ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΤΟ ΒΡΑΔΙΝΟ αγιάζι αναρριπίζει την ουρά του Αυγούστου, όπως λέει ο ποιητής. Δυο, μαζί με τη σημερινή και μία μόλις μέρες έμειναν για να μας αποχαιρετήσει και ο φετινός Αύγουστος. Τι καλά να έμενε κι άλλο, να έμενε τουλάχιστον άλλες τριάντα μέρες ο θείος αυτός μήνας! Ονειρο θερινής νυκτός...
ΑΠΟΚΕΦΑΛΙΣΤΗ, Κοψοκέφαλο και Κουτσοκέφαλο λέει τον Αϊ Γιάννη που γιορτάζει σήμερα ο λαός μας, λόγω του αποκεφαλισμού του απ’ τον Ηρώδη μετά από επιθυμία της Σαλώμης της κόρης της Ηρωδιάδας. Δεν μένει, όμως, μόνο σ’ αυτά... Τον λέει και Νηστευτή, μα και Νηστικό, αλλά και Ριγολόγο, Θερμολόγο, Παροξυσμό και Κρυοδίτη!..
ΑΥΣΤΗΡΗ, αυστηρότατη ήταν η σημερινή νηστεία, για τον θρησκευόμενο λαό μας. Ακόμα και το ψωμί νήστευαν για να εξευμενίσουν τον Αγιο. Μαύρα σπυριά θα έβγαζε, λέει, εκείνος που δεν την τηρούσε. Εκτός του ό,τι θα τον έπιανε ρίγος... Αλλες εποχές!
ΖΗΤΗΜΑ διατροφής. Πολλές αρρώστιες μπορούμε ν’ αποφύγουμε αν κάνουμε σωστή διατροφή. Η σύγχρονη διαιτολογία έχει πάρει πολλά απ’ τις νηστείες που έχει θεσπίσει η εκκλησία μας.
ΝΗΣΤΕΥΕΙ ο δούλος του Θεού που δεν έχει να φάει! Μια άλλη άποψη, που όμως, έχει χάσει πολύ απ’ το έδαφος που είχε. Ενα μήλο την ημέρα τον γιατρό τον κάνει πέρα. Παροιμία διαίτης... Κόλλησα. Πάμε παρακάτω!
'ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ που πετούσαν νεράτζια στα Αστυνομικά Τμήματα, τον Δεκέμβρη του 2008, οι τότε συνομήλικοι του Αλ. Γρηγορόπουλου, επέλεξαν μαζικώς σχολές με γνώμονα την επαγγελματική αποκατάσταση. Μεγαλύτερη άνοδο σημείωσε η Σχολή Αστυφυλάκων'. Αντιγραφή απ’ το χθεσινό 'Nooz.gr'. Σημεία των καιρών στην Ελλάδα της κρίσης.
Η ΑΓΩΝΙΑ του τερματοφύλακα πριν απ’ το πέναλτι. Ο φόβος του Μαξίμου για τους απείθαρχους βουλευτές. Αλλο να τα βρίσκουν οι τρεις κι άλλο να εγκρίνουν αυτά που βρήκαν οι τρεις οι 169. Νομίζω!
ΟΠΟΥ ΛΑΛΟΥΝ πολλοί κοκόροι αργεί να ξημερώσει! Σωστό! Κανείς, όμως, δεν μπορεί να απαγορεύσει στον όποιο κόκορα να λαλεί. Αυτό δα έλειπε!
ΕΝ ΑΝΑΜΟΝΗ των νέων σκληρών, σκληρότατων, μέτρων. Κόψε από ’δω, ράψε από ’κει, κόψε από ’δω ράψε από ’κει, κόψε από ’δω, ράψε από ’κει! Τα τελευταία γυρίσματα του έργου 'Η μπαλωματού', που θα δοθεί οσονούπω για έγκριση στους τροϊκάνους. Τι να κόψεις και τι να ράψεις; Ειδικότης των! Παίρνεις το ψαλίδι κι όπως πάει...
ΑΝΝΑ, Αννούλα μου, Αννιώ, του τόπου μας καμάρι/ μυρίζεις σαν το γιασεμί, σαν βιόλα, σαν θυμάρι. Ηθελε λέει και μια μαντινάδα με τ’ όνομά της, μου γράφει ο μαντιναδολόγος μας ο Ηλίας ο Σταματάκης. Σιγά το δύσκολο γι’ αυτόν. Στον αέρα πετούν οι στίχοι, απλώνει το χέρι του και τους πιάνει.
ΚΑΠΟΤΕ ο Αντώνιος στην Αλεξάνδρεια ψάρευε, αλλά δεν έπιανε τίποτε και στενοχωριόταν, επειδή ήταν μπροστά η Κλεοπάτρα. Διέταξε τότε τους ψαράδες να μπουν κρυφά στη θάλασσα και να καρφώσουν στο δικό του αγκίστρι ψάρια που αυτοί είχαν πιάσει πιο πριν. Αφού, λοιπόν, αυτό έγινε δυο τρεις φορές, η Κλεοπάτρα το κατάλαβε και την άλλη μέρα διέταξε κάποιον δικό της να προλάβει και να καρφώσει στο αγκίστρι του Αντωνίου ένα παστό ψάρι, από εκείνα που έφερναν από τον Πόντο. Οταν ο Αντώνιος τράβηξε το ψάρι έξω, ακολούθησαν πολλά γέλια. Αλλά η Κλεοπάτρα για να απαλύνει τη  ντροπή του τού είπε: 'Αυτοκράτορα, δώσε σε μας τους Αλεξανδρινούς το καλάμι. Το δικό σου κυνήγι είναι πόλεις, βασιλιάδες και ήπειροι'. (Από το βιβλίο 'Η άλλη όψη της ιστορίας' εκδ. 'Σαββάλας').

'Το βραδινό αγιάζι/ αναρριπίζει την ουρά του Αυγούστου/ μπρος στ’ ανοιχτά παραθυρόφυλλα του θέρους./ Κλείσε τα τζάμια/ κ’ ετοίμασε τα κούτσουρα στο παραγώνι./ Ισως απόψε να κηδέψουμε τον πελαργό/ που επιχείρησε να δραπετεύσει/ στο Νοτιά'.
Το ποίημα 'Ετοιμασίες' του Κώστα Θεοφάνους.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (29.08.2012)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΜΗ ΡΩΤΑΣ τι μπορεί να κάνει η πατρίδα για σένα, αλλά τι μπορείς να κάνεις εσύ για την πατρίδα σου. Χρησιμοποιεί συχνά αυτήν τη φράση του Τζον Κένεντι, στις μεταξύ μας συζητήσεις, τελευταία, ο φίλος μου ο γερω-δάσκαλος. 
Η ΑΝΑΚΤΗΣΗ της αξιοπιστίας της χώρας στο εξωτερικό είναι ένα θέμα. Ενα άλλο θέμα, πολύ μεγαλύτερο, ωστόσο, είναι η ανάκτηση της αξιοπιστίας του κράτους (όσης είχε τέλος πάντων) στο εσωτερικό. Δεν αρκεί να πηγαίνουμε καλά στο εξωτερικό και να ?χουμε τα μαύρα μας τα χάλια στο εσωτερικό!
Ο ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ της Ισπανίας Μαριάνο Ραχόι πέρασε νόμο σύμφωνα με τον οποίο οι Ισπανοί βουλευτές θα πληρώνονται μόνο κατά τη διάρκεια της θητείας τους και παύουν να έχουν το δικαίωμα ψήφισης νόμου για αύξηση των αποδοχών τους. Παίρνοντας αφορμή απ? αυτό η μαντιναδολόγος μας Νεκταρία Θεοδωρουλάκη έγραψε: 'Οι Ισπανοί βουλευτές όταν θα μπατιρίσουνε/ απ? τους δικούς μας δανεικά θα ?ρθουνε να ζητήσουνε'.
'ΤΟ ΑΔΙΚΟ είναι ότι (σ.σ. στην Ελλάδα) πολλοί που έχουν λεφτά έχουν φύγει κι έχουν επενδύσει αλλού και πρέπει να την πληρώσουν οι απλοί άνθρωποι'. Τάδε έφη Ανκελα Μέρκελ. Εχει άδικο σ? αυτό;
ΝΑ ΑΠΑΓΟΡΕΥΘΟΥΝ οι προσλήψεις συζύγων και συγγενών μέχρι και δεύτερου βαθμού για το σύνολο των κρατικών λειτουργών. Κλείνει η πόρτα. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι δεν θ? ανοίξει το παράθυρο. Να προσλαμβάνει ο μεν τον συγγενή του δε και ο δε τον συγγενή του μεν. Ο Πολύδωρας, για παράδειγμα την αδελφή του γαμπρού του Τραγάκη και ο Τραγάκης την κόρη του Πολύδωρα. Νόμιμον. Κι άσε το ηθικό να πηγαίνει για... βρούβες...
'ΟΠΟΥ Η ατιμία πληρώνεται με χρυσόν η τιμιότης πληρώνεται με μόλυβδον'. Από τη 'Χρυσή Διαθήκη' του Πολύβιου Δημητρακόπουλου
ΑΓΩΝΙΑ τέλος από χθες για τους υποψηφίους των Α.Ε.Ι. και των Τ.Ε.Ι., με την ανακοίνωση των βάσεων. Καλή συνέχεια σ? όλα τα παιδιά! Και σ? όσα κέρδισαν αυτή τη μάχη και σ? όσα την έχασαν. Ο πόλεμος συνεχίζεται. 'Δεν έχει τέλος αυτή η θητεία' για να χρησιμοποιήσω έναν στίχο του Ντίνου Χριστιανόπουλου.
ΝΑ ΜΠΕΙ 'με το δεξί' στην Α? Εθνική (Σούπερ Λιγκ) ο Πλατανιάς, είχα ευχηθεί την Παρασκευή. Τελικά μπήκε. Θετικό αποτέλεσμα ήταν η εκτός έδρας ισοπαλία με τα Γιάννινα. Μην είμαστε και πλεονέκτες!
ΠΑΠΑ - ΧΡΗΣΤΟ Παπουτσάκη, Κάινα: Επιλογή μου να μη σε αναζητήσω ούτε προχθές (παραμονή) ούτε χθες (ανήμερα) της Χάρης του Αγίου Φανουρίου. Είχε τόσο μα τόσο κόσμο! Θα περάσω μια από αυτές τις μέρες να τα πούμε με την ησυχία μας. Οπως κάθε χρόνο. Εις επήκοον του Αγίου, η Χάρη του οποίου, με τη βοήθεια της χάρης σου ξέρω ότι φτάνει πολύ μακριά!
Ο ΦΙΛΙΠΠΟΣ ήρθε κάποτε σε σύγκρουση με τον στρατηγό των Αχαιών και σύμμαχό του ως τότε Αρατο. Υπουλος καθώς ήταν και θέλοντας να απαλλαγεί απ? αυτόν, του έδωσε, χωρίς να το καταλάβει να πιει δηλητήριο. Το ίδιο έκανε και με τους Αθηναίους ρήτορες Ευρυκλείδη και Μίκωνα, γιατί έκρινε ότι επηρέαζαν τους συμπολίτες τους σε βάρος του. Το δηλητήριο, που με τόση ευκολία έδινε στους άλλους, ήρθε τελικά και μέσα στην οικογένειά του, αφού ο μικρότερος γιος του, ο Περσέας δηλητηρίασε τον άλλο γιο του τον Δημήτριο. Ο Φίλιππος δεν άντεξε τον χαμό του γιου του και έτσι πέθανε από τη στενοχώρια του. (Από το βιβλίο 'Η άλλη όψη της ιστορίας' εκδ. 'Σαββάλας').
'Προσπάθεια κ? εκείνη όπως η παλιά/ να στήσω σ? ένα χαρτί τον Κόσμο./ Παιδική ζωγραφιά -σου λένε- οι μεγάλοι./ Κολλούσα το χαρτί ψηλά στο τζάμι/ για να φαίνεται -κι ύστερα μετρούσα./ Εβρισκα τέσσερα τα χρώματα/ και τ? όνειρο πάντα μεγάλο κι ένα./ Κ? έτρεμα: δύο γουρλωμένα μάτια η ψυχή μου./ Από τη μια ο κόσμος μου ολόκληρος./ Από την άλλη μια σταγόνα σάλιο'.
Το ποίημα 'Παιδική ζωγραφιά' της Πόπης Γαβριλάκη.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (28.08.2012)

ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ

Και πατέρας του μονοτονικού

Φανατικός δημοκράτης, ακάματος αγωνιστής, ακέραιος άνθρωπος, αδέκαστος πολιτικός... Κάποιοι απ’ τους χαρακτηρισμούς που χρησιμοποίησε ο πρώην βουλευτής και πρώην πρόεδρος της Παγκρητίου, Γιώργος Πρασιανάκης, για να αποχαιρετήσει τον 'αδερφοχτό' του Λευτέρη Βερυβάκη (φωτ.) που έφυγε 'πρόωρα και σε ακατάλληλη ώρα', προ ημερών, για το δίχως γυρισμό ταξίδι. Ο Λευτέρης Βερυβάκης ήταν εκτός όλων των άλλων και 'ο πατέρας του μονοτονικού' μου είπε σε τηλεφωνική μας συνομιλία ο γνωστός και ως Δάσκαλος των Δασκάλων, στον χώρο της εκπαιδευτικής Ιερουσαλήμ, παιδαγωγός δρ Νίκος Πετρουλάκης. Ηταν μια απ’ τις πρώτες αποφάσεις του ως υπουργού Παιδείας (ήταν ο πρώτος υπουργός Παιδείας στις κυβερνήσεις του Ανδρέα Παπανδρέου), μου θύμισε. Είχε την ευχέρεια να το κάνει γιατί ο Γεώργιος Ράλλης στην περίφημη εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, γνωστή στον χώρο της παιδείας και ως μεταρρύθμιση Ράλλη - Παπανούτσου, με την οποία μπήκε η ταφόπετρα στην καθαρεύουσα, συμπεριέλαβε διάταξη που έλεγε ότι το θέμα των τόνων και των πνευμάτων μπορεί να ρυθμιστεί μ’ ένα απλό Προεδρικό Διάταγμα. Ηταν μια ρηξικέλευθη απόφαση, που άλλαζε εντελώς με μια μονοκοντυλιά τη γνωστή απ’ την Αλεξανδρινή εποχή μορφή της ελληνικής γλώσσας, κάτι ανάλογο μ’ αυτό που έκανε ο Κεμάλ, όταν κατάργησε την αραβική γραφή και επέβαλε τη λατινική στην Τουρκία, μου είπε ο Δάσκαλος των Δασκάλων. Ο ίδιος ο Βερυβάκης δίσταζε πολύ, μου αποκάλυψε, να πάρει αυτήν την απόφαση, μια απόφαση που ακόμα και σήμερα, ύστερα από 30 περίπου χρόνια, εξακολουθεί να κουβεντιάζεται κι αν έλειπε ο επίσης μακαρίτης σήμερα συμπατριώτης μας (απ’ τη Χρυσαυγή Κισάμου) παιδαγωγός Γιώργος Μαραγκουδάκης, που ήταν ο γενικός διευθυντής του γραφείου του και τον έπεισε, πιθανόν να μην την έπαιρνε ποτέ ο ίδιος. Οχι δεν μου είπε ο και Δάσκαλός μου στη Μετεκπαίδευση, αν ανήκει στους υποστηρικές ή στους πολέμιους της απόφασης. Μ’ άφησε να το καταλάβω όμως, χρησιμοποιώντας τη δική του την 'πετρουλάκειο' μέθοδο. Θυμάσαι πότε βάζουμε βαρεία; με ρώτησε. Δεν θυμόμουν κι ας το είχα διδαχθεί. Ούτε όλες τις δασυνόμενες λέξεις θυμόμουν, που επίσης είχα διδαχθεί και για δύο τρεις σχολικές χρονιές, είχα διδάξει... Εν πάση περιπτώσει: 'Χαίρετε, λοιπόν, θείοι τόνοι, οξείες, βαρείες, περισπωμένες! Χαίρετε, ψιλές, δασείες, στιγμές, μισοστιγμές, υποστιγμές, ερωτηματικές, χαίρετε!'. Για να κλείσω με μια φράση απ’ τον 'Διάλογο' του Διονυσίου Σολωμού, έτσι όπως τη λέει ο Ποιητής. Και για να επιστρέψω στον Λευτέρη Βερυβάκη. Μια ζωή ορθοστατών και ορθοβαδίζων...

