ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

'ΣΑΓΓΑΡΙΕ,  Σαγγάριε, θέλω να σε ρωτήσω/ γιατί τα Ελληνόπουλα τα γύρισες οπίσω./ Στη Χίο σφάζουνε τ? αρνιά στη Σμύρνη τα κριάρια,/ στον φοβερό Σαγγάριο σφάζουν τα παλικάρια?'.

ΜΙΚΡΑΣΙΑ ψυχής πατρίδα. Ο τίτλος μιας σειράς επετειακών εκδηλώσεων τιμής και μνήμης για τη γενοκτονία των Ελλήνων της Μικράς Ασίας (η τελευταία αύριο) που διοργάνωσε η Αδελφότητα Μικρασιατών του Νομού μας 'Ο Αγιος Πολύκαρπος', σε συνεργασία με άλλους Φορείς. Ενενήντα χρόνια μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή του 1922 οι μνήμες παραμένουν πάντα ζωντανές κι οι πληγές χαίνουσες. Μικρά Ασία, χαίρε!
'ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ, χαίρε - Δόξα και συμφορά' ο τίτλος της μνημειώδους εκδήλωσης του Κοινωφελούς Ιδρύματος 'Αγία Σοφία' και των 'Χανιώτικων νέων' (16 24σέλιδα στο σχήμα της εφημερίδας) πριν από 13 χρόνια! Εκεί βρήκα και το λυπητερό τραγούδι με το οποίο ξεκίνησα τη στήλη. Οπως έγραψε ο Μεγάλος Παππούς της Κρήτης μητροπολίτης Ειρηναίος Γαλανάκης, προλογίζοντας ως πρόεδρος του Δ.Σ. του Ιδρύματος την έκδοση, το έλεγαν οι φαντάροι μας που γύρισαν απ? τη Μικρασία.
'ΣΑΝ ΕΛΛΗΝΕΣ δεν θέλουμε να μονοπωλούμε την Ιστορία αυτού του τόπου, αλλά δεν μπορούμε να λησμονήσουμε κληρονομιές και μνήμες τόπων και Αγίων προγόνων που ευεργέτησαν την Ανθρωπότητα'. Τα λέει όλα σε μια και μόνη περίοδο του προλόγου του, ο Παππούς. Στη γραμμή του Διονυσίου Σολωμού: 'Το έθνος πρέπει να θεωρεί εθνικόν ό,τι είναι αληθές'.
'ΔΑΚΡΥΣΜΕΝΗ ΜικρασΙα', ο τίτλος του ογκώδους (750 σελίδες μεγάλου σχήματος βιβλίου του Βασίλη Τζανακάρη, εκδ. 'Μεταίχμιο'). Προσωπικά βρήκα απαντήσεις σ? όλα τα ερωτήματα που είχα για την περίοδο 1919 - 1922 τα χρόνια που συντάραξαν την Ελλάδα.
ΩΣ ΕΘΝΟΣ ερχόμαστε απ? τα βάθη των αιώνων και μετράμε χιλιετίες. Ως ελληνικό κράτος δεν μετράμε ούτε δύο αιώνες ζωής. Κι αν περάσαμε αναταράξεις! Κι αν κινδυνέψαμε να διαλυθούμε εις τα εξ ων συνετέθημεν. Κι όμως! 'Κατακλυσμούς ποτέ δεν λογαριάσαμε/ μπήκαμε μες στα όλα και περάσαμε'. Για να θυμηθώ τον Οδυσσέα Ελύτη.
'ΜΠΗΚΑΜΕ μες στα όλα και περάσαμε', γιατί ήμασταν Λαός (με το 'λ' κεφαλαίο) που δεν είμαστε τώρα. Γι? αυτό η σημερινή κρίση μας φαίνεται βουνό!
'ΟΜΩΣ ΕΝΑΣ λαΟς αποτελεί Λαό (με το 'λ' κεφαλαίο) τότε και μόνο τότε, όταν βάζει κατά νου κάτι παραπάνω από την απλή επιβίωσή του. [?] Μιλώ για την κατάστρωση ενός προγράμματος που θα καθορίζει και θα καθορίζεται από ένα νέο νόημα ύπαρξης για τον λαό μας'. Αντώνης Ανδρουλιδάκης (http://tonoikaipnevmata.wordprees.com)
ΑΦΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ κανένα παράπονο, αφού δεν έγινε δεκτή η παραίτησή του κι αφού του το ζητούν οι θαυμαστές και οι θαυμάστριές του θα συνεχίσει κατά δήλωσή του να στέλνει μαντινάδες στη στήλη ο Ηλίας ο Σταματάκης, όπως η σημερινή: 'Τα χελιδόνια χτίζουνε στη Σμύρνη τις φωλιές τους/ μ? αναζητούνε τους Ρωμιούς, πάντα οι φαμελιές τους!'. Ούτε παραγγελιά να του την είχα!
'ΤΟΥΣ ΠΑΡΑΛΥΤΟΥΣ θα τους βασανίσουν για να φανερώσουν που έχει κρυμμένα η οικογένεια χρήματα και τιμαλφή. Υστερα θα βάλουν φωτιά. Θα τους κάψουν ζωντανούς. Οπως κάηκε και ο γιατρός Αργυρόπουλος. «Φύγετε εσείς», είπε στους δικούς του «κι αφήστε με εμένα. Τι να με κάνετε; Ενα άχρηστο κορμί είμαι που θα σας γίνω βάρος από την πρώτη στιγμή. Αφήστε με να σας δω για τελευταία φορά που φεύγετε για να ησυχάσει η ψυχή μου». Τον αγκάλιασαν οι δικοί του, τον φίλησαν αποχαιρετώντας τον'. Από το βιβλίο του Βασίλη Τζανακάρη 'Δακρυσμένη Μικρασία'.

'Περάσαμε κάβους πολλούς, πολλά νησιά τη θάλασσα/ που φέρνει την άλλη θάλασσα, γλάρους και φώκιες./ Δυστυχισμένες γυναίκες κάποτε με ολολυγμούς/ κλαίγανε τα χαμένα τους παιδιά/ κι άλλες αγριεμένες γύρευαν το Μεγαλέξανδρο/ και δόξες βυθισμένες στα βάθη της Ασίας./ Αράξαμε σ? ακρογιαλιές γεμάτες αρώματα νυχτερινά/ με κελαηδίσματα πουλιών, νερά που αφήνανε στα χέρια/ τη μνήμη μιας μεγάλης ευτυχίας./ Μα δεν τελειώναν τα ταξίδια./ Οι ψυχές τους έγιναν ένα με τα κουπιά και τους σκαρμούς/ με το σοβαρό πρόσωπο της πλώρης/ με τ? αυλάκι του τιμονιού/ με το νερό, που έσταζε τη μορφή τους'.
Από το ποίημα 'Αργοναύτες' του Γιώργου Σεφέρη.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (18.09.2012)