ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ...

"Αν σ' είχα πάρει", της λέω, "δεν θα είχα γνωρίσει εκείνο τον κύριο... Αψιού που μ' έκανε ολόγρο με την ευγένειά του"!



Γράφει ο
NΕΚΤΑΡΙΟΣ ΕΥ.KΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
kak_nektar@yahoo.gr

Ο κύριος... ααψιού!

Τρεις φορές φταρνίστηκε! Τρεις φορές άκουσε το "υγεία"! "Ααψιού", "υγεία" - "ααψιού", υγεία - "αψιού, "υγεία". Σε κλάσματα δευτερολέπτου, εν ριπή οφθαλμού όλα αυτά...
Σε μιαν ανηφορίτσα της πόλης μας με πρόλαβε η βροχή! Ούτε ομπρέλα ούτε μπουφάν! Γρηγόρεψα το βήμα και θέλοντας να προφυλαχθώ από τη δυνατή μπόρα συνάντησα τον... άνθρωπό μου σε πυλωτή πολυκατοικίας όπου κι εκείνος βρέθηκε για να προφυλάξει τον εαυτό του!
"Αψιού"... μου είπε μες στα μούτρα μου, φόραγα τα μυωπικά γυαλιά, είχα φάει και ολίγη από ψιχάλα, δεν με 'νοιαξε!
"Υγεία" του ανταπέδωσα! "Αααψιούούού" εκείνος δεύτερη φορά μα είδα στα μάτια του πως ήθελε συγγνώμη να μου πει για την πρώτη... ατυχή και άδικη ομολογουμένως κατ' εμού επίθεσή του!
Το 'χα συνηθίσει, "ο βρεγμένος τη βροχή δεν τη φοβάται" εξάλλου! "Υγείααα" του είπα και πήγα να... γελάσω με την τύχη μου!
Με κοίταξε κάπως λοξά! Κατάλαβα πως τον παραξένεψε η μη αντίδρασή μου! Το αντιλήφθηκα αμέσως και πάλι από το βλέμμα του πως ήθελε να με ρωτήσει: "Πώς κι έτσι ρε άνθρωπε και δεν σε πείραξε που φταρνίζομαι ενώπιος ενωπίω;".
Ομως το κακό είχε ήδη τριτώσει! "Αψιούούού" στριφογυριστό "ωραιοπωμένο" ήρθε κι έκατσε όλο δικό μου -να το καταφχαριστηθώ- πάνω στο κούτελό μου...
"Υγεία σας και φεύγω κύριε, χάρηκα για τη γνωριμία" του είπα και ρίχτηκα στη βροχή πιο δυνατός και με περισσότερο πείσμα να φτάσω το γρηγορότερο στο αυτοκίνητό μου!
Τη βροχή δεν τη φοβόμουν πια! Για μια στιγμή μάλιστα, ένιωσα σα να περνώ ανάμεσα από τις στάλες! Δεν είχα απομακρυνθεί και πολύ και άκουσα πίσω μου μια φωνή να φωνάζει "συγγνώμη"! Ηταν ο άνθρωπός μου· το κατάλαβα από τη χροιά της φωνής!!!  
Στράφηκα -εν κινήσει- και φώναξα "όλα καλά"! Τον είδα μες στη βροχή να με χαιρετάει από μακριά! Ενιωσα "κατάψυχα" χαρούμενος για αυτή την ξαφνική και παράξενη γνωριμία! Δίχως να σταματήσω σήκωσα κι εγώ το χέρι μου! Προχωρώντας σκεφτόμουν την κωμική σκηνή που παίχτηκε στην πυλωτή της πολυκατοικίας! "Δεν τον ρώτησα πώς τον λένε μωρέ, πώς να τονε λένε"!
Με το χαμόγελο κολλημένο στα χείλη δεν κατάλαβα πότε έφτασα και πότε κάθησα μες στο αυτοκίνητό μου!
Η μπόρα είχε σταματήσει! Κοίταξα την ξεχασμένη ομπρέλα μου στο κάθισμα του συνοδηγού!
"Αν σ' είχα πάρει", της λέω, "δεν θα είχα γνωρίσει εκείνο τον κύριο... Αψιού που μ' έκανε ολόγρο με την ευγένειά του"! Εβαλα μπρος τη μηχανή και ξεκίνησα...

Χανιώτικα νέα (24.10.2012)