Είμαστε στο ‘εμείς’ και όχι στο ‘εγώ’». Καλά μας τα ’πε ο μπάρμπα-Γιάννης ο Μακρυγιάννης. Μόνο που εμείς δεν το μάθαμε, παρά τα παθήματα, το μάθημά μας. Αφησε που μπερδέψαμε το 'υπέρ πάτρης' και το κάναμε 'υπέρ πάρτης'.
ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
Ας τάξω πως επιάστηκα σε μιας γυναίκας τρίχα/ κι έσπασε η τρίχα κι έχασα στον κόσμο ό,τι κι αν είχα... Στους στίχους αυτούς του Ερωτόκριτου ο νους μου. Δεν ξέρω γιατί αλλά έχω την αίσθηση ότι η Ελλάδα σαν χώρα έχει κρεμάσει την τύχη της 'σε μια ς τρίχα'. Ολα πάλι κρέμονται από μια κλωστή και μάλιστα μπαμπακερή, η γενική αίσθηση.
ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΕΙ ΤΑ ΝΕΑ ΜΕΤΡΑ έτσι όπως τα επέβαλαν οι εντολείς των δανειστών παύλα ελεγκτών μας, η ελληνική κοινωνία. Οχι δυσβάσταχτα, αλλά αβάσταχτα, τα 'προαπαιτούμενα' για την εκταμίευση της δόσης. Είναι ηλίου φαεινότερον αυτό. Πάλι με την πλάτη στον τοίχο βρεθήκαμε. Στο υπό πλήρη κατάρρευση πολιτικό σκηνικό της Μεταπολίτευσης.
Ο,ΤΙ ΜΑΣ ΠΗΡΑΤ’ ως εδά, αν μας τα δώσεις πίσω,/ Αντώνη στσ’ άλλες εκλογές κι εγώ θα σε ψηφίσω. Από τον πρώτο κατά τα πρεσβεία μαντιναδολόγο μας Ηλία Σταματάκη, η παρέμβαση. Ο πεινασμένος καρβέλια ονειρεύεται.
ΜΠΡΟΣ ΓΚΡΕΜΝΟΣ ΚΑΙ ΠΙΣΩ ρέμα! Για τον γκρεμνό δεν μπαίνει θέμα. Στο ρέμα, λοιπόν, μπας και σωθούμε. Αν συμφωνούσαμε ποιος είναι ο γκρεμνός και ποιο το ρέμα.
«ΤΟΥΤΗ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ την έχομεν όλοι μαζί, και σοφοί και αμαθείς, και πλούσιοι και φτωχοί και πολιτικοί και στρατιωτικοί και οι πλέον μικρότεροι άνθρωποι. Οσοι αγωνιστήκαμεν, αναλόγως ο καθείς, έχομεν να ζήσωμεν εδώ. Το λοιπόν δουλέψαμε όλοι μαζί να την φυλάμε και όλοι μαζί και να μη λέγει ούτε ο δυνατός ‘εγώ’ ούτε ο αδύνατος. Ξέρετε πότε να λέγει ο καθείς ‘εγώ’; Οταν αγωνιστεί μόνος του και φκιάσει ή χαλάσει να λέγει ‘εγώ’. Οταν όμως αγωνίζονται πολλοί και φκιάνουν, τότε να λέμε ‘εμείς’. Είμαστε στο ‘εμείς’ και όχι στο ‘εγώ’». Καλά μας τα ’πε ο μπάρμπα-Γιάννης ο Μακρυγιάννης. Μόνο που εμείς δεν το μάθαμε, παρά τα παθήματα, το μάθημά μας. Αφησε που μπερδέψαμε το 'υπέρ πάτρης' και το κάναμε 'υπέρ πάρτης'.
ΕΔΑ ΚΑΝΕΙ ΤΗ 'ΔΟΥΛΑ' του ο Σαμαράς, μετά θα κάμει τη 'δούλα' του ο Τσίπρας. Ως εκειά θωρώ. Παραπέρα το τοπίο είναι θολό... Από τον φίλο μου τον γερω-δάσκαλο η πρόβλεψη, σε γενομένη τις προάλλες τηλεφωνική μας κουβέντα. 'Δούλα', όπως γράφει ο Αντώνης ο Ξανθινάκης στο 'Λεξικό' του, είναι η κατ’ εναλλαγή απασχόληση στην οδήγηση ζώων που αλωνίζουν.
ΗΡΑΚΛΗ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟ, πρόεδρο Συνταξιούχων ΙΚΑ Χανίων, Χανιά: Χάρηκα που βρήκες, όπως εσύ ξέρεις, πάλι το κουράγιο και ξανάβγαλες τη 'Φωνή των Συνταξιούχων' στην κυκλοφορία. Πάνω που είχα αρχίσει να αναρωτιέμαι τι έγινε και σίγησε, εδώ και μήνες, να την! Ετσι όπως τα γράφεις, Ηρακλή είναι! Τίποτα δεν χάνεται, αν εμείς δεν το αφήσουμε να χαθεί και τίποτε δεν σώζεται, αν δεν αγωνιστούμε για τη σωτηρία του.
'Ο ΗΛΙΟΣ ΕΓΕΡΝΕ ΣΤΗ ΔΥΣΗ ματωμένος, ο πρώτος Ελληνας αξιωματικός άφηνε την τελευταία του πνοή στην Κορέα. Ο πατέρας του ήταν ένας γαλατάς στον Πειραιά, λιγομίλητος και σοβαρός. Από κείνη τη μέρα δεν ξαναμίλησε ποτέ ούτε άνοιξε το μαγαζί του. Τα μάζεψε όλα κι έφυγε με την οικογένειά του, γυναίκα και δυο κόρες, σ’ ένα χωριό της Λάρισας, απ’ όπου είχαν έρθει πριν είκοσι χρόνια. Αντεξε δέκα χρόνια στενοχώριας και βαθιάς κατάθλιψης. Πέθανε με τη φωτογραφία του γιου του στο προσκέφαλο'. Μια από τις '50+4 κραυγές' του Λευτέρη Φύτρα, εκδ. 'Στοχαστής', αντί για ιστορικό ανέκδοτο.
'Παραμερίστε! Ψέματα αν λέω η αλήθεια,/ μόνο ήσυχος να μείνω δεν μπορώ./ Κοιτάχτε!/ Τ’ αστέρια ξανά αποκεφαλίσαν/ σταλάζει αίμα ο ουρανός σαν σφαγείο!/ Εϊ, σεις!/ Ουρανοί!/ Το καπέλο σας βγάλτε!/ Περνάω εγώ!/ Ησυχία μουλωχτή./ Το σύμπαν κοιμάται,/ ακουμπώντας στο μπράτσο/ το πελώριο αυτί/ κατάστηκτο απ’ τα τσιμπούρια των άστρων'.
Από το ποίημα του Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι
'Σύννεφο με παντελόνια'.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)
Χανιώτικα νέα (25.10.2012)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου