ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ.

Υπάρχουν κι εκείνες οι στιγμές της απόλυτης ελευθερίας, εκείνες που μόνον ο ανθρώπινος ο νους μπορεί να σου χαρίσει όταν του μιλήσεις, όταν τον γνωρίσεις!
Υπάρχει λοιπόν ελπίδα! Ακόμη! Τα όρια ο καθείς τα ορίζει μοναχός του!



ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ...

Γράφει ο Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης

Έξω από τη γυάλα

Σήμερα ψηφίζονται τα νέα μέτρα!
Ακόμη πιο επώδυνα. Για όλους τους αδύναμους, κυρίως εκείνους που τις τύχες τους δεν ορίζουν. Για να αλλάξει μια κατάσταση πρέπει να ματώσουμε πολύ. Και ίσως και να μη φτάνει αυτό! Οχι, σίγουρα δεν φτάνει!
Γιατί το αίμα ποτέ του δεν στερεύει. Κι όσο εκείνο δεν στερεύει, όσο ρέει, πάντα θα υπάρχουν εκείνοι που θα το πίνουν… Διότι υπάρχουν "άνθρωποι" που το ρέγονται! Υπάρχουν "άνθρωποι που τρέφονται απ' αυτό!
Δεν είναι νέα, όλα αυτά τα παραπάνω! Δεν είναι πρωτόγνωρα! Ούτε αποτελούν μέρος μιας κάποιας δήλωσης παραίτησης! Αλλίμονο!
Μονάχα κάποιες από τις πάμπολλες διαπιστώσεις είναι! Ωριμες ή ανώριμες, της γνώσης ή της επίγνωσης των γεγονότων ή του ενστίκτου,πάντα είναι χρήσιμες απλά και ως τροφή για σκέψη ή για προβληματισμό…
Ειδικά σήμερα, που τα μεσάνυχτα περιμένουμε την ψήφιση των νέων μέτρων!
Ακόμη κι αυτή η βεβαιότητα παράταιρη μου φαίνεται κι ας ξέρω πως είναι το… φυσιολογικό επακόλουθο μιας σειράς πραγμάτων που έχουν οδηγήσει εκεί σε αυτό το εκ των προτέρων γνωστό αποτέλεσμα της ψήφου!
Πώς θα μπορούσε να είναι διαφορετικά;
Δεν θα μπορούσε;
Ετσι όμως λειτουργούν αυτά, έτσι είναι οι οι ασφαλιστικές δικλείδες του συστήματος. Αυτού του συστήματος που εκ των προτέρων γνωρίζει και έχει "κατά νου" και βάζει σε εφαρμογή τα σχέδιά του!
Αυτού που είναι καλά οργανωμένο! Αυτού που ξέρει πως αν δεν λειτουργήσει το πρώτο το σχέδιο, θα προχωρήσει στο δεύτερο κι αν δεν φτουρήσει το δεύτερο, υπάρχει το τρίτο, υπάρχει τέταρτο, πέμπτο… το νιοστό!
Υπάρχει πλάνο, φίλε! Οπως πάντοτε υπήρχε και 'μεις που κάποια στιγμή πιστέψαμε στον αγώνα και το ιδανικό, αρχίζω να νιώθω πως τριγυρνούσαμε/τριγυρνάμε σαν τα χρυσόψαρα -που 'χουν κοντή τη μνήμη- μες στη γυάλα που μας έχουν βάλει.
Μα… θα πεις υπάρχει και το όνειρο, τα όνειρα! Οι στιγμές εκείνες που έχεις βγάλει φτερά στην πλάτη και ατενίζεις απ' τα ψηλά τούτον τον μάταιο κόσμο, τη μικρότητά του και τις αδυναμίες του!
Υπάρχουν κι εκείνες οι στιγμές της απόλυτης ελευθερίας, εκείνες που μόνον ο ανθρώπινος ο νους μπορεί να σου χαρίσει όταν του μιλήσεις, όταν τον γνωρίσεις!
Υπάρχει λοιπόν ελπίδα! Ακόμη! Τα όρια ο καθείς τα ορίζει μοναχός του!
Θέληση, επιμονή! Μονάχα αυτά κι απ' εκεί και πέρα ανοίγεται ένας ολόκληρος κόσμος που περιμένει να τον ανακαλύψεις.
Μην σταματάς τούτο να έχεις κατά νου!
Μη σταματάς και γρήγορα θε να βρεθείς έξω από τη γυάλα...