Ν’ ακούγω το γέλιο των χωριανών μου...

Ξεχωριστά 'μνημόνευσε' ο Χαράλαμπος Μουρνάζος, κατά την αντιφώνησή του στην εκδήλωση τιμής που διοργάνωσε τις προάλλες γι’ αυτόν στους Αρμένους ο Πολιτιστικός Σύλλογος του χωριού, τη μητέρα του, Ειρήνη, το γένος Τσακιράκη. 'Να πάω, παιδί μου, στο χωριό, ν’ ακούσω το γέλιο των χωριανών μου'. Αυτά τα λόγια που τα έκανε 'φυλαχτό στην ψυχή' του, του είπε, λέει, εκείνη η 'αγιασμένη' γυναίκα, όταν κάποτε είχε πάει στην Αθήνα να τον επισκεφτεί, αλλά όπως κατάλαβε απ’ την πρώτη κιόλας μέρα δεν έκανε. Ούτε 'το ασύγκριτο αρμενιανό τοπίο με τον πλατανοδροσιό' ούτε 'τον ανθώνα της αυλής της, έργο των χειρών της', νοσταλγούσε, όπως νόμιζε. Το γέλιο των χωριανών της ήταν αυτό που της έλειπε. 'Τούτο το γέλιο σας, χωριανοί μου, είναι και για μένα η χαρά και η παρηγοριά μου, το ατίμητο αγαθό της ψυχής μου, φάρμακο στο φαρμάκι που μας ποτίζουν οι δίσεκτοι χρόνοι που ζούμε, καθένα μας χωριστά και την πατρίδα ολόκληρη', είπε αμέσως μετά την 'αποκάλυψη', μια αποκάλυψη που συγκίνησε τους πάντες, ο Γερω-Χαράλαμπος. Η πιο συγκινητική στιγμή της βραδιάς ήρθε, ωστόσο, λίγο αργότερα, όταν ο τιμώμενος αποκάλυψε τη δικιά του παραγγελιά, που την παραθέτω ολόκληρη ως δείγμα γραφής του μπουρνάζειου ύφους που αντανακλά το μπουρνάζειον ήθος: 'Και καθώς η ογδονταπεντάχρονη ψυχή μου ανοίγει οσονούπω πανιά για το ταξίδι που δεν έχει γυρισμό, έχω αφήσει παραγγελιά στη γυναίκα και στο παιδί μου, να φέρουν το σκήνωμά μου να τ’ αποθέσουν στο κοιμητήρι του Προφήτη Ηλία, πλάι στους γονείς, την αδελφή μου Αννα και τους άλλους μισεμένους χωριανούς. Και στο πανηγύρι του Αγίου, ν’ ακούω το γέλιο σας, χωριανοί μου, ν’ αγάλλεται η ψυχή μου και να φτερουγίζει σε τούτους τους τόπους, μάτια μου, που μοιάζουν του Παραδείσου'...
Πώς να μην συγκινηθούν ακόμα και οι πλάτανοι που παντοαιωνίως φρουρούν τους Αρμένους!

Χανιώτικα νέα (27.08.2012)

ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

ΔΗΜ. ΣΧ. ΑΓΙΑΣ ΜΑΡΙΝΑΣ
Ταξιδεύοντας με ξεναγούς Τριτάκια...

Mια από τις εργασίες που μου είχε στείλει ο και φίλος μου καλός δάσκαλος Μύρωνας Παναγιωτάκης, όταν υπηρετούσε στο Δημ. Σχολείο της Αγίας Μαρίνας (σχ. χρονιά 2010 - 2011) ήταν κι αυτή που δείγματά της φιλοξενούνται στον σημερινό Παιδότοπο.
Τη βρήκα τις προάλλες ψάχνοντας στα χαρτιά μου και σκέφτηκα ότι ποτέ δεν είναι αργά για να βγουν στο λιακωτό της δημοσιότητας τα που έγραψαν για τις χώρες των γονιών τους (του ενός ή και των δύο) κάποια απ’ τα παιδιά της τάξης του...
Για τη Βουλγαρία, την Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας, το Καζακστάν, την Αλβανία, την Αίγυπτο, τη Σλοβακία... Τί σημασία έχει αν τα τότε τριτάκια θα πηγαίνουν τη νέα σχολική χρονιά που αρχίζει σε 15 περίπου μέρες στην πέμπτη τάξη! Τα γραπτά μένουν... Να ‘στε καλά, παιδιά και συγγνώμη για την καθυστέρηση.
Β.Θ.Κ.

Οταν ήμουν μικρός, είχα πάει στο Πουγκρατέτσι - Pogradeci. Ηταν δίπλα σε μια λίμνη. Εκεί έπαιζα με τους φίλους μου. Πολλοί Ελληνες πηγαίνουν στην Αλβανία και πολλοί Αλβανοί δουλεύουν στην Ελλάδα. Και αγαπώ την Αλβανία.

Λευτέρης Κρίκου

Η Αλβανία είναι μία χώρα δίπλα στην Ελλάδα. Ολοι οι συγγενείς μου ζουν εκεί. Τα Χριστούγεννα πήγα και πέρασα τέλεια. Τα Τίρανα είναι μεγάλη πόλη.
Με λένε Γκίλη


Ο παππούς μου δεν έχει κάνει ποτέ μπάνιο στη θάλασσα γιατί η (FVR) δεν έχει θάλασσα, αλλά ωραίες και μεγάλες λίμνες Οχρίδα και Πρέσπα.
Στη FVR έχει πολλούς σκαντζόχοιρους.
Σβέζδαν Στιόικοβ
FVR: (Π.Γ.Δ.) Former Yugoslav Republic


Οταν ξεκίνησε για το 'χρυσόμαλλο δέρας' ο Ιάσωνας έφθασε σε μια μικρή χώρα με ψηλά βουνά, φαράγγια και παραλίες στη Μαύρη Θάλασσα. Δεν ήταν άλλη από την Κολχίδα, τη σημερινή Γεωργία. Τυφλίδα, Σοχούρι, Μπατούμ, Γκόρι... ωραίο κλίμα και μια όμορφη σημαία.
Α! Και νόστιμα φρούτα.
Χρυσάνθη Σταμαθιουδάκη - Γκελασβίλη


Δυνατά άλογα, πολλές καμήλες, γενναίους πολεμιστές και μία τεράστια χώρα με πολύ πετρέλαιο.
Αγγελος


Μια φορά μια καμήλα ήπιε όλο το νερό από ένα βαρέλι στον κήπο της γιαγιάς μου.
Αγγελος Λάζαρος



Νείλος, Φαραώ, πυραμίδες, Σαχάρα, καμήλες, Σουέζ, χουρμάδες, τσάι, παστρουμάς. Ολα αυτά βλέπω και 'τρώω' κάθε φορά που πηγαίνω σε μια μεγάλη και πολύ γνωστή χώρα όπου μένουν θείοι και θείες μου, την Αίγυπτο!
Αννα


Η Σλοβακία είναι μια μικρή, αλλά πολύ όμορφη χώρα. Εχει καταπράσινα βουνά, λίμνες, δάση, ποτάμια, ωραία σπίτια, κάστρα, χωριουδάκια και             η Μπρατισλάβα, η πρωτεύουσα, είναι κουκλίστικη. Τα Χριστούγεννα είχα πάει και όλα ήταν πανέμορφα, γιατί ήταν χιονισμένα. Η πόλη της μαμάς μου η Τρνάβα ήταν τόσο όμορφη!
Σοφία Lubimba (με αγάπη) Γ1


Η Βουλγαρία είναι η χώρα που γεννήθηκα. Η πόλη μου λέγεται Μπουργκάς. Το καλοκαίρι πηγαίνω για μπάνια στη Μαύρη Θάλασσα.
Με λένε Ντομπρίν

Χανιώτικα νέα (26.08.2912)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΠΑΙΔΙ ΤΟΥ ΒΟΥΝΟΥ! Οπως τον Νικηφόρο Βρεττάκο για παράδειγμα. Γι’ αυτόν ο Ταΰγετος. Για μένα τα Λευκά Ορη. Να κάθομαι στο καφενείο του Γιάννη του Κοτσιφού, Σαββατόβραδο στο Νίππος, κάτω απ’ τον ίσκιο τους και να μου γνέφουν με τα άσπρα μαντήλια τους.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ στο βαλτωμένο τοπίο της σημερινής ελληνικής πραγματικότητας έτσι όπως τα τηλεοπτικά δελτία την περιγράφουν. Οι συνάντησεις του Σαμαρά με τους Μερκολάντ. Το πακέτο των μέτρων σαν διαπραγματευτικό ατού. Το τείχος του Βερολίνου. Η έκθεση της τρόικας. Ο κίνδυνος της χρεοκοπίας, αν δεν εκταμιευτεί η επόμενη δόση...

Η ΕΠΟΜΕΝΗ δόση, της επόμενης δόσης, την επόμενη δόση, επόμενη δόση! Μόνο στον ενικό, σ’ όλες πάντως τις πτώσεις η κλίση. Ο ορισμός της πλήρους εξάρτησης. Αχ αυτή η επόμενη δόση!

ΑΠΟΥ ’ΝΑΙ απ’ όξω απ’ το χορό πολλά τραγούδια ξέρει. Εδώ σε θέλω κάβουρα να πορπατείς στα κάρβουνα. Εδώ σε θέλω πέρδικα να πορπατείς λεβέντικα!

ΕΛΛΑΣ, Ελλάς/ Αντώνης Σαμαράς! Ελλάς, Ελλάς/ ή ταν ή επί τας! Ελλάς, Ελλάς/ τι θα γίνει φίλε μου με μάς/ μίλα μας και μη μας αγαπάς! Για να θυμηθούμε και τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου.

ΞΑΝΑΣΤΡΟΦΑ τα γράφει ενίοτε... το μολύβι μου. Την πλήρη οικονομική και επιστημονική του υποβάθμιση (και όχι βέβαια 'αναβάθμιση' όπως έγραψε χθες) βιώνει την σήμερον ημέρα ο εκπαιδευτικός.

ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ στη... μαντινάδα. Διπλή μαντινάδα μου έστειλε 'ως απάντηση', όπως μου γράφει, στη χθεσινή μαντινάδα της Νεκταρίας Θεοδωρουλάκη για το περίφημο 'Μαζί τα φάγαμε' του Πάγκαλου, ο Παναγιώτης Αλεβαντής από τις Βρυξέλλες: 'Για την κοιλιά τον Πάγκαλο πολλοί τον κοροϊδεύουν,/ για τσ’ αριθμούς που μολογά γιάντα δεν τονε ψέγουν/ Απ’ το βιβλίο φαίνεται πως μάλλον δίκιο έχει/ πολλοί μαζί τα φάγανε και τώρα πέρα βρέχει'.

'ΕΦ’ ΟΣΟΝ βλέπεις ότι το κράτος του πνεύματος δεν κατισχύει των προλήψεων και της ύλης, έκαστος δε, δεν είναι υπεύθυνος διά τας ιδίας του μόνον πράξεις, εφ’ όσον ο πατήρ ερυθριά διά τον υιόν και ο υιός διά τον πατέρα, η ευτυχία και η δυστυχία θα είναι αι μάλλον ακροσφαλείς καταστάσεις του βίου'. Από τη 'Χρυσή Διαθήκη' του Πολύβιου Δημητρακόπουλου.

MEHSHAM Alieva, μαθήτρια - συγγραφέα, Χανιά: Ο,τι καλύτερο μου συνέβη τις προάλλες ήταν το βιβλίο σου 'Τα παιχνίδια της ζωής' που μου έδωσε ο και καλός ποιητής, εκδότης σου ('Ερεισμα') Χρήστος Μαχαιρίδης. Ενα ακόμα βιβλίο από σένα, ύστερα από τη 'Γειτονιά των Ρόδων', ένα μυθιστόρημα γεμάτο από αγάπη, ομορφιά και ειρήνη. Από ένα κορίτσι που ήρθε στα εφτά του χρόνια στον τόπο μας απ’ το Αζερμπαϊτζάν, έμαθε να μιλά και να γράφει όσο λίγοι τα ελληνικά και είναι μόλις 17 χρονών! Να ’σαι πάντα καλά Αλίεβα (Ελένη)!

