορευθέντα' απ’ αυτόν Θεό Θωμά Μαύρο. Αχ, βρε γείτονα Αεκτζή.
ΓΙΑΝΝΗ ΧΡΗΣΤΑΚΗ, επ. σχολ. σύμβουλο - συγγραφέα, Ηράκλειο: Και για τη διοργάνωση της ημερίδας 'Για το Ολοκαύτωμα των χωριών της Ιεράπετρας στις 15 - 16 Σεπτεμβρίου 1943', της οποίας ήσουν μέλος της Οργανωτικής Επιτροπής και για την έκδοση των πρακτικών της που μου στείλατε και της οποίας είχες και την επιμέλεια, τα θερμά μου συγχαρητήρια. Κατέθεσα και πριν από λίγες μέρες τον θαυμασμό μου για το έργο σου. Το κάνω και σήμερα. Πάντα άξιος!
ΕΝΑΣ ΣΧΟΛΑΣΤΙΚΟΣ είδε στον ύπνο του ότι πάτησε ένα καρφί και έδεσε το πόδι του. Κάποιος φίλος του, αφού έμαθε τον λόγο, του είπε: 'Δίκαια μας λένε ανόητους. Γιατί κοιμάσαι χωρίς παπούτσια;'. Από το βιβλίο 'Η άλλη όψη της Ιστορίας' (εκδ. Σαββάλας').

«Από το Χάραμα, εκεί/ τρέχουν να φτάσουν/ στα λιγοστά δέντρα/ στον καφενέ της ζωής τους./ Ξεπορτίζουν, γίνονται δέκα - δώδεκα/ εκεί φωλιάζουν και καταπιάνονται/ με την πολιτική/ με τους μισθούς και τις συντάξεις/ που όλο λιγοστεύουν./ Για τον πληθυσμό,/ τα ποσοστά επιτυχίας/ των αρχηγών και των κομμάτων/ για τη βία, την τρομοκρατία,/ για τα στοιχεία τα κακοποιά,/ ντόπια και ξένα,/ ανεξέλεγκτα να δρουν/ στην κοινωνική ζωή/ που όλα καταρρέουν».
Από το ποίημα 'Απόμαχοι' της Γιώτας Φωτιάδου - Μπαλαφούτη.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com)
e-mail: Kakatsakis@sch.gr

Χανιώτικα νέα (10.07.2012)