ΚΑΠΟΤΕ ρώτησαν τον Διογένη τι ράτσας σκύλος είναι. Αυτός απάντησε: 'Οταν πεινώ είμαι σκυλάκι του σαλονιού, όταν χορτάσω μολοσσός. Τα δύο είδη που όλοι τα επαινούν, αλλά κανένας δεν τα παίρνει μαζί του στο κυνήγι, γιατί είναι κουραστικά. Ετσι και μ’ εμένα δεν μπορείτε να συμβιώσετε γιατί φοβάστε τα προβλήματα που δημιουργώ'. (Πηγή: Διογένη Λαέρτιου 'Διογένης ο Κυνικός', εκδ. 'γνώση').
'Γύρω τριγύρω στην καρδιά μου τα γεράνια στέφανα των γκρεμνών του/ ρωγμές για ζώα, νεροσυρμές ελάτια κι αγριοπερίστερα./ Κι ένας αητός απάνω μου να σπαθίζει τα σύννεφα./ Κι ένας αητός απάνω μου να σκάφτει τις βροντές/ Ζητώντας να βρει μέσα τους ένα σπινθήρα!/ Ετσι μου στάθηκε ο Ταΰγετος όσο να γεννηθούνε/ τα δύο παιδιά του Θεού μέσα μου: η ποίηση και η αγάπη'. Από το ποίημα 'Ετσι μου στάθηκε ο Ταΰγετος' του Νικηφόρου Βρεττάκου.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (25.08.2012)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΜΟΥ ΤΟ εξομολογήθηκε τις προάλλες. Με το που ανοίγει, λέει, την εφημερίδα πηγαίνει κατευθείαν στη σελίδα που μπαίνουν οι κηδείες. Μόνο τη δικιά μου δεν θα διαβάσω, μου είπε. Ολίγον μακάβριο...
ΕΚΤΟΣ ΑΠ’ τον φίλο μου τον Γιώργη πολλούς, πάμπολλους αναγνώστες της εφημερίδας μας, που 'εντρυφούν' γενικότερα στα κοινωνικά. Στα ευχαριστήρια, στα συγχαρητήρια, στις δωρεές, στους γάμους, στις βαφτίσεις, στα πανηγύρια, βεβαίως στις κηδείες και ιδιαίτερα κάθε Παρασκευή, στα μνημόσυνα. 'Ολοι μας γνωριζόμαστε από ανήλικα παιδιά', όπως λέει και ο Ποιητής.
ΗΡΘΕ, είδε τον Σαμαρά, κουβέντιασε μαζί του, τηλεφωνήθηκε με τον Βενιζέλο και τα είπανε, έκανε τις δηλώσεις του, ξεναγήθηκε στο Μουσείο της Ακρόπολης, παρακάθισε σε δείπνο και απήλθε. Πού χρόνος για να συναντήσει τον Τσίπρα ο πρόεδρος του Γιούρογκρουπ!
'ΔΕΝ ΜΟΥ είναι τόσο σημαντικό να επανεκλεγώ, θέλω να αλλάξω τη χώρα', είπε, μεταξύ των άλλων, ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς σε συνέντευξη που έδωσε σε γερμανικό έντυπο, εν όψει της σημερινής του επίσκεψης στο Βερολίνο. Το ’πε και ο προηγούμενος πρωθυπουργός αυτό. Να ετοιμάζεται να το πει και ο επόμενος!
ΕΜΕΙΣ αδυνατίζουμε, ο Θόδωρος παχαίνει/ αφού μαζί τα φάγαμε τότε πάντα συμβαίνει. Από τη μαντιναδολόγο μας τη Νεκταρία Θεοδωρουλάκη η μαντινάδα. Με αφορμή την κυκλοφορία του βιβλίου του Θ. Πάγκαλου 'Μαζί τα φάγαμε'.
Η ΕΝΑΡΞΗ της νέας σχολικής χρονιάς βρίσκει: Τα σχολεία να αδυνατούν να καλύψουν ακόμη και τις στοιχειώδεις ανάγκες για την ομαλή λειτουργία τους (καύσιμα, καθαριότητα, ΔΕΗ, ΟΤΕ, κιμωλίες). Τις προσλήψεις εκπαιδευτικών να βρίσκονται στο χειρότερο σημείο από το 1949 και μετά (1.223 συνταξιοδοτήσεις δασκάλων, 5 διορισμοί). Τον Ελληνα εκπαιδευτικό να βιώνει την πλήρη οικονομική και επιστημονική του αναβάθμιση. Κραυγή αγωνίας από τη Διδασκαλική Ομοσπονδία Ελλάδας. Εις ώτα μη ακουόντων. Με την παιδεία των παιδιών του ελληνικού λαού θ’ ασχολούμαστε τώρα!
ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΕΙ η θέρμανση των σχολείων της υπαίθρου με καλοριφέρ και να αντικατασταθεί με ξυλόσομπες. Να φέρνει κάθε πρωί απ’ τον Νοέμβρη μέχρι και τον Μάρτη κάθε παιδί ένα ξύλο και το πρόβλημα λύθηκε. Τις ξυλόσομπες θα τις αγοράσουν οι Σύλλογοι Γονέων και Κηδεμόνων, βεβαίως, βεβαίως...
'Η ΙΣΤΟΡΙΑ δεν θα σου αποκαλύψη αγριώτερον τύραννον, ούτε τρομερώτερον δεσπότην από το Εγώ του ανθρώπου. Έκαστος ημών έχει ενθρονίσει εν αυτώ έναν τύραννον, απαύστως απαιτούντα, απαύστως κορεννύοντα την δίψαν του από το ίδιον αίμα του και συνεπώς απαύστως διψώντα'. Από τη 'Χρυσή Διαθήκη' του Πολύβιου Δημητρακόπουλου.
ΜΕ ΤΟ ΔΕΞΙ! Με τις ευχές όλων των Χανιωτών αναχωρεί σήμερα το μεσημέρι ο Α.Ο. Πλατανιάς για τα Γιάννενα, όπου μεθαύριο αντιμετωπίζει την ομώνυμη ομάδα, στην παρθενική της εμφάνιση στην Α’ Εθνική κατηγορία!
ΟΤΑΝ Ο ΜΑΡΔΟΝΙΟΣ βρισκόταν στη Θήβα, έστειλε ένα τμήμα του στρατού του και λεηλάτησε τα Μέγαρα. Καθώς το τμήμα αυτό επέστρεφε στη Θήβα, επειδή είχε νυχτώσει, έχασε τον δρόμο του και περιπλανήθηκε στα ορεινά της περιοχής. Οι στρατιώτες, προσπαθώντας να εξακριβώσουν αν υπήρχε απέναντί τους εχθρικό στράτευμα, έριχναν βέλη. Οταν αυτά χτυπούσαν σ’ έναν κοντινό βράχο, με εντολή της Αρτεμης, ακούγονταν στεναγμοί. Οι στρατιώτες, νομίζοντας ότι πετύχαιναν ανθρώπινους στόχους, εξακολουθούσαν ρίχνουν. Ετσι, όταν ξημέρωσε είχαν ξεμείνει από βέλη και οι Μεγαρείς, που έσπευσαν εναντίον τους σκότωσαν πολλούς. (Από το βιβλίο 'Η άλλη όψη της Ιστορίας', εκδ. 'Σαββάλας').
'Σαν έρθει η στιγμή της στερνής πράξης/ εις το μονόπρακτο του γήινού σου ρόλου,/ στα πίσω μη γυρίσεις να κοιτάξεις./ Κοίτα στα μάτια θεατές που σε κοιτάνε/ απ’ του θεάτρου την πλατεία,/ κάνε υπόκλιση βαθιά στο σκηνοθέτη/ και νιώσε πρωταγωνιστής./ Ολοι εξάλλου τούτοι που ’ρθανε για σένα/ θ’ ανέβουν στη σκηνή κάποια στιγμή/ σαν θα τους κάνει νεύμα ο σκηνοθέτης,/ είναι απλά για κείνους, θέμα χρόνου'... Το ποίημα 'Η στερνή πράξη' του Γιάννη Θ. Πολυράκη.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (24.08.2012)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

'ΚΑΛΟΣ πατέρας και καλός παππούς με το σιρόκο στη γενειάδα'. Ετσι όπως ο Νίκος Καρούζος περιγράφει τον παπα-Γιάννη στο ποίημά του 'Η ορθοδοξία' φέρνω στον νου μου τον μητροπολίτη πρώην Κισάμου και Σελίνου Ειρηναίο Γαλανάκη.
ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ Ειρηναίου, επισκόπου Λουγδούνων, σήμερα και ο Μεγάλος Παππούς της Κρήτης γιορτάζει το καλογερικό του όνομα. Το όνομα που πήρε στα 36 του χρόνια, όταν πραγματοποίησε το τάξιμό του κι εκάρη μοναχός της Μονής Τσαγκαρόλων. Και βέβαια οι ευχές μας δεν είναι να τα εκατοστίσει, αφού ήδη διάγει, ευρισκόμενος μεταξύ ουρανού και γης, όπως λέει ο ανιψιός του ο Μιχάλης, το 102ο έτος της ηλικίας του, αλλά να τα εκατοπενηνταρίσει! Τι ευλογία να ξέρουμε ότι είναι δίπλα μας!
ΚΑΙ ΣΤΟΝ από Κυδωνίας και Αποκορώνου αρχιεπίσκοπο Κρήτης Ειρηναίο Αθανασιάδη, που είναι πάντα ωσεί παρών, όπως και στον μητροπολίτη Λάμπης, Συβρίτου και Σφακίων Ειρηναίο Μεσαρχάκη 'εις έτη πολλά'.
ΔΕΝ ΘΑ εορτάσει ούτε εφέτος, όπως ανακοινώθηκε από την Αρχιεπισκοπή Κρήτης, ο Αρχιεπίσκοπος 'συμμεριζόμενος τη γενικότερη σημερινή κατάσταση της κοινωνίας μας και την οικονομική κρίση, η οποία ταλαιπωρεί και δυσκολεύει τους ανθρώπους του τόπου μας'. Τον ξέρω καλά και τον για 33 χρόνια επίσκοπό μας! Δεν μπορεί να γιορτάσει όταν υπάρχουν γύρω του άνθρωποι που πεινούν...
'ΕΛΟΓΟΥ σου Πρωτόπαπα, δε μπορείς να φχαριστηθής το φαγητό, που σου ετοιμάζει η πρεσβυτέρα α δε πέψης ένα πινάκι και του γείτονά σου του κουτσού του Ροδίνη. Ναίσκε;'. Το επιχείρημα που χρησιμοποίησε ο Δασκαλογιάννης για να πείσει τον Πρωτόπαπα να πάρει μέρος στην Επανάσταση του 1770 (βλ. 'Νίκου Αγγελή' 'Δασκαλογιάννης').
ΒΑΦΤΙΖΑΝ το κοτόπουλο ψάρι οι καλόγεροι του Μεσαίωνα και η νηστεία πήγαινε περίπατο. Βαφτίζοντας τις απολύσεις σε εφεδρεία οι κυβερνώντες θέλουν να πιστεύουν ότι θα σταματήσουν τις διαμαρτυρίες. Αν είναι δυνατόν!
ΠΟΙΑ 11,5 δισεκατομμύρια ευρώ; Βάλτε ακόμα άλλα δύο δισεκατομμυριάκια για να βγει προσώρας ο λογαριασμός και βλέπουμε. Εχει πολύ ζουμί ακόμα ο κάβουρας και πολύ ξίγκι η μύγα κατά τους τροϊκάνους...
ΕΝΑΝ ογδοντάρη που έπεσε κι έσπασε τον πόδα ντου παραλαμβάνει σήμερα ο Ηλίας ο Σταματάκης. Να η σχετική μαντινάδα: 'Είπα σου ’γω να μην πηδάς γιατ’ έχεις πια γεράσει/ τα νιάτα σου περάσανε, νερούλιασε κι η κράση...'.
ΗΤΑΝ ΓΥΡΩ  στα 1960. Μια μέρα γύρισε ένας Καστελιανός, ο Γ. Αννουσάκης από την Αμερική, πήγε στον Ειρηναίο και του λέει: 'Θεοφιλέστατε, ο Αγιος Σπυρίδωνας με βοήθησε πολύ και θέλω να επιχρυσώσω την εικόνα του'. Ο Ειρηναίος του απάντησε: 'Μα οι Αγιοι ήταν φτωχικά ντυμένοι γιατί βοηθούσαν τους φτωχούς, ούτε ο Θεός ούτε οι Αγιοι θέλουν χρυσάφια, οι άνθρωποι έχουν τις ανάγκες. Να βάλεις τα χρήματα που θέλεις λοιπόν, να βάλω κι εγώ μερικά να κάνουμε ένα γηροκομείο'. Ετσι ξεκίνησε το Αννουσάκειο Γηροκομείο στο Καστέλι (Από τις σημειώσεις του αδελφού του Παππού Θανάση Γαλανάκη).

'Γλυκό που είναι το σκοτάδι στις εικόνες των προγόνων/ άμωμα χέρια μεταληπτικά/ ρούχα που τ’ άδραξεν η γαλήνη και δεν γνωρίζουν άνεμο/ βαθιά το ελέησον απ’ τους άυλους βράχους/ τα μάτια σαν καρποί ευωδάτοι./ Κι ο ψάλτης ολόσωμος ανεβαίνει στο πλατάνι της φωνής/ καημένε κόσμε/ θυμίαμα η γαλάζια οσμή κι ο καπνός ασημένιος/ κερί να στάζει ολοένα στα παιδόπουλα/ καημένε κόσμε/ σα βγαίνουν -ω χαρά πρώτη- με το Ευαγγέλιο και με τις λαμπάδες/ κι ύστερα η μεγάλη χαρά να συντροφεύουν τ’ Αγια.../ Ο παπα-Γιάννης τυλιγμένος τ’ άσπρο του φελόνι/ καλός πατέρας και καλός παππούς με το σιρόκο στη γενειάδα/ χρόνια αιώνες χρόνια και νιάτα πόχει η ομορφιά'.
Το ποίημα 'Η ορθοδοξία' του Νίκου Καρούζου.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (23.08.2012)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΟΧΙ ΔΕΝ έχει 'Ευθύβολα και μη...' σήμερα! Ο Νεκτάριος είναι σε άδεια και γι’ άλλη μια φορά είπα να καταλάβω τις Τετάρτες που θα λείπει ετούτη τη γωνιά. Πάμε!

'Η ΧΙΟ, τ’ όμορφο νησί, μαύρη απομένει, ξέρα'. Για να χρησιμοποιήσω έναν στίχο του Βίκτωρος Ουγκώ από 'Το Ελληνόπουλο' (μετάφραση Κωστή Παλαμά). Δεν διαβήκαν αυτή τη φορά οι Τούρκοι, όπως τότε στα 1822, που έσπειραν τον χαλασμό και τον θάνατο. Ηταν η λαίλαπα της πυρκαγιάς. Μέχρι τα Χανιά έφτασαν οι καπνοί της καταστροφής... Ποιο μέρος της Ελλάδας έχει σειρά;

ΒΟΥΒΟΙ, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα, προσμένουμε ίσως κάποιο θάμα. Ερχονται και ξανάρχονται πολλές φορές τα τελευταία χρόνια οι στίχοι αυτοί του Κώστα Βάρναλη στο μυαλό μου. Μακάρι να ήμουν ο μόνος που τους αναθιβάλω...

ΜΕΧΡΙ ΤΙΣ 14 Σεπτεμβρίου θα πρέπει να έχει κλείσει το πακέτο των νέων μέτρων. Των... τροϊκάνων εντολή και τα σκυλιά δεμένα. Απ’ τις 14 Σεπτεμβρίου, γιορτή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού, μην ξεχνιόμαστε, και μετά. Μέχρι τότε κανένα πρόβλημα! Σκύλοι που γαβγίζουν δεν δαγκάνουν άλλωστε...

ΟΥΛΟΙ ΟΙ σκύλοι μια γενιά; Δεν συμφωνεί μ’ αυτήν την παροιμιώδη φράση ο φίλος μου ο γερω-δάσκαλος. Γενικά δεν συμφωνεί με τις γενικεύσεις, με τα τσουβαλιάσματα. Οπως όλοι οι πολιτικοί είναι κλέφτες και προδότες και όλοι οι πολίτες άσπιλοι και άμωμοι...

ΔΕΚΑΟΧΤΩ χιλιάδες (18.000) νεκροί στη Συρία σε δεκαεφτά (17) μήνες. Περισσότεροι από χίλιοι νεκροί τον μήνα δηλαδή. Με θεατή πάντα τη διεθνή κοινότητα. Αργεί, βλέπετε, να κάτσει η μπίλια των συμφερόντων...

ΣΤΑ ΔΥΟ ευρώ ξανασκαρφάλωσε η τιμή της αμόλυβδης βενζίνας. Σε αντίθετη πορεία η τιμή του λαδιού. Πάει ο παλιός καλός καιρός που έγραφα για ισοτιμία. Εδινες ένα κιλό λάδι κι έπαιρνες ένα λίτρο αμόλυβδη βενζίνη.

ΔΥΟ ΚΟΜΜΑΤΙΑ δεν μπορείς να γίνεις, πολύ περισσότερο δεν μπορείς να γίνεις τρία ή και περισσότερα. Για να δικαιολογήσω την απουσία μου από κάποιες εκδηλώσεις, που αν και πολύ το ήθελα, δεν μπόρεσα να παραβρεθώ, το γράφω.

ΣΤΟ ΤΡΙΤΟ δεκαήμερο μπήκαμε του Αυγούστου,/ μ’ η ζέστη δεν υποχωρεί ούτε για χάρη γούστου. Απ’ τον δεύτερο κατά τα πρεσβεία μαντιναδολόγο μας, τον Γιάννη Μαλαξιανάκη, που ειρήσθω εν παρόδω τιμήθηκε (μαζί με τη Φωτεινή Σεγρεδάκη και τον Γιώργο Καμβυσέλλη) στο πλαίσιο του Κισαμίτικου Αυγούστου, τις προάλλες, η μαντινάδα.

'Ο ΦΑΙΝΙΑΣ, ο επονομαζόμενος πονηρός, καταγόταν από τα Κύθηρα και ήταν μεγάλος ποιητής, αλλά και καλοφαγάς. Κάποτε έφτασε στις Συρακούσες και κλήθηκε σε δείπνο από τον τύραννο Διονύσιο. Στο τραπέζι οι υπηρέτες σερβίρισαν σ’ αυτόν ένα μικρό μπαρμπούνι και στον τύραννο ένα τεράστιο. Κάποια στιγμή, χωρίς να πει τίποτα, πήρε το μπαρμπούνι στο χέρι του και το έφερε κοντά στο αφτί του, προσποιούμενος ότι του μιλούσε. Τον είδε ο Διονύσιος και τον ρώτησε γιατί το έκανε αυτό. Ατάραχος ο πονηρός καλοφαγάς του απάντησε: «Επειδή γράφω για τη Γαλάτεια, ήθελα να το ρωτήσω μερικά πράγματα για τον Νηρέα. Μου είπε, όμως, ότι επειδή ψαρεύτηκε μικρό, ελάχιστα γνώριζε για το θέμα. Το μεγάλο αναμφίβολα θα γνωρίζει καλά αυτά που θέλω να μάθω». Γέλασε τότε ο τύραννος και του πρόσφερε το δικό του ψάρι'. Από το βιβλίο 'Η άλλη όψη της Ιστορίας', εκδ. 'Σαββάλας'.

'Ξαναβρέθηκαν κάτω στην πλατεία/ η Μπέλλα, ο Μιχάλης και η Τασώ./ «Θυμάστε την Αγγελική;»/ Εφεραν την κουβέντα./ «Κόκκινες παπαρούνες τη φιλούσαν!». «Της άρεσαν τα παραμύθια...». Εγερνε/ και ξανάγερνε σ’ εκείνη τη γωνιά/ κι όλο πες μου και πες..!/ Οι παραμυθάδες κάρφωσαν/ ένα μεγάλο πέτρινο σταυρό/ πάνω στη σκιά της./ Δεν είναι που έφυγες νωρίς./ Είναι που μπέρδεψες έτσι τα παραμύθια'.
Το ποίημα 'Αγγελική' της Πόπης Γαβριλάκη.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (22.08.2012)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

KΑΗΜΕΝΗ γη, που με τη φτώχεια σου θυμίζεις το γέροντ’ Αβιμέλεχ! Για τη μικραγιαννανίτικη πλαγιά του Αθω μιλά ο Ποιητής! Στη Ρέντα, ωστόσο, μια περιοχή πάνω απ’ το Μπρόσνερο εμένα ο νους μου. Στο όμορφο αυτό χωριό του Αποκόρωνα, που το λέμε και Μπρόνιερο, γεννήθηκε ο Γέροντας... ( απ’ το Βαφέ ο πατέρας του).
'Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ Αβιμέλεχ ο Αγιορείτης' είναι ο τίτλος του 'καλαίσθητου και ψυχοφελέστατου' βιβλίου (συγγραφέας του ο φίλος δάσκαλος απ’ το Ηράκλειο Αντώνης Στιβακτάκης) που παρουσιάστηκε χθες στην πόλη μας και συγκεκριμένα στον 'Κήπο'. Τι έκπληξη για μένα, όταν μια μέρα πριν απ’ την εκδήλωση ανακάλυψα εντελώς τυχαία το ποίημα που είχε γράψει γι’ αυτόν τον Μπρονιερίτη (και Βαφιανό) Αγιο ο Π.Β. Πάσχος!
ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ της θάλασσας θέτω όντε νυχτώσει/ ταξίδι κάνω στ’ όνειρο μέχρι να ξημερώσει. Από τη μαντιναδολόγο μας τη Νεκταρία Θεοδωρουλάκη. Το καλοκαίρι συνεχίζεται, μην σας ξεγελούν τα όποια σύννεφα κάνουν την εμφάνισή τους στον ουρανό, ο καύσωνας είναι ακόμα εδώ. Μια διέξοδος, έστω και στα όνειρά μας, η θάλασσα!
ΕΝΑ ΘΕΜΑ είναι ότι η δημοκρατία έχει πάει κι αυτή διακοπές. Ενα άλλο, πολύ μεγαλύτερο, ωστόσο, είναι ότι κανένας δεν γνωρίζει τίποτα αν και πότε θα επιστρέψει... Μεγάλη η κουβέντα που κάναμε για τις σύγχρονες Δημοκρατίες με τον φίλο μου τον γερω-δάσκαλο τις προάλλες.
'Η ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗ μέτρηση για το ευρώ συνεχίζεται ακάθεκτη με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, στην οποία ξεφορτώνονται μαζικά τα ομόλογα του Νότου, να αποτελεί αφενός μεν το τελευταίο προπύργιο της Ευρωζώνης, αφετέρου μια βόμβα μεγατόνων στα θεμέλιά της (στην οποία η Γερμανία πατάει επάνω και με τα δύο της πόδια, αδυνατώντας να την αποφύγει)'. Η αρχή του άρθρου 'Το κουτί της Πανδώρας' (βλ. www.sofokleous 10, 19.8.2012). Κανένα πρόβλημα, λοιπόν. Αποθανέτω η ψυχή μετά των άλλων φίλων, για να θυμηθώ τον Σαμψών της Παλαιάς Διαθήκης, αλλάζοντας τους 'αλλόφυλους' σε 'άλλους φίλους'.
ΟΛΟ ΤΑ 'κλειδώνουν' κι όλο ξεκλείδωτα μένουν τα νέα μέτρα. Πώς να 'κλειδωθούν' τα... άτιμα! Κονταίνουν ετούτα, μακραίνουν τα άλλα, μακραίνουν ετούτα, κονταίνουν τα άλλα. Κι όμως! η φωνή από ψηλά ηκούσθη, Προκρούστη, Προκρούστη!
ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ της ψυχής της μας προσκαλεί να βρεθούμε η Μαρία Ορφανουδάκη, η γνωστή τοις πάσι και ως Μαρία της ειρήνης, ζωγράφος. Πάντα διάπλατα ανοιχτή η πόρτα της αγάπης της για όλους μας. Μας περιμένει. Κάθε Δευτέρα, Τρίτη και Τετάρτη (9 - 11 μ.μ.) στο εργαστήρι της, στην Απτέρα. Να πάμε!
'ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ του Πυθαγόρα κατέθεταν την περιουσία τους σε κοινό ταμείο και επί μια πενταετία δεν είχαν άλλο δικαίωμα πέρα από το να παρακολουθούν τη διδασκαλία, ακούγοντας μόνο τη φωνή του δασκάλου τους. Μόνο έπειτα από πετυχημένες εξετάσεις κατατάσσονταν στους τακτικούς μαθητές, γίνονταν δεκτοί στο σπίτι του κι έτσι μπορούσαν να δουν τον δάσκαλό τους, έναν εξαιρετικά ωραίο, σοβαρό και αξιοπρεπέστατο άνθρωπο. Είχαν μάλιστα τη γνώμη πως ο Πυθαγόρας ήταν ο Απόλλων που είχε έρθει από τα υπερβόρεια μέρη, ενώ άλλοι έλεγαν πως ήταν ο Πύθιος Απόλλων. Λέγεται μάλιστα ότι κάποτε που γδυνόταν φάνηκε ο χρυσός μηρός του και ότι μια μέρα που περνούσε τον ποταμό Νέσσο ο ποταμός τον καλωσόρισε'. (Από το βιβλίο 'Η άλλη όψη της Ιστορίας', εκδ. 'Σαββάλας').

'Πλαγιά ευώδης μικραγιαννανίτικη, που εκράτεις/ έναν αητό μες στα βαθιά σπλάχνα των βράχων σου·/ ξερά χορτάρια, που σας άγγιξε τ’ αλαφροπέρασμά του·/ φτωχό λιθάρι όπου μάτωσε τόσες φορές τα πόδια του·/ δεντράκια που σας χάϊδεψαν τα χέρια του/ κι ακούμπησε ως διάβαινε, το τίμιο ράσο επάνω σας/ καημένη γη, που με τη φτώχεια σου θυμίζεις/ το γέροντ’ Αβιμέλεχ - όλα, όλα, εσείς/ που τ’ αγιασμένο βλέμμα του αναπαύτηκε στην όψη σας,/ κάτι απ’ τους μέσα στεναγμούς, παρακαλώ σας,/ κρατήστε κι απ’ τα μυστικά του οράματα'.
Από το ποίημα 'Γέρων Αβιμέλεχ' του Π.Β. Πάσχου.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (21.08.2012)

ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ

Στους Λάκκους των αρμάτων και των γραμμάτων

Στους Λάκκους των αρμάτων και των γραμμάτων! Στο ξεχωριστό αυτό καπετανοχώρι της Κυδωνίας, που εξακολουθεί να λειτουργεί και να λειτουργείται απ’ τους απανταχού Λακκιώτες, όπως τα παλιά καλά χρόνια, το κοινωνείν, βρέθηκα τις προάλλες. Ευλογημένη η ώρα της πρόσκλησης στην εκδήλωση που έκανε η Ενορία του χωριού, κατά την οποία τίμησε δύο απ’ τους δωρητές της, τον μακαρίτη σήμερα Γεώργιο Πλατσιδάκη και τη γνωστή και αγαπητή τοις πάσι γιατρό - λογοτέχνιδα Πηνελόπη Ντουντουλάκη (φωτ.) και βράβευσε μαζί με την Ενωση των απανταχού Λακκιωτών τα Λακκιωτάκια που ξεχώρισαν την τελευταία χρονιά στα γράμματα και στον αθλητισμό. Στον απόηχο της χαράς του Δεκαπενταύγουστου, την άλλη μέρα της Παναγίας και μετά τη Θεία Λειτουργία που έγινε στην εκκλησία του Αγίου Αντωνίου, ιερουργούντος του μητροπολίτη Κυδωνίας και Αποκορώνου Δαμασκηνού Παπαγιαννάκη, η εκδήλωση. Μία εκδήλωση χωρίς επισημότητες, καθαρά οικογενειακή, βαθιά ανθρώπινη, ιδιαίτερα ανεπιτήδευτη και σεμνή, μία εκδήλωση στην οποία περίσσευε η συν-κίνηση. Την είδα στα μάτια του ιερέα του χωριού του παπα - Στυλιανού Παπαδιού (απ’ τ’ Ανώγεια η καταγωγή του), όταν πήρε μετά τον επίσκοπο τον λόγο για να εξηγήσει το 'ευχαριστώ' της Ενορίας, όπως και στα μάτια του προέδρου της Ενωσης, Γιώργου Μαυρογένη, που εξήγησε με τη σειρά του τα της βράβευσης. Τη συνάντησα στη σπασμένη φωνή του Γιάννη Πλατσιδάκη, που μίλησε για τον τιμώμενο πατέρα του, που έκανε το καλό ρίχνοντάς το στον γιαλό μην περιμένοντας ανταμοιβή, όπως και στην επίσης σπασμένη φωνή της Πηνελόπης Ντουντουλάκη, που στάθηκε στο 'πολύπτυχο των αγώνων των προγόνων' και ιδιαίτερα του παππού της, γενικού πληρεξούσιου Κυδωνίας και αγωνιστή α’ τάξεως Γιάννη Κοκκαλά, το σπίτι του οποίου, όπως και τ’ άλλα λακκιώτικα σπίτια, τρεις φορές κάηκε απ’ τους Τούρκους και τρεις ξανακτίστηκε και λίγο μετά στα χέρια τους, όταν κράτησαν τις εικόνες του προστάτη των Λάκκων Αγίου Αντωνίου, που τους δόθηκε σαν αντίδωρο. Και βέβαια τη διάβασα στα λάμποντα σαν μεσημέρια ορθοπραξίας μάτια των Λακκιωτών, μικρών και μεγάλων, που συνήλθαν γι’ άλλη μια χρονιά επί το αυτό για να πουν στους προγόνους που τίμησαν τα άρματα και πρέπισαν τα γράμματα, το δικό τους 'εδώ είμαστε'. Ιδιαίτερα των παιδιών που βραβεύτηκαν...


Μία ζωή 'εμμονής του χειρογραφήματος'

Παλιά του βέβαια τέχνη το γράψιμο, μία ζωή 'εμμονής του χειρογραφήματος', με το μολυβάκι και το σβηστήρι ανά χείρας, κάποτε αρχίζει να δημοσιεύει κιόλας. Στη 'Φωνή του Αποκορώνου', στην εφημερίδα που έστησε για τους απανταχού Αποκορωνιώτες, ο αξέχαστος Γιώργης Χαβρεδάκης, στο περ. 'Ιστορία εικονογραφημένη', διευθυντής σύνταξης του οποίου ο συμμαθητής του στο Γυμνάσιο Βάμου, σπουδαίος δημοσιογράφος και συγγραφέας, επίσης μακαρίτης σήμερα Νίκος Αγγελής, στον 'Οικονομικό Ταχυδρόμο', στα 'Χανιώτικα νέα', των οποίων είναι εδώ και πολλά χρόνια τακτικός και εκλεκτός συνεργάτης και βέβαια στην 'Ελευθερόπολι'. Τη μικρή το δέμας 'τσιλιβήθρα', τη λέει ο ίδιος, σπουδαία, ωστόσο, μακράν η καλύτερη στο είδος της, τρίμηνη περιοδική έκδοση των Αρμενιανών. Κι εδώ, όπως και στα 'Χανιώτικα νέα' εξάλλου, ας μου επιτραπεί η έκφραση, βρίσκει τα πλατιά του. Σαν 'Γερω' (με ωμέγα πάντα το ο) Χαράλαμπος υπογράφει σε κάθε τεύχος (65 μέχρι τώρα) 'το γραμματσάκι του γέρω', σαν Χαράλαμπος Ελευθεροπολίτης σε κάθε τεύχος τη 'ροδαρά μας', σαν Χαράλαμπος του Ευστρατίου διάφορες 'χαρούμενες ιστορίες' και με το όνομά του ή μόνο με τα αρχικά 'Χ.Μπ'. πολλά και διάφορα. Ιστορικές αναδρομές, επιφυλλίδες, οδοιπορικά, βιβλιοπαρουσιάσεις, ανταποκρίσεις... Από πού και πώς ν’ αρχίσω και πού και πώς να τελειώσω. Αλλο πράγμα και τ’ αποκόμματα με κείμενά του, που έχω αποθησαυρίσει, ως φανατικός - θανατικός (έως θανάτου δηλαδή) αναγνώστης του απ’ τα 'Χανιώτικα νέα' κυρίως: 'Οδοιπορικό στον Αποκόρωνα του 1899', 'Η Ελένη με τη μακρέ ποδάρα και η Ζεχρά η αλανιάρα', 'Ο γουσταύος Φλουράνς, ο Αχιλλέας Ντε Γκράντι και τα Ελεύθερα Χανιά', 'Τα ευτράπελα της απογραφής του 1896', 'Στη στράτα του Μουσούρου υπό καπνούς του πούρου', 'Το αγλαόμορφον άλσος του Πλατανιά Χανίων το 1779', 'Του Αβέρωφ και του Δρουμπίλη τα μαγέρικα, η φτερωτή πόρτα και το τσούδισμα της φρίσας', 'Ενα αυτόγραφο κείμενο του Βενιζέλου', 'Ο Γεώργιος Τσόντος στα χρόνια 1895 - 97', 'Ο κεφάτος μισογύνης Σουρής', 'Οι γειτονιές εχαίρουντο οι τόποι αναγαλλιούσα'. Οι τίτλοι κάποιων απ’ αυτά...

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Η παραπάνω 'εύφημη μνεία' είναι απόσπασμα απ’ την ομιλία του γράφοντος στην αποσπερίδα που διοργάνωσε ο Πολιτιστικός Σύλλογος Αρμένων (17 Αυγούστου) για τον Χαράλαμπο Μπουρνάζο.

Χανιώτικα νέα (20.08.2012)

ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

ΔΗΜOTIKH ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΧΑΝΙΩΝ
Η εκδρομή της Κυριακής


H εκδρομή της Κυριακής', ήταν ο τίτλος της δραστηριότητας που διοργάνωσε εφέτος από τον Φεβρουάριο μέχρι και τον Μάιο η Δημοτική Βιβλιοθήκη Χανίων στο πλαίσιο των μουσικοθεατρικών μαθημάτων, με τη μουσικό Κική Ξόμαλη. Σκοπός αυτής της πραγματικά σπουδαίας δραστηριότητας, που πραγματοποιούνταν κάθε Κυριακή απόγευμα, 5μ.μ. - 7 μ.μ., ήταν να έρθουν τα παιδιά που συμμετείχαν στο πρόγραμμα σε επαφή με τη φύση και να ανακαλύψουν τρόπους έμπνευσης και δημιουργίας. Να μάθουν 'μέσα από την ελευθερία της έκφρασης της παρατήρησης τοπίων και εικόνων αλλά και τη συνειδητοποίηση ήχων του φυσικού περιβάλλοντος', να χρησιμοποιούν 'τη φαντασία ως μέσο αυτοσχεδιασμού και δημιουργίας ιστοριών, παραμυθιών, τραγουδιών και ποιημάτων'. Θαυμασμός! Μόνο αυτή την λέξη μπορώ να χρησιμοποιήσω για να εκφράσω τα που ένιωσα όταν είδα και περιεργάστηκα το πλούσιο υλικό της 'Εκδρομής', (επιμέλεια της υπεύθυνης Κικής Ξόμαλη) που έφτασε μέχρις έμενα, με τη φροντίδα της προϊσταμένης της Βιβλιοθήκης Βιβής Χουδαλάκη. Και για τον επιπρόσθετο λόγο ότι η δραστηριότητα αυτή ήταν μια εθελοντική προσφορά! Κρίμα που δεν χωρούν όλα όσα μου στάλθηκαν...
Β.Θ.Κ.

Την προηγούμενη Κυριακή στις 29/4 συγκεντρωθήκαμε στον Κλαδισό και ψάξαμε πέτρες βαριές, με στίγματα, με τρύπες, άσπρες, γκρι ή πολύχρωμες, βαριές ή ελαφριές, πέτρες που απεικονίζουν αυτό που νιώθουμε.
Αν δεν μπορούσαμε να επικοινωνήσουμε με λέξεις αλλά θέλαμε να δείξουμε στον διπλανό μας ποιοι είμαστε, την ταυτότητά μας, πώς νιώθουμε για τον φίλο μας χρησιμοποιώντας τις πέτρες απεικονίζοντας σε αυτές την καρδιά μας, καθρεφτίζοντας πάνω τις τα συναισθήματά μας, τότε ποια πέτρα θα δίναμε στο χέρι του φίλου μας; Και πώς αυτός θα τη διάβαζε; Τα παιδιά διαλέγαν άσπρες μικρές πέτρες, διάφανες...
- Αυτή κυρία πώς θα την διαβάζατε;
- Μια πέτρα ενός αθώου μικρού, χαρούμενου παιδιού, ελαφριά σαν πούπουλο χωρίς ενοχές και δεσμά.
- Κι αυτή η μεγάλη καφετί με γωνίες και τρύπες; (μαθητής από το κέντρο παιδικής μέριμνας).
- Ίσως θλιμμένη, βαριά, προβληματισμένη με πολλά 'γιατί'.
- Και έχει και τρύπες και δεν είναι στρογγυλή. Είναι άσχημη!
- Μάλλον οι τρύπες είναι από τα πολλά που πέρασε, πληγούλες που δεν έχουν επουλωθεί ακόμα, αγάπη που έδωσε και περιμένει να του γυρίσουν... δεν είναι λεία ούτε στρογγυλή γιατί δέχθηκε ίσως πολλά χτυπήματα από τη ζωή και σίγουρα αυτό δεν την κάνει να φαίνεται άσχημη αλλά αντιθέτως σταθερή και δυνατή σαν βράχο!
- Αυτή που είναι γκρι και φουσκτωτή;
- Πες μου... κάτι κρύβει;
- (στο αυτί μου ψιθυριστά) Είναι ερωτευμένη αλλά φοβάται να το πει.
Δεν είχαν σταματημό με τις πέτρες τις οποίες μετά και χρωματίσαμε με πινέλα, μακάρι να μην είχα το επεισόδιο με τον εμετό και τα κακάκια... έτρεχα σαν την τρελή να βρω τουαλέτα και χαρτί. Είχε κι αυτό την πλάκα του!

Σήμερα περπατήσαμε στην παραλία και το λιμανάκι της Ν. Χώρας. Γράψαμε ένα ποίημα για την όμορφη θάλασσα και το τοπίο μπροστά μας, με τα υπέροχα χρώματα του ουρανού που άλλαζαν διαρκώς, συνθέτοντας κάθε φορά μια διαφορετική εικόνα της θάλασσας.
Προσπαθήσαμε να την προσωποποιήσουμε. Ετσι αν στα γαλανά νερά της βλέπαμε το όμορφο πρόσωπο μιας γυναίκας και στα αφρισμένα μικρά κυματάκια της, που σκάνε με ρυθμό πότε λίγο πιο δυνατά και πότε σχεδόν αθόρυβα, ακούγαμε τη φωνή αυτής της γυναίκας τότε πώς θα την χαρακτηρίζαμε; Θυμωμένη; Ηρεμη; Φοβισμένη; Δυναμική; Σεμνή; Σοβαρή; Γλυκιά; Παιχνιδιάρα; Αγέλαστη; κ.ά..
Γράψαμε ένα μικρό ποιηματάκι όλοι μας και αμέσως μετά σε ένα φύλλο χαρτί αφού αφουγκραστήκαμε για λίγο με κλειστά τα μάτια τον γαλήνιο ήχο των κυμάτων, γράψαμε ένα κρυφό μας όνειρο, ένα μυστικό.
Διπλώσαμε τη σελίδα μας κουβαράκι και τρέξαμε στα βράχια να το κρύψουμε κάτω από τους μεγάλους βράχους. Ισως κάποτε κάποιος το ανακαλύψει... τι όμορφη έκπληξη! Ή ίσως κάποτε εμείς οι ίδιοι να το αναζητήσουμε και να ξυπνήσουμε μέσα μας όμορφες αναμνήσεις.
Μιλήσαμε για τις βάρκες που ήταν δεμένες στο λιμάνι ασάλευτες, σε εκείνο το σημείο ο ήχος της θάλασσας με δυσκολία εντοπιζόταν από το αυτί, λες και η θάλασσα κατάπιε τη γλώσσα της.
Είδαμε βαρκούλες με ονόματα και άλλες αβάπτιστες ακόμη, τι ιστορίες και περιπέτειες να κρύβουν άραγε;
Κι αν είχαμε εμείς μια βάρκα, τότε πώς θα την ονομάζαμε και γιατί;
Τέλος ξεδιπλώσαμε τα μεγάλα χαρτόνια μας με τις κόλλες και τα υλικά της φύσης αφήσαμε την φαντασία μας ελεύθερη και αυτοσχεδιάσαμε ένα κόσμο από την αρχή. Φτιάξαμε το δικό μας παραμύθι!
Ονειρευτήκαμε τα πιο αθώα όνειρα και κάναμε τις πιο τρελές ευχές...
Η Σοφία 7 χρονών μου ψιθύρισε:
- Κυρία έχω ένα όνειρο που όμως δε θα γίνει ποτέ.
- Γιατί; Πώς το ξέρεις;
- Γιατί θέλω να πετάξω. Ομως δεν έχω φτερά. Δεν γίνεται...
Μικρή μου Σοφία, δεν χρειάζεται φτερά κανείς για να πετάξει και αλήθεια ξέρω ανθρώπους που μπορούν και πετάν!!!

Συγκεντρωθήκαμε στο πάρκο Ειρήνης και Φιλίας. Ξεκινήσαμε ένα γύρο σε όλο το πάρκο κρατώντας μικρά σακουλάκια και συγκεντρώνοντας εκεί μέσα υλικά της φύσης με τα οποία θα μπορέσουμε αργότερα να κάνουμε το δικό μας απίστευτο κολάζ. Διαφορετικά είδη φύλλων, κλαδιών, πετρούλες σε διάφορα σχήματα, χώμα, λουλούδια κ.ά. παράλληλα όμως οτιδήποτε μεγάλο και ψηλό βλέπαμε, έπρεπε στα μάτια μας να μοιάζει νεογέννητο σαν μόλις να ξεκίνησε το ταξίδι του στη ζωή. Το θέμα συζήτησης ήταν:
Τίποτα δεν μένει ίδιο, αλλά όλα γύρω μας αλλάζουν, μαζί με αυτά κι εμείς.

Αυτήν την Κυριακή 13/4 συγκεντρωνόμαστε στο Νεώριο Μορό στις 5 το απόγευμα κρατώντας το τετράδιο και το μολυβάκι μας για να καταγράψουμε τα σημάδια που αφήνει πίσω του ο χρόνος. Θα απολάυσουμε την ομορφιά και γαλήνη του γραφικού λιμανιού, περπατώντας το δρομάκι προς τον φάρο, φτιάχνοντας παραμύθια με τη φαντασία μας.
Θέμα συζήτησης: 'Και τα χρόνια κυλάνε σα νερό'
Ο χρόνος ποτέ δεν σταματάει, ο χρόνος αδιάκοπα κυλάει, δεν πιάνεται, δεν φαίνεται κι όμως υπάρχει και κάνει αισθητή την παρουσία του παντού σε όλα γύρω μας. Τα σημάδια που αφήνει πίσω του ο χρόνος είναι εμφανή τόσο στα υλικά που είτε σκουριάζουν είτε σκονίζονται, είτε σαπίζουν, όσο και στον άνθρωπο που μεγαλώνει και αναπτύσσεται όχι μόνο σωματικά αλλά και ωριμάζει στη σκέψη, αποκτά εμπειρίες, αλλάζει χαρακτήρα, ανάλογα τις καταστάσεις που έχει βιώσει, ζει την κάθε μέρα του διαφορετικά, όσο κι αν προσπαθεί να κρυφτεί πίσω από ένα υποτυπώδες πρόγραμμα και ακόμα κι όταν πεθάνει, έχει αφήσει πίσω του το στίγμα του, την κληρονομιά του, τα παιδιά του και πραγματικά η ζωή συνεχίζεται... υπάρχει τέλος;
Κι αν υπάρχει... σίγουρα υπάρχει κάποιος λόγος που κάτι σβήνει και γεννιέται στη θέση του μια νέα αρχή.
Πόσο πολύτιμη είναι η ζωή αλήθεια και ο χρόνος που μας δίνεται για να τη ζήσουμε. Ο άνθρωπος όμως που νομίζει ότι όλα τα μπορεί, καυχιέται ότι φυλάκισε τον χρόνο σε επίπεδες στρογγυλές μηχανές δεμένες με ένα λουρί περασμένες στον καρπό και έχει την ψευδαίσθηση ότι ελέγχει τον χρόνο. Εμαθε να μετράει τον χρόνο με τα φεγγάρια που περνούν, μετρώντας έτσι τη ζωή που του απέμεινε... περιμένει να πεθάνει.
Οι περισσότεροι περνούν τη ζωή τους τρέχοντας, σαν τη πέτρα που πετάς μακριά.
Οι περισσότεροι παραπονιόμαστε: δεν έχω χρόνο, δεν μου φτάνει η μέρα... δεν πρόλαβα να χαρώ τη ζωή μου...
Ακόμα και οι λίγοι που έχουν χρόνο, συνήθως οι άνεργοι, οι ευκατάστατοι ή οι ηλικιωμένοι, ούτε κι αυτοί είναι ευχαριστημένοι, αφού λίγοι είναι αυτοί που ξέρουν να εκμεταλλεύονται τον χρόνο τους.

Χανιώτικα νέα (19.08.2012)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ του πνεύματος που τον διακρίνει, για να χρησιμοποιήσω τον τίτλο μιας απ’ τις στήλες που έχει εδώ και πολλά χρόνια στην εφημερίδα μας, επιμένει ως ποιητής ο Δημήτρης Κακαβελάκης, στη συγκεκριμένη περίπτωση, να διερευνά και να αποκαλύπτει με την πένα του την άβυσσο του κόσμου. Μόνος, ανέστιος και ανυπόδητος, απορημένος και άπορος! Ενω 'εις την οδόν έξω', για να θυμηθώ τον Κ.Π. Καβάφη, 'ουδέν ακούουν οι λαοί'...
ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ την τιμητική εκδήλωση για τον Δημήτρη Κακαβελάκη που έγινε χθες το πρωί στον Χώρο Τέχνης Χανίων, στο πλαίσιο της έκθεσης 'Γιάντα Ξανάστροφη - Γιάννης Μαρκαντωνάκης, 30 χρόνια Διδασκαλίας', η παραπάνω αναφορά. Μια μικρή... ξανάστροφη αναφορά.
ΕΛΠΙΔΑ όλοι θέλουνε, αλλά να βάλουν πλάτη/ λίγοι τ’ αποφασίζουνε, οι πιο πολλοί... ραχάτι. Και μαντιναδολόγος, άμα λάχει, ο φίλος μου ο Παναγιώτης ο Αλεβαντής από τις Βρυξέλλες. Σχόλιο σ’ ένα 'πεταχτό' που έγραψα τις προάλλες, η παραπάνω μαντινάδα. Ουδέν σχόλιο στο σχόλιο.
ΑΠ’ ΤΗ ΜΙΑ τροχίζουν τα ψαλίδια τους οι κουρείς κι απ’ την άλλη ακονίζουν τα ξυράφια τους οι μπαρμπέρηδες. Το κούρεμα - κούρεμα και το ξύρισμα, δίχως σαπουνάδα, ξύρισμα. Και μη με ρωτήσετε τι θέλει να πει... ο Πεταχτής.
ΣΤΑ ΒΗΜΑΤΑ του Γιώργου Παπανδρέου (τον θυμάστε που έτρεχε σαν τον Βέγγο;) ο Αντώνης Σαμαράς. Πήρε τους δρόμους του... Βορρά κι άρχισε να χτυπάει πόρτες. Αχ, αυτή η χρεία της επόμενης δόσης...
ΝΑ ΠΗΓΑΙΝΟΥΜΕ από δόση σε δόση... Εκεί καταντήσαμε ή αν προτιμάτε εκεί μας κατάντησαν οι πολιτικοί μας. Πλήρως εξαρτημένοι. Μέχρι πότε;
Ο ΠΑΘΩΣ ΜΑΘΩΣ; Χαράς στους λαούς, αν θα μάθαιναν απ’ τα λάθη τους! Της άποψης ότι η ιστορία διδάσκει πως δεν διδάσκει τίποτα, είναι ο φίλος μου ο γερω - δάσκαλος. Μακάρι να δίδασκε, συμπλήρωσε. Πολλά θα μαθαίναμε οι Ελληνες!
'Η ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ διάνοια είναι ωχρόν κάτοπτρον των συναισθημάτων της ψυχής, μηδέ δυναμένη να εξεικονίση εκ τούτων· διά τούτο, εγκαταλείποντες την ιστορίαν των θειοτέρων εμπνεύσεων, κατατριβόμεθα συνηθέστατα με τα επεισόδια, αποπειρώμενοι να επιδείξωμεν την δύναμίν μας εκεί, ένθα μόνον την αδυναμίαν μας αποδεικνύομεν'. Από τη 'Χρυσή Διαθήκη' του Πολύβιου Δημητρακόπουλου.
ΔΕΝ ΤΟΥ ΦΤΑΝΟΥΝ όλα τ’ άλλα, έχει και την έγνοια σε ποια κατηγορία θ’ αγωνίζεται εφέτος η ομάδα μας, η πάλαι ποτέ ΑΕΚΑΡΑ που την κατάντησαν Αεκάκι! Στην πρώτη με τον Πλατανιά ή στην τέταρτη με τον Κισαμικό; Πάντως στην Δ’ Εθνική θα πηγαίνουμε για πρωτάθλημα, Μήτσο! Μόνο που είναι πιο μακριά το Καστέλι απ’ τα Περβόλια...
ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΘΗΝΑΙΟΥΣ που συμμετείχαν στη σικελική εκστρατεία ελάχιστοι σώθηκαν. Μερικοί από αυτούς περιπλανήθηκαν στη Σικελία, ενώ άλλοι έγιναν δούλοι στο νησί. Κάποιοι απ’ αυτούς κατόρθωσαν να επιστρέψουν στην Αθήνα, όχι για κάποιον άλλο λόγο, αλλά γιατί γνώριζαν αποσπάσματα από τα έργα του Ευριπίδη. Μερικοί που είχαν γίνει δούλοι, ελευθερώθηκαν, επειδή δίδαξαν στους κυρίους τους, όσα θυμούνταν από τα ποιήματά του. Αλλοι που γύριζαν περιπλανώμενοι ύστερα από τη μάχη, έπαιρναν τροφή και νερό για αμοιβή επειδή τραγουδούσαν ποιήματα του Ευριπίδη. (Από το βιβλίο 'Η άλλη όψη της Ιστορίας', εκδ. 'Σαββάλας').

'To σκοτάδι απλώθηκε/ στον πυρήνα των φόβων/ με τεντωμένα δάκτυλα/ μια βαθειά τομή κραυγάζει/ καλυφτείτε/ επέρχεται/ ο άγγελος του σκοταδιού/ με μανία σαρκοβόρου/ να καταστρέψει την κοτσίδα/ της πολιορκίας τη μηχανή/ π’ αναβοσβήνει τα σήματα/ της πρωινής γυμναστικής/ τα γεύματα που στηρίζουν/ τους αγωνιστές/ κάτω από τα βλέφαρα/ της πρωινής πάχνης'.

Το ποίημα 'Επερχόμενος' του Δημήτρη Κακαβελάκη.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (18.08.2012)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΚΑΘΕ ΜΗΝΑ Αύγουστος, θάλασσα, φωτιά/ τούτη η πόλη είναι εδώ για πάντα... τραγουδεί ο Γιάννης Κότσιρας. Και τον Αύγουστο είναι ωραία τα Χανιά. Οπως κάθε μήνα άλλωστε.

ΝΑ ΚΡΑΤΗΣΕΙ για πάντα! Να μην τελειώσει ποτέ αυτός ο Αύγουστος! Να μην έρθει ποτέ η πρώτη Σεπτεμβρίου. Να κρατήσουν οι χοροί! Κούνια που μας κούναγε...

ΑΠΟΥ ΖΕΙ μεταζώνεται! Ο πυρήνας του ελληνικού τρόπου σκέπτεσθαι. Μια ζωή. Κανένας σχεδιασμός για το μέλλον. Βλέποντας και κάνοντας. Μάλλον μην βλέποντας και μην κάνοντας.

ΜΑΖΙ τα φάγαμε! Θραύση κάνει στο Διαδίκτυο το βιβλίο του Θεόδωρου Πάγκαλου. Το μακρύ του ο ένας, το κοντό του ο άλλος. Γύρω - γύρω όλοι και στη μέση ο Πάγκαλος να τρίβει τα χέρια του. Εις υγείαν των κορόιδων.

'ΘΑ ΗΘΕΛΑ να ξέρω τι θα κάνει η Χρυσή Αυγή; Θα στείλει εντολή στους ομοϊδεάτες της στις άλλες χώρες να τσακίσουν τους Ελληνες μετανάστες;', διερωτήθηκε ο Μανώλης Γλέζος σε ομιλία του στη Βουλή. 'Ενα ενδεχόμενο είναι αυτό, το άλλο να δώσει εντολή στους μετανάστες μας να τσακίσουν αυτοί όσους πολίτες που θα τους φιλοξενούν μπορέσουν' ... Από τον 'βοριά' στη στήλη του '9 μποφόρ' (βλ. εφ. 'Χριστιανική', 19. Ιουλ. 2012), το σχόλιο.

ΔΕΝ ΘΑ μειωθούν παραπέρα οι μισθοί των στρατιωτικών, δεσμεύθηκε απ’ τα Χανιά ο Πάνος Παναγιωτόπουλος. Για τους μισθούς των δασκάλων για παράδειγμα και για τις συντάξεις των αγροτών μιλιά κι αχνιά! Υπουργός Εθνικής Αμυνας είναι ο λεγόμενος και Κόκκινος Πάνος. Δεν είναι ούτε υπουργός Παιδείας ούτε υπουργός Γεωργίας... Ο καθένας τον 'παύλο' του.

'ΘΑ ΑΚΟΥΣΗΣ να λέγουν ότι ο Θεός είναι άνω και ο Διάβολος κάτω· πλάνη· ρίψε εν βλέμμα εντός σου, και θ’ ανακαλύψεις τον ένα εκ τούτων κοιμώμενον, και τον έτερον αγρυπνούντα'. Από τη 'Χρυσή Διαθήκη' του Πολύβιου Δημητρακόπουλου.

ΟΛΟΙ ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ του Αποκόρωνα θα οδηγούν απόψε στους Αρμένους στο κτήμα 'Διαδρομές' όπου ο Πολιτιστικός Σύλλογος Αρμένων διοργανώνει αποσπερίδα για τον και εκλεκτό συνεργάτη της εφημερίδας μας ιστορικό ερευνητή Χαράλαμπο Μπουρνάζο. Να η σχετική μαντινάδα του Ηλία Σταματάκη: 'Τον φίλο μου ερευνητή Χαράλαμπο Μπουρνάζο/ μαζί με σας κι άλλους πολλούς κι εγώ τονέ θαυμάζω'.

ΚΑΠΟΤΕ ο Θεμιστοκλής πρότεινε στην εκκλησία του Δήμου κάτι χρήσιμο για την πόλη. Ο Αριστείδης από αντιπολιτευτική διάθεση διαφώνησε και τελικά η γνώμη του υπερίσχυσε. Επειδή όμως δεν μπορούσε να υποφέρει την αδικία που έγινε, φεύγοντας από τη συνέλευση είπε: 'Δεν υπάρχει σωτηρία για την πόλη, αν οι Αθηναίοι δεν ρίξουν κι εμένα τον ίδιο και τον Θεμιστοκλή στο βάραθρο'. Αλλοτε πάλι όταν παρουσίασε στον λαό ένα ψήφισμα και ύστερα από έντονες συζητήσεις έγινε δεκτό, τη στιγμή που ο πρόεδρος επρόκειτο να προκαλέσει ψηφοφορία ο Αριστείδης, επειδή αντιλήφθηκε από τα επιχειρήματα των αντιπάλων ότι το ψήφισμά του δεν ήταν συμφέρον για την πόλη το απέσυρε. (Από το βιβλίο 'Η άλλη όψη της ιστορίας', εκδ. 'Σαββάλας').
'Κοίτα σκοτεινιάζει/ Το λιμάνι φεγγάρι που ανάβει./ Κόκκινο το τζάμι/ κι η ζωή μες στο κύμα που σβήνει/ Δε μ’ αφήνει.../ Κάθε μήνας Αύγουστος, θάλασσα φωτιά,/ τούτη η πόλη είναι εδώ για πάντα./ Κάθε μήνας Αύγουστος, τρέλα του Νοτιά./ Μέσα στα σοκάκια ξέφυγε η καρδιά,/ εμείς θα ’μαστε εδώ για πάντα./ Πώς ν’ αντέξει ο θάνατος τέτοια μοιρασιά.../ Πες μου, πόσο ακόμα,/ το μελτέμι θα σπρώχνει κοντά σου./ Μέθυσε όλη η νύχτα/ κι εγώ αλλάζω μορφή στα φιλιά σου./ Στα φιλιά σου'.

Το τραγούδι 'Κάθε Μήνας Αύγουστος' (Χανιά) - Γιάννης Κότσιρας (Στίχοι - Μουσική: Κώστας Λειβαδάς).
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (17.08.2012)

EYUYBOLA KAI MH...

'Πηγή μου που δροσίζεις...'

Δίχως λόγια περιττά κι εισαγωγές... Κι επειδή ανάξιος για τη Xάρη Tης να μιλήσω, νιώθω...
«Αυτά θα μοιραστώ» σκέφτομαι! «Αυτά θα γράψω», σημειώνω με χέρι σταθερό στο χαρτί! 
Ποια όμως; Ποια να ξεχωρίσω απ’ όλα τα δοσμένα σε μένα, τα χαρισμένα απλόχερα σε φίλους και γνωστούς! Πολλά τα δώρα Tης! Αναρίθμητες οι περιπτώσεις της επίκλησης του ονόματός Της, πάντα στις δυσκολίες! Και πάντοτε Εκείνη παρούσα, προστρέχουσα... βοηθός, οδηγός!
Μετέωρος σε τέτοιου είδους σκέψεις που κατάληψη εντός μου έχουν κάνει...
Κάτι με αποτρέπει να μιλήσω, να γράψω, να πω! Είναι η υπέρμετρη θέλησή μου; Γιατί να μην μπορώ να μαρτυρήσω, τι να μ’ εμποδίζει;
«Δεν μου χρειάζονται όλα αυτά»!
«Το ξέρω, μα...»!
Δεν θέλω να αθετήσω την υπόσχεσή μου και όμως 'προχωρώ', εν είδει τάματος!
Αργά, ακροβατώ βασανιστικά, λέξη τη λέξη, φράση τη φράση! Γράφω και σταματώ! Διαβάζω τα που έγραψα.
Σβήνω και ξαναγράφω!
Λέξεις δεν γίνονται όλες οι σκέψεις! Σημειώνω όσα θεωρώ πως πρέπει να αποτυπωθούν σε τούτο το σημείωμα, παραμονή της γιορτής Της!
Κάπου άκουσα τη λέξη "Παρθενομάνα", μια από τις χιλιάδες που Της έχει αποδώσει ο λάος!
Ανασύρω φράσεις εντυπωμένες στο 'είναι' της ράτσας, 'Παναγιά μου σώσε με', 'Παναγιά μου βοήθησέ με'!
Ποια ’ναι η ουσία δίχως τούτη την πίστη;
Ποια η οδός; Οσοι πορεύτηκαν, πορεύονται σε αυτή, γνωρίζουν την ασφάλεια! Κι όσοι γνωρίζουν, νιώθουν τη μεγαλοσύνη...
Συνεχίζω να ψάχνω μια - μια τις λέξεις να ταιριάσω κι ακόμη δεν μου κάνουν, δεν ικανοποιούν τη θέλησή μου!
«Ο κυρ Αλέξανδρος, ο Παπαδιαμάντης», σκέφτομαι!
Αφήνομαι να αποκαλυφθώ μες από τη δική του πένα! Μέσα από το ποίημά του με τίτλο:
'Στην Παναγία του Ντομάν'!

Πηγή μου ζωηφόρος, ποὺ δροσίζεις
μὲ τὸ βαθὺ ποτάμι, μὲ τὸ νᾶμα σου
τόσες ψυχές, καὶ μένα τὴν ψυχή μου·
ὁ κρότος τῶν νερῶν σου μέσ’ στὰ ρέμματα
κι ἀνάμεσα στοὺς βράχους, στὰ βουνά,
κι ὡς κάτω, ἕως τὸ κῦμα τῆς θαλάσσης·
ὁ ρόχθος τῶν ὑδάτων σου ἀκούεται.
Καὶ εἶσαι σὺ ἡ Πόλις τοῦ Θεοῦ.
Κι ἀκόμα τὸ ἁγιασμένο σκήνωμα,
ποὺ εὐφραίνεται τὰ ρεύματα
κυλῶντος ποταμοῦ.

Εἶναι μικρό, φτωχὸ τὸ κλησιδάκι σου,
μὰ ἡ χάρις σου εἶναι ἄπειρη κι ἀτέλειωτη.
Ἀτέλειωτη, ὡς τὸ ρεῦμα τῆς πηγῆς σου,
ποὺ χύνεται καὶ χύνεται,
καὶ ἀπὸ κοντὰ ἀθόρυβα
παράδοξα τὸ ρεῦμα σου πληθύνεται.

Εἴθε καὶ στὴν καρδιά μου, ποὺ ἔχει στραγγιχτῆ,
νὰ δώσει ζωὴ καὶ δύναμιν ἡ χάρις σου.

Ἂν εἶναι ξεχασμένη κι ἔρημη
ὅμως στὸ βράχο ἡ ἐκκλησιά σου εἶναι στημένη
κι αὐτὸς ὁ βράχος μοῦ φαίνεται πῶς εἶναι
κτισμένος ἀπ’ τὰ χέρια καὶ τὸ αἷμα σου·
«Καὶ πῦλαι ᾍδου οὐ κατισχύουσιν αὐτοῦ».

Χρόνια πολλά...

Χανιώτικα νέα (15.08.2012)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

TΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ, της Μάνας του Χριστού, της Δέσποινας του κόσμου, της Μεγάλης Μάνας, της Πάντων Χαράς, αύριο! Χιλιάδες τα ονόματα που της έχουν αποδοθεί. Κι αυτό δεν είναι υπερβολή. Ούτε λίγο ούτε πολύ 5.500 ονόματα έχει καταγράψει στο βιβλίο του 'Θεοτοκονύμια' (εκδ. 'Προμηθέας' Αθήνα 1992) ο Ιωάννης Ιωσ. Σηφάκης (Οδυσσέας Ρωμανός).
ΠΕΝΤΕ χιλιάδες πεντακόσια (να το γράψω και ολογράφως) ονόματα της Θεοτόκου, επωνύμια, ονομασίες, ονοματεπώνυμα, αλληγορικά, συμβολικά, παρωνύμια, επίθετα, δογματικά επωνύμια, θεϊκές προσηγορίες. Από Αγίους, Προφήτες, Αποστόλους, Διδασκάλους, Πατέρες και Υμνωδούς, λογοτέχνες, συγγραφείς, ποιητές και βέβαια απ’ τον λαό μας. Χώρια τα τοπικά!
Η ΠΑΝΑΓΙΑ της Τήνου, η Παναγία Σουμελά... Και για να έρθουμε στον Νομό μας. Η Παναγία της Γωνιάς, η Κεφαλιανή Παναγία, η Λιτσαρδιανή Παναγία, η Παναγία της Κορυφής στο Βουλγάρω, η Μεσκλιανή Παναγία... Λίγα, καλά λίγα, είναι τα χωριά, που δεν έχουν εκκλησία της Κοίμησης της Θεοτόκου.
ΚΑΙ ΠΑΝΑΓΙΑ Αφροδίτισσα υπάρχει! Στην Κύπρο βέβαια και συγκεκριμένα στα Κούκλια που είναι κοντά στην Πάφο! Οταν ο χριστιανισμός διαδόθηκε στο νησί ο ναός της Αφροδίτης παρήκμασε και κοντά στα ερείπιά του κτίστηκε μια μικροσκοπική εκκλησία, η Παναγία η Αφροδίτισσα.
ΜΕΣΟΧΩΡΙΑΝΗ λέμε την εκκλησία της Κοιμήσεως της Θεοτόκου που είναι καταμεσίς στο Νίππος. Εκεί συναντιούνται κάθε χρόνο τέτοια μέρα οι απανταχού Νιππιανοί που επιστρέφουν τον Αύγουστο στη γενέθλια γη. Παντού, σ’ όλα τα χωριά της Πατρίδας μας, η γιορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, είναι πάνω απ’ όλα και πρώτα απ’ όλα μια γιορτή συνάντησης με τα πρόσωπα και τα πράγματα της παιδικής μας ηλικίας.
ΔΥΟ ΠΑΝΑΓΙΕΣ αγαπώ η μια ’σαι ’συ κερά μου/ στην άλλη τάσσω ένα κερί σ’ εσένα την καρδιά μου. Η μια απ’ τις δύο ερωντικές μαντινάδες που έμαθα. Μαρία λεν την Παναγιά, Μαρία λεν κι εσένα/ κι αν αρνηθώ την Παναγιά θαν αρνηθώ κι εσένα. Η δεύτερη.
ΕΡΩΝΤΙΚΕΣ και όχι ερωτικές! Ερωντα έλεγε τον έρωτα η μακαρίτισσα η μάνα μου που την έλεγαν Δέσποινα και γιόρταζε της Παναγίας. Δεν θα ξεχάσω να σου φέρω κι οφέτος λουλούδια μάνα, για δεύτερη χρονιά, στον τάφο σου!
Η ΑΓΝΗ εν τάφω, κατετέθης βαβαί,/ η θεόν εν τη γαστρί σου χωρήσασα/ και κυήσασα αφράστως επί γης. Παραμονή της Παναγίας πέρυσι (27 Αυγούστου με το παλιό ημερολόγιο) στη Γεθσημανή, στην εκκλησία της Κοιμήσεως, όπου και ο τάφος της. Και ν’ ακούς τον πατριάρχη Ιεροσολύμων Φιλόθεο, ν’ ανασύρει τα ωραία ελληνικά φωνήεντα απ’ τα εγκώμια για την Παναγία.
'ΣΤΟ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟ της Κεφαλλονιάς ανήμερα της Παναγίας, μπροστά στα έκπληκτα μάτια των επισκεπτών, βγαίνουν στην εκκλησία μικρά και μεγαλύτερα φίδια ακίνδυνα, που σεριανούν πάνω στο τέμπλο της εκκλησίας και τους τοίχους, κυκλοφορούν ανάμεσα στους ανθρώπους, περνάνε πάνω από τα πόδια τους κι εκείνοι τα πιάνουν χωρίς φόβο στα χέρια. Αν δεν βγουν τα φίδια μια χρονιά δεν το ’χουν σε καλό. Από το βιβλίο της Αικατερίνης Τσοτάκου - Καρβέλη 'Λαογραφικό Ημερολόγιο'.            

«Κρατώντας την εσθήτα της Παναγίας/ ο έσχατος τ’ ουρανού/ με χιλιάδες έντομα στην όραση μ’ αξεθύμιαστα/ γιασεμιά στο νυμφώνα/ μ’ άλλα θεάματα της αγάπης από μέσα/ και μ’ άλλα γεγονότα σπιθοβολώντας/ αγγίζει τους ραχητικούς και θεραπεύει την αρθρίτιδα, μαλάζει τους/ πρησμένους αστραγάλλους/ αφήνει τρυφερά την αλήθεια πάνω σ’ όλες τις αρρώστιες/ και κείνες χάνονται καθώς τα ευδιάλυτα νέφη./ Σιγά - σιγά ρυθμίζεται και ο θάνατος/ αρχίζει το νταούλι μες στα πανηγύρια κι ολούθε πια σηκώνεται στο/ στήθος η Ρωμιοσύνη/ και μας αρωματίζει μ’ ανείπωτο μοσχολίβανο».    
Από το ποίημα 'Η αντίκρουση του χειμώνα'
του Νίκου Καρούζου.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ

Χανώτικα νέα (14.08.2012)

ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ

Αεράκι τέχνης και άρωμα τυπογραφίας

Κοσμοσυρροή! Πολλοί, πάμπολλοι, ήταν αυτοί που ήρθαν στο Νεώριο Μορό για να τύχουν στα εγκαίνια της έκθεσης με τίτλο 'Η τέχνη στην πρώτη σελίδα', που διοργάνωσαν το Μουσείο Τυπογραφίας των 'Χανιώτικων νέων' και η εφημερίδα 'ATHENS VOICE', να δροσιστούν απ? τ? αεράκι της τέχνης και να μυρίσουν άρωμα τυπογραφίας. Ηταν η πρώτη... εκτός έδρας εκδήλωση του Μουσείου Τυπογραφίας, μια εκδήλωση - στοίχημα, αφού για την επιτυχία της έπρεπε, όπως θα ?λεγε και ο Κοέλιο, να συνωμοτήσει το σύμπαν. Εκτός απ? το Μουσείο Τυπογραφίας και τα 'Χανιώτικα νέα', στην περίπτωσή μας, η 'ATHENS VOICE', η εφημερίδα που είχε φιλοξενήσει στην πρώτη σελίδα της τα 62 έργα τέχνης που παρουσιάστηκαν, το Μουσείο Μπενάκη που παρουσίασε για πρώτη φορά την περί ου ο λόγος έκθεση, η Interamerican, που ασφάλισε τα έργα για τη μεταφορά τους, ο Ιστιοπλοϊκός Ομιλος Χανίων που την υποδέχτηκε στις εγκαταστάσεις του... Συγκεκριμένοι άνθρωποι με γνώση, με πάθος και με όραμα, όπως την Ασπα Γκαζή και την Ελια Κουμή (Μουσείο Τυπογραφίας), τη Σταυρούλα Παναγιωτάκη (ATHENS VOICE), την Ειρήνη Γερουλάνου (Μουσείο Μπενάκη), τους ζωγράφους Γιώργο Αυγέρο και Μιχάλη Μανουσάκη (επιμελητές της Εκθεσης) και βέβαια τους ιδρυτές του Μουσείου Τυπογραφίας Γιάννη και Ελένη Γαρεδάκη... Κοινή η διαπίστωση ότι το στοίχημα κερδήθηκε και με το παραπάνω. Ακριβώς γιατί ήθελαν τόσο πολύ να το κερδίσουν εκείνοι που το έβαλαν. Εκ των ων ουκ άνευ ότι θα πάω να (ξανα)δω την έκθεση (συνεχίζεται μέχρι 27 Αυγούστου) με την ησυχία μου...

Αντίλαλος παλιού καιρού

Μικιό το έργο της ζωής και πριν πεσ? η αυλαία/ ζήσε την κάθε σου στιγμή σαν να ?ναι η τελευταία. Μια απ? τις μαντινάδες του και προέδρου του Συλλόγου Στιχουργών Ν. Χανίων Θανάση Πατεράκη. Τον συνάντησα την τελευταία μέρα λειτουργίας του Αγροτικού Αύγουστου στο περίπτερο του Συλλόγου, όπου πρόβαλε με την όλη παρουσία του την κρητική λεβεντιά κι αναδείκνυε με τις μαντινάδες του την κρητική παράδοση. Η πρώτη στάση για μένα εκεί. Ανάμεσα στα κρασιά και τα ελαιόλαδα, τα μέλια και τα ρακόμελα και σ? όλα τ? άλλα κρητικά προϊόντα ποιότητας και είδη λαϊκής τέχνης και τα βιβλία για την κρητική παράδοση των μελών του Συλλόγου Στιχουργών Ν. Χανίων, όπως και των μελών του Παγκρήτιου Συλλόγου 'Μ. Καυκαλάς', γιατί όχι! Η κουβέντα με τον Θανάση πήρε μάκρος. Επρεπε να σχολιάσουμε όλα τα δείγματα των μαντινάδων που είχε αναρτήσει στο περίπτερο, να πούμε δύο λόγια, αν όχι για όλα, για τα περισσότερα βιβλία που υπήρχαν στους πάγκους και να κάνουμε, με δική μου επιμονή, ξεχωριστή αναφορά στα δικά του: 'Αντίλαλος παλιού καιρού', 'Ξομπλιάστρα του πολιτισμού' και 'Αετός τση Ρωμιοσύνης'. Εκ των ων ουκ άνευ ότι μιλήσαμε αρκετά για τις δραστηριότητες του Συλλόγου Στιχουργών που είναι η μεγάλη του έγνοια. Τι τον απασχολεί περισσότερο τελευταία; Η επιτυχία του Παγκρήτιου Διαγωνισμού σε μαντινάδα, ρίμα και ριζίτικο με θέμα 'Ελ. Βενιζέλος, η ζωή και το έργο του', που συνδιοργανώνουν οι δύο Κρητικοί Σύλλογοι στιχουργών...

Κατά Μάρκον...

Αγροτικός Αύγουστος χωρίς τον Μάρκο Παναγιωτάκη απ? τα Παλιά Ρούματα δεν γίνεται. Δεύτερη, λοιπόν, και τελευταία στάση στον φετινό Αγροτικό Αύγουστο, στο περίπτερο του φίλου μου. Και να ?θελα να τον αποφύγω, πάντως, δεν θα το πετύχαινα. Από μακριά με πήρε χαμπάρι τ? αετίσιο βλέμμα του. Καμιά αναφορά, ωστόσο εφέτος, εκ μέρους του, όπως πριν από δύο τρία χρόνια που τον είχα συναντήσει πάλι στον Αγροτικό Αύγουστο, για 'Τα κατά Μάρκον' προϊόντα που παράγουν τα κτήματά του. Με την απόκτηση του απολυτηρίου του Γυμνασίου, από το Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας Κολυμπαρίου, είχε να κάνει η κουβέντα μας. 'Είναι ό,τι καλύτερο μου συνέβη τα τελευταία χρόνια', μου είπε λάμποντας από χαρά κι άρχισε να μου ξετυλίγει το... κουβάρι των γυμνασιακών του σπουδών που άργησαν ν? αρχίσουν πενήντα περίπου χρόνια. Ποια βραβεία για το ρακόμελό του που το κάνει με παραδοσιακή συνταγή! Το απολυτήριο του Γυμνασίου, που το πήρε με 'άριστα' έχοντας σαν εμψυχωτές, αλλά και φροντιστές τους τρεις σπουδαγμένους γιους του είναι όλα τα λεφτά! Και βέβαια θα πάει στο Λύκειο! Κι ας πρέπει να πηγαινοέρχεται απ? τα Παλιά Ρούματα στα Χανιά. Να συνεχίσουν όλοι τις σπουδές των στα υπάρχοντα σχολεία και να πάρουν το χαρτί του Γυμνασίου και του Λυκείου, το τωρινό... κατά Μάρκον Παναγιωτάκη Ευαγγέλιο!

Χανιώτικα νέα (13.08.2012)

ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΗΡΙΑ ΜΑΥΡΟΜΑΤΑΚΗ - ΜΗΤΕΡΑ
Βλέμματα στον ουρανό

'Βλέμματα στον Ουρανό' ήταν ο τίτλος της εικαστικής Εκθεσης των παιδιών των Εκπαιδευτηρίων 'Μαυροματάκη - Μητέρα', που πραγματοποιήθηκε το φετινό καλοκαίρι (20-22 Ιουλίου) στο Γυαλί Τζαμισί. Πηγή έμπνευσης για τα παιδιά που φοιτούν στο εν λόγω σχολείο, όπως και για τα παιδιά της καλοκαιρινής απασχόλησης, ο ουρανός. Ο ουρανός σαν ουράνιο δώμα με όλα τα ουράνια σώματά του, κυρίως όμως σαν χώρος φαντασίας, στοχασμού και επικοινωνίας, όπως μπορεί να διαπιστώσει και ο αναγνώστης του σημερινού Παιδότοπου που φιλοξενεί το μεγαλύτερο μέρος απ’ το πλούσιο σχετικό υλικό, το οποίο μου έστειλε ο υπεύθυνος Σπουδών των Εκπαιδευτηρίων, δάσκαλος Κώστας Μανωλάκης. Εντυπωσιακά τα έργα που φιλοτέχνησαν τα παιδιά, έχοντας σαν εμψυχωτές και καθοδηγητές τους δασκάλους των, που είχαν και την ευθύνη του όλου προγράμματος. Συγχαρητήρια  σε όλους! Και για το ό,τι τα έσοδα απ’ τις πωλήσεις των έργων διατέθηκαν για τις ανάγκες των παιδιών της ΕΛΕΠΑΠ Χανίων!
Β.Θ.Κ.

Βλέπω, σκέφτομαι, αναρωτιέμαι
Μια από τις δραστηριότητες προέβλεπε τα μεγαλύτερα παιδιά να καταθέσουν τη γνώμη τους σε μικρές ομάδες ακολουθώντας τη ρουτίνα του Visible Thinking 'Βλέπω, Σκέφτομαι, Αναρωτιέμαι' (http://pzweb.harvard.edu/vt/VisibleThinking).
Αυτή η ρουτίνα ενθαρρύνει τους μαθητές να προβούν σε προσεκτικές παρατηρήσεις και στοχαστικές ερμηνείες, κεντρίζει το ενδιαφέρον και ενεργοποιεί τη διάθεση για έρευνα, στο μέτρο πάντα των δυνατοτήτων τους:

Πηγής έμπνευσης ο ουρανός
Τα παιδιά του σχολείου και της καλοκαιρινής απασχόλησης φιλοτέχνησαν έργα με θέματα που είχαν πηγή έμπνευσης τον ουρανό. Δεν έλλειψαν και οι αναφορές σε σχετικές συνθέσεις μεγάλων ζωγράφων (Κλεέ, Μιρό, Σαγκάλ, Ματίς, Πικάσο, Καντίνσκι κ.ά.) που η προσέγγισή τους μέσα απ’ το φίλτρο της παιδικότητας κατέληξε σε ενδιαφέροντα αποτελέσματα. Στο πολύχρωμο τοπίο της Εκθεσης βρέθηκαν τα τμήματα της καλοκαιρινής απασχόλησης και μέσα από ένα ευχάριστο εκπαιδευτικό πρόγραμμα με κατάλληλες δραστηριότητες τα παιδιά είχαν την ευκαιρία να παρατηρήσουν, να φανταστούν, να σκεφτούν, να επικοινωνήσουν και να αναστοχαστούν τελικά πάνω στις δημιουργίες τους. Την Εκθεση επιμελήθηκαν και το εκπαιδευτικό πρόγραμμα σχεδίασαν οι εκπαιδευτικοί Κώστας Μανωλάκης και Βίλμα Μαυροματάκη. Βοήθησαν οι Σούλα Μοδιανάκη, Ελένη Μελισσηνού, Αναστασία Δημοτάκη, Βάσω Αποστολάκη, Εφη Γιαννουδάκη, Νατάσα Νικολακάκη, Μαρία Καγιαδάκη.

Ενα αστέρι πέφτει στη γη
Εχοντας ως πηγή έμπνευσης το παραμύθι της Ευδοκίας Σκορδαλά - Κακατσάκη 'Ενα αστέρι πέφτει στη γη', το καλοκαιρινό τμήμα απασχόλησης νηπίων έφτιαξε τις δικές του πρωτότυπες εικαστικές ιστορίες και τα παιδιά έκαναν και τις ακόλουθες ευχές:
Πέφτει ένα αστέρι, κάντε μια ευχή: Θα ήθελα...
Μαρία Διαμαντάκη: ...να μένω σ’ ένα κάστρο.
Μαρία Χριστοδουλάκη: ...να είχα μια νεράιδα για να με βοηθάει.
Βαγγέλης Πατεράκης: ...να είχα φτερά για να πετάω ψηλά στον ουρανό.
Χρυσή Χριστοδουλάκη: ...να ήμουν βασίλισσα.
Κάτια Γαλανάκη: ...να είναι όλοι άνθρωποι καλά.
Μάγδα Πατεράκη: ...να είναι όλοι οι άνθρωποι ευτυχισμένοι.
Γιώργος Πατεράκης: ...να μην πεθαίνουν τα ζώα.
Γιώργος Βλαζάκης: ...να είχα ένα άλογο για να κάνω ιππασία.
Γιώργος Κουκλάκης: ...να είχα ένα μαύρο άλογο για να ανεβαίνω πάνω του.
Χριστίνα Βλαζάκη: ...να είναι όλος ο κόσμος καλά.
Γιάννης Μανουσάκης: ...να είχα ένα πόνι.
Ηλίας Δαμανάκης: ...να είχα ένα παλάτι.
Σοφία Πατεράκη: ...να είναι τα ζώα καλά και οι άνθρωποι.
Βασίλης Τσιγάλογλου: ...να είναι ήσυχα τα παιδιά στο σχολείο.
Χρυσή Γελασάκη: ...να είναι οι άνθρωποι ευτυχισμένοι.
Αλέξανδρος Νικολαντωνάκης: ...να μην πέσω σε τρύπα.

Πυροτεχνήματα και συναισθήματα
Κάθε νήπιο, αφού ζωγραφίσει τα πυροτεχνήματά του, συμμετέχει σε μια άσκηση συναισθηματικής αγωγής: Οταν βλέπω ένα πυροτέχνημα να σκάει στον ουρανό...'
Νικόλας Μυλωνάς: '...με πιάνει λίγο φόβος γιατί κάνει δυνατό ΜΠΟΥΜ'.
Αιμίλιος Παντελίδης: '...μου αρέσει αλλά φοβάμαι μην έρθει η φωτιά πάνω μου'.
Κωνσταντίνος Κρομμυδάκης: '...μου αρέσει γιατί έχει όλα τα χρώματα της φύσης και γιατί ταιριάζει με το ουράνιο τόξο'.
Γιώργος Πατεράκης: '...μου μοιάζει με κύκλο και αστεράκια που σιγά σιγά μικραίνουν'.
Αντωνία Τσέκου: '...μου θυμίζει τη μαμά και τον μπαμπά να με πηγαίνουν βόλτα'.
Θοδωρής Κουκουβάς: '...νιώθω ωραία επειδή μου αρέσουν τα πυροτεχνήματα'.
Dylan Luther: '... I like fireworks because they explode and the fireworks come out and make stuff'.
Ελευθερία Μπολάκη: '...θέλω να έχει χαρούμενα χρώματα και να πηγαίνουν όλοι οι άνθρωποι να το βλέπουν'.

Ο δικός μου ήλιος
'Διαβάζοντας το παραμύθι "Η σοφή μας (σοφή;) η δασκάλα" της Ζωρζ Σαρή μέσα στην τάξη (προνήπιο) επηρεάστηκαν όλα τα παιδάκια και με μεγάλη χαρά και προθυμία ζωγράφισε το καθένα τον δικό του ή τους δικούς του ήλιους. Τους ζωγράφισαν όπως αυτά τους βλέπουν με πολλή φαντασία και χρώμα. Το ένα ζωγράφισε τον ήλιο του με πιτσιλωτές αχτίνες. Ενας άλλος με πολύχρωμες. Ενα κορίτσι ζωγράφισε τον ήλιο του με κοτσίδες και φιόγκους. Ενα άλλο με μεγάλο στόμα γιατί έχει να του πει πολλά. Κάποιο άλλο με μεγάλα μάτια γιατί βλέπει από ψηλά τα πάντα. Ολοι λοιπόν συμπεράναμε ότι ο ήλιος δεν είναι ένας και μοναδικός... αλλά ο καθένας μας έχει το δικό του ήλιο, που τον φωτίζει και τον ζεσταίνει στην πορεία της ζωής του'.
Μανώλης Δασκαλάκης, Ερασμία Μαλεκάκη, Δημήτρης Φραντζεσκάκης, Μανώλης Νικολιδάκης, Τζωρτζίνα Φραγκιαδάκη, Μαρκέλα Πετράκη, Μελίνα Γιανναράκη, Ιωάννα Μπαλή, Στέλιος Γιατράκης, Σπύρος Παναγιωτάκης, Κατερίνα Βυζηράκη, Γιώργος Ταμπακάκης, Κωνσταντίνος Μυλωνάκης, Ευαγγελία Παντελάκη, Αγγελος Νικολακάκης, Αγγελος Χατζηδάκης.

'Βλέπουμε έναν άνθρωπο που κουνάει τα χέρια και τα πόδια του και προσπαθεί να πιάσει τ’ αστέρια. Σκεφτόμαστε ότι είναι ένας ωραίος πίνακας. Αναρωτιόμαστε γιατί ο ουρανός να είναι κόκκινος;'
Δεσποινα Σφακιωτάκη, Μαριένια Φρατζεσκάκη, Νανούσος Χαλκιαδάκης, Χαράλαμπος Λαγουμιτζάκης

'Βλέπουμε μια κανάτα, μια τσαγιέρα, ένα τραπέζι με λουλούδια, όπου υπάρχει κι ένα πράσινο φύλλο και ένας ήλιος. Σκεφτόμαστε ότι σε λίγο θα φάνε πρωινό. Αναρωτιόμαστε τι να ’ναι οι κόκκινες γραμμές και τα χρωματιστά κουτιά'. Μιχάλης Μαράκης, Χριστίνα Τρουλάκη, Χριστίνα Μπολιώτη, Αγγελος Χαλκιαδάκης.


Σημείωση Σύνταξης: Ένα μικρό μόνο μέρος
απ’ την ενότητα αυτή χώρεσε. Κρίμα!

Χανιωτικα νέα (11.08.2012)